Ένας από τους πρώτους ασφαλιστές της INTERAMERICAN που διέπρεψε το 1970-1972 ως ασφαλιστής, αργότερα ως Unit Manager (1973-1974) και μετέπειτα από το 1974 ως το θάνατό του ως Manager Agency ήταν ο Στέλιος Αυγίκος του Διομήδους που γεννήθηκε το 1928 στην Αθήνα. Είχε δύο παιδιά, την Μάγδα, που εργάσθηκε στην INTERAMERICAN ως διοικητικός και αυτόν τον καιρό παίρνει σύνταξη, και τον Διομήδη, που συνεχίζει στα βήματα του πατέρα με επιτυχημένο γραφείο ασφαλειών (D.S.A.). Δραστήριος πολύ και κοινωνικός, είχε το τουριστικό γραφείο ΠΕΛΟΨ και επιχείρηση δερμάτων πριν αρχίσει τις ασφάλειες. Ήταν πρωτοπόρος στον τομέα του. Πρώτος ξεκίνησε ταξίδια στο Ανατολικό μπλοκ (Βουλγαρία, Ρουμανία κλπ που η χούντα σταμάτησε) και πρώτος τα «θαλάσσια μπάνια» με πούλμαν... «Εγώ προσέφερα στον κλάδο περισσότερα απ’ όσα εισέπραξα ως τώρα» μου έλεγε κάποιες φορές κούρασης στο γραφείο του στην οδό Όθωνος 6, στον 5ο όροφο που έβλεπε στην πλατεία Συντάγματος και γέμιζε το μπαλκόνι του με επισκέπτες και φίλους που έρχονταν να δουν τις μεγάλες συγκεντρώσεις εκείνης της ιστορικής εποχής 1970-1980 του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας, του ΚΚΕ, που γέμιζαν το χώρο της πλατείας και γύρω γύρω όλων των δρόμων... Χαμός γινότανε και όταν κόβαμε τις πρωτοχρονιάτικες πίτες. Στον πέμπτο όροφο είχα και εγώ μετά το 1980 το γραφείο μου και πολλές φορές του έλεγα τα παράπονά μου και τα βάσανά μου και μου έδινε συμβουλές. Είχα μάθει πολλά χρήσιμα και κυρίως το πόσο κοινωνικός και με αγάπη ήταν για τους άλλους.
Όποιος έμπαινε στο γραφείο του θα έφευγε κρατώντας κάτι στο χέρι του, ένα γλυκό, ένα ημερολόγιο, ένα βιβλίο, κάτι… Στις γιορτές, και ιδίως τέτοια μέρα 26 Νοεμβρίου στη γιορτή του, του Αγίου Στυλιανού, μοίραζε ο ίδιος γλυκά σε όλους. Ήταν μέλος πολλών σωματείων και των προσκόπων με δράση στην περιοχή Πατησίων...
Ο Δ. Κοντομηνάς τον άκουγε προσεκτικά σε πολλές προτάσεις και θέματα με τα ταξίδια της εταιρίας. Ο Στέλιος ήταν πάντα κύριος και ευγενικός και τον πείραζε που κάποιοι έλεγαν «Δημήτρη» τον Κοντομηνά... Είχε μια σεμνότητα και κοινωνική «σοφία».
Στήριζε με πολλούς τρόπους τους ασφαλιστές του έμπρακτα. Προσέφερε πολλά αλλά ποιος τον θυμάται; Αρκετές είναι οι εταιρίες που ξεχνάνε ποιοι έβαλαν θεμέλια σε κτήρια και έργα και δρόμους και τρόπους δουλειάς, και δεν είναι σωστό. Ευτυχώς κάποιες εταιρίες θυμούνται και τους έχουν για παράδειγμα. Άξιος μίμησης και ο Στέλιος Αυγίκος.
Μια μέρα μου ζήτησε να «βάλει λάδι» στην βάπτιση της κόρης μου Ελπίδας, ως δεύτερος νονός. Το δέχθηκα και έλαμπε στην βάπτιση που έγινε στον Άγιο Δημήτριο Λουμπαδιάρη στου Φιλοπάππου. Ήρθε και στο σπίτι μου που έμενα, Φιλοπάππου 29, μαζί με πολλούς φίλους, τον Βασίλη Καλτσά και τον Δ. Κοντομηνά. Βλέπω σήμερα κάποιες φωτογραφίες να στέκεται στην βάπτιση, χαρούμενος, πληθωρικός, άρχοντας με το ωραίο, σκούρο κοστούμι του και τη γραβάτα με πλατειές ρίγες μπλε και γκρι, σοβαρός, με σταυρωμένα τα χέρια ή κρατώντας την άσπρη πετσέτα της βάπτισης, σε μία φωτογραφία είναι συγκινημένος με χείλη τρεμάμενα, κοιτάζοντας την Ελπίδα, που τον κοιτά και αυτή, σε άλλη τυλιγμένος στην άσπρη κορδέλα που έχουν έθιμο οι Κρητικοί μαζί με τη νεοβαπτισθείσα και την άλλη νονά τη Ζωή Θεοχάρη, σε κάποια άλλη που κοιτά στα μάτια το νήπιο-κόρη μου ενώ πλένει τα χέρια στην κολυμβήθρα και σε άλλη που την κρατά αγκαλιά με την πετσέτα και άσπρο καπελάκι. Σε ένα άλμπουμ κοίταξα μερικές (όχι όλες) φωτογραφίες: Δίπλα του διάφοροι συγγενείς και φίλοι και ασφαλιστές, ο Μιχ. Ανδρουλιδάκης, ο Κ. Κιρκίνης, ο Γ. Τσιμής, η Μ. Μπαλάσκα, ο Γιάννης Ζερβός και η Καίτη, διακρίνω συγγενείς, τον Θανάση Σπύρου, τον Τάκη Τρουβά, τον Φίλιππο και τη Ζωή, την κουμπάρα Γιώργου Ντάλλα, την Ελευθερία Λομβάρδου με τη Σοφία, τον Στέλιο Λιοτσάκη που δούλευε στα καταστήματα Μουριάδη, το Νίκο Παλιάγκα, τη Λία Τροχούτσου, τον Γιάννη Μάλαινο, κάποιους που δε θυμάμαι συγγενείς, τη Ρηνιώ Βαλαδάκη με τις κόρες της, τον Ροδόλφο Γκογκορούση, τον Κωστή, τον αδελφό μου Πάνο, την πεθερά μου Ελπίδα, τον πεθερό μου Μανώλη Νταγαδάκη, τη Σωσώ Αντωνάτου, την Κατερίνα Κασαπάκη από Χανιά που δούλευε στην ΑΤΕ, τη Νατάσα Τρουβά, την Τασία με τον Μάκη, τον γιο του Ανδρουλιδάκη, τη θεία Μαρία Κουνίδου, τον Κ. Ξυνταρλάκη, τη θεία Ελένη Βαλαδάκη, τον Κώστα Τσαμπούκο, τη Λένα Θεοχάρη με τον Κώστα τον «στρατηγό», την οικογένεια Τ. Καραγιάννη, τον παπά, το Νίκο Ντάλλα... και τόσοι πολλοί που ήρθαν στο μυστήριο της βάπτισης...
Φεύγουν οι άνθρωποι, ξεχνιούνται και μένουν αναμνήσεις από στιγμές της ζωής. Και ήταν πολύ επιτυχημένος επαγγελματικά και κοινωνικά και οικογενειακά.
Κάθε 26, γιορτή του Αγίου Στυλιανού, θυμάμαι τον Στέλιο Αυγίκο. Υπήρξε καλός συνάδελφος για πολλούς στην INTERAMERICAN και για εμένα... Έφυγε από κοντά μας στις 14.2.1997.
Ευάγγελος Γ. Σπύρου
