Υψηλό σθένος, θέληση και αποφασιστικότητα να κρατήσουν ψηλά τη σημαία της Εθνικής Ασφαλιστικής, επέδειξαν η διοίκηση και οι 1000 κορυφαίοι ασφαλιστικοί σύμβουλοι της εταιρείας που συμμετείχαν στο ετήσιο συνέδριο της μεγαλύτερης και ιστορικότερης ασφαλιστικής εταιρείας της χώρας. 

Η Εθνική Ασφαλιστική δεν είναι μια ακόμη ασφαλιστική εταιρεία της ελληνικής αγοράς. Στο συλλογικό υποσυνείδητο έχει καταγραφεί ως η ασφαλιστική εταιρεία του Έθνους και η πρόκληση για όλους εμάς είναι να διατηρήσει την ξεχωριστή αυτή θέση, ανεξάρτητα απ’ τη σύνθεση του μετοχολογίου της, υπογράμμισε ο Πρόεδρος της Εθνικής Ασφαλιστικής κ. Χριστόφορος Σαρδελής μιλώντας στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου, ο οποίος ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας ότι η διοργάνωση της  εκδήλωσης στηρίχτηκε σε μια ιδέα του εκδότη κ. Ευάγγελου Σπύρου. 

«Με δείκτη φερεγγυότητας στο 199,7% και χωρίς μεταβατικά μέτρα στο 127,4%, δηλαδή, από τους υψηλότερους στην αγορά μας, μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2018 κάναμε ένα μικρό θαύμα. Ανεβάσαμε το μερίδιο αγοράς μας περαιτέρω κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες, στο 17,4%, καταγράφοντας ένα θεαματικό 24% στον κλάδο Ζωής. Διατηρήσαμε τα εντυπωσιακά μας αποτελέσματα, καταγράφοντας προ φόρων κέρδη 18,6 εκατ. και αυξήσαμε ραγδαία την παραγωγή ασφαλίστρων σε όλους σχεδόν τους Κλάδους ασφάλισης», υπογράμμισε ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας κ. Σταύρος Κωνσταντάς. 

«Σήμερα, ως Γενικός Διευθυντής Πωλήσεων είμαι περήφανος για τα αποτελέσματα που έχετε επιτύχει, για την προσπάθεια που καταβάλατε επί έναν ολόκληρο και δύσκολο χρόνο», τόνισε ο κ. Γιώργος Ζαφείρης.

Το Nextdeal δημοσιεύει και τις τρεις ιστορικές, έτσι όπως προδιαγράφονται οι εξελίξεις, ομιλίες, οι οποίες θα πρέπει να διαβασθούν με την επισήμανση ότι μεταξύ των ομιλιών, ο χώρος πλημμύριζε από τις διασκευασμένες από τον μουσικό Παναγή Μπαρμπάτη, μελωδίες του Μίκη Θεοδωράκη, μελωδίες που ανέδειξαν μία Ελλάδα που αγωνίσθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες για μια καλύτερη ζωή, μια Ελλάδα η πρόοδος της οποίας ήταν στενά συνδεδεμένη και με την Εθνική Ασφαλιστική, η οποία συμπληρώνει φέτος 127 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας και προσφοράς.

Οι ομιλίες

Χριστόφορος Σαρδελής: «Είμαστε οι εγγυητές της συνέχειας»

"Αγαπητοί συνάδελφοι και συνεργάτες, σας καλωσορίζω στην ετήσια γιορτή της Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Το 2017 ήταν μια καλή αλλά ταυτόχρονα και μια δύσκολη χρονιά. Καλή, από την άποψη αποτελεσμάτων και επιδόσεων, θέματα στα οποία θα αναφερθεί εκτενώς ο κ. Κωνσταντάς. Δύσκολη, γιατί παλέψαμε μέσα σε αντίξοες συνθήκες λόγω της παρατεταμένης αβεβαιότητας και ανησυχίας από την συνεχιζόμενη, ακόμη και σήμερα, διαδικασία πώλησης της εταιρείας. Σ’ αυτές τι δυσκολίες θέλω να επικεντρωθώ στη δική μου ομιλία, γιατί το βασικό μου μέλημα όπως και όλης της διοίκησης είναι να διαφυλαχτεί η συνοχή και η εύρυθμη λειτουργία της εταιρείας. 

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια διαχειριζόμαστε προκλήσεις σε τρία, τουλάχιστον, επίπεδα. Καταρχήν έχουμε να κάνουμε με την ίδια την αβεβαιότητα, η οποία μπήκε στη ζωή μας ως φυσική και αναπόφευκτη συνέπεια της δέσμευσης της Εθνικής Τράπεζας για την πώληση.  Όλοι θα θέλαμε να ξέρουμε όχι μόνο την ταυτότητα του αγοραστή, αλλά και τα σχέδια του για την εταιρεία, όπως και τι ακριβώς θα συμβεί στον καθένα μας την επόμενη μέρα. Απάντηση όμως σε κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να δοθεί, ακόμη και σήμερα. Ενδέχεται να αρχίσει να ξεκαθαρίζει μέσα στις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες, αλλά το ίδιο είχα πει και πριν από ακριβώς ένα χρόνο και διαψεύστηκα. Έχω πλήρη επίγνωση ότι η παρατεταμένη αβεβαιότητα έχει υποβάλλει σε δοκιμασία ανθρώπους και δομές.  

Η δεύτερη και σημαντικότερη απειλή ήταν και παραμένει ο κίνδυνος  μετάλλαξης της αβεβαιότητας σε ανασφάλεια και φόβο γιατί, όταν οι άνθρωποι καταλαμβάνονται από φόβο γίνονται όχι μόνο επιθετικοί και απρόβλεπτοι απέναντι στους διπλανούς τους, αλλά και εύκολα χειραγωγήσιμοι από κάποιους επιτήδειους, οι οποίοι αυτοαναγορεύονται σε προστάτες και εγγυητές της ασφάλειας και της συνέχειας. Στην ουσία όμως δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια, ακριβώς γιατί  υπονομεύουν τη συνοχή.  Δηλώνω περήφανα ότι οι κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες να ενσπείρουν το φόβο δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, γιατί τόσο το προσωπικό όσο και τα δίκτυα επέδειξαν αξιοθαύμαστη ψυχραιμία. 

Έρχομαι τώρα στο τρίτο επίπεδο για ένα μικρό σχόλιο. Είναι γνωστό ότι η εταιρεία και η διοίκησή της όλο αυτό το διάστημα δέχτηκαν αρκετές βολές και επιθέσεις, οι οποίες σχεδόν στο σύνολό τους ήταν δόλιες, υποβολιμαίες, ύπουλες και υπόγειες. Αυτό βέβαια συνέβη επειδή η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια που προανέφερα δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για να μπορεί κάποιος να στρέψει την μια ομάδα ανθρώπων απέναντι στην άλλη, στοχεύοντας στον αποσυντονισμό ή ακόμη και στην πλήρη  αποδιοργάνωση. Είναι προφανές ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται ιδιοτέλεια. Γι’ αυτό άλλωστε χρησιμοποιούνται αθέμιτα μέσα, όπως διασπορά φημών και ανώνυμα συκοφαντικά δημοσιεύματα. Σας διαβεβαιώ ότι και αυτές οι προσπάθειες είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα. Αντί να μας διχάσουν και να μας αποσυντονίσουν, μας συσπείρωσαν. Μας βοήθησαν επίσης να ξεκαθαρίσουμε ποιες είναι οι κρίσιμες μάχες που πρέπει να δώσουμε για το καλό της εταιρείας στο άμεσο μέλλον. 

Βέβαια, το γεγονός ότι μέχρι στιγμής έχουν αποτραπεί τα χειρότερα, δηλαδή ο φόβος και ο αποσυντονισμός,  δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε μια αυτάρεσκη στάση απέναντι στο υπαρκτό πρόβλημα της αβεβαιότητας.  Ούτε να το υποτιμήσουμε, γιατί κατά κάποιο τρόπο είναι η μήτρα όλων των παρακμιακών φαινομένων που προανέφερα.  

Σε μια παλιά ταινία του Woody Allen κάποιος σταματάει με το αυτοκίνητο και τον ρωτάει πώς θα μπορούσε να φτάσει κάπου. Αυτός, με το γνωστό αυτιστικό του ύφος, του απαντά «συνέχισε και σε δύο χιλιόμετρα θα συναντήσεις ένα σταυροδρόμι. Ακολούθησε το». Και φεύγει με το γνωστό αυτάρεσκο χαμόγελο, αφήνοντας τον άνθρωπο σύξυλο, να αναρωτιέται ποιον δρόμο πρέπει τελικά να ακολουθήσει.  

Από συζητήσεις που κάνω με ανθρώπους της Εθνικής Ασφαλιστικής  αντιλαμβάνομαι ότι αρκετά συχνά αισθάνονται περίπου όπως ο οδηγός του αυτοκινήτου. Αισθάνονται καθηλωμένοι σ’ ένα σταυροδρόμι εδώ και δύο χρόνια, περιμένοντας κάποιον ή κάποιους να τους δώσουν στίγμα. Ρωτάνε, αλλά θεωρούν ότι οι απαντήσεις είναι το ίδιο σιβυλλικές, διφορούμενες και ασαφείς, με αυτή του Woody Allen. Δυστυχώς, αυτό προκαλεί ανησυχία στο προσωπικό και τα δίκτυα, ανησυχία που, όπως είπα πριν,  πρέπει οπωσδήποτε να ελέγξουμε για να μη μεταλλαχθεί σε ανασφάλεια και ηττοπάθεια. Και αυτό δεν είναι δουλειά μόνο του μετόχου, αλλά και δική μας. 

Εδώ αισθάνομαι την ανάγκη να υπενθυμίσω κάποιες αυταπόδεικτες αλήθειες, οι οποίες όμως γίνονται ορατές μόνο αν απομακρύνουμε από μπροστά μας το δέντρο που μας κρύβει το δάσος. Γιατί η αλήθεια είναι ότι η σύνθεση του μετοχολογίου είναι μια μόνο παράμετρος της ταυτότητας μιας εταιρείας. Θα έλεγα η λιγότερο καθοριστική αλλά, δυστυχώς, στην περίπτωσή μας έχει τονιστεί περισσότερο απ’ ότι της αξίζει. Γιατί πέρα απ’ το μέτοχο ή τους μετόχους, η εταιρική ταυτότητα προσδιορίζεται από την ποιότητα των προϊόντων της, του προσωπικού της, των δικτύων πωλήσεων και, το βασικότερο, τον τρόπο με τον οποίο όλοι εμείς διαχειριζόμαστε τόσο τις μεταξύ μας σχέσεις όσο και τις σχέσεις όλων ημών, ως ομάδα, με τους ασφαλισμένους μας και την υπόλοιπη κοινωνία. 

Αγαπητοί φίλοι,

Ο λόγος για τον οποίο όλοι εμείς συνυπάρχουμε ως οργανωμένη εταιρική δομή είναι γιατί προσπαθούμε να προσφέρουμε κάτι που ανταποκρίνεται σε υπαρκτές ανθρώπινες ανάγκες. Στη δική μας περίπτωση, να προσφέρουμε προστασία από δυσμενή συμβάντα, είτε για τον ίδιο τον άνθρωπο ή την περιουσία του. Αυτή είναι η αποστολή της εταιρείας μας, όπως άλλωστε και ολόκληρης της ασφαλιστικής αγοράς, αλλά, για να επιβιώσουμε στον ανταγωνισμό, πρέπει να προχωράμε με ενωμένες και όχι με διασπασμένες δυνάμεις. Αν κάθε ομάδα, είτε πρόκειται για τη διοίκηση, είτε για το προσωπικό ή τα δίκτυα  υπηρετούν μόνο τους δικούς της στενούς στόχους, χάνεται η αίσθηση  της αποστολής και, χωρίς αυτή την αίσθηση, κάθε εταιρεία αργά ή γρήγορα εκφυλίζεται σ’ ένα άδειο και προβληματικό κέλυφος χωρίς αξία.

Αντίθετα, το να ενστερνίζεται κανείς έναν κοινό σκοπό και να συστρατεύεται σε μια κοινή προσπάθεια δίνει όχι μόνο νόημα στην καθημερινή μας δραστηριότητα, αλλά την  εμπλουτίζει, καλλιεργεί σχέσεις εμπιστοσύνης, μειώνει τις αβεβαιότητες και σφυρηλατεί την αυτοπεποίθηση τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.  

Το έχω ξαναπεί, αλλά θα μου επιτρέψετε να το επαναλάβω. Η Εθνική Ασφαλιστική δεν είναι μια ακόμη ασφαλιστική εταιρεία της ελληνικής αγοράς. Στο συλλογικό υποσυνείδητο έχει καταγραφεί ως η ασφαλιστική εταιρεία του Έθνους και η πρόκληση για όλους εμάς είναι να διατηρήσει την ξεχωριστή αυτή θέση, ανεξάρτητα απ’ την σύνθεση του μετοχολογίου της. 

Κουβαλάει μια βαριά ιστορία 127 χρόνων, ακολούθησε την πορεία και τη μοίρα της χώρας σε όλες τις δύσκολες καμπές της, απ’ το 1891 μέχρι σήμερα. Βαλκανικοί πόλεμοι, η μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης το 1917, οι αποζημιώσεις των Ελλήνων της Μικράς Ασίας μετά την εθνική καταστροφή του 1922 και η αποκατάσταση των προσφύγων, η διοργάνωση συσσιτίων στην πλατεία Κοραή στην περίοδο της κατοχής, είναι λίγα απ’ τα γεγονότα που συνέδεσαν τη μοίρα της Εθνικής Ασφαλιστικής με τη μοίρα της χώρας. Βέβαια σε πολλές περιπτώσεις ήταν παρούσες και άλλες ασφαλιστικές εταιρείες, κυρίως ξένες, αλλά καμία δεν ήταν ο αυτονόητος συμπαραστάτης της κοινωνίας σε όλες τις περιπτώσεις. Μόνο η Εθνική Ασφαλιστική. 

Αυτή ακριβώς είναι η ιστορική παρακαταθήκη και πέρασε σ’ εμάς η ευθύνη να διαφυλάξουμε αυτές τις αξίες και να μη τις υποβαθμίζουμε σε απλό απότοκο της μετοχικής σύνθεσης. Δεν είμαστε παθητικά, άβουλα υποχείρια του εκάστοτε μετόχου, αλλά οι βασικοί συνδιαμορφωτές της εταιρικής ταυτότητας.

Εδώ θα μου επιτρέψετε και ένα μικρό σχόλιο για τα περί αφελληνισμού της εταιρείας, σε περίπτωση βέβαια που τελεσφορήσει η προσπάθεια πώλησης. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Στις εισηγμένες εταιρείες, όπου οι μετοχές αλλάζουν χέρια κάθε λεπτό, αλλάζει και η εταιρική κουλτούρα ή ο τρόπος που οι πελάτες εκλαμβάνουν το προϊόν της εταιρείας; Πρόκειται για μια επιφανειακή προσέγγιση και δεν μας αξίζει να σκεφτόμαστε μ’ αυτό τον τρόπο. Γιατί στο κάτω-κάτω ποιος ενδιαφέρεται για το ποιος κατέχει τις μετοχές της Apple ή της Κόκα-Κόλα; Αυτό που αποπνέει το brand name είναι πολύ πιο σταθερό από τη μετοχική σύνθεση της κάθε στιγμής, με ότι καλό ή κακό αυτό συμβολίζει για τον καθένα. Ή μήπως ο διεθνής κολοσσός Amazon  είναι ελληνική εταιρεία επειδή ο ιδιοκτήτης, ο Jeff Bezos, είναι ελληνικής καταγωγής; Η Garanta, η θυγατρική μας στη Ρουμανία είναι ελληνική; Διοίκηση και εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία τους  Ρουμάνοι,  διαμορφώνουν και πωλούν με επιτυχία προϊόντα που ικανοποιούν ανάγκες της δικής τους κοινωνίας. 

Ή για να έλθω σ’ ένα πιο οικείο παράδειγμα, καθώς πρόκειται για το τιμώμενο πρόσωπο της αποψινής βραδιάς. Ποιος νοιάζεται ποια δισκογραφική εταιρεία παράγει τη μουσική του Μίκη;  Σήμερα οι περισσότερες δισκογραφικές που εκδίδουν τα έργα του είναι ξένες, αλλά αυτό δεν κάνει τη μουσική του λιγότερο ελληνική. Όπως και η ελληνικότητά της δεν οφείλεται στο ότι κάποτε οι εταιρείες παραγωγής είχαν Έλληνες μετόχους. 

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την Εθνική Ασφαλιστική, εκτός αν εμείς οι ίδιοι, η διοίκηση, το προσωπικό και τα δίκτυα εκλαμβάνομε τους εαυτούς μας σαν απλούς εκπροσώπους των  μετόχων. Αυτό θα ήταν ασυγχώρητο λάθος γιατί μπορεί να μας παγιδεύσει σε μια μοιρολατρική στάση απέναντι στους εαυτούς μας, τους πελάτες μας και την κοινωνία. Υπηρετήσαμε με το κεφάλι ψηλά για 127 χρόνια την ελληνική κοινωνία και είναι στο χέρι μας να συνεχίσουμε να το κάνουμε με την ίδια υπερηφάνεια και με την ίδια δέσμευση απέναντι στους πάνω από ένα εκατομμύριο ασφαλισμένους μας. 

Αυτό πρέπει να βγει σαν μήνυμα από τη σημερινή μας εκδήλωση. Ο κόσμος της Εθνικής Ασφαλιστικής δεν μοιρολατρεί, αλλά εγγυάται τη συνέχεια. Να πάρουμε επάνω μας την ευθύνη του εγγυητή της συνέχειας και μαζί να χαράξουμε τη νέα πορεία της εταιρείας, αντί να στριφογυρνάμε αμήχανοι στο σταυροδρόμι. Αυτή πρέπει να είναι η βαθύτερη ουσία της εταιρικής μας ταυτότητας, το «τόδε τι» της ενδελέχειάς μας, που θα έλεγε και ο Αριστοτέλης, αυτό που τελικά θα καθορίσει την πορεία μας.

Γι’ αυτόν άλλωστε τον λόγο διαλέξαμε να ντύσουμε τη βραδιά με τη μουσική του Μίκη. Όπως έχει πει ο ίδιος, «υπάρχει μουσική που μας κάνει να ξεχνιόμαστε και μουσική που μας κάνει να θυμόμαστε. Η δική μου μουσική γράφτηκε για να θυμόμαστε». Και αυτό που πρέπει εμείς να θυμόμαστε είναι το βάρος της ιστορίας μας και η ευθύνη μας να δείξουμε ότι είμαστε επάξιοι συνεχιστές της μεγάλης αυτής παράδοσης και να ξεπεράσουμε τον κάβο της πώλησης με θάρρος και αυτοπεποίθηση. 

Σας ευχαριστώ" 

Σταύρος Κωνσταντάς

Πρέπει να κοιτάξεις εμπρός. Πρέπει να κοιτάξεις το παιδί σου. Αυτό είναι το μέλλον σου. Κι όλη η γειτονιά θα σταθεί δίπλα σου. Όλη η γειτονιά, παρά τη φτώχεια, την ανεργία, τους λιγοστούς πόρους, θα είναι εκεί για να φροντίσει – με τα πενιχρά της μέσα – εσένα και το παιδί σου. 

Η Ελλάδα της δεκαετίας του ’60 ήταν μια κοινωνία που πίστευε στο μέλλον. Ηταν δηλαδή πεπεισμένη πως όσα θα έρθουν, για την ίδια και τα παιδιά της, θα είναι καλύτερα, αρκεί να σπουδάζουν, να μοχθούν στη δουλειά τους και να αντέχουν τις συγκυριακές δυσκολίες.

Αναδύθηκε τότε μια εξαιρετικά δυναμική κοινωνία, νεανική και σφύζουσα, που αναπτυσσόταν δημογραφικά παρά τις υλικές ελλείψεις. Μια κοινωνία που αγαπούσε τη ζωή και τις χαρές της παρά τον διάχυτο συντηρητισμό. 

Εχοντας αφήσει πίσω της πολέμους, εμφυλίους και εθνικές καταστροφές, είχε πλήρη συνείδηση για το πού έπρεπε να κοιτάξει: προς τα εμπρός, όχι προς τα πίσω. 

Η δεκαετία του 60 ήταν η δεκαετία της περίφημης «πολιτιστικής άνοιξης», η εποχή που σηματοδοτήθηκε από την τεράστια  αναπαραγωγική δύναμη της υψηλής τέχνης που παρήχθη στο θέατρο, στη μουσική, στη λογοτεχνία, στη ζωγραφική, στην αρχιτεκτονική. 

Σήμερα, εμείς στην ΕΘΝΙΚΗ Ασφαλιστική επιχειρούμε έστω και για μια βραδιά, έστω και στην διάρκειας της μεγάλης αυτής γιορτής των Πωλήσεων, να ζήσουμε στον αστερισμό της. 

Ο Κουν, ο Τσαρούχης, ο Μόραλης,  ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Εμπειρίκος, ο Τσίρκας συνεχίζουν και σήμερα να αποτελούν θεμελιώδεις αναφορές για το πολιτιστικό μας γίγνεσθαι. Ειδικά το έντεχνο αλλά και το λαϊκό τραγούδι της εποχής –που άλλωστε τροφοδοτήθηκε από τη μεγάλη ελληνική ποίηση και πολιτικοποιήθηκε έντονα– γνώρισε, και γνωρίζει ακόμη, πρωτοφανή αποδοχή. Ο Μίκης Θεοδωράκης, που σήμερα είναι εδώ μαζί μας (μέσα από την μουσική του), συνεχίζει να γεμίζει ασφυκτικά τα στάδια, και τη «Ρωμιοσύνη» του την τραγουδούν ακόμη οι 20χρονοι. 

Η δεκαετία του ’60, όπως κι η δεκαετία του 2010 που οδεύει προς το τέλος της, έχουν κοινά χαρακτηριστικά: πολιτική και κοινωνική αναταραχή, οικονομικές δυσκολίες για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας και μαζική μετανάστευση. 

Δυστυχώς όμως, από την δική μας δεκαετία λείπουν τρία βασικά στοιχεία: λείπει η πολιτιστική άνοιξη, λείπει η δημογραφική ανάπτυξη και λείπει η γειτονιά, αυτό το αίσθημα αλληλεγγύης και προστασίας στην κοινωνία που κάνει πιο εύκολα ακόμη και τα πιο δύσκολα.  

Στο περιβάλλον αυτό και παρά τις πραγματικά αντίξοες συνθήκες της τελευταίας διετίας, εμείς οι άνθρωποι της Εθνικής Ασφαλιστικής, όχι μόνον δεν σταματήσαμε, αλλά εντείναμε την νεανική, δυναμική και σφύζουσα πορεία μας.  

Το 2017, και παρά την αβέβαιη έκβαση της πώλησης της Εθνικής Ασφαλιστικής, η οποία τελικώς δεν ολοκληρώθηκε, διατηρήσαμε την ηγετική μας θέση στην ελληνική αγορά. Ξεπεράσαμε τους στόχους μας και επιτύχαμε υψηλά επίπεδα κερδοφορίας και εντυπωσιακά παραγωγικά αποτελέσματα. Με συνολικό μερίδιο αγοράς 15,47% - 21,24% στον Κλάδο Ζωής και 9,84% στους Γενικούς Κλάδους - επιβεβαιώσαμε για ακόμα μια φορά ότι επί 127 χρόνια είμαστε οι πρωταγωνιστές της ιδιωτικής ασφάλισης στην Ελλάδα.
Τα πρό φόρων κέρδη μας έφθασαν τα 74 εκ. ευρώ και η παραγωγή ασφαλίστρων κατά το 2017 έφτασε σχεδόν στα 600 εκ. ευρώ. 

Σε μια περίοδο που όλη η αγορά απέβλεπε στην παράλυση και την παραγωγική αποσύνθεση, της εταιρίας, όλοι μαζί – εσείς στην πρώτη γραμμή -, οι εργαζόμενοι και εμείς, η διοίκηση, σταθήκαμε όρθιοι και ενωμένοι απέναντι στις προκλήσεις μιας δύσκολης συγκυρίας. 

Σταθήκαμε όρθιοι και ενωμένοι και αποδείξαμε για άλλη μια φορά, πως η Εθνική Ασφαλιστική είναι η Εθνική της Καρδιάς μας. Είναι η ασφαλιστική εταιρία που η ιστορία της είναι συνυφασμένη με τις ζωές των Ελλήνων, είναι η ασφαλιστική που εδώ και 127 χρόνια ασφαλίζει την Ελλάδα. 

Η απαιτητική μας αποστολή συνεχίζεται και σήμερα. Η μετέωρη κατάσταση που επικράτησε και επικρατεί μετά την αποτυχή έκβαση της πώλησης τον Μάρτιο, η φημολογία, οι ύπουλες και κατευθυνόμενες επιθέσεις χωρίς ονοματεπώνυμο, η προσπάθεια αποπροσανατολισμού της Διοίκησης, o νέος κύκλος αβεβαιότητας που άνοιξε, δεν κατάφεραν και πάλι – ούτε για μια στιγμή – να ανακάμψουν τον μονόδρομο της υγιούς ανάπτυξης που έχουμε όλοι μας επιλέξει.  Η Εταιρία μας θα συνεχίσει με πυξίδα το ήθος, την ομαδικότητα, την αντικειμενικότητα και τον επαγγελματισμό των ανθρώπων της να φωτίζει το ασφαλιστικό γίγνεσθαι της χώρας μας.

Με δείκτη φερεγγυότητας στο 199,7% και χωρίς μεταβατικά μέτρα στο 127,4%, δηλαδή, από τους υψηλότερους στην αγορά μας, μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2018 κάναμε ένα μικρό θαύμα. Ανεβάσαμε το μερίδιο αγοράς μας περαιτέρω κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες, στο 17,4%, καταγράφοντας ένα θεαματικό 24% στον κλάδο Ζωής. 

Διατηρήσαμε τα εντυπωσιακά μας αποτελέσματα, καταγράφοντας πρό φόρων κέρδη 18,6 εκ. και αυξήσαμε ραγδαία την παραγωγή ασφαλίστρων σε όλους σχεδόν τους Κλάδους ασφάλισης. 

Όλη αυτή η υπερπροσπάθεια, όλη αυτή η δίψα για ανάπτυξη, όλη αυτή η αγάπη που δείχνετε για την Εθνική, για την Εθνική της καρδιάς μας, αναδεικνύουν για μια ακόμη φορά τον επαγγελματισμό σας. Έναν επαγγελματισμό που είναι άρρηκτα δεμένος με την αγάπη στον συνάνθρωπο. Με σεβασμό στον άνθρωπο και στα έργα του. 

Με πίστη στις διαχρονικές αξίες μας και στον ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό μας, βελτιώνουμε συνεχώς τις υποδομές μας, δημιουργούμε καινοτόμα προγράμματα και κορυφαίες υπηρεσίες, οι οποίες διαρκώς βελτιώνονται, επικαιροποιούνται και εκσυγχρονίζονται, ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εποχής, στις ανάγκες της μεγάλης γειτονιάς που αγκαλιάζει την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη.

Αυτός είναι ο ρόλος που έχει αναλάβει σήμερα η Εθνική Ασφαλιστική, η Εθνική της καρδιάς μας, στην ελληνική κοινωνία. Είμαστε εμείς σήμερα το χέρι βοηθείας στους Έλληνες και στις Ελληνίδες που έχουν ανάγκη να ακουμπήσουν σε βάσεις γερές, ακέραιες και διαχρονικές το υστέρημά τους για αξιοπρεπή υγεία και σύνταξη, για το μέλλον των παιδιών τους, για την προστασία της μικρής ή μεγαλύτερης περιουσίας τους ή για να συνεχίσει να δουλεύει η επιχείρησή τους. 

Είμαστε εμείς, που με τα καλύτερα από πλευράς ποιότητας και πληρότητας προϊόντα, με δίκαιο ασφάλιστρο, διαπροσωπικές σχέσεις και κορυφαία εξυπηρέτηση, δίνουμε καθημερινά στην ελληνική οικογένεια την διαβεβαίωση ότι «Ναι, μπορείς να κοιτάξεις εμπρός, μπορείς να ονειρευτείς ένα καλύτερο αύριο για σένα και τα παιδιά σου». 

Για εμάς που ζούμε και δουλεύουμε στην γειτονιά της Εθνικής Ασφαλιστικής, όλα τα παιδιά είναι παιδιά μας. Και το αποδεικνύουμε με ένα ευρύτατο πρόγραμμα δράσεων, που επικεντρώνεται σε φιλανθρωπικές δράσεις με έμφαση στα παιδιά. Τα παιδιά μας, που αποτελούν μια από τις πιο ευάλωτες ομάδες και συγχρόνως την μοναδική μας ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. 

Και θα ήθελα στο σημείο αυτό να αναφέρω πως με βαθύ αίσθημα ευθύνης απέναντι σε αυτή την ιστορία, την ιστορία των 127 χρόνων η Εθνική Ασφαλιστική συνεχίζει να  αποδεικνύει έμπρακτα το κοινωνικό της πρόσωπο και τη διάθεση ανταπόδοσης στο κοινωνικό σύνολο. Την περσινή χρονιά, η Εθνική Ασφαλιστική πραγματοποίησε και συμμετείχε σε περισσότερες από 50 δράσεις υποστήριξης ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, προστασίας του περιβάλλοντος, ενίσχυσης του πολιτισμού και του αθλητισμού. Η οικονομική ενίσχυση του φιλανθρωπικού έργου οργανισμών, συνδέσμων και σωματείων φιλανθρωπικού χαρακτήρα (Μαζί για το παιδί, Παιδικά Χωριά SOS, Γιατροί Χωρίς Σύνορα, Χαμόγελο του Παιδιού κ.α.), η χορηγική υποστήριξη διαφόρων διοργανώσεων ενημερωτικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα με στόχο την επιμόρφωση ειδικών ή ευρύτερων κοινωνικών ομάδων (Νο Finish Line κ.α.), η χορηγική συμμετοχή σε μουσικές εκδηλώσεις ( Συναυλία-αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη «Όλη η Ελλάδα για τον Μίκη») και θεατρικές παραστάσεις και η χορηγική υποστήριξη αθλητικών οργανώσεων, σωματείων και ομίλων δεν είναι παρά μικρά δείγματα του σημαντικού κοινωνικού έργου της Εθνικής Ασφαλιστικής.

Στηρίζουμε αδιάλλειπτα τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, τις τέχνες και τα γράμματα και δίνουμε την ευκαιρία στους νέους της πατρίδας μας, να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. 

Είμαστε εδώ και κάνουμε πράξη αυτά που πρεσβεύουμε: το ήθος, τη σοβαρότητα, τη δικαιοσύνη, τη συνέπεια και τη συνέχεια.

Θα προσέξατε ότι τονίζω συνεχώς την λέξη ήθος. Σε καιρούς πονηρούς και ιδιαίτερα επικίνδυνους, ΟΛΟΙ μας καλούμαστε να υιοθετήσουμε τον ύψιστο κώδικα αξιών, αυτόν που αρμόζει στα στελέχη αυτής της Ιστορικής Εταιρίας. 

Δίνουμε καθημερινά Λόγο Τιμής στους περισσότερους από ένα εκατομμύριο ασφαλισμένους μας. Μέσα στον 2017 οι αποζημιώσεις που δώσαμε στους ασφαλισμένους μας ανήλθαν στα 405 εκατομμύρια εξακόσιες εβδομήντα δύο χιλιάδες ευρώ. Δίνουμε δηλαδή 1.127.000 ευρώ ημερησίως. 

Προχωρούμε στο αύριο, στο μέλλον, χωρίς ποτέ να αφήνουμε πίσω την ιστορία μας. Χωρίς ποτέ να ξεχνάμε ότι αυτό το μικρό έθνος, αυτή η μικρή Ελλάδα, έχει να επιδείξει στην πορεία της πολλές όψεις αυθεντικής δημιουργίας. Πολλές στιγμές και μορφές πολιτιστικής άνοιξης, στις οποίες πρέπει να ανατρέχουμε, όταν νιώθουμε ότι οι δυσκολίες μας καταβάλουν. Όχι, δεν ζούμε στο παρελθόν. Είναι σημαντικές όμως οι ρίζες μας. Είναι το καλύτερο μάθημα αισιοδοξίας που έχουμε να δώσουμε στα παιδιά μας, όλοι εμείς που πιστέψαμε και συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.  

Γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης, στα Ανοιχτά Χαρτιά:

Η Ελλάδα, έχω καταλήξει από καιρό, σ’ αυτό το συμπέρασμα, είναι μια συγκεκριμένη αίσθηση – θ’ άξιζε να βρεθεί γι’ αυτήν ένα γραμμικό σύμβολο – που η ανάλυσή της, η εύρεση των αντιστοιχιών της σε όλους τους τομείς – αναπαράγει αυτόματα και σε κάθε στιγμή την ιστορία της, τη φύση της, τη φυσιογνωμία της.

Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για την Εθνική της καρδιάς μας. Είναι κι η Εθνική Ασφαλιστική μια συγκεκριμένη αίσθηση. Είναι το γραμμικό σύμβολο της ασφάλειας. Είναι η μεγάλη, δυνατή και στοργική γειτονιά των Ονείρων, μια σύγχρονη και συγχρόνως ιστορική αγκαλιά, στην οποία όλοι εσείς και όλη η Ελλάδα μπορεί να εμπιστευτεί, χωρίς κανέναν δισταγμό, το παρόν και το μέλλον της.  

Έχω πλήρη συνείδηση και ενσυναίσθηση για το πού πρέπει να κοιτάξουμε: προς τα εμπρός με τόλμη. Είμαστε στο μεταίχμιο ενός νέου αυτοπροσδιορισμού, μιας νέας επανεκκίνησης, ακριβώς όπως ήταν κι η Ελλάδα στην δεκαετία του ’60.

Η διαφορά είναι ότι το δικό μας μέλλον σ’ έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο θα φτιαχτεί ως ένα αμάλγαμα εγχώριων και διεθνών υλικών. Πρέπει να έχουμε ανοιχτό μυαλό στις αλλαγές που θα φέρει το αύριο. Και στις καρδιές μας τις εμπειρίες του ελληνισμού που έχει συναρπάσει με τις δημιουργίες του τα πέρατα του κόσμου. Πρέπει να πιστέψουμε πολύ στο μέλλον, γιατί όπως και το παρελθόν, εμείς είμαστε υπεύθυνοι να το ζωγραφίσουμε με τα δικά μας χρώματα. Με την δική μας ιστορία και τις δικές μας αξίες. Κυρίως όμως με το άρωμα ανθρωπιάς που αναδύει σε όλη την υπεραιωνόβια πορεία της Εθνική Ασφαλιστική... Γιατί, όπως λέει ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης, « Και κάθε βράδυ κοιμάσαι με έναν θησαυρό : αυτήν την πολυσήμαντη αυριανή σου ημέρα..»

Προκαλώ και προσκαλώ όλο το έμψυχο δυναμικό της Εταιρίας μας, να εμπνευστεί από το όραμα, το έργο του μεγάλου Μουσικοσυνθέτη και να συνεχίσει τον αγώνα του ήθους, της εντιμότητας, της υπέρβασης και του διαρκούς αγώνα για το καλύτερο για τη Εθνική της καρδιάς μας. 

Σας προσκαλώ να φανταστείτε για μια στιγμή αυτό που επικαλείται ο ποιτής Τάσος Λειβαδίτης : « Να είσαι τόσο πρόσκαιρος και να κάνεις όνειρα τόσο αιώνια..»"

Γιώργος Ζαφείρης: Κι εγώ ποτέ δεν αγάπησα καμία άλλη δουλειά, όσο τις πωλήσεις!

Έχει απόλυτο δίκιο ο Αλέξης Ζορμπάς. 

Σ’ αυτήν την ζωή χρειάζεται και λίγη τρέλα. 

Όμως, σ’ αυτήν την δουλειά χρειάζεται πολύ τρέλα. 

Τρέλα δημιουργική, τονωτική, που λειτουργεί σαν ένα πελώριο, αλλά συγχρόνως γλυκό κύμα. 

Ένα κύμα, που όποτε σε κατακλύζει, σε κάνει να νιώθεις ξαναγεννημένος, πανίσχυρος, ικανός να φέρεις τα πράγματα πάνω κάτω, προκειμένου να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα. 

Σας το έχω ξαναπεί και δεν κουράζομαι να το επαναλαμβάνω: η δουλειά μας, το επάγγελμα του ασφαλιστικού συμβούλου, είναι ανοιχτό για όλους. 

Όμως στην πραγματικότητα είναι λίγοι αυτοί που πραγματικά κάνουν γι΄αυτήν την δουλειά. 

Σήμερα, έχω την τύχη να μιλάω σε χίλιους επαγγελματίες που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να  κάνουν αυτή την δουλειά με μεγάλη επιτυχία. 

Σήμερα, ως Γενικός Διευθυντής Πωλήσεων είμαι περήφανος για τα αποτελέσματα που έχετε επιτύχει, για την προσπάθεια που καταβάλατε επί έναν ολόκληρο και δύσκολο χρόνο. 

Γιατί στο διάστημα που μεσολάβησε από την περσινή βραδιά βραβεύσεων μέχρι και σήμερα, μέχρι την λαμπερή αυτή γιορτή, αποδείξατε, με όλες σας τις δυνάμεις, πως πραγματικά η εταιρία μας είναι η Εθνική της καρδιάς σας.

Σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. 

Αποδείξατε ότι πέρα και πάνω απ’ όλα, έχετε αυτήν την απαραίτητη ποσότητα τρέλας, που όπως λέει ο μεγάλος Καζαντζάκης, απελευθερώνει τον άνθρωπο. 

Τον κάνει ελεύθερο. 

Κι αυτή η ελευθερία είναι που σας έδωσε την δύναμη να κοιτάξετε το μέλλον με ξεκάθαρη ματιά και να μην αφήσετε την καθημερινότητα και τις αντίξοες συνθήκες να σας επηρεάσουν. 

Αυτή η ελευθερία είναι που  έφερε,  την Εθνική της καρδιάς μας για άλλη μια χρονιά στην κορυφή της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς.

Στις πρόσφατες συναντήσεις μας, σας έχω δηλώσει, πως μπορώ να φοράω δύο καπέλα. Αυτό του Γενικού Διευθυντή, δηλαδή του στελέχους, και αυτό των Πωλήσεων, του δικού σας ανθρώπου. 

Κι επειδή είμαι δικός σας άνθρωπος, επειδή προέρχομαι από τις πωλήσεις, είμαι σίγουρος πως κι εσείς, όλοι εσείς, επίσης φοράτε δύο καπέλα. 

Φοράτε δύο καπέλα γιατί είστε όλοι σας άνθρωποι με ιδιαίτερα αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη.

Με υψηλό δείκτη EQ.

Ποιο είναι το χαρακτηριστικό σας; 

Είναι αυτή η ιδιαίτερη ικανότητα που έχετε να αντιλαμβάνεστε, να αναγνωρίζετε και να ξεχωρίζετε τα δυνατά σημεία σας από τις αδυναμίες σας. 

Να αποδέχεστε και τα μεν και τα δε. 

Αυτή είναι η μεγάλη σας δύναμη. Είναι ο λόγος για τον οποίο έχετε το ψυχικό απόθεμα, το σθένος, να μην παραδίδετε τα όπλα, να μην σταματάτε την προσπάθεια. 

Να ξαναμπαίνετε στον αγώνα με ακμαίο ηθικό, ανεξάρτητα από τις συνθήκες.

Ξέρετε πως  κι αν κάπου ως άνθρωποι έχετε μια αποτυχία,/ ως επαγγελματίες, παραμένετε επιτυχημένοι. 

Απλώς θα πρέπει να αλλάξετε, να διορθώσετε την αποτυχημένη μέθοδο ή παράμετρο ή απόφαση που ακολουθήσατε. 

Φοράτε κι εσείς δύο καπέλα: το καπέλο του επαγγελματία και το καπέλο του ανθρώπου που ξέρει ότι η ζωή χρειάζεται και λίγη τρέλα. 

Του επαγγελματία που δεν πήγε καλά σε ένα ραντεβού και συγχρόνως του ανθρώπου που αντιλαμβάνεται ότι δεν πρέπει να πάρει προσωπικά το «όχι» του υποψήφιου πελάτη. 

Όλοι μας σ’ αυτήν την ζωή, θα πρέπει να φοράμε δύο καπέλα. Δυο καπέλα που να ξεχωρίζουν αυτό που είμαστε από αυτό που κάνουμε. 

Γιατί πολλές φορές ξεχνάμε ότι το «ποιοι είμαστε» έχει να κάνει με την αξία που έχουμε ως άνθρωποι,  με τον χαρακτήρα μας. 

Είναι η αυτοπεποίθηση με την οποία αντιμετωπίζουμε την ζωή μας. 

Η ειλικρίνεια με την οποία κοιτάζουμε στα μάτια τον εαυτό μας και τους γύρω μας. 

Η συμπόνοια που νιώθουμε για τους συνανθρώπους μας. 

Η αφοσίωση με την οποία τιμούμε τις επιλογές μας. 

Και τελευταίο, αλλά πολύ σημαντικό, η αξιοπιστία των λόγων και των έργων μας. 

Κι όσες αποτυχίες κι αν έχουμε στην δουλειά μας, όσες φορές κι αν ακούσουμε «όχι» από τον υποψήφιο πελάτη, αυτά τα χαρακτηριστικά μας θα παραμείνουν ίδια κι απαράλλαχτα. Θα είναι πάντα εκεί, δικά μας. 

Για την ακρίβεια θα είναι αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα μας, που θα μας σηκώσουν, θα μας στηρίξουν και θα μας δώσουν το κουράγιο να συνεχίσουμε.

Που θα μας δώσουν τη δύναμη να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος και να πετάξουμε με κατεύθυνση την επόμενη επιτυχία.   

(Το απόσπασμα που ακολουθεί προβάλλεται παράλληλα στην οθόνη)

- «Τι δουλειά κάνεις;» τον ρώτησα...

- Όλες τις δουλειές· του ποδαριού, του χεριού, του κεφαλιού, όλες. Αυτό μας έλειπε τώρα και να διαλέγουμε. 

Να σου δουλεύω όσο θες· σκλάβος σου. 

Μα το σαντούρι είναι άλλο πράμα.

Αν έχω κέφι, θα παίζω, θα τραγουδώ κιόλα. Και θα χορεύω – μα πρέπει, ξεκομμένα παζάρια, να ’χω κέφι. 

Αν με ζορίσεις μ’ έχασες. Σ’ αυτά τα πράματα, πρέπει να ξέρεις, είμαι άνθρωπος.

- Άνθρωπος; Τι θες να πεις;

- Να, λεύτερος. 

Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, Νίκος Καζαντζάκης

Όποιος δεν μπορεί να ξεχωρίσει αυτό που είναι /από αυτό που κάνει, όποιος δεν μπορεί να αφήσει ένα κομμάτι του εαυτού του ελεύθερο, ποτέ δεν θα φτάσει στο απόγειο των δυνατοτήτων του. 

Θα αντιμετωπίζει κάθε «όχι», κάθε άρνηση, κάθε δυσκολία, ως προσωπική απόρριψη. 

Θα αμφισβητεί τον εαυτό του. 

Θα σταματήσει να προσπαθεί, να ρισκάρει, να κυνηγάει τα όνειρά του. 

Κι αντί οι στόχοι του να είναι όλο και πιο μεγάλοι, όλο και πιο σημαντικοί, θα κλειστεί στο καβούκι του, θα περιοριστεί σ’ ένα περιβάλλον που το θεωρεί ασφαλές, αλλά που στην πραγματικότητα τον κάνει όλο και πιο μικρό, όλο και πιο δέσμιο του ίδιου του εαυτού του.

Άνθρωποι, επαγγελματίες, όπως εσείς κ εγώ, πρέπει να αφήνουμε να πορευτεί πλάι πλάι αυτό που κάνουμε με αυτό που είμαστε.

Σε δρόμους παράλληλους και πάντα ξεχωριστούς. 

Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος για να γινόμαστε κάθε μέρα καλύτεροι. 

Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να επεξεργαστούμε δημιουργικά τα όσα στοχεύουν στην βελτίωσή μας: 

Τα λόγια του manager μας, τα παράπονα των ασφαλισμένων μας, τις αντιρρήσεις στα ραντεβού με υποψήφιους πελάτες. 

Αν επιλέξουμε να μην ακούμε, να μην συζητάμε, να μην δεχόμαστε σχόλια και κριτική, ναι θα ζήσουμε ήρεμα. Πιθανόν πολύ ήρεμα. 

Αλλά ποτέ δεν θα μάθουμε πόσα από τα όνειρά μας μπορούμε να κάνουμε πραγματικότητα. 

Τι κάνουμε λοιπόν;

Πρώτα απ’ όλα ο καθένας από εμάς μαθαίνει στον εαυτό του, και οι managers μαθαίνουν στους ανθρώπους τους, και όλοι μαζί στα παιδιά μας, πως λάθη πάντα θα κάνουμε και πάντα θα γίνονται. 

Και πως στην πραγματικότητα το μόνο σφάλμα είναι να προσπαθεί κανείς να καλύψει τα λάθη του, αντί να τα διορθώσει. 

Να χάνει πολύτιμο χρόνο προσπαθώντας να τα κουκουλώσει, αντί να προσπαθήσει να βρει τι πήγε στραβά, πώς μπορεί να διορθωθεί και, το κυριότερο, πώς μπορεί να αποφευχθούν στο μέλλον. 

Σε μια κοινωνία ανθρώπων με την κουλτούρα της Εθνικής Ασφαλιστικής, σε μια κοινωνία επαγγελματιών του δικού σας επιπέδου και βεληνεκούς, σε ένα περιβάλλον τόσο εύθραυστο και ρευστό όπως αυτό που ζούμε εδώ και αρκετό καιρό, ένα είναι το προφανές: τα αποτελέσματα που έχετε επιτύχει τα έχετε επιτύχει αποκλειστικά και μόνο γιατί γνωρίζετε πολύ καλά την αξία «του αναλαμβάνω την ευθύνη για τα λάθη μου και προχωρώ εμπρός. Εστιάζω στην αυτοβελτίωσή μου και στην πρόοδό μου και αφήνω τους αδύναμους να ψάχνουν για δικαιολογίες και φταίχτες». 

Το επόμενο βήμα υπαγορεύει να μάθουμε να δουλεύουμε και ανταγωνιστικά/ και ομαδικά. 

Ξέρετε, υπάρχουν ακόμη κάποιοι στην δουλειά μας, στον χώρο μας, που πιστεύουν ότι οι καλύτεροι σε επιδόσεις ασφαλιστικοί σύμβουλοι είναι οι μοναχικοί λύκοι. Δηλαδή οι άνθρωποι που είναι κυρίως εγωκεντρικοί και υψηλών απαιτήσεων. 

Επαγγελματίες που, ναι, μπορεί να είναι εξαιρετικά αποτελεσματικοί, αλλά που αριθμητικά είναι από λίγοι έως ελάχιστοι. 

Οι παλιοί λέγανε πως χρειάζεται ένα χωριό για να μεγαλώσει ένα παιδί.

Εγώ θα πω ότι οι ασφαλιστικοί οργανισμοί χρειάζονται μια πόλη επαγγελματιών ασφαλιστικών συμβούλων για να πάει μπροστά μια εταιρία. 

Χρειάζονται ανθρώπους σαν εσάς, που ζούνε καθημερινά σαν μια μεγάλη ισχυρή ομάδα, με κοινούς στόχους και όνειρα. 

Μια ομάδα που τα μέλη της νοιάζονται ο ένας για τον άλλο και όλοι μαζί για το κοινωνικό σύνολο. 

Μια ομάδα που βοηθάει και στηρίζει τα μέλη της, που αλληλοσυμπληρώνεται και που ξέρει ότι χρειάζεται διαρκώς νέο αίμα, νέους ανθρώπους για να εξελιχθεί και να πετύχει ακόμη γρηγορότερα τους στόχους της. 

Μια ομάδα που ξέρει καλά πως σήμερα ένα είναι βέβαιο: μόνο μέσα από το στηρίζω – στηρίζεις θα φτάσουμε και στο κερδίζω – κερδίζεις. 

Ξέρω πολύ καλά ότι στηρίζετε. 

Ότι είστε ένα με την Εθνική Ασφαλιστική, την Εθνική της καρδιάς μας. 

Το έχετε αποδείξει πολλές φορές και είμαι βέβαιος πως θα συνεχίσετε να το κάνετε με αμείωτη ένταση. 

Ξέρω πόσο αγαπάτε την Εθνική Ασφαλιστική. 

Το βλέπω στα μάτια σας, στις παραγωγές σας, στην ποιότητα των εργασιών σας, στην διατηρησιμότητα του χαρτοφυλακίου σας, στο πάθος με το οποίο στρατολογείτε, εκπαιδεύετε και στέκεστε δίπλα στους νέους συνεργάτες μας.

Το βλέπω ακόμα και στον τρόπο με τον οποίο κάποιες φορές θυμώνετε ή, ακόμη, και στα παράπονα που κάνετε. Μόνο οι αδιάφοροι, μόνον όσοι δεν νοιάζονται δεν παραπονιούνται. Κι εσείς απέχετε μακράν από αυτήν την κατηγορία. 

Είστε επαγγελματίες με αντοχές. 

Αθλητές μεγάλων αποστάσεων. 

Που γνωρίζετε ότι η καριέρα στις πωλήσεις είναι Μαραθώνιος και όχι κατοστάρι. 

Ανήκετε σ’ αυτό το σπάνιο είδος επαγγελματιών – ακόμη σπανιότερο στην χώρα μας – που έχουν αντιληφθεί πως το στηρίζω – στηρίζεις είναι μακροχρόνιο και κάποιες φορές δύσκολο, αλλά πάντα καταλήγει στο κερδίζω – κερδίζεις. 

Είστε πεπεισμένοι ότι δεν γίνεται να κόψεις δρόμο για να φτάσεις στην αριστεία. 

Η πορεία αυτή χρειάζεται χρόνο. 

Χρειάζεται προσπάθεια. 

Χρειάζεται πρόγραμμα. 

Χρειάζεται σκληρή καθημερινή δουλειά. Χρειάζεται τρέλα. 

Χρειάζεται αυτό το «κάτι», που βρίσκεται μέσα μας. 

Που μας κάνει να δημιουργούμε σχέσεις πραγματικές. Ειλικρινείς. 

Μας κάνει παρόντες-Διαθέσιμους στο πλευρό των συνανθρώπων μας, τη στιγμή που μας χρειάζονται.

Μας επιτρέπει να διατηρούμε την ισορροπία μας, να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις και να επικοινωνούμε εύκολα και αποτελεσματικά, ακόμη κι όταν βρισκόμαστε κάτω από πιεστικές συνθήκες. 

Αυτή η συναισθηματική σας νοημοσύνη, η ικανότητά σας να αντιλαμβάνεστε την επίδραση που έχετε στους γύρω σας και να συμπεριφέρεστε ανάλογα, είναι το 90% της επιτυχίας σας.
Είναι το στοιχείο που κάθε χρόνο σας κάνει να ξεχωρίζετε 

Απόψε, σ’ αυτήν την καταπληκτική βραδιά, την πλημμυρισμένη με την μαγική αύρα και τους ήχους του Μίκη της καρδιάς μας, δεν θα τελειώσω την ομιλία μου, ούτε με νέους στόχους /ούτε με εξαγγελίες για νέα προϊόντα και υπηρεσίες /ούτε με ευχές για ένα ακόμη πιο δυνατό και παραγωγικό 2018.   Άλλωστε γι’ αυτό είμαι βέβαιος.

Θέλω να κλείσω την ομιλία μου, όπως την άρχισα. Θέλω να σας αφιερώσω τις λέξεις με τις οποίες ο Νίκος Καζαντζάκης περιγράφει τον Αλέξη Ζορμπά...

Είστε η πιο πλατιά ψυχή, το πιο σίγουρο σώμα, η πιο λεύτερη κραυγή που γνώρισα στη ζωή μου!

Να είστε πάντα καλά!"