Εκτός από τους Σπαρτιάτες και τον Μέγα Αλέξανδρο και πολλοί άλλοι αρχαίοι πρόγονοί μας χάρη στην άσκηση στην οποία υπέβαλαν το σώμα τους και στο ελεύθερο φρόνημα που τους χάριζε η ελληνική παιδεία, πέτυχαν θαυμάσια κατορθώματα τα οποία μέχρι σήμερα όλη η ανθρωπότητα επαινεί και θαυμάζει, όπως το να νικήσουν τους βάρβαρους Ασιάτες στον Μαραθώνα και να τους ταπεινώσουν στις Θερμοπύλες. Ελάχιστοι, αλλά γενναίοι και ελεύθεροι  Έλληνες εναντίον μυριάδων απαίδευτων και δουλόφρονων βαρβάρων.

- Θέλετε να σας διηγηθώ τη θρυλική μάχη του Μαραθώνα; μας ρώτησε ο Γεροστάθης και φυσικά ήταν μια ερώτηση χωρίς νόημα, γιατί όλοι κρεμόμασταν από τα χείλη του.

Το 490 π.Χ. ο μεγάλος βασιλιάς των Περσών, Δαρείος, παίρνοντας αφορμή από τη βοήθεια που έστειλαν οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς στις επαναστατημένες εναντίον του μικρασιατικές αποικίες τους, σχεδίασε μια μεγάλη εκστρατεία εναντίον των δύο αυτών πόλεων. Εξακόσια πλοία κι εκατόν είκοσι χιλιάδες άντρες εξοπλισμένοι τέλεια, με αρχηγό τον Μαρδόνιο, κατέπλευσαν από τα μικρασιατικά παράλια πρώτα στην Ερέτρια, στην Εύβοια, την οποία ολοσχερώς κατέστρεψαν. Ύστερα ο περσικός στόλος προσόρμισε στον κόλπο του Μαραθώνα, βορειοανατολικά των Αθηνών, και αποβίβασε εκεί τον περσικό στρατό. Δέκα χιλιάδες μόνον Αθηναίοι είχαν ήδη παραταχθεί  για μάχη.

Σύμφωνα με τους νόμους της δημοκρατικής Αθήνας τον στρατό διοικούσαν δέκα στρατηγοί. Χίλιους οπλίτες διοικούσε ο καθένας και κάθε μέρα ένας στρατηγός θα ήταν ο αρχιστράτηγος, αρχηγός όλου του στρατεύματος για μια μέρα μόνο. Η εναλλαγή των στρατηγών στην αρχιστρατηγία ήταν βέβαια μια εγγύηση δημοκρατίας για την πόλη της Αθήνας, αλλά σε ώρα μάχης μπορούσε να αποβεί μοιραία.

Ανάμεσα στους δέκα στρατηγούς διακρινόταν ο Μιλτιάδης για τις στρατηγικές του ικανότητες και ο Αριστείδης για τη δικαιοσύνη και τη σοφία του. Ο Αριστείδης διέκρινε πως ο Μιλτιάδης ήταν ο ικανότερος όλων των στρατηγών. Βάζοντας λοιπόν στην άκρη το προσωπικό του γόητρο και τις τυχόν φιλοδοξίες του παραχώρησε την ημέρα της δικής του αρχιστρατηγίας στον Μιλτιάδη. Πρότεινε μάλιστα και στους άλλους στρατηγούς να κάνουν το ίδιο. Όλοι από κοινού αποφάσισαν και ονόμασαν γενικό αρχιστράτηγο τον Μιλτιάδη, ο οποίος, με πολλή εξυπνάδα και στρατηγική, κατέστρωσε θαυμαστό σχέδιο μάχης.

Παρέταξε έτσι το σχετικά λιγοστό στράτευμά του, ώστε τα πλάγια να είναι πολύ ενισχυμένα και το κέντρο ασθενικό. Όταν δόθηκε το σύνθημα της μάχης οι πολυπληθείς, αλλά όχι και γυμνασμένοι Πέρσες, εύκολα διέσπασαν το κέντρο, αλλά βρέθηκαν ανάμεσα στα δυνατά πλάγια. Οι πολύ δυνατοί και καλογυμνασμένοι  Έλληνες τους κύκλωσαν και τους χτύπησαν με πρωτοφανή για τους Πέρσες δύναμη. Έξι χιλιάδες Πέρσες σκοτώθηκαν στον Μαραθώνα και μόνο εκατόν ενενήντα Έλληνες. Δεκάδες χιλιάδες ήταν οι τραυματίες. Πανικόβλητοι οι Πέρσες υποχωρούσαν προς τα πλοία. Αλλά και εκεί οι Έλληνες τους κυνηγούσαν. Πολλά πλοία τα έκαψαν και άλλα τα αναποδογύρισαν και τα βούλιαξαν. Τότε φάνηκε η αυτοθυσία και η γενναιότητα του Κυναίγειρου, αδελφού του διάσημου τραγικού μας ποιητή, του Αισχύλου. Όταν έφτασε στην παραλία άρπαξε ένα περσικό πλοίο που ετοιμαζόταν να σαλπάρει με το δεξί του χέρι. Οι Πέρσες του έκοψαν το χέρι κι αυτός απτόητος το έπιασε με το αριστερό. Του έκοψαν και το αριστερό, αλλά εκείνος, αγνοώντας τους φριχτούς πόνους έχοντας στο νου του μόνο τη νίκη, άρπαξε το πλοίο με τα δόντια. Οι Πέρσες του έκοψαν το κεφάλι, για να μπορέσουν να φύγουν. Ο Κυναίγειρος έπεσε νεκρός, αλλά έμεινε αιώνιο παράδειγμα θυσίας για την πατρίδα. Με τέτοιους ήρωες δεν μπόρεσαν να τα βγάλουν πέρα οι Πέρσες. Και ποιος θα μπορούσε;

Η αδιάκοπη άσκηση του σώματος τους χάρισε δυνατά κορμιά και η ελληνική παιδεία έκαμε δυνατή την ψυχή τους.  Η ελληνική νίκη στον Μαραθώνα σταμάτησε την προέλαση των Ασιατών στην Ευρώπη. Η όψη όλου του κόσμου θα ήταν αλλιώτικη αν είχαν νικήσει οι Πέρσες. Αλλά, παιδιά να θυμάστε πάντοτε, πως πίσω από τη δόξα του νικητή Μιλτιάδη υπήρχε ο πατριωτισμός του Αριστείδη.

*Σημείωση δική μας:  Έτσι πρέπει να λειτουργούμε μέσα στο δημοκρατικό μας πολίτευμα. Αν η ανάγκη της πατρίδας μας το ζητήσει πρέπει να βάζουμε στην άκρη τις προσωπικές μας φιλοδοξίες, ακόμη κι αν είναι νόμιμες και τίμιες και να ενώνουμε όλοι τις δυνάμεις μας για να πετύχουμε το εθνικό μας καλό και συμφέρον. Μακάρι και οι σύγχρονοι άρχοντές μας να ακολουθούσαν το παράδειγμα του Αριστείδη. Τότε θα ζούσε η Ελλάδα νέες ένδοξες στιγμές στην ιστορία της.

Απόδοση: Σταυρούλα Κουμενίδου - Πηγή: pemptousia.gr