Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι οφειλέτες, μικρών και μεγάλων ποσών, σε εφορία, δημόσια ταμεία, ΔΕΚΟ, τραπεζικά ιδρύματα ή και δανεικών σε αρκετούς ιδιώτες, συγγενείς, κουμπάρους και φίλους.

Η απάντηση στο ερώτημα που προέκυψε μέσα από την ασφαλιστική καθημερινότητα, είναι πως δεν υπάρχουν ασφαλιστήρια συμβόλαια που να εξοφλούν υποχρεώσεις σε εφορία, δημόσια ταμεία, ΔΕΗ, ΟΤΕ, τράπεζες, δάνεια και άλλες ανάλογες οφειλές με «άμεσο» τρόπο. Όμως υπάρχουν ασφαλιστήρια συμβόλαια που καλύπτουν τέτοιες υποχρεώσεις με «έμμεσο» τρόπο, δηλαδή καταβάλλουν χρήματα απευθείας στο δικαιούχο, για να τα χρησιμοποιήσει εκείνος κατά βούληση, όπου επιθυμεί.

Όταν θα συμβεί ένα σοβαρό ατύχημα ή μια ασθένεια και ο ασφαλισμένος δεν θα είναι σε θέση εργασίας, μόνιμα ή παροδικά, τότε θα χρειαστούν χρήματα για να αναπληρώσουν το ατομικό και οικογενειακό του εισόδημα. Πού θα βρεθούν; Υπάρχει «κομπόδεμα»; Και εάν υπάρχει θα είναι αρκετό; Και εάν δαπανηθεί πότε θα ξαναμαζευτεί, σε τέτοιες ισχνές εποχές; Θα υπάρχουν χρήματα για ιατρική φροντίδα; Πόσες τρέχουσες υποχρεώσεις θα μείνουν ανεξόφλητες; Αντίστοιχα όταν θα συμβεί μια απώλεια ζωής, πόσες οικονομικές υποχρεώσεις θα προκύψουν για τη χήρα και τα ορφανά τέκνα; Που θα βρεθούν χρήματα για να εξοφλήσουν εφορία, κληρονομιά, τραπεζικά δάνεια, νοσοκομεία, γιατρούς και τρέχουσες υποχρεώσεις; Θα παραμείνουν κάτω από την ίδια στέγη ή θα βρεθούν αβοήθητοι στους «πέντε δρόμους» με χρέη και υποχρεώσεις; Θα καταφέρουν τα παιδιά να σπουδάσουν ή θα αναγκαστούν σε εργασία από μικρή ηλικία;

Η έννοια της ασφάλισης αφορά την προστασία της ζωής, του εισοδήματος και της περιουσίας του ασφαλισμένου. Οι φίλοι διαμεσολαβητές, σε κάθε ευκαιρία επικοινωνίας με υφιστάμενους ή υποψήφιους ασφαλισμένους, θα πρέπει να ενημερώνουν για αυτά τα σημαντικά θέματα της ζωής. Και εάν ορισμένοι δεν πείθονται για την αναγκαιότητα, μπορούν να επικαλεστούν παραδείγματα ανθρώπων και οικογενειών της «διπλανής πόρτας», που από την μια στιγμή στην άλλη, η ζωή τους έδειξε το σκληρό της πρόσωπο. Χιλιάδες οι περιπτώσεις.

Οι συνάδελφοι ασφαλιστές θα πρέπει να αξιολογήσουν ευρύτερα το θέμα καθώς δεν συνάπτονται συχνά τέτοιου είδους ασφαλιστήρια και είναι λίγα τα συμβόλαια στην αγορά. Υπάρχουν ανάγκες των πελατών που θα πρέπει να μελετηθούν και να καλυφθούν με συμβόλαια εισοδήματος και ζωής. Και το θέμα θα πρέπει να προσεγγιστεί εκ βάθους και όχι «τσαπατσούλικα» όπως ορισμένοι πράττουν, κάποιες φορές (δυστυχώς ορισμένες φορές και εγώ φέρομαι με τσαπατσουλιά...).

Επιπλέον η εκπαίδευση των συμβολαίων εισοδήματος και ζωής θα πρέπει να γίνεται τακτικά και με λεπτομέρειες. Οι εκπαιδευτικοί φορείς ασφαλιστικών θεμάτων και τα εκπαιδευτικά τμήματα των ασφαλιστικών εταιρειών, θα πρέπει να καθοδηγήσουν τους ασφαλιστές. Δεν αρκούν τα σεμινάρια που παρουσιάζουν το θέμα επιφανειακά και με πασαλείμματα. Δεν αρκεί ένα σεμινάριο σήμερα και ένα σεμινάριο έπειτα από έξι μήνες. Δεν αρκεί μόνο η προϊοντική εκπαίδευση και «τράβα να πουλήσεις». Χρειάζεται μια ευρύτερη προσέγγιση της ασφαλιστικής παιδείας. Ίσως ακόμα χρειάζεται, και μια επαναπροσέγγιση των κλασσικών παραδοσιακών ασφαλιστικών προϊόντων. Το θέμα έχει κοινωνικές προεκτάσεις και αφορά όλους μας. Ένα συμβόλαιο, που θα καταβάλλει μετρητά χρήματα σε μια δύσκολη στιγμή, μπορεί να αποτρέψει πολλά προβλήματα για μια οικογένεια.

©Μέντωρ Διαμεσολαβητής