Νέο πλαίσιο υποχρεωτικής ασφάλισης των σκαφών αναψυχής διαμορφώνεται με το σχέδιο νόμου «Εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου για τη δραστηριοποίηση των πλοίων αναψυχής και των τουριστικών ημερόπλοιων, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κλάδου των επαγγελματικών πλοίων αναψυχής και άλλες διατάξεις» που έχει θέσει σε δημόσια διαβούλευση το Υπουργείο Ναυτιλίας.
Με το προτεινόμενο άρθρο 17 του σχεδίου νόμου, διαμορφώνεται, όπως τονίζει το Υπουργείο, ένα συνεκτικό και εξειδικευμένο πλαίσιο για την υποχρεωτική ασφάλιση του συνόλου των κατηγοριών πλοίων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Μέρους Α΄, με κριτήριο όχι μόνο τη χωρητικότητα του πλοίου αλλά και το είδος της δραστηριοποίησης. Ειδικότερα, ορίζονται δύο διαφορετικά πλαίσια υποχρεωτικής ασφάλισης πλοίου αναψυχής ή επαγγελματικού τουριστικού ημερόπλοιου ολικής χωρητικότητας μικρότερης των 300 gt για την, κατ’ ελάχιστον, κάλυψη της αστικής ευθύνης για σωματικές βλάβες ή θάνατο, υλικές ζημιές και πρόκληση θαλάσσιας ρύπανσης, από οποιαδήποτε αιτία, λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικότερες ανάγκες και τη διαφορετική φύση των χαρακτηριστικών δραστηριοποίησης των επαγγελματικών τουριστικών ημεροπλοίων σε σχέση με τα πλοία αναψυχής, όπως το, σαφώς, μεγαλύτερο πλήθος διακινούμενων επιβατών. Η αύξηση των ελάχιστων ορίων προτείνεται αναγνωρίζοντας ότι τα σημερινά ελάχιστα όρια (ιδίως το όριο των 50.000 € ανά θύμα, για σωματικές βλάβες/θάνατο) είναι ανεπαρκή και δεν προσφέρουν ουσιαστική κάλυψη στους ιδιοκτήτες 24 των εν λόγω κατηγοριών σκαφών, αλλά κυρίως δεν προσφέρουν αποτελεσματική κάλυψη στα θύματα θαλάσσιων ατυχημάτων. Η αξιολογούμενη αύξηση, ανά θύμα, ανά συμβάν αλλά και συνολικά για την όλη την περίοδο ασφάλισης, αν και αναμένεται να οδηγήσει σε αύξηση ασφάλιστρων, εντούτοις εκτιμάται ότι θα έχει σημαντικές διακυμάνσεις από εταιρία σε εταιρία (από 5 – 30 %) και επομένως ο ασφαλισμένος θα έχει δυνατότητα επιλογών. Παρ’ όλα αυτά κρίνεται ότι η αύξηση αυτή θα είναι ανεκτή από τους ενδιαφερόμενους, δεδομένης και της επιπλέον ωφέλειας που θα προκύψει.
Τι λέει το άρθρο 17 του σχεδίου νόμου
Άρθρο 17 Ασφάλιση πλοίων αναψυχής και τουριστικών ημερόπλοιων
1.α. Ο πλοιοκτήτης ή ο εφοπλιστής πλοίου αναψυχής ή επαγγελματικού τουριστικού ημερόπλοιου, υποχρεούται να διαθέτει ασφάλιση σε ισχύ, σύμφωνα με τις παρ.2 και 3, για την κάλυψη των αναφερόμενων κινδύνων και απαιτήσεων που ανακύπτουν κατά την εκτέλεση πλόων, τον ελλιμενισμό και την αγκυροβολία. Η ύπαρξη της απαιτούμενης ασφάλισηςαποδεικνύεται από ένα ή περισσότερα πιστοποιητικά, στην ελληνική ή αγγλική γλώσσα, τα οποία κατέχονται επί του πλοίου.
β. Σε περίπτωση διαπίστωσης από την αρμόδια Λιμενική Αρχή, μη τήρησης των υποχρεώσεων της περ. (α), επιβάλλεται το μέτρο της απαγόρευσης απόπλου του πλοίου ή του σκάφους, μέχρι προσκομίσεως του πιστοποιητικού στην Λιμενική Αρχή, ανεξαρτήτως των κυρώσεων της περ. (η) της παρ. 2 του άρθρου 19.
2.Τα πλοία αναψυχής και τα επαγγελματικά τουριστικά ημερόπλοιαολικής χωρητικότητας ίσης ή μεγαλύτερης των 300 «Ο.Χ.» (grosstonnage/gt), υπάγονται στο καθεστώς ασφάλισης του π.δ. 6/2012 (Α΄ 7).
3. Ορίζεται πλαίσιο υποχρεωτικής ασφάλισης πλοίου αναψυχής ή επαγγελματικού τουριστικού ημερόπλοιου ολικής χωρητικότητας μικρότερης των 300 gt για την, κατ’ ελάχιστον, κάλυψη της αστικής ευθύνης για σωματικές βλάβες ή θάνατο, υλικές ζημιές και πρόκληση θαλάσσιας ρύπανσης από πρόσκρουση, σύγκρουση, ναυάγιο ή οποιαδήποτε άλλη αιτία συνιστά ναυτικό ατύχημα, ως εξής:
α. Για τα πλοία αναψυχής, ισχύουν τα κάτωθι, ελάχιστα, όρια κάλυψης, ανά αναλαμβανόμενο κίνδυνο:
αα. αστική ευθύνη για θάνατο ή σωματικές βλάβες επιβαινόντων και τρίτων, εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ, ανά πρόσωπο και επτακόσιες χιλιάδες (700.000) ευρώ, ανά συμβάν,
αβ. αστική ευθύνη για υλικές ζημιές επιβαινόντων και τρίτων, εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ, ανά συμβάν,
αγ.αστική ευθύνη για πρόκληση θαλάσσιας ρύπανσης, εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000 ) ευρώ, ανά συμβάν.
β. Για τα επαγγελματικά τουριστικά ημερόπλοια, ισχύουν τα κάτωθι, ελάχιστα, όρια κάλυψης, ανά αναλαμβανόμενο κίνδυνο:
βα. αστική ευθύνη για θάνατο ή σωματικές βλάβες επιβαινόντων και τρίτων, εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ, ανά πρόσωπο και ενάμιση εκατομμύριο (1.500.000) ευρώ, ανά συμβάν,
ββ. αστική ευθύνη για υλικές ζημιές επιβαινόντων και τρίτων εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ, ανά συμβάν,
βγ. αστική ευθύνη για πρόκληση θαλάσσιας ρύπανσης, εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000 ) ευρώ, ανά συμβάν.
4. Τα επαγγελματικά τουριστικά ημερόπλοια επιτρεπόμενης μεταφορικής ικανότητας άνω των δώδεκα (12) επιβατών, τα οποία εκτελούν διεθνή μεταφορά ή εντάσσονται στην «Κατηγορία Α» ή στην «Κατηγορία Β» και εκτελούν ενδομεταφορές, σύμφωνα με το άρθρο 4 της Οδηγίας 2009/45/ΕΚτου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Μαΐου 2009 (L 163), για τους κανόνες και τα πρότυπα ασφαλείας για τα επιβατηγά πλοία, υπάγονται στο καθεστώς ευθύνης, ασφάλισης και αποζημιώσεων που προβλέπονται στον Κανονισμό (ΕΚ) 392/2009του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, σχετικά με την ευθύνη των μεταφορέων που εκτελούν θαλάσσιες μεταφορές επιβατών, σε περίπτωση ατυχήματος(L 131) και τον ν. 4195/2013 (Α΄ 211).
