Γράφει ο Δημήτρης Τσεκούρας, CEO της ARAG Hellas

Όσο πιο πολλά χρόνια περνάνε από πάνω σου, τόσο πιο πολύ το φαινόμενο επαναλαμβάνεται.

Δεν πρόκειται σίγουρα για κάτι πρωτότυπο ούτε καινοφανές.

Μοιραία έρχεται πάντοτε η ώρα που η τρέχουσα χρονιά περαιώνεται.

Είναι η στιγμή που ο τρέχων ενεστώτας γίνεται αόριστος και πάει λέγοντας.

Ο τρέχων ενεστώτας όμως σε λίγο θα αντικατασταθεί από τον επόμενο ενεστώτα μετατρέποντας σε ιστορία τα γεγονότα που πέρασαν.

Η συνέχεια και η αλληλουχία των διαφόρων ενεστώτων σημαίνει πως είσαι ακόμα ζωντανός και κανονικά θα έπρεπε να κάνεις party και να κερνάς.

Λίγοι όμως το σκέφτονται έτσι.

Η ανανέωση του παρόντος μέσω της αλληλουχίας των βιωμένων ενεστώτων είναι αυτό που από συνήθεια λέγεται «ο κύκλος της ζωής»

Πρόκειται για μία κοινοτυπία, όταν λέγεται, χωρίς σχεδόν κανένας να της αφιερώνει λίγο χρόνο παραπάνω και να της χαλαλίζει δεύτερες σκέψεις.

Γιατί; Ίσως ενδόμυχα φοβάται με έναν έμμεσο τρόπο να αναλογισθεί την άγνωστη διάρκεια του εκάστοτε παρόντος.

Όποιος όμως φοβάται λιγότερο και επιχειρεί μία έστω και στιγμιαία ενδοσκόπηση, είναι εκείνος που καταφέρνει να ατενίσει τη μεγάλη εικόνα.

Η μεγάλη εικόνα που είναι ο αδυσώπητος χρόνος.
Η μεγάλη εικόνα που είναι το δώρο της ζωής.

Η θρησκεία, η φιλοσοφία, η τέχνη είναι εκείνα τα ανθρώπινα μεγέθη που τόλμησαν στην ιστορία θα αναλογισθούν το συνεχές του χρόνου και το ασυνεχές των ανθρώπων.

Από αυτήν τη τομή δημιουργούνται τα χιλιόμετρα και τα τετραγωνικά της ζωής μας.

Αυτό είναι το δώρο που μας επιφυλάσσει ο ανελέητος χρόνος κάθε φορά που αποφασίζει να συνεχισθεί αναβάλλοντας το τελείωμα που μας αφορά.

Ξέρει κανένας τη διάρκεια της αναβολής;
Ξέρει κανένας τις εκπλήξεις του αύριο;

Μπορεί κάποιος να μετρήσει και να ορίσει τη διάρκεια;
Απολογήθηκε ποτέ ο χρόνος για τις αποφάσεις του;

Μόνο ο μεγάλος μας ποιητής μπόρεσε κάπως να πλησιάσει με εκείνο το ανυπολόγιστα σύντομο και ταυτόχρονα ισόβιο όταν έγραφε «ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος παλιών».

Τόσο λίγος και τόσο απέραντος.

Εύχομαι σε όλους υψηλά πετάγματα.