Ένα παραδοσιακό Ισλί, μου θύμισε τον ασφαλιστικό πολιτισμό της Οδικής Βοήθειας!

Κάθε χρόνο τις γιορτινές ημέρες, όλοι περιμένουν να δοκιμάσουν τα χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες, βασιλόπιτες, τσουρέκια, σοκολατένιες λιχουδιές!

Ένας φίλος γνώστης, με ενημέρωσε πως τα καλύτερα παραδοσιακά Ισλί παρασκευάζονται από Μικρασιάτες πρόσφυγες στην οδό Καισαρείας και Βοσπόρου, στη Νίκαια του Πειραιά. Τι είναι τα «Ισλί» ρώτησα και απάντησε «ένα είδος μελομακάρονου, γεμιστού με καρύδι, μελωμένου με μέλι και κανέλα! το παρασκεύαζαν οι πρόσφυγες σε γιορτές, χαρές και γάμους».

Παρόλη την απόσταση είπα να δοκιμάσω. Φτάνοντας στην περιοχή και ψάχνοντας αριστερά και δεξιά για το σημείο πώλησης, σκέφτηκα τον πολιτισμό που έφεραν οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, σε όλη την Ελλάδα. Από τα αστικά κέντρα μέχρι τα απομακρυσμένα χωριά, οι ντόπιοι γνώρισαν και υιοθέτησαν νέους τρόπους παρασκευής γλυκών και φαγητών από το γαστρονομικό πολιτισμό των προσφύγων.

Ας μου επιτρέψουν οι φίλοι Θεσσαλονικείς, αλλά το ξακουστό τρίγωνο Πανοράματος το καθιέρωσε Μικρασιάτης! Και η μπουγάτσα η αρχόντισσα, προσφυγάκι από την Πόλη και την Σμύρνη είναι που διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα, στις όμορφες Σέρρες, στη λεβεντογέννα Κρήτη, στο ρεμπέτη Πειραιά. Ακόμα υπάρχουν πλανόδιοι μπουγατσοπώληδες που περνούν από τις γειτονιές και φωνάζουν « Ζεστή Μπουγάτσα με κρέμα και φύλλο»! Και εάν τον προλάβεις καθοδόν, πήρες!

Μήπως οι φημισμένοι «κουραμπιέδες Νέας Καρβάλης», δεν είναι προσφυγάκια από την Καππαδοκία που εγκαταστάθηκαν στην Καβάλα μετά τη Μικρασιατική καταστροφή! Το παραδοσιακό ρυζόγαλο με κανέλα (για όσους ξέρουν από γεύση), το σάμαλι με τη μαστίχα (ρεβανί), η γαλατόπιτα και τα λαλάγγια όπως λένε στη Μεσσηνία και τη Λακωνία,(εδώ οι απόψεις διαφέρουν!),  τα κουρκουμπίνια, οι τουλούμπες, ο σιμιγδαλένιος χαλβάς, τα κουλουράκια πορτοκαλιού, τα γλυκά κουταλιού, οι μαρμελάδες, τα αμυγδαλωτά, τα σεκέρ παρέ, τα αίτουδάκια, το γαλακτομπούρεκο, το κανταΐφι, ο αρχοντικός μπακλαβάς, το κιουνεφέ, το εκμέκ, το σαραγλί, οι «τσεμπλεμπούδες!», τα ξερά γεμιστά σύκα όπως λένε στην Εύβοια και το φοινίκι όπως λένε οι φίλοι Κρήτες!

Τα «Χανιώτικα Νέα» γράφουν ότι με την απογραφή της 1/11/1923 καταγράφηκαν 26781 Μικρασιάτες Πρόσφυγες σε όλη την περιοχή της Κρήτης! Ο «Μικρασιάτης» γράφει ότι το 1928 στη Θεσσαλονίκη οι πρόσφυγες αποτελούσαν το 47,8% του πληθυσμού ενώ στο Βόλο το 1922 το Υπερωκεάνειο «Μεγάλη Ελλάς» μαζί και με άλλα πλοία έφεραν πάνω 8000 πρόσφυγες. Πόσοι έφτασαν στην Καλαμάτα και το Γύθειο και μετοίκησαν στην ενδοχώρα, στη Σπάρτη, στις Κροκεές και στο Ξηροκάμπι!  Πόσοι εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά, για να ξεκινήσουν από το μηδέν μια νέα ζωή, με μοναδική προίκα τον πολιτισμό τους. Οι πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες κατέθεσαν γνώσεις και μικρασιάτικες συνταγές και συνήθειες σε όλη την Ελλάδα.

Αφού δοκίμασα, αγόρασα Ισλί και παραδοσιακά γλυκά για το σπίτι, και περπάτησα λίγο στην περιοχή να την δω, μπήκα στο αυτοκίνητο να επιστρέψω αλλά δυστυχώς είχα μείνει από μπαταρία. Αμέσως τηλεφώνησα στην Οδική Βοήθεια της εταιρείας μου και σε σύντομο χρονικό διάστημα, ήρθε επιτόπου ο  εξειδικευμένος  υπάλληλος με την μηχανή και μου έδωσε ρεύμα. Χωρίς κόπο χωρίς άγχος μέχρι να δοκιμάσω ένα ακόμα ισλί! Και αυτό ονομάζεται πολιτισμός και πρόοδος.

Γιατί ο όρος πολιτισμός κρύβει τη σημασία της εκλεπτυσμένης και ευγενούς συμπεριφοράς καθώς και της εξελικτικότητας του ανθρώπου. Η σύλληψη του όρου περιέχει την εξέλιξη του συνόλου των ανθρώπων προς το καλύτερο. Αυτό προάγει η ασφάλιση της Οδικής Βοήθειας, αυτό προάγει η ιδέα της ιδιωτικής ασφάλισης σε όλους τους κλάδους.

Η Οδική Βοήθεια, από τα τέλη της δεκαετίας του 80’, έχει επιφέρει πρόοδο στις συνήθειες και τις πρακτικές των ανθρώπων, που μέχρι τότε συνήθιζαν να καταβάλουν ατομική προσπάθεια επισκευής, γνώριζαν δεν γνώριζαν να μαστορέψουν, έσπρωχναν το όχημα μέχρι το πλησιέστερο συνεργείο/βουλκανιζατέρ, διανυκτέρευαν στην ύπαιθρο για να μετακινηθούν με το ξημέρωμα, ταλαιπωρούσαν όλη την οικογένεια και πολλά άλλα!

Οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές θα πρέπει να θυμούνται την πρόοδο και τον πολιτισμό που έφερε η ιδιωτική ασφάλιση στην κοινωνία και απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα. Τι επιθυμεί ο ασφαλισμένος καταναλωτής και δεν προσφέρεται για να το αγοράσει! Τι ανάγκη έχει, τι επιθυμεί να ασφαλίσει και δεν υπάρχει ποικιλία ασφαλιστικών προγραμμάτων να διαλέξει, σύμφωνα με τα μέτρα του και την τσέπη του!

Όσους σπόρους γαστρονομικού πολιτισμού φύτεψαν σε όλη την Ελλάδα οι Μικρασιάτες πρόσφυγες, για να απολαμβάνουμε σήμερα, σχεδόν 100 χρόνια μετά, τους καρπούς των γεύσεων, άλλους τόσους ασφαλιστικούς καρπούς πολιτισμού φύτεψαν οι προκάτοχοί και δάσκαλοι για να απολαμβάνουμε σήμερα τους καρπούς του επαγγέλματος. Είναι ευκαιρία μπαίνοντας στο 2021, να θυμηθούμε εκείνους τους πρώτους ευλογημένους δασκάλους ασφαλιστές που έσπειραν τις ιδέες της ιδιωτικής ασφάλισης σε όλη την Ελλάδα.

Φίλοι ασφαλιστές ποτέ να μην ξεχάσουμε το Δημήτρη Κοντομηνά της Interamerican, τον Ιερώνυμο Δελένδα της Allianz, τον Ιωάννη Παλαιολόγο της Ελληνοβρετανικής, το Νότη Λαπατά του Αστέρα και Ατλαντικής Ένωσης, το Μελά Γιαννιώτη της Ιντερσαλόνικα, τον Φώτη Κωστόπουλο της Άλφα, το Γιώργο Πλυτά, το Νίκο Αδαμαντιάδη, το Μάριο Ραφαήλ, τον Αλέξανδρο Ταμπουρά, το Δημήτρη Αθηναίο, την Αγγελική Νταλιάνη, το Στέφανο Μακρυμίχαλο, το Γιώργο Αναγνώστου στη Θεσσαλονίκη, το Βασίλη Καλτσά, τον Ανδρέα  Γεωργίου στην Κύπρο, τον Τάσο Κασκαρέλη, το Δημήτρη Δημάκη, το Δημήτρη Κελεσίδη, τον Τάκη Δρακάτο, το Μάκη Ρουχωτά, τον Κώστα Κουβελιώτη, τον Ανδρέα Κωστόπουλο από την Κύπρο, το Φωκίωνα Μπράβο, το Μανώλη Ανδρόνικο, το Μελακοπίδη Ιωάννη Ιδρυτή της Ποσειδών, τον Κώστα Μπερτσιά, τον Παναγιώτη Μινέττα, το Γιώργο Παιπέτη, το Νικ Πάππας, την Ελισάβετ Πλακίδου, το Γιάννη Πολίτη, το Γιώργο Πρεβελάκη, το Δημήτρη Ρουχωτά, τον Πάνο Σιμιτσέκ, τον Αντώνη Σκουλιό, το Γιώργο Σκούρτη, τον Ευάγγελο Σπύρου, το Γιώργο Σουβατζόγλου, το Νίκο Σταματόπουλο της Δύναμις, το Χρήστο Σταυρίδη, το Στέλιο Γεωργαλίδη στην Κύπρο, το Δημήτρη Χατζηπαναγιώτου, τον Παύλο Ψωμιάδη, τον Τάκη Καραλή, το Μιχάλη Παρασχάκη, τον Ανδρέα Βασιλείου, το Γαβριήλ Αντωνιάδη, το Γεωργακόπουλο Χρήστο, τον Αποστολόπουλο Θεόδωρο, το Θωμά Θωμόπουλο, τον Τζ. Τέρνερ, το Νίκο Δημαρά, το Δ. Παλαιολόγο, το Γ. Κούμπα, το Νίκο Βαμβουκάκη. Είναι πολλοί οι γεωργοί που έσπειραν τον σπόρο του ασφαλιστικού θεσμού σε γόνιμα αλλά και άγονα μέρη, που το μυαλό μου αδυνατεί να τους αναφέρει όλους σε ένα μικρό άρθρο!

Και μην ξεχνάμε ότι κάποια αυτονόητα του σήμερα ήταν αδιανόητα σε κάποιες άλλες εποχές. Σας συνιστώ να δείτε την ελληνική ταινία « Το σωφεράκι» έτους 1953, με την Σμαρούλα Γιούλη και το Μίμη Φωτόπουλο, που ως σοφεράκι φουσκώνει το λάστιχο, για να θυμηθείτε από τι εποχή και πόσα βάσανα, έβγαλαν τους Έλληνες οι ασφαλιστές! Βρείτε λίγο χρόνο να δείτε την ταινία, έχει ενδιαφέρον! (δείτε εδώ)

Φίλοι συνάδελφοι σε όλη την Ελλάδα, αναλογιστείτε πόση προίκα έχετε στα χέρια σας και οργανώστε νέα σχέδια δράσης και αξιοποίησης για το 2021.  Τα «χωράφια» που βρήκαμε είναι σπαρμένα και μην αφήνετε τους καρπούς τους να σαπίζουν και να χάνουν την αξία τους. Ό,τι αφήνεις σε αφήνει. Ο ασφαλιστικός πολιτισμός είναι εύφορος και χρειάζεται δραστήριους διαμεσολαβητές να τον φροντίσουν και να τον προάγουν!  

Ο Μέντωρ εύχεται η νέα χρονιά να φέρει σε όλους τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές καρπούς και ευημερία. Όσο νόστιμα και γλυκά είναι τα μικρασιάτικα ισλί, τόσο νόστιμος και γλυκός να είναι ο νέος χρόνος! Καλό 2021 με ασφάλεια!

©Μέντωρ Διαμεσολαβητής

Υ.Γ. Υπάρχουν πολλές και διάφορες συνταγές μικρασιάτικου ισλί. Σας παραθέτουμε μερικές που βρήκαμε στο διαδίκτυο. Καλή όρεξη:

https://www.cretangastronomy.gr/2020/12/isli-itsli/

https://www.ethnos.gr/food/recipes/136771_pontiaka-melomakarona-isli

https://emvolos.gr/syntagi-isli-ta-kentimena-melomaka/

Η ελληνική ταινία « Το σωφεράκι» έτους 1953