Αφορμή για το παρόν άρθρο, μόλις πρόσφατο συμβάν στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, που είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός γιατρού και για το οποίο η Διοίκηση του Νοσοκομείου εξέδωσε σχετική ανακοίνωση αναφέροντας χαρακτηριστικά:
“Την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019 συνέβη ατύχημα στον φορειοφόρο ανελκυστήρα Νο 6 που εξυπηρετεί την μετακίνηση ασθενών στο Γ’ κτήριο του Νοσοκομείου, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός γιατρού. Ο γιατρός μετά τον απεγκλωβισμό του και την παροχή πρώτων βοηθειών διακομίσθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Ν. Κοργιαλένειο – Μπενάκειο, που διαθέτει ορθοπαιδικό τμήμα, όπου υπεβλήθη επιτυχώς σε χειρουργική επέμβαση και είναι καλά στην υγεία του.
Ο ανελκυστήρας, ο οποίος αντικαταστάθηκε πλήρως το έτος 2005, υποστηρίζεται από συμβόλαιο συντήρησης με εξειδικευμένη εταιρεία ανελκυστήρων και έχει πιστοποιηθεί την 21/01/2019 από ανεξάρτητο φορέα (TUV Austria Hellas) και έχει προσκομισθεί το αντίστοιχο πιστοποιητικό ανελκυστήρα. Σύμφωνα με το βιβλίο συντήρησης του συγκεκριμένου ανελκυστήρα αποδεικνύεται ότι αυτός συντηρήθηκε κανονικά στις 6 Μαρτίου 2019”.
Προσεγγίζοντας, εδώ και πολλά χρόνια, το θέμα της Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης με αυστηρά τεχνοκρατικά και ασφαλιστικά κριτήρια κρίνω σκόπιμο να επισημάνω τα παρακάτω.
Ευτυχώς το ατύχημα δεν ήταν μοιραίο, αφού σε μια τέτοια περίπτωση τα πράγματα, σε ότι αφορά την αναζήτηση ευθυνών, θα ήταν περισσότερο περίπλοκα.
Παραβλέποντας το θέμα της Ποινικής Ευθύνης που είναι μια δυσάρεστη διαδικασία και δυστυχώς ενεργοποιείται ακόμη και αν δεν διαφαίνεται δόλος ή βαριά αμέλεια, υπάρχει και η Αστική Ευθύνη. Εδώ, διευκρινίζεται πως είναι άλλο πράγμα η Γενική Αστική Ευθύνη (ζημιές από αμέλεια σε τυχαία περιστατικά κατά την εκτέλεση εργασιών κατασκευής, επισκευής ή συντήρησης) και άλλο η Επαγγελματική Αστική Ευθύνη (ζημιές από ατυχήματα που οφείλονται σε λάθος ή παράλειψη από παροχή υπηρεσιών επισκευής ή συντήρησης ). Στην περίπτωση του συγκεκριμένου συμβάντος φαίνεται να ισχύει το δεύτερο. Κάτι που συχνά, πολλοί αγνοούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν όταν πρόκειται για Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης Φορέων Πιστοποίησης, ΚΤΕΟ, Εταιρειών Συντήρησης Μηχανημάτων - Ιατρικού Εξοπλισμού κλπ. Γιατί, το να πιστοποιείς πως ένα σύστημα, ένα προϊόν, μια συσκευή ή ένα μηχάνημα είναι ποιοτικά αποδεκτό και ασφαλές για χρήση, είναι μια πράξη ευθύνης που σύμφωνα με το νόμο σε καθιστά υπόλογο …
Βέβαια με αφορμή το συμβάν και τη σχετική ανακοίνωση θα πρέπει να επισημανθούν και ευρύτερες αρρυθμίες ή αδυναμίες που σχετίζονται με τη διαχείριση των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας. Όπως μάλιστα επεσήμανε κάποιος, όταν η ίδια η Διοίκηση θεωρεί σημαντικό να αναφέρει ότι “ο ανελκυστήρας αντικαταστάθηκε πλήρως το έτος 2005”, είναι προφανές πως υπάρχει και ένα γενικότερο πρόβλημα διοίκησης. Εδώ εστιάζοντας στα ευρύτερα θέματα Ασφάλισης Ευθύνης απέναντι σε ασθενείς, σε εργαζόμενο ιατρικό – νοσηλευτικό ή και σε Τρίτους, μιλάμε για Ασφάλιση Ευθύνης Μελών ΔΣ & Στελεχών Διοίκησης (Directors & Officers’ Liability Insurance_D&O), για Γενική Αστική Ευθύνη Νοσοκομείου (Public Liability Insurance) καθώς και για Ασφάλιση Ιατρικής Ευθύνης Νοσοκομείων (Medical Malpractice Insurance). Και, δυστυχώς αυτή η Ευθύνης στη χώρα μας, φαίνεται πως στην πράξη, δεν ασφαλίζεται με τη δέουσα επάρκεια, για να μην ισχυριστούμε ότι δεν υφίσταται καθόλου...
