Γράφει και σχολιάζει ο Μελάς Γιαννιώτης
    
Την 11η ώρα, της ενδεκάτης ημέρας, τού ενδεκάτου μηνός Νοεμβρίου έτους 1918, σε ένα βαγόνι τρένου, που οι Γάλλοι είχαν μετατρέψει σε Στρατηγείο των Δυτικών Συμμαχικών Δυνάμεων, επιβλήθηκε και υπογράφηκε από τον εκπρόσωπο των ηττημένων Γερμανών και Συμμάχων τους, η λήξη των εχθροπραξιών τού Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, γνωστού και ως «Μεγάλου Πολέμου» μέχρι την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τους ίδιους Νικητές και Ηττημένους. 

Η παγκοσμίως ευχάριστη είδηση αυτή, που ήταν και αναμενόμενη, έφτασε τηλεγραφικώς και σε μία ορεινή κωμόπολη της Δυτικής Μακεδονίας, την Βλάστη, όπου χτύπησαν χαρμόσυνα οι καμπάνες, φόρεσαν όλοι τις επίσημες ενδυμασίες τους και έκαναν δοξολογία στην Εκκλησία, με ομιλίες και ζητωκραυγές Απελευθέρωσης!

Αμέσως μετά ακολούθησαν γλέντια και φαγοπότια, ένα από τα οποία πραγματοποιήθηκε υπαιθρίως και στον παρακείμενο Υδρόμυλο του παππού μου Γιάννη Γιαννιώτη, στην τοποθεσία «Κατής».

Από αυτό διασώθηκε μία σπάνια φωτογραφία που την παραθέτω προς τιμήν της Ίδιας Ημέρας. 

Όρθιος στο πίσω μέρος της φωτογραφίας είναι ο πατέρας μου, Κωνσταντίνος Γιαννιώτης, ηλικίας μόλις 13 ετών τότε και στο εμπρός δεξιά μέρος, αριστερά του φουστανελοφόρου άρχοντα, είναι ο «οικοδεσπότης» παππούς μου, ηλικίας 40 περίπου ετών τότε. Σε πρώτο πλάνο και μακρυτεντωμένος είναι ο τότε πανύψηλος Δημοδιδάσκαλος Βλάστης Κωνσταντίνος Βρανάκης, παππούς της συζύγου μου Κλεοπάτρας – Πάτρας και ο φέρων παπιγιόν, με το ποτήρι στο αριστερό του χέρι, είναι ο πολυγραφότατος Διευθυντής τού, από την Τουρκοκρατία, περίφημου Δημοτικού Σχολείου Βλάστης Νικόλαος Αθανασιάδης, αγνώστων των άλλων, όπως και του σπάνιου τότε φωτογράφου.

Όταν κάποτε ρώτησα τον πατέρα μου για τους ιδιαίτερους λόγους και τις αιτίες της μεγάλης χαράς, εδώ στην ορεινή Βλάστη της Μακεδονίας, για την λήξη των εχθροπραξιών των «εκεί πάνω» και μακριά στην Ευρώπη, όπως μας διδάσκουν οι λογάδες και γραφείς γραφών, μου απάντησε περίπου τα εξής: 

«Αυτοί οι λίγοι και εκλεκτοί, που φαίνονται στην φωτογραφία άλλος με παπιγιόν, άλλος με γραβάτα και άλλος με φουστανέλα, ήταν φίλοι και συνομήλικοι του πατέρα μου και παππού σου, προύχοντες και διανοούμενοι τού πάντα αυτόνομα ελεύθερου τόπου μας, ως κεφαλοχώρι και υπό την προστασία της «βαλινδέ» Σουλτάνας, δηλαδή «βασιλομήτορος» στα ελληνικά. Γεννήθηκαν εδώ ως Οθωμανοί πολίτες, όπως και εγώ, αλλά αξιώθηκαν να ζήσουν και να πεθάνουν ως Έλληνες πολίτες. Εσείς οι νεότεροι, δεν ζήσατε αυτόνομα ελεύθεροι (μόνον δια της τοπικής Δημογεροντίας, όπως οι κάποτε πόλεις-κράτη) και δεν μπορείτε να εκτιμήσετε την αξία αυτής της διαφοράς. 

Και είναι μέρος αυτών, που μόλις έξι(6) χρόνια πριν από την λήψη αυτής της φωτογραφίας, υποδέχθηκαν και προϋπάντησαν με υψωμένη την ελληνική σημαία, έξω από την Πτολεμαΐδα και προς Κοζάνη, τον απελευθερωτή Ελληνικό στρατό στις 12-10-1912 ως εκπρόσωποι όλων των εδώ γύρω και στα ορεινά μόνον, ελεύθερων Άνω Μακεδόνων. Αυτοί ένιωσαν και γνώρισαν εκείνα τα μοναδικά στην όλη Ιστορία μας ρίγη χαράς και συγκίνησης όταν συνενώθηκαν και πάλι, μετά από αιώνες, με τους άλλους αδελφούς Έλληνες της Κάτω Ελλάδας.

Υπήρχαν τότε πολεμιστές και υπερασπιστές Έλληνες Πατριώτες!! 

Όμως πρόσεξε το μέγα έγκλημα του Μεγάλου πολέμου για να καταλάβεις και τους λόγους ιδιαίτερης Γιορτής για την λήξη του. 

Πριν προλάβουμε να χαρούμε την φυγή των Τούρκων και των Τουρκαλβανών, των Βουλγάρων και των Κομιτατζήδων τους, την Δόξα και το Μεγαλείο του Έπους των Νικητήριων για μας Βαλκανικών Πολέμων και μέσα σε τρία μόλις χρόνια, ο τόπος και η περιοχή μας γέμισε από φυγάδες Σέρβους στρατιώτες και αξιωματικούς που τους καταδίωκαν με εξοντωτική μανία Αυστριακοί από Βορρά και Βούλγαροι από Ανατολή, στον τόπο και στην χώρα τους, κατά τις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και που τον είχαν μεταφέρει μέχρι εδώ και μέσα στο χωριό μας, όπως και σε άλλα μέρη της τότε ειρηνικής και ουδέτερης χώρας μας, πριν εισέλθει και αυτή κατά το 1917. 

Είδα με τα μάτια μου τρεις έφιππους Βούλγαρους με μακριά σπαθιά στο χέρι να καταδιώκουν έφιππο Σέρβο Αξιωματικό και ένας Βούλγαρος να τον καρφώνει με το σπαθί του, ακριβώς μπροστά και κάτω από το σπίτι τού Δασκάλου μας Νικ. Αθανασιάδη, που φρόντισε την ταφή του δολοφονημένου Σέρβου στον τόπο μας. Μέχρι το Βελιγράδι ήταν οι Αυστριακοί και από τα Σκόπια και κάτω οι Βούλγαροι».  

Άλλη λοιπόν μορφή είχε ο Πόλεμος εκεί στην Ευρώπη των χαρακωμάτων και άλλη εδώ στα άγρια Βαλκάνια της κτηνωδίας, με ένα Μέτωπο, εχθροπραξιών και δολοφονιών, από την Αδριατική ως την Μαύρη Θάλασσα και με ένα αλλοπρόσαλλο μίγμα λαών, που ακόμα δεν είχαν διαμορφωμένη Εθνική Συνείδηση, όπως τώρα εμφανίζονται οι Σκοπιανοί ως μεταβαπτισμένοι «Μακεδόνες».     

Εδώ και στο Μέτωπο αυτό, όλοι και από όλες τις κατευθύνσεις, ήθελαν να γίνουν κυρίαρχοι για να υποκαταστήσουν την διαλυόμενη και συρρικνούμενη προς τα «εκεί από όπου ήρθε» Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η Κεντρο-Ευρωπαϊκή Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία ζητούσε επέκταση και έξοδό της στο Αιγαίο, όπως ακριβώς το ίδιο ήθελε και η Τσαρική Ρωσία, σφαζόμενες μεταξύ τους για τον ίδιο λόγο και σκοπό, διαλυθείσες τελικά και οι δύο, όπως και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, αφού όμως κατανίκησε και καταξεφτέλισε στην χερσόνησο της Καλλίπολης την μέχρι τότε θαλασσοκράτειρα Αγγλία, που ζήτησε την βοήθεια και την προστασία της από την Ελλάδα. 

Η τότε αυτοκρατορική Γερμανία με την μεγάλη και ισχυρή Πρωσία της (τους διαχώριζαν μόνον οι θρόνοι και τα  θρησκευτικά δόγματα) ήθελε επέκταση προς Δύση και Ανατολή, χωρίς να κρύβει και αυτή τις βλέψεις της για τα Βαλκάνια και το Αιγαίο, ενώ η Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία (γενικά οι Λατίνοι) με την κάποτε «Αποικία» τους Αμερική, ήθελαν και εποφθαλμιούσαν όλα όσα ήθελαν όλοι οι άλλοι και ακόμη περισσότερα, ως πάντα και παντού Αχόρταγοι. 

Το ίδιο ακριβώς επιδίωκαν και οι σχιστομάτες της Άπω Ανατολής στην Ασία με τις δικές τους εκεί Αυτοκρατορίες και επεκτατισμούς, ενώ οι Σκανδιναβοί αποδείχθηκαν καλύτεροι και σοφότεροι όλων. 

Έτσι και όταν αναγγέλθηκε η λήξη των εχθροπραξιών ήταν φυσικό και επόμενο να ανακουφισθεί ολόκληρος ο επί γης ανθρώπινος πληθυσμός, που είχε μειωθεί ή σακατευθεί κατά 50 εκ. τουλάχιστο θύματα και με τεράστιες υλικές ζημίες που ξεπερνούσαν το πενταπλάσιο τού επί γης εισοδήματος και που θα το πλήρωναν οι εξωγήινοι …Αρειανοί!!   

Οι Διεθνείς Συνθήκες και οι θεατρινισμοί

Ακολούθησε η «λυπητερή» των νικητών προς ηττημένους που ονομάσθηκε και περιτυλίχθηκε ως «Διάσκεψη Ειρήνης» στο Παρίσι, από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 1919. Τώρα, έναν αιώνα μετά, και στις 11-11-2018 την επανέλαβαν υποκριτικά και έκαστος υπέρ της χώρας του, «70 Ηγέτες του Κόσμου», με πρωταγωνιστές πάλι τούς εκπροσώπους των ίδιων Αχόρταγων χωρών και με τους μόνιμους «παρακατιανούς» αυτών, που αυτοί πληρώνουν και τον λογαριασμό των προσφερόμενων «παντεσπανίων και χαβιαρίων», εκεί στις απαστράπτουσες Βερσαλλίες τών -να μη μας διαφεύγει- αποκεφαλισμών. 

Εκεί λοιπόν η τότε ξεθαρρεμένη Ελλάδα αξιώνει, όχι όμως και τώρα, τις περιοχές με ελληνικό πληθυσμό (όσοι δεν είχαν κατασφαγεί ή εκδιωχθεί από τις ρίζες τους) όπως ήταν ολόκληρη η Θράκη, η Βόρεια Ήπειρος και -προσοχή εδώ- η Ιωνία με την Σμύρνη στην απέναντι Μικρά Ασία των 1200 κάποτε Ελληνικών πόλεών της. 

Δεν τόλμησε όμως να ζητήσει την Άνω και Βόρεια Μακεδονία, ούτε την Κύπρο, ούτε τα άλλα «συμμαχικώς» κατεχόμενα Νησιά μας, μικρά και μεγάλα, ούτε ακόμη και την κάποτε «Μεγάλη Ελλάδα» στην σημερινή Κάτω Ιταλία, ούτε βέβαια το αρχαίο Βυζάντιο και μετέπειτα Κωνσταντινούπολη με την Αγιά Σοφιά της, που τότε και όχι τώρα, από τα χείλη τού κάθε αγνού Έλληνα πατριώτη ηχούσαν έντονα οι λέξεις «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι»!! 

«Απαγορεύονται» αυτά, μας λέγουν και μας διδάσκουν τώρα, οι κάθε είδους βολεμένοι και βλαμμένοι επειδή βλάπτουν τούς «Ειρηνοποιούς» και τους παρεμποδίζουν στους «φιλάνθρωπους» βομβαρδισμούς, όπως όλοι τα βλέπουμε και τα γνωρίζουμε πολύ καλά αυτά, αλλά υποδυόμαστε τους Χρήσιμους Ηλίθιους. 

Εκείνο που δεν βλέπουμε και απαγορεύεται να γνωρίζουμε, ως τρόφιμοι παγκόσμιου βλακόχορτου, είναι το μέγα κόλπο της απασχολήσεώς μας με τα «ταγιεράκια, τις γοβίτσες και τα μοντελάκια» των «Συνδιασκεπτομένων για την Ειρήνη» αλλά και την «Βιομηχανία Συνθηκών και Συμφωνιών», που γίνονται για να μας αποκοιμίζουν, ώστε να παραβιάζονται πάντα από τον πονηρότερο και κατέχοντα όχι μόνον τα όπλα αλλά και το  υπερόπλο όλων των όπλων, επιβολής και καταστροφής, που είναι το εκτυπωτήριο τόνων απλού χαρτιού και που βαφτίζεται και ονομάζεται χρήμα. «Πάρε χαρτί για να σου πάρω την περιουσία και την ζωή σου» είναι το πολύ απλό και πολύ οικονομικό κόλπο, που δεν απαιτεί κόπο αλλά μόνον τρόπο. Διαφορετικά σε κάνω Σερβία και Συρία ή …Ελλάδα!! 

Μία από την «Βιομηχανία Συνθηκών και Συμφωνιών» ήταν αυτή των Βερσαλλιών, που υπογράφηκε την 28η Ιουνίου 1919 μεταξύ των Δυτικών Συμμάχων (άρα και της Ελλάδας) και της Γερμανίας, με την οποία υποχρεώθηκε να πληρώσει αποζημιώσεις η Γερμανία «226 δισεκατομμυρίων χρυσών μάρκων» που δεν τα είχε!! Όπως δεν έχει η Ελλάδα αυτά που υποτίθεται ότι χρωστάει, κυρίως στους Γερμανούς, και οι οποίοι χρωστούν πολλά από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και άλλα αστρονομικά ποσά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με επιπλέον άλλα από τον «Τρίτο ακήρυκτο Ελληνο-Γερμανικό πόλεμο» των Μνημονίων, Χαρατσίων και στην Γερμανία εκτυπούμενου Ευρώ. Να πως και με ποιο κόλπο και τρόπο, έγινε στην Ελλάδα ο Γερμανός, Ιδιοκτήτης και Αφεντικό της και να ποιος είναι ο λόγος που δίνει την Μακεδονία στον Σκοπιανό και στον Αλβανό υπηρέτη του, κλείνοντας το μάτι και στον Ιταλό και στον Τούρκο ενοχλητικό, διευκολύνοντας έτσι και τον Αμερικανό να ανέβει από κάτω προς τα πάνω για να εγκλωβίσει τον Ρώσο και να ανακόψει την επέλαση του Κινέζου, «δικαίω» Πλανητάρχη και άρα νόμιμα και προ παντός ηθικά, όπως καλώς τα διδαχθήκαμε και αυτά.       

Μία άλλη, που μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα, ήταν η Συνθήκη του Νεϊγύ που υπογράφηκε την 27η Νοεμβρίου 1919 (ένα χρόνο άργησε) μεταξύ των Δυτικών Συμμάχων (άρα και της Ελλάδας) και της Βουλγαρίας με την οποία επιστράφηκε μία εδαφική έκταση και πληθυσμού μισού εκατομμυρίου, στην Ελλάδα και στην Σερβία, με οφειλόμενες πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά και οφειλόμενη επιστροφή κειμηλίων και θησαυρών πολλών Ιερών Μονών και Μητροπόλεων της Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης. 

Παγκόσμια αξία από την Διεθνή Συμφωνία αυτή έχουν οι αναφερόμενες ονομαστικά χώρες ως κρατικές οντότητες, εθνικότητες και λαοί, χωρίς καμία απολύτως αναφορά και ύπαρξη «χώρας, έθνους, λαού, γλώσσας, ιθαγένειας κ.λπ» με το όνομα «Μακεδονία». 

Τέλος μία άλλη Διεθνής Συμφωνία, που και αυτή μας ενδιαφέρει όλως ιδιαίτερα, είναι αυτή των Σεβρών, πολυξεχασμένη και ποδοπατημένη, που υπογράφηκε την 10η Αυγούστου 1920 (εδώ τα «παζάρια» κράτησαν δύο χρόνια) μεταξύ των Δυτικών Συμμάχων (άρα και της Ελλάδας) και της Τουρκίας. 

Σύμφωνα με την Διεθνή Συνθήκη-Συμφωνία αυτή υποχρεώθηκε η Τουρκία να περιορισθεί στο Ασιατικό της Τμήμα και ολόκληρη η Θράκη, δηλαδή και η Ανατολική μέχρι την Κωνσταντινούπολη (όχι όμως και η Βόρεια) αποδόθηκε στην Ελλάδα, μαζί με τα Νησιά Ίμβρος και Τένεδος! Και επί πλέον: Η πανάρχαιη Ελληνική Ιωνία στην Δυτική Μικρά Ασία, από το όνομα της οποίας ονομάσθηκαν όλοι οι Έλληνες ως «Γιουνάν» στις Αραβικές-Ισλαμικές γλώσσες, με την Σμύρνη της, κηρύχθηκε αυτόνομη με κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, άρα και με δικαιώματα Υφαλοκρηπίδας και αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) επί της θάλασσας του Αιγαίου αλλά και του εναέριου χώρου, ιδίως επί του τεράστιου υποθαλάσσιου Πλούτου των Πετρελαίων και Αερίων του. Και το ουσιώδες θέμα εδώ δεν είναι αν και πως «φωνάζει» ο απέναντι «Σουλτάνος», αλλά αν και πως «φωνάζει» ο από εδώ Νοικοκύρης και Δικαιούχος Έλληνας!  

Κατάλαβες τώρα πόσοι, πως και ποιοι, συνεχίζουν να μας κατακλέβουν και να μας εξαθλιώνουν, ευτελιστικώς και υποδουλωτικώς, ώστε να μην αντιδράσουμε και να συμπράξουμε ως «Χρήσιμοι Ηλίθιοι» στην καταλήστευσή μας και ως χρωστούντες -μας λέγουν- και από πάνω; 

Είδες, λοιπόν, κόλπο, χωρίς κόπο, αλλά με τρόπο; 

Αν ακόμη δεν το είδες και όποιες σχέσεις και αν έχεις με το «κόλπο» σίγουρα θα το «δεις» δια νου  από τα επόμενα: 

Θυμάσαι, μήπως, την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), που μαζί με το ΝΑΤΟ, ηχούσε στην Ελλάδα ως «το ίδιο συνδικάτο»; 

Πόσα και από ποιους τα «πήρες» και τώρα σιώπησες, όπως προηγουμένως είχες σιωπήσει και με την «Αγιά Σοφιά» και με την Σμύρνη, που από τον «συνωστισμό τουριστών» Ελλήνων, γλίστρησε και πνίγηκε στα ρηχά; 

Θυμάσαι τους αγώνες και τα θύματα, τις καταστροφές και τους ξεριζωμούς, για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ως πρώτο και ύψιστο «εθνικό θέμα»; Τώρα πως και γιατί σιώπησες, και από εδώ, αλλά και από εκεί; 

Πώς και γιατί η μισή Κύπρος είναι ανεξάρτητο (από την Ελλάδα) κράτος και το άλλο μισό είναι Τουρκικό κράτος, με τρίτο κράτος τις Αγγλικές βάσεις, στην μία Κύπρο των Ελλήνων; Πόσα και από ποιους τα «πήρες» για να παριστάνεις τον Πνευματικά Ακατοίκητο, ειδικά για τα θαλάσσια «οικόπεδα» και τις ξένες πλατφόρμες άντλησης πλούτου και «παρά με ουρά», όπου η Ελλάδα δεν παίρνει «μία» και ο Τούρκος απαιτεί τα μισά; 

Γνωρίζεις, μήπως, άλλη χώρα της όποιας «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ» ή άλλου οποιουδήποτε και οπουδήποτε του κόσμου «Συνδικάτου», που ενώ είναι πάμπλουτη από τα ορυκτά της, την γλώσσα, το πνεύμα, τον πολιτισμό και την ιστορία της, είναι ταυτόχρονα υποδουλωμένη, πτωχευμένη, εξαθλιωμένη και -άκουσον-άκουσον- καταχρεωμένη, ακόμη και για τις επόμενες γενεές της; 

Βρίσκεις και βλέπεις κάποια λογική και δικαιοσύνη σε όλα όσα ανέφερα; Είναι δυνατόν να συμβαίνουν και να διαπράττονται όλα αυτά τα ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ στην Ελλάδα, που όλοι οι κοινοί «Παρλαπίπες», εδώ και έξω, λέγουν και ισχυρίζονται ότι «έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο» και έμεινε «γκαβή» και «μουρλή» η ίδια: 

Τελικά πόσα «πολλά είναι τα λεφτά», εδώ και από την «πάμφτωχη Ελλάδα»; Μπορείς να μου το εξηγήσεις αυτό όποιε και κάθε αερολόγε;   

Είδατε που μας οδήγησε η μνήμη της «ενδεκάτης ενδεκάτου 1918»;