Στις πάνω από χίλιες εκδηλώσεις και συνέδρια που παρακολούθησα στην καριέρα μου ως δημοσιογράφου, μετά το 1990, και ως ασφαλιστή, πριν από το 1990, μου έκανε πάντα εντύπωση ο ευγενικός τρόπος και τα χαμόγελα αυτών των δεσποινίδων και κυριών, κυρίως στις Γραμματείες των συνεδρίων και συναντήσεων (οι άνδρες ήταν μειοψηφίες). Αρκετές μέρες (και μήνες) νωρίτερα, αφιέρωναν μυαλό και ιδρώτα για να είναι όλα στην εντέλεια. Σπάνια είδα συγκεκριμένες αναφορές στα ονόματά τους ή μια δημόσια βράβευση, με ένα αναμνηστικό της συγκεκριμένης προσπάθειας. Εγκατέλειπαν τα πάντα, άνδρες, συζύγους, παιδιά, σπίτι, προσωπικά, για να επιτύχει το συνέδριο. Για να είναι όλα όπως πρέπει: η εμφάνιση, οι φάκελοι, τα προγράμματα, οι κονκάρδες, τα ταμπελάκια, οι θέσεις, οι έπαινοι, τα κύπελλα, τα αναμνηστικά κ.λπ. κ.λπ... Για να βγει ασπροπρόσωπος ο εκάστοτε κύριος διευθύνων και ο γενικός και οι καλεσμένοι πολιτικοί και οι ομιλητές.

Και επειδή όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει επιτυχημένη εκδήλωση και τι άνευρη και αποτυχημένη, και ακόμα πόσες χιλιάδες ευρώ κοστίζει, ας μάθουμε να τιμάμε και να συγχαίρουμε «ζωντανά», στο τέλος κάθε συνεδρίου, και τις «κοπέλες» της Γραμματείας. Νοερά απλώνω με ευγνωμοσύνη το χέρι μου να συγχαρώ τόσες και τόσες κυρίες και δεσποινίδες που έτυχε να με «ευεργετήσουν» με τον κόπο τους, ώστε να ωφεληθώ από τα μηνύματα και γνώσεις τόσων συνεδρίων.

Στο πρόσωπο της Έφης Παρασκευά-Μπερζοβίτη (πρώτη δεξιά στη φωτογραφία) και της Λαμπρινής Κολέττα (στο μέσον), το «ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΑΙ» συγχαίρει όλες αυτές τις εκατοντάδες δημιουργικές και φωτεινές παρουσίες, το πρώτο και το τελευταίο χαμόγελο, στην αρχή και στο τέλος τόσων πνευματικών εργαστηρίων...

Η πανδημία στέρησε αυτήν την πνευματική γιορτή της επαφής πολλών ανθρώπων. Η ψηφιακή εποχή δεν μπορεί να μας δώσει χαμόγελα και ματιές. Ε.Σ.

Από τη στήλη Ασφαλιστικό Underwriting, του περιοδικού Ασφαλιστικό ΝΑΙ, τεύχος 190, Μάιος - Ιούνιος 2021