Ίσως η περίοδος δημόσιας διαβούλευσης για υποβολή προτάσεων, απόψεων και παρατηρήσεων σχετικά με την οδηγία IDD, πριν αυτή μετασχηματιστεί σε νόμο και ψηφιστεί, να μην έχει ακόμα τυπικά ολοκληρωθεί, αλλά πολλά ζητήματα, όπως φαίνεται και από το σχέδιο νόμου που συζητείται, είναι ουσιαστικά προετοιμασμένα και σχετικά ολοκληρωμένα.
Ένα σημαντικό εξ αυτών είναι και το Παράρτημα Ι της οδηγίας, σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις για επαγγελματικές γνώσεις και ικανότητες. Η μελέτη των γνωστικών αντικειμένων και μόνο, που περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι, μου προκάλεσε το ενδιαφέρον, επειδή έχω επίγνωση των γνώσεων του μέσου όρου των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών.
Σαφώς υπάρχουν θέματα τα οποία κατέχουν άριστα (προϊόντα, ζημιές, αξιολόγηση αναγκών πελάτη κ.α.) και τα διαχειρίζονται πάρα πολύ καλά, αλλά υπάρχουν και άλλα θέματα, που η συντριπτική πλειοψηφία των διαμεσολαβούντων δε γνωρίζει με επάρκεια, ούτε έχει εκπαιδευτεί πλήρως επ’ αυτών, όπως θέματα που αφορούν την εφαρμοστέα νομοθεσία (ιδιαίτερα αυτή που περιλαμβάνεται στην IDD), τη φορολογική νομοθεσία, το κοινωνικό και εργατικό δίκαιο και τις προαπαιτούμενες για το σύνολο των προϊόντων χρηματοοικονομικές γνώσεις.
Από την άλλη πλευρά με εντυπωσίασε αρνητικά η σπουδή που ορθώς υπάρχει σε θέματα προστασίας των καταναλωτών, σε θέματα που αφορούν τον σαφή καθορισμό των σχέσεων και των υποχρεώσεων μεταξύ εταιριών, διαμεσολαβητών και εποπτεύουσας αρχής, αλλά ταυτόχρονα δεν γίνεται καμιά αναφορά πουθενά, σε θέματα προστασίας και ανάπτυξης των ουσιαστικών και αναγκαίων γνώσεων των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών.
Γνώσεων, που έχουν να κάνουν με δεξιότητες επικοινωνίας με τους πελάτες, πωλήσεων, προσαρμογής των τεχνικών τους γνώσεων (που υποθέτουμε ότι αποκτούν ολοκληρωμένα) στα νέα δεδομένα αγοράς, εξοικείωσής τους με τις τεχνολογικές εξελίξεις, διαχείρισης θεμάτων που αφορούν προμήθειες και σχέσεις εταιριών που ανήκουν σε ομίλους και άλλα εξίσου ευαίσθητα θέματα, όπως η πλήρης πληροφόρηση σχετικά με το σύνολο των διαφοροποιήσεων που υπάρχουν στο αντικείμενο εργασίας και τις υποχρεώσεις και ευθύνες που υπάρχουν μεταξύ ασφαλιστικών διαμεσολαβητών, πρακτόρων, μεσιτών και συντονιστών.
Πραγματικά προβληματίστηκα σχετικά με το ποιοι ήταν τέλος πάντων, πέραν της εποπτεύουσας αρχής και των εταιριών, όσοι μέχρι στιγμής συμμετείχαν στο σχεδιασμό αυτού του προς ψήφιση νόμου; Ποια είναι η ουσιαστική σχέση τους με την αγορά, και συγκεκριμένα με τη δουλειά του ασφαλιστικού συμβούλου ή έστω του συντονιστή ασφαλιστικών συμβούλων; Οι εκπρόσωποι των διαφόρων κατηγοριών διαμεσολαβούντων δε συμμετείχαν στο σχεδιασμό αυτού του νόμου;
Μπορεί τελικά αυτός ο προς ψήφιση νόμος να βοηθήσει στην αύξηση της παραγωγής και της παραγωγικότητας των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών ή για να είμαι και politically correct, των διανομέων ασφαλιστικών προϊόντων;
Ποιός είναι ο Κώστας Παπαϊωάννου
Ο Κώστας Παπαϊωάννου είναι εξειδικευμένος εκπαιδευτής ασφαλιστικών και τραπεζικών θεμάτων, με πολυετή εκπαιδευτική εμπειρία και προσανατολισμό στη διαχείριση τεχνικών, χρηματοοικονομικών και διοικητικών αντικειμένων, καθώς και θεμάτων που αφορούν την προσαρμογή των επιχειρήσεων και των στελεχών τους στις νομοθετικές υποχρεώσεις.
Έχει κάνει σπουδές οικονομικής κατεύθυνσης και μεταπτυχιακές σπουδές στα ασφαλιστικά. Έχει εργαστεί σε διευθυντικές θέσεις εκπαίδευσης, σε μερικές από τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρίες και τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ελληνική αγορά (Interamerican, Ελληνοβρετανική (νυν ΑΧΑ), ING (N-N), Allianz, Αγροτική, Τράπεζα Πειραιώς).
Συνεργάζεται για ερευνητικούς σκοπούς και διδάσκει αντικείμενα όπως Risk Management, Financial Planning, χρηματοοικονομικά, ασφαλιστικά και τραπεζικά προϊόντα, σε φορείς όπως το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), το Ελληνικό Τραπεζικό Ινστιτούτο (ΕΤΙ-ΕΕΤ) και το Ελληνικό Ινστιτούτο Ασφαλιστικών Σπουδών (ΕΙΑΣ). Ακόμα για τους ίδιους σκοπούς έχει συνεργαστεί με φορείς όπως η KPMG και το Ινστιτούτο Χρηματοοικονομικών Σπουδών (ΙΧΟΣ), του οποίου είναι και ιδρυτικό μέλος.
Έχει συγγραφικό έργο σε εκδόσεις του ΕΙΑΣ και του ΕΤΙ και αρθρογραφεί τακτικά στον κλαδικό τύπο.
