Γράφει και σχολιάζει Μελάς Γιαννιώτης

Στις ελληνοφωτισμένες Κοινωνίες της Ευρώπης γίνεσαι μέχρι και Πρωθυπουργός αν αποστηθίσεις και προφέρεις, μερικούς στίχους από την «Ιλιάδα» των Ομηρικών Επών, ποτέ όμως και εκ των Ορφικών Επών.

Απόδειξη αυτών είναι το γεγονός ότι ο προ πενταετίας Δήμαρχος του Λονδίνου, σε επίσκεψή του στην Αυστραλία, εντυπωσίασε τους πάντες επί γης απαγγέλων από στήθους καμιά τριανταριά στίχους τής «Ιλιάδας» τού Ομήρου και σήμερα είναι ο Πρωθυπουργός τού BREXIT, αντί του προ ετών GREXIT! Είδατε τι κάνουν τα αρχαιοελληνικά;

Τι θα ήταν όμως αν, έστω και γραπτώς, απήγγειλε διεθνώς τους παρακάτω στίχους από τα Ορφικά Έπη («Αποσπάσματα» 12, Σέξτος «βίος προ των νόμων»), που ως «αριστούχος» Ελληνομαθής τα γνωρίζει;

«Ην χρόνος ηνίκα φώτες απ’ αλλήλων βίον είχον σαρκοδακή, κρείσσων δε τον ήττονα φώτα δάϊζε»! 

Δηλαδή: «Υπήρξε εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι («φώτες») ζούσαν τρώγοντας ο ένας τον άλλον, ο δε ισχυρότερος κατατεμάχιζε («δάϊζε») τον ασθενέστερο άνθρωπο»!

Είναι βέβαιο ότι, αν κάποιος τολμήσει και το ψελλίσει αυτό, θα έχει την τύχη των ενταφιασμένων Ορφικών Επών, που λέγουν ασύμφορες Αλήθειες των αναλλοίωτων στον χρόνο πραγμάτων, όπως όλοι τις βλέπουμε και τις ζούμε σήμερα, στην «αλλαγμένων φώτων» εποχή του «Νόμου και της Τάξης», του «Διεθνούς Δικαίου και του ΟΗΕ», ιδίως του «ΝΑΤΟ και Σία ΕΕ», απάντων ιδίων και αυτών... «φώτων»!

Παρόμοια τύχη είχε και ένα άλλο άγνωστο «Έπος», τής προ διακοσίων ετών και εποχής τής Παλιγγενεσίας τού Έθνους (όχι «χωριού») των Ελλήνων, περί μετονομασίας δια βαπτισμού τού τότε αδύνατου και βολικού Σουλτάνου Μαχμούτ Β΄ ως... Μιχάλη!  

Δηλαδή, με τα γνωστά και συνήθη «μπαχτσίσια, δωράκια και σταυρουδάκια» υπό των Ευρωπαίων Χριστιανών, να βαπτισθεί ως Χριστιανός και ο «Μέγας Ασθενής» (ανίατα μάλιστα) Σουλτάνος με όλο το αλληλοσφαζόμενο «δοβλέτι» του και έτσι να ησυχάσει ο κόσμος όλος και να μην έχουν «βίον σαρκοδακή» μεταξύ τους οι ισχυροί Χριστιανοί στην αχόρταγη επιθυμία τους να «δαΐσουν» την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία και τους υπόδουλους λαούς της. 

«Αίτιος και υπαίτιος», της μεγαλοφυούς αρχικής Ιδέας αυτής, αληθούς Έπους δηλαδή, όπως την ερμήνευσε και ανέλαβε να την υλοποιήσει ο Πνευματικός Ογκόλιθος Έλληνας Μακεδόνας και Βαρώνος Κωνσταντίνος Βέλλιος από την Βιέννη της Αυστρίας, ήταν ο τότε συνομήλικός του περίπου και «Εστεμμένος Τυρταίος» (ίδε «Ποιήματα περί Ελλάδος» Σοφοκλέους Καρύδου, Αθήνησι 1868) Λουδοβίκος Α΄, βασιλιάς της Βαυαρίας και πατέρας τού μετέπειτα πρώτου βασιλιά, της μικρής σε όλα Ελλάδας, Όθωνα. 

Ο Λουδοβίκος Α΄, γιος του βασιλιά της Βαυαρίας Μαξιμιλιανού Α΄, από μικρός έτυχε πραγματικής Ελληνικής Παιδείας και με τις πράξεις του βεβαίωσε ότι κατανοούσε όσα αρχαιοελληνικά διάβαζε. Επομένως είχε κατανοήσει καλά και τα Ορφικά, αφού έγινε μέγας Ελληνολάτρης. 

Τώρα που κάποιοι άρχισαν να «γιορτάζουν», ως «χαζά παιδιά, χαρά γεμάτα», τα «200 χρόνια ελευθερίας» από τον αναβιούμενο και αβάπτιστο τελικά…Μιχάλη(!), ας δούμε τους ίδιους πάντα «φώτες» και τους εξ αυτών «φωτισμένους», μήπως κάτι διδαχθούμε και παύσουμε να «φορούμε στο ένα πόδι τσαρούχι και στο άλλο λουστρίνι», κατά τον Γ.Σουρή.

Και πρώτα απ’ όλους και από όλα, ας δούμε και ας διδαχθούμε κάτι από όσα πολλά και πολύ σοβαρά παραμένουν κρυμμένα και αδίδακτα για την «καρέκλα της σφαλιάρας» κάθε δύστυχου «Νενέκου».

Τούτος, εδώ, λοιπόν ο Βαυαρός Λουδοβίκος Α΄, πριν ακόμη ανέλθει στον βασιλικό θρόνο στις 13 Οκτωβρίου 1825, μιλούσε και δήλωνε παντού, για αγαπημένη «Ελλάδα μου». Τόσο πολύ την αγάπησε και την λάτρεψε, όπως το ίδιο έπραξε και με πολλές άλλες «αγαπημένες του» ως λάτρης τού «αποκαλυπτόμενου ποδόγυρου», ώστε του έμεινε μετέπειτα και ως Βαυαρός Βασιλιάς το αυξημένο αίσθημα ιδιοκτησίας επί της αγαπημένης «Ελλάδας του», που το διατηρούν και το συνεχίζουν όλοι οι μετέπειτα  αυτού Γερμανοί, χωρίς να είναι η Ελλάδα γι’ αυτούς η «αγαπημένη» τους! 

Όμως: Αυτός και με τον γάμο του με την Θηρεσία της Σαξονίας, τον Οκτώβριο του έτους 1810 δίδαξε στους Βαυαρούς και δι’ αυτών σε όλον τον κόσμο τις περίφημες γιορτές μπύρας στο Μόναχο, γνωστές σήμερα ως «Octoberfest» και αυτός προσπάθησε να ζωντανέψει όλες τις αρχαιοελληνικές Μούσες στο Μόναχο, αναδειχθείς ως ο Μεγαλύτερος Φιλέλληνας και ενεργός Προστάτης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Διαχώριζε το πνεύμα από το οινόπνευμα!

Αυτός διέθεσε υπέρογκα χρηματικά ποσά για την εποχή εκείνη και μάλιστα ανώνυμα ως «ένας παλιός φίλος των Ελλήνων» για τον Αγώνα της Ελευθερίας τους και αυτός πλήρωσε άλλα 435.000 ελβετικά φράγκα για την απελευθέρωση από τους Τούρκους των γυναικόπαιδων τού Μεσολογγίου για να μη πουληθούν σε σκλαβοπάζαρα τής βαθειάς Ανατολής.

Αυτός και κανένας άλλος περιμάζεψε και μετάφερε στο Μόναχο για σπουδές, τριάντα ορφανά παιδιά των πεσόντων Αγωνιστών (Ανδρούτσου, Κανάρη, Καραϊσκάκη, Μπότσαρη και άλλων)!!

Αυτός σταθεροποίησε το Βαυαρικό Βασίλειο και αυτός ουσία, δια του δευτερότοκου γιου του Όθωνα, ανέλαβε και χρηματοδότησε το φτωχό και μικρό  Βασίλειο της Ελλάδας και της αιώνιας Διχόνοιας, που συνεχίζεται Δημοκρατικώς.  

Δεν είναι γνωστό το γεγονός τής πλήρους ταύτισης απόψεων και ενεργειών τού Λουδοβίκου Α΄ από το Μόναχο τής Βαυαρίας και του Βαρώνου Κων.Βέλλιου από την Βιέννη για την Ελλάδα και την μία Μακεδονία τότε, κάτω από την μύτη του ραδιούργου και φονιά κάθε απελευθερωτικού κινήματος Μέττερνιχ της Αυστρίας και της αμαρτωλής «Ιερής Συμμαχίας» Αγγλίας-Γαλλίας-Ρωσίας. Τα γεγονότα όμως του Άγνωστου «Έπους», που περιγράφω εδώ, το επιβεβαιώνουν. Ας τα δούμε:

Ο ίδιος ο Βαρώνος Βέλλιος, ήταν ευρυμαθέστατος, πολύγλωσσος, συγγραφέας και «φιλάρχαιος ανήρ». Και ο ίδιος γράφει ποιητικώς ότι «είδε το πρώτον τας ακτίνας τού ηλίου», γεννήθηκε δηλαδή, στην σημερινή Βλάστη της Μακεδονίας, το έτος 1771. Από τους Μακεδόνες γονείς του διδάχθηκε και τήρησε σε όλη του την ζωή, μεταξύ αλλόδοξων, την ορθόδοξη Χριστιανική πίστη του, όπως και την Μητρική Μακεδονική Γλώσσα του, που είτε το θέλουν, είτε δεν το θέλουν οι κάθε είδους τωρινοί Σκοπιανοί και όμοιοί τους Ντοπιανοί, ήταν, είναι και θα παραμείνει αιωνίως, Ελληνική αυθεντική, μία και μόνη και αυτή!  

Νεότατο τον οδήγησε, δια των Σερρών και της Κωνσταντινούπολης, η οικογένειά του στην τότε Βλαχία και όπου, πολύ αργότερα, παρουσία του και στο αρχοντικό τού αδελφού του Στέφανου, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και Φιλικοί πρωτοσήκωσαν το λάβαρο της Εθνεγερσίας κατά τον Μάρτιο του 1821 και ακολούθησαν μετά εξεγέρσεις σε άλλες περιοχές και τόπους του υπόδουλου Ελληνισμού. Αυτά είναι γραμμένα από τότε και δεν μπορούν να αλλοιωθούν από κανέναν Εμποράκο και όψιμο Πρεσπικό τής φευγαλέας καρέκλας παντός «λεμονόκουπα».   

Αργότερα και τιμημένος με το αξίωμα του Βαρώνου στην Αυστρία, ως Μέγας Έμπορος Τραπεζο-Ασφαλιστής, αναμένει την ενηλικίωση και άνοδο στον ελληνικό θρόνο τού νεαρού Όθωνα, κατά το έτος 1835 και ενεργοποιεί το μεγαλοφυές σχέδιό του, απόπειρα αληθούς Έπους, να βαπτισθεί και να ονομασθεί «Μιχάλης» ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β΄ και κάθε «Μαχμούτης» και «Μεχμέτης» του.

Για τον σκοπό και μέσο την «επιστροφή των από την Ελλάδα φυγαδευθεισών Μουσών», που ζωντάνεψε και ανέδειξε στο Μόναχο ο Μέγιστος Φιλέλληνας Λουδοβίκος Α΄, συντάσσει στην Ελληνική γλώσσα, στις 9 Δεκεμβρίου 1835 και στην Βιέννη, την Διαθήκη του και την στέλνει, μεταφρασμένη, με ένα τεράστιο  ποσό χρημάτων για την εποχή εκείνη, έξυπνα και προνοητικά, όχι στα χέρια τού Αυστριακού Μέττερνιχ που χειρίζονταν τότε όλα τα ευρωπαϊκά θέματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά στα χέρια τού Ελληνολάτρη βασιλιά τής Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄ και δια του Βαυαρικού Βασιλείου. Προφανέστατα κρυφά και σε συνεννόηση με τον ίδιο, αφού, αν ήταν σε γνώση τού Μέττερνιχ η πράξη αυτή, κινδύνευε η ίδια η ζωή του και όχι μόνον ο τίτλος και η περιουσία του, ως Αυστριακού πολίτη.

Και το γεγονός ότι, το Βαυαρικό Βασίλειο και ο ίδιος ο βασιλιάς του αποδέχθηκαν και ανέλαβαν την τήρηση και πιστή εφαρμογή τής Διαθήκης και του Κληροδοτήματος Σπουδών νέων από την Μακεδονία -μία και μόνη- σημαίνει και βεβαιώνει πολλά άγνωστα και αποκρυβόμενα μέχρι σήμερα Πρώτο εξ αυτών είναι ότι το Βαυαρικό Βασίλειο από το Μόναχο ανέλαβε υπέρ της Ελλάδος και όχι προσωπικά υπέρ του Βέλλιου, τον κίνδυνο να έλθει σε πολεμική σύγκρουση με την ισχυρή τότε Αυστρία, όπως και με την ανίερη «Ιερή Συμμαχία», που ρύθμιζε πάλι ο τρομοκράτης Μέττερνιχ. Μπορείς να το κατανοήσεις αυτό, όποιε και κάθε ναυαγισμένε στα βαθειά  νερά των Πρεσπών;

Δεύτερο -και σοβαρότερο από το πρώτο για μας- είναι το γεγονός ότι έμπρακτα και επίσημα το τότε Βαυαρικό Βασίλειο  τής μίας και ενωμένης σήμερα Γερμανίας αναγνώριζε μία και μόνη Μακεδονία των Ελλήνων! 

Με «χαρτιά και ντοκουμέντα» την έγγραφη Διαθήκη και το Χρηματικό ποσό των 30.000 χρυσών φιορινίων «ως ανέγγιχτο κεφάλαιο» εκ των εσόδων του οποίου να σπουδάζουν νέοι από την Βλάστη (ή από την Σιάτιστα ή και από την Καστοριά, ή και από τα μέρη της όλης Μακεδονίας ή και της όλης Ελλάδας ιεραρχικά και από οικογένειες που έχυσαν το αίμα τους και έχασαν τις περιουσίες τους για την Ελευθερία τής όλης Ελλάδας βέβαια και καμίας «Βόρειας καρέκλας σου»!

Έτσι ο Μακεδόνας Βαρώνος Βέλλιος, με την «συνέργεια» τού τότε Βαυαρικού Βασιλείου και του βασιλιά της Λουδοβίκου Α΄, «βάφτισαν» και ονόμασαν «Μιχάλη» στην πράξη, τον τότε Σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ τουλάχιστο στη μία και μόνη, υπό του ιδίου κατεχόμενη, τότε Μακεδονία! Μπορείς να το κατανοήσεις και αυτό, όποιε και κάθε... Μιχάλη;

Αν τολμάς ψάξε στα Γερμανικά αρχεία για να βρεις πότε και σε ποια χώρα παρέδωσε τα χρήματα τού Κληροδοτήματος Βέλλιου για την Μακεδονία, η Γερμανία. Και την Ελλάδα που θα βρεις ως παραλήπτρια των χρημάτων για σπουδές νέων Μακεδόνων, γεννημένων στην μία Μακεδονία, που είναι και σήμερα το μεγαλύτερο Εθνικό Κληροδότημα της Ελλάδας, να τολμήσεις και να την υποχρεώσεις να επιστρέψει έντοκα σε άλλη και εκτός Ελλάδας «Μακεδονία» σου αυτό το Εθνικό Κληροδότημα τού Βέλλιου και πολλές άλλες Ευεργεσίες του υπέρ των Μακεδόνων, μεταξύ των οποίων είναι και η «Αποικία» Μακεδόνων ως «Νέα Πέλλα» Νοτίως της Αταλάντης μετά του Ταλαντονησίου της! Έτσι θα δεις και θα «γιορτάσεις» Νέο Έπος Παλιγγενεσίας του 2021, με Νέους Κολοκοτρωναίους και «Τουρκοφάγους»! 

Δεν περιορίσθηκε όμως ο Βέλλιος στο «Έπος» τού Κληροδοτήματος και του πάνσοφου τρόπου αυτού. 

Σχεδίασε πολύμηνο και περιπετειώδες ταξίδι του στην εδώ ελεύθερη τότε Ελλάδα, αλλά και στον απέναντι υπό «βαφτισμό»... Μιχάλη! Από Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, Βόσπορο και Δούναβη (δια πολυήμερης «καραντίνας») επέστρεψε τσακισμένος στην Βιέννη και το επόμενο έτος 1838 απεβίωσε. Για να βεβαιωθούμε ότι ο «άγνωστος» Βέλλιος υπήρξε ο Παμμέγιστος τού Νεοελληνισμού, ας δούμε και τα επόμενα.

Τον Οκτώβριο του 1837 φορτώνει από Βιέννη τα ταξιδιωτικά του και -δείτε εδώ- οκτώ «σεντούκια» με την σπάνια τότε βιβλιοθήκη του, δύο χιλιάδων περίπου (για την ακρίβεια 1886) πολυδιδακτικών βιβλίων με το οικόσημό του, για «μόρφωση των Μακεδόνων» και έχοντας ο ίδιος Αυστριακό Διαβατήριο τον διευκολύνουν όλες οι Αυστριακές Υπηρεσίες. 

Δια της Τεργέστης και των Ανατολικών ακτών και λιμανιών τής Αδριατικής και μέσω Κέρκυρας, μετά από μεγάλο, επικίνδυνο και περιπετειώδες ταξίδι του, φθάνει στην Πάτρα και επισκέπτεται αμέσως τον επιζώντα Ήρωα Πυρπολητή Κων.Κανάρη, όπου και μεταξύ επαίνων για τον ηρωϊσμό του, τον  «μυεί» για τον... Μιχάλη!

Επισκέπτεται την οικία Μπότσαρη απέναντι στην Στερεά και εντυπωσιάζεται από την ομορφιά τής κόρης του, γράφοντας στο Ημερολόγιό του ότι πουθενά αλλού δεν είδε τέτοια ομορφιά και χάρη. Ήταν και αυτός εκλεκτικός οπαδός τού «ωραίο φύλου», όπως και ο «ταυτόσημός» του Λουδοβίκος Α΄, αλλά άγαμος και άτεκνος. Δια των Δελφών, της Κορίνθου και Ακροκορίνθου, που επισκέφθηκε και θαύμασε, φθάνει κατάκοπος και αγανακτισμένος στον Πειραιά και εκείθεν στην Αθήνα, που την ευεργετεί με Δωρεές δια τής όλης εκεί περιουσίας του για το Δημοτικό Νοσοκομείο «η Ελπίς». Προσπαθεί να οργανώσει Κράτος έντιμο και ικανό δωρίζοντας μάλιστα σε αυτό το πρώτο μεταλλικό Χρηματοκιβώτιο «για να μην τα τσεπώνουν» και ιδρύοντας την Αρχαιολογική Εταιρία, που υπήρξε και πρώτος Πρόεδρός της, για την έρευνα και προστασία των αρχαιοτήτων από τους αμέτρητους μακρυχέρηδες. 

Ενεργούσε, γενικά, ως «Ιεραπόστολος» και «Βαπτιστής» επιχειρών να ασπρίσει τον…Αράπη!

Επισκέπτεται όλους τους άλλους επιζώντες Αγωνιστές του 1821, ιδιαιτέρως τους Μακεδόνες. Πρώτα απ’ όλους τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον πρωτότοκο γιο του Γενναίο. Ξεχωρίζει και εκτιμά ιδιαίτερα τον Νικηταρά και γίνεται κουμπάρος του, προσφωνώντας και γράφοντας αυτόν στο Ημερολόγιό του ως «Τουρκοφάγο» λόγω…Μιχάλη!

Για την «βάφτιση» αυτού επισκέπτεται και «ψήνει» όλους τους τότε Πρέσβεις Χριστιανικών χωρών, τους θητεύσαντες ως Αντιβασιλείς, όλους τους αυλικούς «Υπουργούς» και τέλος –προφανώς υπό τις ευλογίες και συστάσεις τού Λουδοβίκου Α΄, γίνεται δεκτός για τιμητικό γεύμα στα τότε βασιλικά Ανάκτορα και επίδοση Μεταλλείου από τον Όθωνα και την βασίλισσα Αμαλία, στην οποία προσφέρει ως δώρο -δείτε εδώ- σπάνια έκδοση της «Ιλιάδας» του Ομήρου, ενώ στον Όθωνα προσφέρει σπάνιο και πανάκριβο ξίφος, με εγχάρακτη  -ξαναδείτε εδώ- την εικόνα του Χριστού και της Παναγίας, αλλά και με εγχάρακτο το «Μήνυμά» του για την «βάφτιση του Μιχάλη» δια των στίχων του Δαβίδ (ΛΔ΄) από την Παλαιά Διαθήκη «Δίκασον Κύριε τους αδικούντες με, πολέμησον τους πολεμούντας με»!

Ήταν Βυζαντινό σπαθί τής εποχής τού 11ου αιώνα, άρα και πιθανότατα, ήταν του Μακεδονικού Οίκου και του Αυτοκράτορα Βασιλείου Βουλγαροκτόνου, που είναι θαμμένος στην Αχρίδα των Ελλήνων για να Μακεδονοκτονεί τους εκεί Πλαστογράφους και Ψευδεπίγραφους «Μακεντόνσκι», αιωνίως! 

Πού ευρίσκεται σήμερα αυτό το σπαθί και ποιος ανάξιος αυτού το κατέχει; Μπορείς να απαντήσεις απρεπή Πρεσπικέ;

Ως και εξ αυτών, αποδεικνύεται και αναδεικνύεται Μέγιστος και Αξιοθαύμαστος Νέο-Επικός ο Βαρώνος Κων. Βέλλιος.

Και δεν πρέπει να υπάρξει καμία αμφιβολία για το πανέξυπνο και καλά οργανωμένο διπλωματικώς «πλασάρισμα» τού Μηνύματος διεθνώς, για το επιχειρηθέν «Έπος του βαπτίσματος» του…Μιχάλη! 

Ποια Ιστορία, ποια Παιδεία και ποια Γιορτή Παλιγγενεσίας τολμά να «γνωρίζει» και να προβάλλει, όσα άγνωστα και έντρομα αποκρυβόμενα, αποκαλύπτω εδώ;

Τότε, βέβαια, όπως ακριβώς και σήμερα, οι ίδιοι ισχυροί «φώτες», είχαν και έχουν «βίον σαρκοδακή» και δεν επιζούν αν δεν «δαΐζουν»! Έτσι και για τον λόγον αυτόν τα «βαφτίσια» αναβλήθηκαν «δι’ ευθετότερες εποχές αγάπης», όπως μας είπαν και οι Πάπες τής όποιας και κάθε Ρώμης και οι Αντι-Πάπες τής όποιας και κάθε «Αγίας Πετρούπολης», λόγω Αγια-Σοφιάς και λόγω εκείνου του «καρεκλιακώς» πνιγμένου «πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι»!    
Κατάλαβες το «κράξιμο που τρως», όποιε και κάθε, πρόσκαιρε και διερχόμενε, «καρεκλάτε»;

Έτσι μείναμε με τους «Μπερμπάντες» και το τεράστιο χρέος προς την Ελλάδα των χωρών τους, που εξήγησε ο Θ.Κολοκοτρώνης στον Βαρώνο Βέλλιο και έχει ως εξής, (κατά το «Ημερολόγιό» του, που κυκλοφορεί τώρα και ως βιβλίο με επιμέλεια μεταγραφής του χειρόγραφου κειμένου από τον Ιδιώτη Γιατρό Βασ.Μπέλλιο-Χαλάνδρι Αττικής και εύγε του):

«Τη 15η Δεκεμβρίου (1837), Πέμπτη-Επίσκεψη στον Κολοκοτρώνη και στον Άρμανσμπεργκ.
……Εις τας πολλάς συνδιαλέξεις μοι είπεν και εν αστείον.
«Όλος ο κόσμος», λέγει, «μας χρωστεί ευγνωμοσύνην δια την εδικήν μας Επανάστασιν, και 
η Τουρκία και η Βλαχία και η Μπογδανία και η Ρωσία και όλη η Νεμησία (Γερμανία) και η 
Γαλλία, καθώς και η Ιταλία και αυτά τα Επτά Νησιά».
«Διατί», τον ερωτώ εγώ.
«Διότι» λέγει, «εγλυτώσαμεν όλα αυτά τα μέρη από μπερμπάντες και τους εσυνάξαμεν εδώ!
Τους εγλυτώσαμεν από τοιούτους ανθρώπους»!!

*********************************

Τώρα κατανοήσαμε, οπότε και «ελήφθη, όβερ», όπως λέγουν οι Αεροπόροι! 

Περισσότερα αποκαλυπτικά θα βρείτε στο νέο βιβλίο μου με τίτλο «Ο Άγνωστος Βιομήχανος της Βλάστης».

Και αναλυτικότερα για τον «σαρκοδακή βίον» των διεθνών «Μπερμπαντών» τού Κολοκοτρώνη θα βρείτε στις σελίδες 604-605 του Β΄ τόμου βιβλίου μου με τίτλο «Αλειφούσης της Πόλεως» Θεσσαλονίκη 2007, με την παρακάτω αποκαλυπτική «βόμβα» εκ των Ορφικών Επών, που ισχύει και σήμερα: 

«Μηδενός γαρ επιστατούντος νόμου, έκαστος (Μιχάλης συμπληρώνω εδώ) εν χερσί το δίκαιον είχε, (και έχει) καθώς ιχθύσι και θηρσί (ψάρια και θηρία) και οιωνοίς πετεηνοίς (πετούμενα όρνεα) επιτέτραπται έσθειν (τρώνε) αλλήλους, επεί (επειδή) ου δίκη έστι (δεν υπάρχει δικαιοσύνη) μετ΄ αυτοίς (ανάμεσά τους)»!!

Άρα: Πνίξτε και εξαφανίστε τον Μακεδόνα Βέλλιο μην τυχόν και αποκαλυφθούμε! Κρύψτε όσο μπορείτε την έννοια των λέξεων «αεί σε οικτίρω», που «αβάπτιστοι Μιχάληδες» την πρόφεραν ως «Σικτίρ» και οι εδώ «Μιχαλούδες» την μετέγραψαν ως... Τουρκική! Σικτίρ, λοιπόν, Γιουσούφια!