Για το επίπεδο της κεφαλαιακής επάρκειας και φερεγγυότητας των ασφαλιστικών εταιριών καθώς και για το εάν η πολιτεία οφείλει να δημιουργήσει πεδία συνεργειών, τύπου ΣΔΙΤ, με τον ασφαλιστικό κλάδο, όπως και να θεσπίσει κίνητρα ώστε να στηρίξει την ανάπτυξή του μίλησε μεταξύ άλλων, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας σε συνέντευξή του στη "Ναυτεμπορική".
Ο κ. Στουρνάρας, επικαλούμενος τα τελευταία δημοσιευμένα στοιχεία των ασφαλιστικών επιχειρήσεων με ημερομηνία αναφοράς την 31η/12/2020, είπε ότι οι ελληνικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις διαθέτουν συνολικά εποπτικά ίδια κεφάλαια ύψους 3,6 δισ. ευρώ, έναντι συνολικών κεφαλαιακών απαιτήσεων 1,9 δισ. ευρώ που προβλέπεται με βάση το θεσμικό πλαίσιο Solvency II (Φερεγγυότητα ΙΙ), σύμφωνα με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα. Οι ασφαλιστικές εταιρίες διαθέτουν συνολικά 1,7 δισ. ευρώ, ήτοι 85%, περισσότερα κεφάλαια από τα αναγκαία για να θεωρούνται φερέγγυες, ενώ επίσης όλες οι ελληνικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις καλύπτουν με επάρκεια την προβλεπόμενη στο θεσμικό πλαίσιο ελάχιστη κεφαλαιακή απαίτηση (MCR) και κεφαλαιακή απαίτηση φερεγγυότητας (SCR).
Ωστόσο, ο Διοικητής τόνισε ότι η τρέχουσα συγκυρία ενέχει ποικίλους κινδύνους, όπως για παράδειγμα η εξέλιξη της πανδημίας, η κλιματική αλλαγή, η σεισμική δραστηριότητα σε διάφορα σημεία του ελλαδικού χώρου, αλλά και οι κυβερνοεπιθέσεις. Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις εκτίθενται σε αυτούς τους κινδύνους τόσο μέσω της ανάληψης ασφαλιστικών κινδύνων όσο και μέσω των επενδύσεών τους, ιδίως σε ένα περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων.
«Στη βάση των ανωτέρω, και υπό το πρίσμα των διαρκώς μεταβαλλόμενων δεδομένων στην εγχώρια και τη διεθνή οικονομία, καλούνται να παρακολουθούν και να αξιολογούν τη φερεγγυότητά τους σε συνεχή και προοπτική βάση» ανέφερε, ενώ υπογράμμισε ότι «η Τράπεζα της Ελλάδος, ως εποπτική αρχή του τομέα ιδιωτικής ασφάλισης, αξιολογεί συνεχώς τις επιπτώσεις όχι μόνο των υφιστάμενων, αλλά και των ενδεχόμενων κινδύνων στο ενεργητικό και στο παθητικό των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, καθώς και την ανταπόκριση των ασφαλιστικών τους προϊόντων στις ανάγκες των καταναλωτών και τον τρόπο διάθεσης των προϊόντων αυτών».
Σε άλλη ερώτηση σχετικά με τον εάν η Πολιτεία οφείλει να δημιουργήσει πεδία συνεργειών, τύπου ΣΔΙΤ, με τον κλάδο, όπως και να θεσπίσει κίνητρα ώστε να στηρίξει την ανάπτυξή του, ο κ. Στουρνάρας ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής:
«Η ιδιωτική ασφάλιση παγκοσμίως διαδραματίζει έναν πολύ σημαντικό οικονομικό και κοινωνικό ρόλο. Μέσω των διαθέσιμων ασφαλιστικών προϊόντων, οι ασφαλισμένοι έχουν τη δυνατότητα να απορροφούν, σε σημαντικό βαθμό, τις επιπτώσεις από τυχόν δυσμενή γεγονότα. Στο πλαίσιο αυτό, είναι αναγκαίο η Πολιτεία να αναγνωρίσει ότι ο ιδιωτικοοικονομικός χαρακτήρας του ασφαλιστικού κλάδου όχι μόνο δεν αντίκειται στο κοινωνικό όφελος, αλλά και μπορεί να έχει σημαντική συμβολή στη δημιουργία πλούτου για την οικονομία. Και αυτό, μέσω της μείωσης των κινδύνων για τους ασφαλισμένους, αλλά και μέσω της αξιοποίησης κεφαλαίων για την πραγματοποίηση μακροχρόνιων παραγωγικών επενδύσεων. Για τους λόγους αυτούς είναι ευπρόσδεκτη η θέσπιση κινήτρων που θα διευκόλυναν την αύξηση του μέχρι σήμερα χαμηλού ποσοστού ασφαλιστικής διείσδυσης που χαρακτηρίζει την Ελλάδα σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (το συνολικό ύψος των ασφαλίστρων στην Ελλάδα ανέρχεται σε περίπου 2,5% του ΑΕΠ, έναντι 7,5% κατά μέσο όρο στην Ε.Ε.). Μία τέτοια εξέλιξη θα ελάφρυνε το κόστος των ζημιών, ιδίως σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, τόσο για τους πληγέντες ασφαλισμένους όσο και για τον κρατικό προϋπολογισμό, και θα ελευθέρωνε πόρους που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη χρηματοδότηση παραγωγικών επενδύσεων. Είναι προφανές λοιπόν ότι υπάρχει σημαντικό πεδίο συνεργασίας μεταξύ του κράτους και του τομέα ιδιωτικής ασφάλισης». Επίσης συμπλήρωσε «είναι χρήσιμο να τονιστεί ότι στην Ελλάδα, τα τελευταία δέκα χρόνια, τα σχήματα ΣΔΙΤ έχουν συμβάλει αποφασιστικά στην υλοποίηση σημαντικών έργων σε διάφορους τομείς. Η δημιουργία συμπράξεων τύπου ΣΔΙΤ και στον ασφαλιστικό κλάδο μόνο οφέλη θα μπορούσε να προσφέρει. Εξυπακούεται, ωστόσο, ότι η σύμπραξη αυτή και τα όποια απαραίτητα κίνητρα θεσπιστούν θα πρέπει να ενταχθούν σε ένα μακρόπνοο πλαίσιο πολιτικής. Επίσης, είναι απαραίτητο οι όροι αυτής της συνεργασίας να είναι σαφείς σε όλους τους συμμετέχοντες και διαφανείς για τα μέλη και τους δικαιούχους, και του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα».
