Αυτό απαιτείται από τη σύγχρονη αγορά εργασίας, τους πελάτες και τις εποπτικές απαιτήσεις
Επειδή όσοι μελετούν τα άρθρα μου, μάλλον έχουν αντιληφθεί ότι μου αρέσει να μιλάω με στοιχεία και όχι με ευχές, θέλω να αναφερθώ σε ένα πολύ καυτό σύγχρονο ζήτημα, το οποίο βγήκε στην επιφάνεια μέσα από την πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη της Euler Hermes, που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Ετήσιου Συνεδρίου Credit Risk Management της ICAP GROUP, στοιχεία της οποίας δημοσιεύτηκαν στο Next Deal (δείτε εδώ). Το ζήτημα αυτό αφορά την εκπαίδευση στην Ελλάδα και το ρόλο της στην αναγκαία ανάπτυξη, στην οποία προσβλέπουμε.
Η σημασία της εκπαίδευσης για την επίλυση του προβλήματος της διαρθρωτικής ανεργίας, όπως πολύ σωστά επισημαίνεται στην έκθεση της Euler Hermes ότι από τέτοιου είδους ανεργία πλήττεται η Ελληνική αγορά, είναι πολύ σημαντική, επειδή αυτή είναι και το κύριο φάρμακο που προτείνει η οικονομική επιστήμη, για την επίλυσή της.
Προσέξτε, η εκπαίδευση και η επανεκπαίδευση των στελεχών, δεν βοηθάει μόνον στη μείωση της διαρθρωτικής ανεργίας, αλλά «διασφαλίζει» και ήδη υπάρχουσες θέσεις εργασίας. Η ανάγκη για σύγχρονη εκπαίδευση, ο οποία θα καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς και τις αντίστοιχες εποπτικές απαιτήσεις, είναι κρίσιμη όχι μόνο για την ανάπτυξη, αλλά ίσως και για την επιβίωση κάποιων επιχειρήσεων.
Επειδή το νομικό πλαίσιο λειτουργίας και εποπτείας των ασφαλιστικών επιχειρήσεων (αλλά και των τραπεζών), έχει πλέον διαφοροποιηθεί σημαντικά και οι υποχρεώσεις αυτών των επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων και οι εκπαιδευτικές, έχουν ξεφύγει σε άλλο ανώτερο επίπεδο, αντιστοίχως θα πρέπει να διαχειριστεί και η εκπαίδευση των στελεχών τους. Σύμφωνα με αυτές τις απαιτήσεις του σύγχρονου περιβάλλοντος, γίνεται σχετικά εύκολα κατανοητό ότι έχουμε μπει ανεπιστρεπτί σε μια εποχή που το εκπαιδευτικό ζήτημα των ασφαλιστικών επιχειρήσεων δεν μπορεί πλέον να λυθεί μόνο in mouse από το εκπαιδευτικά κέντρα των εταιριών, ακόμα ίσως και με τη συνεργασία εξειδικευμένων ασφαλιστικών εκπαιδευτικών φορέων, αλλά θα πρέπει να αντιμετωπιστεί περισσότερο ριζικά και εκτεταμένα, με τη χρήση και άλλων εκπαιδευτικών φορέων, όπως τα πανεπιστήμια.
Ακόμα, μέσα από την προαναφερθείσα παρουσίαση φαίνεται ξεκάθαρα ότι σημαντικό ρόλο παίζει η αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά και των πανεπιστημιακών προγραμμάτων σπουδών. Κάποια Ελληνικά Πανεπιστήμια δείχνουν να το έχουν κατανοήσει αυτό και ήδη κινούνται για την κάλυψη αυτού του εκπαιδευτικού κενού, με ολοκληρωμένα ή με σαφώς στοχευμένα σε συγκεκριμένα αντικείμενα, προγράμματα.
Σε αυτό το πλαίσιο απάντηση έχει να δώσει το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), που μέσω των εξειδικευμένων προγραμμάτων σπουδών των Executive Programs, και ιδιαιτέρως μέσω του Insurance Management Program, το οποίο είναι ένα πλήρες και σύγχρονο εκπαιδευτικό πρόγραμμα στις ασφαλιστικές σπουδές, θεωρώ ότι ξεχωρίζει για την πληρότητά του, καθώς και το επίπεδο, τις ακαδημαϊκές γνώσεις, την εμπειρία, το κύρος των διδασκόντων του και την απολύτως σύγχρονη προσέγγισή του στις νέες προκλήσεις και απαιτήσεις της αγοράς.
Προσωπικά πιστεύω ότι μια συνολική απάντηση και λύση στο ζήτημα της ασφαλιστικής εκπαίδευσης, δεν μπορεί να προέλθει και να δοθεί από μια μόνη ασφαλιστική επιχείρηση, το εκπαιδευτικό της κέντρο, έναν επαγγελματικό ασφαλιστικό φορέα ή έστω ένα πανεπιστήμιο.
Η απάντηση, προκειμένου να είναι λειτουργική και αποτελεσματική για κάθε μία ασφαλιστική εταιρία ξεχωριστά, θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα του αθροίσματος ή του ορθού μίγματος εκπαίδευσης και γνώσεων που μπορούν να παράσχουν όλοι οι προαναφερόμενοι φορείς, με τον ορθολογικό και στοχευμένο συντονισμό όλων των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων της κάθε ασφαλιστικής επιχείρησης και με προϋπόθεση η επιχείρηση αυτή θα έχει σαφείς, ξεκάθαρους και μετρίσιμους παραγωγικούς και κατ’ επέκταση εκπαιδευτικούς στόχους.
Σε αυτό το πλαίσιο θεωρώ ότι το προαναφερόμενο πρόγραμμα Insurance Management Program, των Executive Programs, του ΕΚΠΑ (http://www.executive-programs.econ.uoa.gr/insurance_management_program-2/) μπορεί να είναι αποτελεσματικό τόσο για επιχειρήσεις, όσο ακόμα και για μεμονωμένα στελέχη, που θέλουν να αναπτυχθούν περαιτέρω ή και να διασφαλίσουν την εργασία τους.
