Δέκα χρόνια συμπληρώνονται στις 21 Σεπτεμβρίου 2019 από την ημέρα που η τότε εποπτική αρχή αποφάσισε να αφαιρέσει την άδεια λειτουργίας από τον ασφαλιστικό όμιλο Ασπίς.

Δέκα χρόνια, μετά το «σκάνδαλο Ασπίς» ο κ. Βασίλης Αδαμόπουλος ο τελευταίος Οικονομικός διευθυντής του Ομίλου Ασπίς, αποφάσισε να μιλήσει στο Nextdeal για την περιπέτεια του Ομίλου, όπως την έζησε ο ίδιος, μια περιπέτεια που έπληξε χιλιάδες ασφαλισμένους αλλά και εκατοντάδες εργαζόμενους του άλλοτε κραταιού ομίλου.

Είναι πιστεύουμε, μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που αξίζει να διαβαστεί.

ND: Κύριε Αδαμόπουλε, πέρασαν δέκα χρόνια από το σκάνδαλο Ασπίς. Ήσασταν οικονομικός διευθυντής του Ομίλου. Τι σας έρχεται αμέσως στο νου από τις ημέρες εκείνες;

Β.Α.: Ευχαριστώ που μου δίνετε για άλλη μία φορά την ευκαιρία να μιλήσω. Αυτήν την φορά οι συνθήκες είναι πιο ώριμες για να ενημερωθεί σωστά το κοινό. Ξεκινώ απορρίπτοντας κατηγορηματικά την λέξη σκάνδαλο την οποία χρησιμοποιείτε. Ή εν πάση περιπτώσει αν υπήρξε κάποιο σκάνδαλο, αυτό δεν αφορά τον Όμιλο εσωτερικά αλλά εξωγενείς παράγοντες. Όσον αφορά τις μνήμες, δεν μπορώ να τις διαχωρίσω, αφού από τα τέσσερα χρόνια που εργάστηκα στην ΑΣΠΙΣ τα τρία τελευταία έμοιαζαν με κόλαση. Σίγουρα εντονότερες είναι οι στιγμές μετά την 31-7-2008, όταν η ΕΠΕΙΑ δέσμευσε (για τρίτη φορά) τα περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών και σταδιακά έσφιγγε την θηλειά γύρω από τον λαιμό του Ομίλου. Φυσικά δεν θα ξεχαστούν ποτέ οι στιγμές που ζήσαμε με τους συναδέλφους όταν μαχόμασταν να κρατήσουμε τις εταιρείες σε λειτουργία, κόντρα σε κάθε ανθρώπινη λογική, παραμένοντας απλήρωτοι επί μήνες κατ' εντολή της ΕΠΕΙΑ. Οι στιγμές του κλεισίματος, της διαπόμπευσης και ό, τι άλλου ακολούθησε, ήταν απλά το φυσικό επακόλουθο. Η στιγμή που με σημάδεψε περισσότερο ήταν όταν το μεσημέρι της 21-9-2019 ανέλαβα να παραδώσω την εταιρεία και να υποδείξω τους χώρους στους εκκαθαριστές... Το να βλέπεις να σφραγίζονται τα όνειρα και οι κόποι σου είναι κάτι που δεν εύχομαι σε κανέναν να το ζήσει. Θυμάμαι ότι αρνούμενος να χωνέψω αυτό που είχε συμβεί, έμεινα στο θυρωρείο μαζί με τους θυρωρούς μέχρι τις 3 τα ξημερώματα, όταν και με "περισυνέλλεξε" με το ζόρι η σύζυγός μου...

ND: Έγιναν κάμποσα δικαστήρια για την Ασπίς. Εσείς εκ της θέσεως σας στον Όμιλο πώς αντιμετωπισθήκατε από την δικαιοσύνη; Τελικά «πλήρωσε» κανείς για το σκάνδαλο εκτός από τους ασφαλισμένους που έμειναν ακάλυπτοι και έχασαν τα χρήματα τους;

Β.Α.: Η λέξη κάμποσα θα πρέπει να αντικατασταθεί από τον αριθμό 160, όσον αφορά αυτά στα οποία συμμετείχα εγώ, αστικά και ποινικά. Ο αριθμός αφορά υποθέσεις, όχι αριθμό ημερών στα κάθε λογής δικαστήρια. Συνολικά ξοδεύτηκαν άδικα περίπου 1.200 ημέρες!

Όσον αφορά την αντιμετώπιση από την δικαιοσύνη, αρχικά αντιμετωπίσαμε πολύ εχθρικό κλίμα, ακόμα και στα εργατικά δικαστήρια. Σταδιακά όμως, το κλίμα ισορρόπησε μετά την αποκάλυψη σημαντικών στοιχείων.

Τελικά είμαι πολύ υπερήφανος που δεν χρειάστηκε ούτε μία φορά να προσφύγω σε δεύτερο βαθμό για να δικαιωθώ!

Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος σας, παρουσιάζει πολλές ανακρίβειες.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να είχε σχέση και να μην ζημιώθηκε μετά το κλείσιμο των εταιρειών, ασφαλισμένοι, εργαζόμενοι, μέτοχοι, πιστωτές. Εγώ προσωπικά, ήμουν ταυτόχρονα εργαζόμενος, πιστωτής, μέτοχος και το κυριότερο, ασφαλισμένος! Μετράω ζημιές κοντά στα 2,5 εκατομμύρια, χωρίς να περιλαμβάνω την μεταγενέστερη απώλεια εισοδήματος, κόστη δικαστηρίων κλπ. Με ποια ιδιότητα θέλετε να σας απαντήσω;

Αν σας απαντήσω σαν ασφαλισμένος, μείναμε ακάλυπτοι αποκλειστικά εξ' αιτίας της διαδικασίας που ακολουθήθηκε. Στο στάδιο προ του κλεισίματος, με την απόφαση δέσμευσης, στερήθηκε ο όμιλος της δυνατότητας να διαχειριστεί τα επενδυτικά του χαρτοφυλάκια (μετοχές-ομόλογα-μετρητά) και να περικόψει ζημιές. Σας θυμίζω ότι αμέσως μετά την δέσμευση τον Ιούλιο του 2008, ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, οι αγορές και τα χαρτοφυλάκια κατέρρευσαν. Μόνο η μητρική έγραψε ζημιές 170 εκατομμύρια από υποαξίες εκείνη την χρονιά. Το μεγαλύτερο μέρος θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αν είχαμε δυνατότητα διαχείρισης. Στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις έλαβαν μέτρα στήριξης των εταιρειών που συνεθλίβησαν. 

Στο στάδιο μετά το κλείσιμο βεβαιώθηκα ότι κάποιοι δεν ήθελαν να επιβιώσει και να αποκατασταθεί κεφαλαιακά ο Όμιλος. Αφενός, υπήρχαν επενδυτές από το εξωτερικό οι οποίοι έστειλαν και επιστολή στην ΕΠΕΙΑ. Αγνοήθηκαν παντελώς. Αφ' ετέρου, όπως αποδείξαμε στα δικαστήρια, η απόφαση ανάκλησης αδείας δεν ήταν σύννομη, για δύο βασικούς λόγους.

Πρώτον, η εταιρεία ήταν εισηγμένη, ετοίμασε δύο ενημερωτικά δελτία μέσα στο καλοκαίρι του 2009, τα οποία κατετέθησαν και ανέμεναν την έγκριση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς για να γίνει η αύξηση κανονικά. Η ΕΠΕΙΑ είχε θέσει ένα ασφυκτικό όριο 45 ημερών για αύξηση κεφαλαίου 205 εκατομμυρίων! Σύμφωνα με το ενημερωτικό δελτίο και τις επιστολές των υποψήφιων επενδυτών που θα αγόραζαν αδιάθετα δικαιώματα, η διαδικασία θα ολοκληρωνόταν νόμιμα μέχρι τις 20 Οκτωβρίου... Η ΕΠΕΙΑ πίεζε τον Ψωμιάδη να καλύψει μόνος του το ποσό της αύξησης, ενώ η εταιρεία είχε 7.500 χιλιάδες μετόχους. Ακόμα και αν το έπραττε αυτό ο Ψωμιάδης, θα δημιουργείτο ένα ακόμα μεγαλύτερο σκάνδαλο. Λόγω του ποσού, θα κατέληγε η μητρική να έχει συγκέντρωση του 97,5% του κεφαλαίου σε ένα πρόσωπο, με αποτέλεσμα την έξοδο από το Χρηματιστήριο. Θα είχαμε δικαστικές διενέξεις με τους χιλιάδες μετόχους που θα έχαναν τα χρήματα τους. Αυτοί, στις γενικές συνελεύσεις είχαν ψηφίσει να γίνει η αύξηση με δικαίωμα προτίμησης ώστε να συμμετάσχουν. Επίσης παρά το ότι σε αυτό το σενάριο που ζήταγε η ΕΠΕΙΑ η ΑΣΠΙΣ θα εμφανιζόταν κεφαλαιοποιημένη, οι εταιρείες του Ομίλου στις οποίες δεν επέτρεπαν να συμμετάσχουν θα είχαν τεράστια προβλήματα ζημιών στα χαρτοφυλάκια τους, οπότε θα καταλήγαμε στον ίδιο παρονομαστή! Στις συναντήσεις μου με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, τα ανωτέρω έγιναν άμεσα αντιληπτά και ενέκριναν τον τρόπο που πρότεινα εγώ και είχε αποφασίσει η συνέλευση. Εν κατακλείδι, εφόσον η εταιρεία ήταν εισηγμένη, έκανε αύξηση με τις διατάξεις της Κεφαλαιαγοράς υποχρεωτικά! Με την απόφαση της να κλείσει την εταιρεία η ΕΠΕΙΑ καταστρατήγησε την νομοθεσία της κεφαλαιαγοράς. Κλασσική περίπτωση ύπαρξης δύο νόμων με αντικρουόμενες διατάξεις...

Δεύτερον όπως αποδείξαμε, λόγω του ότι η ΑΣΠΙΣ αποτελούσε διαφοροποιημένο χρηματοοικονομικό όμιλο (τον μόνο στην Ελλάδα) σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, υπόκειτο σε τριμερή εποπτεία (Κεφαλαιαγορά, Τράπεζα Ελλάδος, ΕΠΕΙΑ), οπότε η οποιαδήποτε απόφαση έπρεπε να ληφθεί και από τα τρία μέρη! Άρα η μονομερής απόφαση της ΕΠΕΙΑ έπασχε νομικά. Απορώ πως και δεν το είχαν αντιληφθεί αυτό όσοι προσέφυγαν στο ΣΤΕ...

Τέλος, μετά το κλείσιμο το επενδυτικό χαρτοφυλάκιο της εταιρείας εξαϋλώθηκε λόγω του τρόπου διαχείρισης. Ρωτήστε ποιοι και με ποιους όρους έδωσαν την ASPIS BANK στο Τ.Τ., και σε τι κατάσταση ήταν η τράπεζα του Ομίλου! Ξέρω ότι θα ήταν η μοναδική που δεν είχε πρόβλημα με το PSI!

Επίσης αναζητείστε την τύχη των εταιρειών εξωτερικού (Universal Bank, Liberty Life, Interalbanian καθώς και όλων των άλλων υπό την μετοχική στέγη της ASPIS HOLDINGS)... Όλες λειτουργούσαν τότε ή/και λειτουργούν ακόμα κανονικά. Εμάς μας πέταξαν έξω και ουδέποτε μας ζήτησαν να βοηθήσουμε... Εμείς μπορούσαμε να σώσουμε τα περιουσιακά στοιχεία. Και φυσικά το επιθυμούσαμε να βοηθήσουμε αφού είχαμε αξιώσεις από αυτά!

Φυσικά, ο μακαρίτης Παύλος Ψωμιάδης πλήρωσε ακριβά το τίμημα κάποιων απερίσκεπτων ή/και παράνομων ενεργειών του, όπως για παράδειγμα η πλαστή εγγυητική. Εκχώρησε το σύνολο της περιουσίας του στους πιστωτές του και το χειρότερο φυλακίστηκε για 8 χρόνια πεθαίνοντας στην φυλακή. 

ND: Εσείς αναγνωρίζετε κάποιες ευθύνες στο πρόσωπο σας για την πορεία του Ομίλου Ασπίς και ποιες είναι αυτές;

Β.Α.: Όταν το 2004 εν μία νυκτί μετατέθηκα από την Commercial Value στην ΑΣΠΙΣ, βρήκα μία εταιρεία που τα στελέχη της αποχωρούσαν ομαδόν, το ηθικό πεσμένο, μία αύξηση κεφαλαίου εγκαταλελειμμένη και πολλά χρέη. Εντός ενός εξαμήνου με πολλή δουλειά και την εξαιρετική συνδρομή των ικανών, πιστών και εργατικών συνεργατών μου στις οικονομικές υπηρεσίες υλοποιήσαμε την αύξηση κεφαλαίου, και επαναφέραμε την εταιρεία σε ομαλότητα και ανάπτυξη. Παράλληλα, υποδείξαμε στον Ψωμιάδη τον δρόμο της εξωστρέφειας σαν αντίδοτο στις παθογένειες της ελληνικής αγοράς. Εντός πέντε μηνών συμφωνήσαμε την εξαγορά της Universal Life στην Κύπρο!

Τότε οι αρχές, ο τύπος αλλά και ο ίδιος ο Ψωμιάδης μίλαγαν για ένα οικονομικό θαύμα (τα δημοσιεύματα στην διάθεση σας).

Τον τελευταίο χρόνο, υπό το καθεστώς της αφόρητης πίεσης, ο μακαρίτης ο Παύλος, άρχισε να απομακρύνεται από τους συνεργάτες του, να λαμβάνει συμβουλές από εξωτερικούς παρατρεχάμενους και να αποφασίζει μόνος του, με αποκορύφωμα την εγκληματική για τον εαυτό του ενέργεια να παρουσιάσει μία εγγυητική που του έφερε κάποιος απατεώνας χωρίς να μας ενημερώσει, χωρίς να την ελέγξει, αλλά κυρίως χωρίς να εισακούσει τα επιχειρήματα μας για την διαδικασία της αύξησης κεφαλαίου.

Οι προσωπικές μας σχέσεις επιδεινώθηκαν μετά το φθινόπωρο του 2008, με κορύφωση τον Απρίλιο του 2009, όταν με ιδιόχειρη επιστολή ουσιαστικά μου αφαιρούσε κάθε οικονομική αρμοδιότητα... Μετά την εξαγορά της General Union την οποία χειρίστηκα εγώ όπως όλες τις άλλες, στην ουσία έμεινα να φτιάχνω ενημερωτικά δελτία και να επικοινωνώ με την Κεφαλαιαγορά.

Από τις εταιρείες του εξωτερικού για τις οποίες ήμουν υπεύθυνος και ουσιαστικά απορροφούσαν το 90% του χρόνου μου με απομάκρυνε μετά από αντιδράσεις συνεταίρων του. Είχαμε σοβαρές διαφωνίες για θέματα αναδιάρθρωσης του Ομίλου, ενώ σε κάποιους δεν άρεσε η ασφυκτική εποπτεία που ασκούσα.

Δεν μπορώ όμως να κακολογήσω τον Παύλο!

Όταν λειτουργείς με καθεστώς τέτοιας ασφυκτικής πίεσης και αλλεπάλληλων τεχνητών εμποδίων, μοιραίο είναι κάποια στιγμή να καμφθείς... Άνθρωπος ήταν...

Ευθύνη αισθάνομαι ότι έχω τόσο απέναντι στον Ψωμιάδη αλλά κυρίως απέναντι στην οικογένεια μου γιατί δεν έφυγα από το 2008 για να πάω στην AIG που με ήθελε για την Ανατολική Ευρώπη και ταυτόχρονα δεν κατήγγειλα τις διάφορες μεθοδεύσεις της εποπτείας που είχα διακρίνει. Την ίδια στιγμή εγώ και αρκετοί συνάδελφοι, βάζαμε πολλά χρήματα από την τσέπη μας για να πληρώνει η εταιρεία υποχρεώσεις όταν η ΕΠΕΙΑ δεν αποδέσμευε ποσά για να πληρωθούν ασφαλισμένοι, μισθωτοί, λογαριασμοί και εφορία... Φταίω που κρατήσαμε την εταιρεία ανοικτή μαζί με τους ηρωικούς συναδέλφους μου, επί 420 ημέρες με κλειστά ταμεία. Αν είχα φύγει τότε, εγώ δεν θα είχα υποστεί καμία βάσανο, αλλά θα είχα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για τον Όμιλο. Αποφάσισα να μείνω, να ολοκληρωθεί ομαλά η αύξηση και μετά να αποχωρήσω... Ούτως ή άλλως εντός της εταιρείας γνώριζαν σχεδόν όλοι ότι εγώ για τον Παύλο ουσιαστικά δεν υπήρχα πια...

ND: Ως πρώην οικονομικός διευθυντής του Ομίλου Ασπίς πιστεύετε ότι μπορούσε να σωθεί ο όμιλος και να μην δημιουργήσει τα σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν ακόμη χιλιάδες οικογένειες δέκα χρόνια μετά;

Β.Α.: Νομίζω ότι σας απάντησα ανωτέρω. Απλά θα προσθέσω ότι έπεσαν στο τραπέζι προσφορές για 400 εκατομμύρια από μεγάλη γνωστή εταιρεία λιβανέζικων συμφερόντων οι οποίες αγνοήθηκαν από τις αρχές. Αμέσως μετά, τον Οκτώβριο του 2009 ήρθε μία συνολική πρόταση πακέτο για τον Ψωμιάδη ποσού 700 εκατομμυρίων από Όμιλο της Μέσης Ανατολής που δεν θα κατονομάσω δημόσια γιατί δεσμεύομαι από σύμβαση εμπιστευτικότητας. Το ίδιο έγινε και από Ρώσο μεγιστάνα τον Νοέμβριο του 2009... Απορρίφθηκαν τα δύο τελευταία από τον μακαρίτη... Κάποιοι τον πήραν στον λαιμό τους, μεταξύ τους ένας έγκριτος δικηγόρος του... 

Το πρόβλημα ήταν ότι ο Ψωμιάδης προτιμούσε να αυτοκτονήσει επιχειρηματικά παρά να απαρνηθεί το παιδί του, το δημιούργημα του, χάνοντας την πλειοψηφία. Σας θυμίζω ότι ο Ψωμιάδης ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΟΥΛΗΣΕ! Μόνο αγόραζε...

ND: Αν σήμερα συναντήσετε ένα ασφαλισμένο στην Ασπίς ο οποίος ακόμη περιμένει την αποζημίωση του, τι θα του πείτε;

Β.Α.: Συναντώ εκατοντάδες ασφαλισμένους τους οποίους μάλιστα συνέδραμα με κάθε τρόπο στην διεκδίκηση των χρημάτων τους. Τα τελευταία χρόνια είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα... Ας άφηναν την εταιρεία να λειτουργεί και θα έπαιρναν όλοι τα χρήματα τους όπως γινόταν επί 65 χρόνια! Μόνο το 2009, η εταιρεία με κλειστά ταμεία και χωρίς να μπορεί να εκποιήσει περιουσιακά στοιχεία, πλήρωσε 105 εκατομμύρια αποζημιώσεις έχοντας εισπράξει κάπου στα 110 εκατομμύρια ασφάλιστρα... Την ημέρα που μας έκλεισαν πληρώσαμε κάπου 20.000 αν θυμάμαι καλά...

ND: Πολλή συζήτηση έγινε τα προηγούμενα χρόνια για την πραγματική περιουσία του Ομίλου. Εσείς γνωρίζετε πρόσωπα και πράγματα. Ποια είναι η άποψη σας;

Β.Α.: Η περιουσία του Ομίλου ήταν τεράστια. Ακόμα και μετά τις ζημιές του 2008, η διεθνής περιουσία υπερεπαρκούσε όχι μόνο για να καλύψει υποχρεώσεις αλλά και για να δημιουργήσει ανάπτυξη. Άλλο η λογιστική απεικόνιση, άλλο η αποτίμηση με βάση το (τότε ισχύον) ΝΔ 400/70, άλλο η πραγματική αξία! Επίσης δεν είναι γνωστά τα projects που υπήρχαν στα συρτάρια και ανέμεναν την αποδέσμευση της ΕΠΕΙΑ για να υλοποιηθούν.

Ο Όμιλος ήλεγχε 9 ασφαλιστικές σε Ελλάδα και Ευρώπη και 2 Τράπεζες! Στην Ελλάδα είχε μερίδιο κοντά στο 25% στον κλάδο αστικής ευθύνης οχημάτων και 10% στην ζωή. Παραπλήσια μεγέθη είχε σε Κύπρο και Αλβανία, επικερδή παρουσία στην Γερμανία, ενώ είχαμε έτοιμες εξαγορές σε Σερβία και Ουκρανία. Στην Σουηδία δεν αναφέρομαι γιατί η εταιρεία ανήκε στον Ψωμιάδη και όχι στην ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ. Είχαμε ένα δίκτυο από 6.000 παραγωγικούς συνεργάτες... Η αξία του συνδυαστικού μεγέθους, της ηγετικής θέσης, της συσσωρευμένης τεχνογνωσίας, της πολυεθνικής παρουσίας σε ποιες καταστάσεις απεικονίζεται; Όταν κάποιοι προσέφεραν 700 εκατομμύρια μετά το κλείσιμο 7 εταιρειών του Ομίλου σε μία ημέρα, κάτι ήξεραν...

Το ανθρώπινο δυναμικό του Ομίλου ποιος το αποτιμά; Την εμπειρία, τα πτυχία, τις γνώσεις, το άκαμπτο ηθικό... Αυτά δεν ήταν περιουσία;

Αυτή η τεράστια περιουσία πιστεύω ότι ήταν η αιτία τελικά για να κλείσουν 65 χρόνια ιστορίας με αυτόν τον ατιμωτικό τρόπο... Η ΑΣΠΙΣ δεν πτώχευσε ποτέ! Την έκλεισαν με διοικητική απόφαση με αφορμή μία ενέργεια του βασικού μετόχου. Πρωτοφανής στα παγκόσμια χρονικά η άρση αυτοτέλειας νομικού προσώπου και η ταύτιση με έναν βασικό μέτοχο!

ND: Σήμερα οι αριθμοί λένε σύμφωνα τουλάχιστον με τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας ότι η περιουσία  της Ασπίς είναι μόλις 70 εκατ. ευρώ ενώ οι υποχρεώσεις πολύ περισσότερες. Πώς το σχολιάζετε;

Β.Α.: Αν τα στοιχεία είναι τόσο αξιόπιστα όσο αυτά τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να κατηγορηθούν αθώοι άνθρωποι, προτιμώ να μην σχολιάσω! Ας μην είχαν πετάξει στον δρόμο στελέχη και υπαλλήλους και σήμερα η περιουσία θα ήταν τουλάχιστον 700 εκατομμύρια... Εσείς ερευνήστε αν θέλετε, αν η εταιρεία που συνέτασσε τις εκθέσεις αυτές είχε κάποια σχέση με την Folli Follie... Ερευνήστε αν παρά την κλήση από εισαγγελέα εμφανίσθηκαν σε κάποιο δικαστήριο για να υπερασπιστούν τις εκθέσεις τους... Περισσότερα δεν θέλω να πω!

ND: Είναι γνωστό ότι πρώην Υπουργός της Νέας Δημοκρατίας προώθησε την τελευταία στιγμή νόμο στη Βουλή για την υποτιθέμενη κάλυψη των ασφαλισμένων ο οποίος βέβαια δεν λειτούργησε ποτέ. Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για το σκάνδαλο Ασπίς;

Β.Α.: Ας πάμε λίγο πιο πίσω... Όταν το 2000 που άρχισε να ξεφουσκώνει το χρηματιστήριο, οι εισηγμένοι επιχειρηματίες πιέζονταν να κρατήσουν τις τιμές ψηλά, ψηφίστηκε ένας νόμος που τους επέτρεπε να αποσβέσουν τις ζημιές σε 5 χρόνια. Δηλαδή να τις κρύψουν κάτω από το χαλί! Η ζημιά της ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ ήταν κοντά στα 300 εκατομμύρια από το 1999-2002!

Όταν ανέλαβα καθήκοντα η εταιρεία ήταν σοβαρά λαβωμένη από αυτό. Με την εφαρμογή των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων το 2004, οι ζημιές εμφανίστηκαν άμεσα σε όλες τις εταιρείες!

Σε ποιόν ανήκε η ευθύνη; 

Ο νόμος που αναφέρεστε, ψηφίστηκε από το θερινό τμήμα της βουλής, αρχές Αυγούστου 2009! Αυτό από μόνο του λέει πολλά... Νοοτροπία του "εγώ τα σπάω, εγώ πληρώνω" μου θύμισε... Μετά αμέσως ήρθε άλλος νόμος... Εγώ προσωπικά προσπάθησα ερχόμενος σε επαφή με Υπουργούς, Γενικούς Γραμματείς και ανθρώπους με επιρροή να προτείνω διάφορες λύσεις. Η τελευταία προσπάθεια έγινε με Γ.Γ. της προηγούμενης κυβέρνησης το 2016. Διαπιστώσατε να γίνει τίποτα;

ND: Η ασφαλιστική αγορά εν γένει πώς αντιμετώπισε την υπόθεση Ασπίδα, κατά τη γνώμη σας;

Β.Α.: Η ΕΠΕΙΑ αποτελείτο από στελέχη της αγοράς με ίδια ή στενά συνδεδεμένα συμφέροντα με συγκεκριμένες εταιρείες. Το κλείσιμο του ηγέτη και το συνεπακόλουθο κλείσιμο σωρείας εταιρειών ελληνικών συμφερόντων οδήγησε σε βίαιη ανακατανομή των μεριδίων αγοράς. Το ποιοι ωφελήθηκαν δεν έχει σημασία για εμένα. Αυτό που κρατώ είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ μέχρι τότε, ίση μεταχείριση εταιρειών από την εποπτεία όσον αφορά θέματα ανακεφαλαιοποιήσεων. Δείτε την ωριμότητα με την οποία χειρίστηκε η ΤΤΕ το καυτό θέμα του PSI και κάνετε τις συγκρίσεις με παλαιότερους χειρισμούς...

ND: Από την εμπειρία σας πρέπει πλέον κόσμος να εμπιστεύεται τώρα την ασφαλιστική αγορά;

Β.Α.: Ανεπιφύλακτα ΝΑΙ! Είναι έγκλημα κατά του εαυτού τους, των οικογενειών τους και των επιχειρήσεων τους, όσων επιλέγουν να μένουν ανασφάλιστοι! Οι αλλαγές στην εποπτεία αλλά και αυτές που επέφερε το Solvency II, αποτελούν έναν πρόσθετο παράγοντα εξασφάλισης. Θα στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις, έστω και όντας εκτός αγοράς, την ιδιωτική ασφάλιση και την δημιουργία ενός στιβαρού τρίτου πυλώνα.

ND: Τελικά πώς περιγράφετε την σχέση σας με τον Παύλο Ψωμιάδη;

Β.Α.: Σε όλη μου την σταδιοδρομία, είχα τους εργοδότες/διευθυντές μου πολύ ψηλά! Δεν υπήρχε περίπτωση να δουλέψω για κάποιον χωρίς να τον εκτιμώ αλλά κυρίως να τον αγαπώ. Για αυτό και σε 25 χρόνια έκανα μόνο μία μεταγραφή και αυτή αναγκαστικά...

Για εμένα ο εργοδότης ήταν πατέρας μου, η εταιρεία ήταν το σπίτι μου!

Ας έλθω στον Παύλο τώρα...

Παρά την επιδείνωση των σχέσεων μας την τελευταία χρονιά, παρά τα κάποια ασυγχώρητα επιχειρηματικά λάθη του, παρά τις ζημιές και την άδικη ταλαιπωρία που υπέστην και εγώ μαζί με χιλιάδες κόσμου, δεν μπόρεσα ποτέ να νιώσω τα ανάλογα εχθρικά αισθήματα... Από μικρό με κατέτρεχε το σύνδρομο της Δραπετσώνας... Έχοντας μεγαλώσει μέσα στο Dock 3 είχα γίνει ένα με τους ανθρώπους του μόχθου, της προσφυγιάς... Ο Παύλος ήταν για αυτούς το προσφυγόπουλο που ενάντια σε κάθε λογική έσπασε τα όρια... Ήταν το είδωλο  σε Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Ρέντη, Κοκκινιά.

Αντανακλούσε την ελπίδα και το όραμα για την πιο πονεμένη κοινωνική ομάδα της Ελλάδας... Ακόμα και όταν ήθελα να χωρίσουν οι δρόμοι μας, αντηχούσαν στα αυτιά μου τα λόγια του γηραιότερου εν ζωή Πόντιου πρόσφυγα, του φίλου μου Σταυρίκου Παπαβραμίδη, 107 ετών σήμερα, που μου έλεγε "Βασιλάκη να μας προσέχεις το Παυλάκι μας... Κράτα το στα δύσκολα...  Έχω παραστάσεις από τον Παύλο από αγαθοεργίες, από δωρεές στο κράτος για πολιτισμό, εξοπλισμούς, αθλητισμό, ευπαθείς ομάδες, για τον ποντιακό ελληνισμό, τις οποίες κρατώ σαν πολύτιμο φυλακτό... Τις μοιράζομαι μόνο με όσους τον αγάπησαν πραγματικά... Όπως τον Σταυρίκο που μόλις προχθές μου μίλαγε για την "σταύρωση" του Παύλου... ή με τον γιό μου ο οποίος του έχει αφιερώσει όλα του τα μετάλλια στην σφαιροβολία...