Λυπάμαι γιατί με το σημερινό μου άρθρο σχολιάζω όχι μόνο μερικά σημεία της μελέτης του ΙΟΒΕ για τους ΕΔΥ, επειδή οι συγκεκριμένοι δείκτες βασίζονται σε ανάλυση δεδομένων (data) μόνο μιας «κλειστής», άρα ραγδαίως φθίνουσας και ταχέως γηράσκουσας ομάδας ατομικών/οικογενειακών συμβολαίων, αλλά και μια σειρά άλλων θεμάτων ειδικού ενδιαφέροντος, τα οποία συνδέονται με τα ατομικά/οικογενειακά συμβόλαια που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας, όπως είναι:

• Τα «ισόβια» προγράμματα, όπως τα γνωρίσαμε από την 10ετία του 1980.
• Τα προγράμματα που ανήκουν στη σχετικά πρόσφατη φουρνιά των «ετησίως ανανεούμενων», αλλά με εξασφαλισμένη διάρκεια ισχύος μόνο ενός έτους.
• Τα προγράμματα κάποιων ασφαλιστικών εταιριών που έχουν «περάσει» τον ρίσκο της πιθανότητας νοσηλείας των ασφαλισμένων τους σε συγκεκριμένες ιδιωτικές κλινικές με συμβάσεις του τύπου «capitation», χωρίς όμως να εξηγούν στους όρους τους με σαφήνεια κατανοητή από τον μέσο Έλληνα καταναλωτή αλλά και από τον Έλληνα Νομοθέτη τι ακριβώς σημαίνουν αυτού του τύπου οι συμβάσεις και κάτω από ποιες προϋποθέσεις επηρεάζουν την πολυδιαφημιζόμενη «ισοβιότητα» καθεμιάς οικογένειας αντίστοιχων και «ετησίως ανανεούμενων» συμβολαίων.

Το ότι τα συμβόλαια που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας οφείλουν υποχρεωτικά και ενδεχομένως «δια ροπάλου» να υφίστανται αυξήσεις στα ετήσια ασφάλιστρά τους σε τακτά χρονικά διαστήματα και ενδεχομένως σε κάθε επέτειο της ημερομηνίας έναρξης ισχύος ενός αντίστοιχου ασφαλιστικού προγράμματος, κυρίως λόγω συνδυασμού των παρακάτω δυο κατηγοριών αυξήσεων (α) & (β), θεωρείτε από τους ασφαλιστικούς φορείς αλλά και από το ευρύ ασφαλισμένο κοινό προηγμένων ασφαλιστικών αγορών του πλανήτη όπως π.χ. είναι οι αγορές του Ηνωμένου Βασιλείου των ΗΠΑ, της Αυστραλίας και μερικών άλλων χωρών, απόλυτα κατανοητό, χωρίς την ανάγκη πρόσθετων νομοθετικών ρυθμίσεων.

(α). Της αύξησης της ηλικίας των ενηλίκων ασφαλισμένων («ηλικιακή» αύξηση ασφαλίστρων), αλλά όχι πάνω από μια ανώτατη ηλικία, η οποία πρακτικά οφείλει να συμβαδίζει ή να μην υπερβαίνει πολύ τη μέση ηλικία συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων λόγω γήρατος και
(β). Της αύξησης του κόστους των νοσηλειών λόγω «ιατρικού πληθωρισμού» των εκάστοτε καταβλητέων αποζημιώσεων που έχει υποστεί μια ασφαλιστική εταιρία σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο ολίγων ετών.

Ως αναλογιστής και διοικητικό στέλεχος εταιριών της ασφαλιστικής μας αγοράς όπως η ΑΕΕΓΑ Η ΕΘΝΙΚΗ (1973-1991), η Allianz ΑΕΑΖ (1991-2005), η Alpha/ΑΧΑ Ασφαλιστική (2005-2008) και η La Vie EAEAY (2008 – 2014) αλλά και ως προσωπικά ασχολούμενος από το 1991 μέχρι και σήμερα με θέματα που άπτονται της επαγγελματικής μου ιδιότητας και κατάρτισης, θεωρώ ότι τα συμπεράσματα της μελέτης του ΙΟΒΕ για τους ΕΔΥ τυγχάνουν λανθασμένης ανάγνωσης & εκμετάλλευσης όχι μόνο από τα ΜΜΕ αλλά και από την επίσημη πολιτεία (δηλαδή από τον Νομοθέτη με την προσθήκη του κουτσουρεμένου άρθρου 2Α στον Νόμο 2251/1994, που ψηφίστηκε στις 26/10/2020 από τη Βουλή των Ελλήνων και
ενδεχομένως από το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων), είτε από αφέλεια/αμέλεια/έλλειψη εξειδικευμένης πληροφόρησης, είτε σκόπιμα για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων.

Τα παρακάτω σχόλιά μου έρχονται και ως καθυστερημένη συνέχεια της προτροπής της ΕΑΕ για τη δημιουργία μιας «πλατφόρμας ουσιαστικού διαλόγου για σημαντικά θέματα που απασχολούν τον Έλληνα πολίτη, όπως είναι το συνταξιοδοτικό πρόβλημα αλλά και το θέμα της Υγείας», όπως αυτή η προτροπή διατυπώνεται στο Δελτίο Τύπου για την «Υγεία» και τον ΕΔΥ του ΙΟΒΕ, που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της ΕΑΕ από τον Δεκέμβριο του 2018.

Αναλυτικά τα σχόλιά μου έχουν ως εξής:

1. Για να υλοποιηθεί η μελέτη του ΙΟΒΕ, η ΕΑΕΕ χρειάστηκε να συγκεντρώνει ετησίως ένα τεράστιο όγκο δεδομένων (data) προγραμμάτων που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας από 14 ασφαλιστικές εταιρίες, αλλά αυτός ο όγκος των δεδομένων (data) περιορίστηκε στα προγράμματα «εγγυημένης ανανεωσιμότητας» (δηλαδή τα παλαιά «ισόβια» προγράμματα) και περιέργως δεν συμπεριέλαβε και τα προγράμματα που σταδιακά έχουν επικρατήσει κατά κράτος την τελευταία 15ετία, καλούνται «ετησίως ανανεούμενα» και τα οποία περιλαμβάνουν και τα αντίστοιχα Ομαδικά Συμβόλαια Νοσοκομειακής Περίθαλψης.

Το «περιέργως» το αναφέρω μια και όλοι γνωρίζουμε πως όσο περισσότερα δεδομένα (data) επεξεργάζεται μια επιστημονική μελέτη, τόσο περισσότερα και πιο αξιόπιστα, άρα και ευρέως πιο αποδεκτά είναι τα συμπεράσματά της.

2. Το «γιατί» η ΕΑΕΕ συγκέντρωσε δεδομένα (data) μόνο για τα προγράμματα «εγγυημένης» ανανεωσιμότητας (δηλαδή τα παλιά «ισόβια»), μπορώ να το καταλάβω μόνο ως έμπειρος αναλογιστής, επειδή όλα τα υπόλοιπα (δηλαδή τα «ετησίως ανανεούμενα» ατομικά ή ομαδικά προγράμματα) δεν απαιτούν εκείνη την ειδική και υπέρμετρη αποθεματοποίηση που επιβάλει τόσο το Solvency II όσο και τα επερχόμενα από το 2023 λογιστικά πρότυπα IFRS17 και ως εκ τούτου τα τελευταία χρόνια τα προγράμματα ετήσιας διάρκειας ισχύος και πρακτικά μη «εγγυημένης» ανανεωσιμότητας που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας, είναι τα «αγαπημένα παιδιά» των ασφαλιστικών εταιριών (Μέτοχοι, Διοικήσεις και Υπεύθυνοι Αναλογιστές), αλλά όχι και όλων των υπολοίπων ενδιαφερομένων.

3. Αν όμως σκεφτώ ως αναλογιστής αλλά και ως απλός παρατηρητής, οφείλω να ομολογήσω ότι πολύ θα ήθελα η τοπική μας ασφαλιστική αγορά να είχε ακολουθήσει εδώ και μερικές 10ετίες τα παραδείγματα μερικών διεθνών ασφαλιστικών κολοσσών «Υγείας», όπως π.χ. είναι η Bupa, η AXA PPP και η Allianz Care International, για τις αυξήσεις των ετησίων ασφαλίστρων στα προγράμματα που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας, είτε λόγω αύξησης της ηλικίας των ασφαλισμένων, είτε λόγω του «ιατρικού πληθωρισμού» και έτσι να μη χρειάζεται επιβολή προστίμων από κάποια αρμόδια αρχή ή ειδικών νομοθετικών ρυθμίσεων για απλά και αυτονόητα θέματα.

4. Επειδή όμως αυτό δεν έχει συμβεί και επειδή η νομοθετική ρύθμιση της 26/10/2020 μεταθέτει τη διαχρονική λύση της αύξησης των ασφαλίστρων και  μόνο λόγω «ιατρικού πληθωρισμού» σε μελλοντικές προτάσεις Υπουργείου και εκδόσεις Προεδρικών Διαταγμάτων, η ιδέα να δρομολογηθεί μια υπεύθυνη, αμερόληπτη και ετησίως ανανεούμενη μελέτη από μια ομάδα ατόμων, η οποία να διαθέτει την απαιτούμενη επιστημονική γνώση και πρακτική κατάρτιση για την επεξεργασία δεδομένων (data) από ασφαλιστικές εταιρίες, οφείλει τελικά να επικρατήσει κάθε άλλης προσωρινής και «ευκαιριακής» λύσης.

5. Τα δεδομένα (data) των ασφαλιστικών εταιριών που θα συγκεντρώνονται, οφείλουν να είναι πλήρη και όχι μόνο τα των ατομικών/οικογενειακών συμβολαίων της «εγγυημένης ανανεωσιμότητας» και να τυγχάνουν επεξεργασίας όχι μόνο για τον «ιατρικό πληθωρισμό» στις αποζημιώσεις τους αλλά και για μια σειρά άλλων παραμέτρων, όπως αυτές που ενδεικτικά και όχι περιοριστικά αναφέρω στην επόμενη (6η) ενότητα.

Τη μελέτη αυτή μπορούν να φέρνουν σε πέρας αρκετά ενεργά τακτικά μέλη (Full Members) της Ένωσης Αναλογιστών Ελλάδος (ΕΑΕ), τα οποία πληρούν όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις υπευθυνότητας, αμεροληψίας και επάρκειας γνώσεων, μια και στο πρόσφατο παρελθόν επεξεργάστηκαν επιτυχώς ανάλογα δεδομένα (data) όσον αφορά την Ελληνική Θνησιμότητα και μερικά από αυτά τα μέλη κατέχουν υψηλές αναλογιστικές θέσεις ευθύνης, είτε σε ασφαλιστικές εταιρίες, είτε σε ανεξάρτητες εταιρίες συμβούλων αναλογιστών (π.χ. AON Hewitt), είτε σε εταιρίες ορκωτών λογιστών (π.χ. KPMG, PWC, EY), είτε σε θεσμικούς φορείς (ΤτΕ, ΕΑΑ).

6. Μια ανάλογη μελέτη θα μπορεί να απαντά κάθε Ιανουάριο αρκετά πιο αξιόπιστα και στο ερώτημα:

Ποιο θα ήταν ένα νομοθετικά ανεκτό ανώτατο ποσοστό αύξησης των ετησίων ασφαλίστρων στην αμέσως επόμενη επέτειο της ημερομηνίας έναρξης ισχύος καθενός αντίστοιχου συμβολαίου, αποκλειστικά και μόνο λόγω «ιατρικού» πληθωρισμού.

και παράλληλα να επεξεργάζεται μια σειρά άλλων στοιχείων και παραμέτρων, όπως π.χ. είναι:

α. Οι διαχρονικές επιπτώσεις ατομικών/οικογενειακών συμβολαίων που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας:

• των μη περιοδικά αναπροσαρμοζόμενων «απαλλαγών» στο εκάστοτε αναγκαίο «τεχνικό» τους ασφάλιστρο (risk premium),
• του υπολογισμού του κόστους διατήρησης ενός συμβολαίου που καλύπτει δαπάνες νοσηλείας ως σταθερό ποσοστό στα καθαρά ασφάλιστρα (gross premiums) ενός ασφαλισμένου σε όλη τη διάρκεια ισχύος της ασφάλισής του και ιδιαίτερα μετά τη συμπλήρωση μιας αρκετά μεγάλης ηλικίας του, όπως είναι η ηλικία των 65+ ετών,
• ενός ιδιαίτερα χαμηλού ανώτατου ορίου κάλυψης δαπανών νοσηλείας, το οποίο μετά από κάποια χρόνια ενδεχόμενου έντονου «ιατρικού πληθωρισμού» να μην αρκεί ούτε για τα νοσήλια μιας 24ωρης νοσηλείας,

β. Ο υπολογισμός συγκεκριμένων γενικών δεικτών/ποσοστών ανά ασφαλιστική εταιρία, όπως είναι το πηλίκο της διαίρεσης των συνολικών αποζημιώσεων ενός λογιστικού έτους (πληρωθείσες και διαφορές εκκρεμών και IBNR) προς τα συνολικά εισπρακτέα «καθαρά» ασφάλιστρα (net premiums) και τα «δικαιώματα» (policy fees) ανεξαιρέτως όλων των κατηγοριών ατομικών/οικογενειακών συμβολαίων που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας και οι οποίοι δείκτες πρακτικά αποκαλύπτουν πολλές παραμέτρους της διαχρονικής πολιτικής των διοικήσεων των ασφαλιστικών εταιριών ως προς την αντίστοιχη κατηγορία ασφαλιστικού κινδύνου.

7. Επίσης, πάλι ως απλός παρατηρητής θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής αν κάθε ατομικό/οικογενειακό συμβόλαιο ετήσιας διάρκειας ισχύος που καλύπτει δαπάνες νοσηλείας περιλαμβάνει και ένα Πίνακα με τις «ηλικιακές» αυξήσεις ασφαλίστρων, με μηδενισμό αυτών των αυξήσεων μετά από μια μεγάλη ηλικία (π.χ. των 65 - 70 ετών) και με δέσμευση της ασφαλιστικής εταιρίας για «μεταφορά της ασφαλισιμότητας» καθενός ασφαλισμένου ατόμου σε τουλάχιστον ένα από τα προγράμματα της νέας οικογένειας συμβολαίων που θα καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας μιας νέας φουρνιάς ασφαλισμένων, αν η ασφαλιστική εταιρία κρίνει ως οικονομικά ασύμφορη τη συνέχιση της διάθεσης σε υποψήφιους προς ασφάλιση μιας ήδη ισχύουσας μερικά χρόνια αντίστοιχης οικογένειας ατομικών/οικογενειακών συμβολαίων.

8. Εκείνο επίσης που καταλαβαίνω μόνο για λόγους δημόσιων εντυπώσεων αλλά δεν καταλαβαίνω για λόγους αρτιότερης μελέτης αλλά και παρουσίασης των συγκεκριμένων δεδομένων (data), είναι το «γιατί» φαινομενικά η ΕΑΕ αλλά ουσιαστικά η ΕΑΕΕ επέλεξε μόνο τον ΙΟΒΕ και όχι και μερικά τακτικά μέλη της ΕΑΕ ή έστω τη συνεργασία αυτών των δυο ανεξάρτητων & μη κερδοσκοπικών επιστημονικών ενώσεων/οργανισμών, υπέρ μιας μελέτης και από αναλογιστές που γνωρίζουν εκ των έσω όλες τις σημαντικές λεπτομέρειες των συγκεντρωθέντων δεδομένων (data), καθώς και τις λεπτομέρειες εκείνων που ή εκ παραδρομής ή αφελώς ή σκόπιμα δεν συγκεντρώθηκαν.

9. Όπως έχω εξηγήσει σε παλαιότερα άρθρα μου, στα προγράμματα που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας, ισχύουν και τα εξής:

α. Η πιθανότητα χρήσης ενός προγράμματος που καλύπτει δαπάνες νοσηλείας ενός ενήλικα αυξάνει κάθε χρόνο, τουλάχιστον μέχρις ότου γεράσει αρκετά (π.χ. γίνει 70+ ετών), όχι επειδή το αποδεικνύουν τα διεθνή αναλογιστικά & στατιστικά μοντέλα, αλλά επειδή αποτελεί κοινή αίσθηση όλων των ανθρώπων, ασφαλισμένων ή όχι.

β. Τουλάχιστον τα τελευταία 20 - 25 χρόνια οι ασφαλιστικές εταιρίες έχουν καταλήξει στο λογικό συμπέρασμα ότι κάθε ηλικία θα πρέπει να πληρώνει το ασφάλιστρο που της αναλογεί, μια και έχουν διεθνώς αποτύχει εμπορικά όλα εκείνα τα παλαιά σχήματα/προγράμματα, όπου τα ετήσια ασφάλιστρα των μικρότερων ηλικιών (π.χ. κάτω των 50 ετών) περιλάμβαναν και ένα έξτρα ποσό ως απόθεμα για την ενίσχυση των ετησίων ασφαλίστρων των μεγάλων ηλικιών (π.χ. άνω των 65 ετών).

γ. Όσον αφορά τα άτομα μεγάλης ηλικίας (π.χ. άνω των 60 ετών) που αναγκάζονται να νοσηλευτούν ιδιωτικά, οι λογαριασμοί νοσηλειών τους «φουσκώνουν» αρκετά, όχι επειδή κατ’ ανάγκη τους «εκμεταλλεύονται» οι κλινικάρχες και οι θεράποντες ιατροί τους, αλλά επειδή συνήθως έχουν σημαντικά επιβεβαρυμμένη υγεία, η οποία απαιτεί ιδιαίτερη ενδονοσηλευτική προσοχή και θεραπευτική ή και χειρουργική αντιμετώπιση απ’ ότι απαιτεί η κατάσταση της υγείας ενός ατόμου νεαρής ηλικίας, το οποίο δεν έχει κανένα άλλο πρόβλημα υγείας, πέρα από αυτό για το οποίο νοσηλεύεται.

δ. Λόγω των παραπάνω αναφερόμενων, αν κανείς συγκρίνει τα ετήσια ασφάλιστρα ενός συγκεκριμένου προγράμματος της οποιασδήποτε διεθνούς ασφαλιστικής εταιρίας που καλύπτει δαπάνες νοσηλείας και τα οποία είναι καταβλητέα για ασφαλισμένο άτομο μικρής ηλικίας (π.χ. των 15 ετών) με εκείνα μιας αρκετά μεγάλης ομάδας ηλικιών (π.χ. των 70+ ετών), θα διαπιστώσει μια τεράστια διαφορά, της οποίας η αναλογία μεταξύ τους ενδέχεται να είναι μεγαλύτερη από το 7 προς 1, δηλαδή τα ετήσια ασφάλιστρα ατόμων ηλικίας 70+ ετών ενδέχεται να είναι 7 φορές μεγαλύτερα από τα ετήσια ασφάλιστρα ενός ατόμου ηλικίας 15 ετών.

ε. Οι παραπάνω διαπιστώσεις έχουν οδηγήσει τις Ασφαλιστικές Εταιρίες να εισάγουν στα προγράμματά τους που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας την έννοια «ηλικιακή» αναπροσαρμογή ετησίων ασφαλίστρων, την οποία ελπίζω και εύχομαι να τη μηδενίζουν μετά από μια αρκετά μεγάλη ηλικία (όπως π.χ. είναι η ηλικία των 70+ ετών), όπως κάνουν μερικές διεθνείς και κορυφαίες ασφαλιστικές εταιρίες «Υγείας» εκτός Ελλάδος (π.χ. η Bupa, η AXA PPP, η Allianz International, κλπ).

Ελπίζω επίσης οι άνθρωποι του Υπουργείου Ανάπτυξης & Επενδύσεων να ενημερώσουν τελικά τον Υπουργό για τη σημαντική ιδιαιτερότητα των συγκεκριμένων Δεικτών του ΙΟΒΕ (ΕΔΥ), οι οποίοι φαίνεται ως να μεθοδεύτηκαν για να συνεχίσουν να βοηθάνε τις ασφαλιστικές εταιρίες να απαλλαγούν και από το τελευταίο ατομικό & «ισόβιο» ασφαλιστήριο που καλύπτει δαπάνες νοσηλείας, εκμεταλλευόμενες κυρίως την τελευταία νομοθετική ρύθμιση (Οκτώβριος του 2020) για αυτές τις αυξήσεις ασφαλίστρων.

Το μόνο που δεν γνωρίζω ακόμα είναι το πότε θα ξεσηκωθούν οι διοικήσεις μερικών Ιδιωτικών Κλινικών όπως είναι εκείνες του Ομίλου «Ιατρικό Αθηνών ΕΑΕ», του «Υγεία», του «ΜΗΤΕΡΑ», του «Ιασώ General», του «Metropolitan», της «Ευρωκλινικής» και μερικών ακόμα και θα ξεμπροστιάσουν τους συγκεκριμένους Δείκτες του ΙΟΒΕ, μια και καμιά από αυτές δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να κάνει ετήσιες αυξήσεις, τόσο στους τιμοκαταλόγους της που αφορούν ασφαλισμένους συνεργαζόμενων μαζί τους ασφαλιστικών εταιριών όσο και στους γενικούς/επίσημους απλών ιδιωτών, οι οποίες να έχουν επιπτώσεις στα συνολικά νοσήλιά τους ίδιες ή έστω παραπλήσιες με εκείνες που έδειξαν οι συγκεκριμένοι Δείκτες του ΙΟΒΕ για το 2019 ή θα δείχνουν π.χ. για το 2020, το 2025 ή το 2030.

Το παραπάνω συμπέρασμά μου ήδη το ενίσχυσε η πρόσφατη ανακοίνωση της ΑΕΕΓΑ Η ΕΘΝΙΚΗ για μηδενικές έως λελογισμένες αυξήσεις ασφαλίστρων σε όλη τη γκάμα των προγραμμάτων της που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας, έστω και αν είναι η μοναδική εταιρία που παραμένει «ισόβια» η πλέον τιμωρημένη από τη νομοθεσία και τις αποφάσεις των δικαστηρίων της χώρας, επειδή ένα πρώην διοικητικό της στέλεχος στον Κλάδο ΖΩΗΣ αρκετά παλαιότερα, δηλαδή την περίοδο που η ισοτιμία της δραχμής δεν ήταν «κλειδωμένη» ως προς τον προπομπό του Ευρώ (δηλαδή το ECU), είχε την εξόχως κοντόφθαλμη φαεινή ιδέα να εκδώσει μια τότε νέα γενιά ισόβιων συμβολαίων που κάλυπταν δαπάνες νοσηλείας, συνδέοντας τα εκάστοτε μελλοντικά ετησία ασφάλιστρά τους με τις επόμενες αναπροσαρμογές της δραχμής σε σχέση με το ECU και αγνοώντας επιδεικτικά τις έντονες αρνητικές και γραπτές εισηγήσεις όλων των αναλογιστών της εταιρίας, οι οποίοι γνώριζαν τα προβλήματα που ήδη είχε σύσσωμη η τότε ασφαλιστική μας αγορά από τη παλαιότερη προσφορά παραδοσιακών συμβολαίων ΖΩΗΣ με σύνδεση των ασφαλίστρων τους με την περίφημη «ρήτρα Δολαρίου ΗΠΑ», αλλά και εκείνα που θα αντιμετώπιζε μελλοντικά η Εταιρία από μια τέτοια γενιά/οικογένεια ισόβιων ασφαλιστικών προγραμμάτων, χωρίς καμιά πρόβλεψη στους όρους της για μελλοντικές «ηλικιακές» αυξήσεις ασφαλίστρων ή για αυξήσεις ασφαλίστρων λόγω «ιατρικού πληθωρισμού» των καταβλητέων αποζημιώσεων.

Με εκτίμηση

Γιάννης Περιστέρης

ΥΓ: Ραδιοφωνική δήλωση Υπουργού στις 30/12/2020 στον ΣΚΑΪ: «Ο δείκτης του ΙΟΒΕ ο μόνος αντικειμενικός δείκτης του κόστους υπηρεσιών υγείας».

Βιογραφικό
Γιάννης Περιστέρης

Προσωπικά Δεδομένα
Ονοματεπώνυμο: Γιάννης Περιστέρης
Ημερομηνία γέννησης: 01/01/1948
Οικογενειακή κατάσταση: Έγγαμος
Εθνικότητα: Ελληνική
Διεύθυνση οικίας: Ομήρου 22, 17121 Νέα Σμύρνη, Αττική
Τηλέφωνα: Σπίτι: 210 934 2645, Κινητά: 695 549 5878 & 694 5437 187
E-mail: [email protected]

Ανωτάτη Εκπαίδευση
BSc στα Μαθηματικά, από το Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1972).
BSc (Honors) στην Αναλογιστική Επιστήμη, από το City University of London (1978).

Επαγγελματική Εμπειρία στην Ασφαλιστική Βιομηχανία
3ος 2014 - σήμερα: South Eastern Insurance Broker, ως Σύμβουλος Αναλογιστής.
3ος 2018 - 4ος 2019: PrimaryLink Insurance Broker, ως Σύμβουλος Αναλογιστής.
11ος 2017 - 5ος 2018: Eurolife FFH (πρώην ERB) Insurance Company, ως Σύμβουλος Αναλογιστής στις Πωλήσεις.
11ος 2008 - 2ος 2014: La Vie Health Insurance Company, ως Σύμβουλος Διοίκησης (2008 – 2011), ως Υπεύθυνος Διοίκησης (2011 – 2014).
3ος  2005 - 10ος  2008: Alpha Insurance Company, η οποία στη συνέχεια εξαγοράστηκε από την Γαλλική Ασφαλιστική Εταιρία ΑΧΑ, ως Διευθυντής Ζωής και Υπεύθυνος Αναλογιστής.
9ος 1991 - 3ος 2005: Greek Branch of Allianz Life Insurance, ως Διευθυντής Ζωής και Υπεύθυνος Αναλογιστής.
1ος 1973 - 8ος 1991: Ethniki Insurance Company, αρχικά ως υπάλληλος στη Διεύθυνση Αναλογισμού (1973 – 1982) και στη συνέχεια (1982 – 1991) ως Υπεύθυνος του Τομέα Ανάπτυξης των Πωλήσεων Ασφαλειών Προσώπων, με κυριότερο έργο τη δημιουργία και επίβλεψη του ανθρώπινου δυναμικού Agency («διαμεσολαβούντες», αποκλειστικά συνδεδεμένοι με την ΑΕΕΓΑ Η ΕΘΝΙΚΗ).

Λοιπές Δραστηριότητες
Πλήρες μέλος της Ένωσης Αναλογιστών Ελλάδος (FHAS) (https://www.actuaries.org.gr/), από την ημερομηνία ίδρυσής της (1979).
Σχολιασμός επίκαιρων θεμάτων σημαντικού ασφαλιστικού ενδιαφέροντος.