*Αναδημοσίευση άρθρου του Γιώργου Κουτίνα

Το παρόν άρθρο αποτελεί συνέχεια του άρθρου με τον τίτλο ''Ενδιαφέρει τους επαγγελματίες: Τι είναι η ασφάλιση αστικής ευθύνης'' (βλ. ΕΔΩ).

Είναι γνωστό, πως η αρχή της «Προστασίας Καταναλωτή» αποτελεί βασικό αρχή σε μια ευνομούμενη κοινωνία. Σε ότι αφορά την Παροχή Υπηρεσιών, παράμετροι που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη είναι:

- Επαγγελματικά προσόντα του Παρέχοντος Υπηρεσία, δηλαδή κατάλληλη επαγγελματική εκπαίδευση / κατάρτιση / εμπειρία

- Πιστοποίηση, δηλαδή τυπική διαπίστωση επάρκειας σε ότι αφορά ελάχιστες αποδεκτές προϋποθέσεις για την άσκηση της αντίστοιχης δραστηριότητας και

-Εγγύηση ποιότητας και αξιοπιστίας των παρεχόμενων υπηρεσιών ώστε να διασφαλίζεται το συμφέρον του Καταναλωτή.

Οι δύο πρώτες παράμετροι, δηλαδή τα επαγγελματικά προσόντα και η σχετική πιστοποίηση της ικανότητας κάποιου στο να παρέχει συγκεκριμένες υπηρεσίες, αποτελούν φροντίδα της κάθε χώρας που παράγει και ελέγχει τους αντίστοιχους επαγγελματίες.

Η «Ποιότητα» των παρεχόμενων υπηρεσιών, που συχνά επιδεικνύεται με Πιστοποιητικά κατά ISO, είναι κάτι το υποκειμενικό. Θεωρητικά, όλοι μπορούν να ισχυρίζονται πως προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες. Τη στιγμή δε που κάποιος πληρώνει για κάποια υπηρεσία, μπορεί να λεχθεί πως αποδέχεται την αντίστοιχη ποιότητα που του προσφέρεται με αυτήν.

Η «Εγγύηση» όμως για την ποιότητα των υπηρεσιών και την αξιοπιστία αυτού που τις προσφέρει σε βαθμό που να ικανοποιούν πλήρως το Χρήστη - Καταναλωτή, φαίνεται πως είναι το ζητούμενο.

Σε μια σύγχρονη κοινωνία που λειτουργεί με συνθήκες ελεύθερης και ελεύθερου ανταγωνισμού, η απαραίτητη ποιότητα και αξιοπιστία των υπηρεσιών που προσφέρονται έχει πρακτικό νόημα όταν συνοδεύεται μόνο από «ασφαλιστική κάλυψη», δηλαδή όταν προσφέρεται “a priori” από κάποιον Τρίτο Φορέα, ο οποίος ελέγχεται για τη φερεγγυότητά του και εγγυάται για τις όποιες ζημιογόνες συνέπειες από αμέλεια, λάθος ή παράλειψη του παρέχοντος υπηρεσίες.

Σε μια τέτοια κατάσταση, είναι προφανές πως για να είναι σε θέση ο συγκεκριμένος Τρίτος Φορέας (Ασφαλιστική Εταιρεία) να εγγυάται για λογαριασμό του παρέχοντος υπηρεσίες, θα έχει κάθε λόγο τυπικά «καλή τη πίστη» ή και ουσιαστικά, να ελέγχει τα εχέγγυα και τη δηλούμενη ποιότητα. Έτσι, εξασφαλίζεται έμμεσα ο Καταναλωτής (Φυσικό Πρόσωπο ή Επιχείρηση), αποδέκτης των όποιων υπηρεσιών και διασφαλίζεται η εύρυθμη λειτουργία της Αγοράς.

Καταρχήν, οι διάφοροι Φορείς Πιστοποίησης που διαπιστεύονται από το Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης (ΕΣΥΔ) για τις υπηρεσίες που προσφέρουν οφείλουν να διαθέτουν σε μόνιμη ισχύ ασφαλιστήρια επαγγελματικής ευθύνης. Εξάλλου ο νόμος το προβλέπει. Αυτό που πρέπει να ελέγχεται είναι να υπάρχουν αξιόπιστα ασφαλιστήρια και όχι “ψευδεπίγραφα”.

Επίσης όλοι ανεξάρτητοι Επαγγελματίες ή Εταιρείες - Σύμβουλοι οι οποίοι παρέχουν υπηρεσίες έναντι αμοιβής, σύμφωνα με την ισχύουσα διεθνή πρακτική, θα πρέπει να παρέχουν “εγγύηση” ποιότητας των υπηρεσιών με κατάλληλο ασφαλιστήριο επαγγελματικής ευθύνης τους.

Είναι σαφές ότι ο απλός Πολίτης η ο Επιχειρηματίας, αποδέκτης των όποιων υπηρεσιών, δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει αντικειμενικά την ποιότητα υπηρεσιών του Μηχανικού, του Δικηγόρου, του Λογιστή, του Οικονομολόγου Συμβούλου Επενδύσεων, του Συμβούλου Πληροφορικής,, του Ορκωτού Ελεγκτή ή Εκτιμητή, του Ασφαλιστή, του Γιατρού κλπ. Επιπλέον, είναι πρακτικά αδύνατο να προβλεφθούν οι τυχόν ζημιογόνες επιπτώσεις από λάθη ή παραλείψεις που πιθανόν να εμφανιστούν έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα μετά την παροχή των αντίστοιχων υπηρεσιών. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητη κάποιας μορφής «εγγύηση». Και η «εγγύηση» αυτή δεν είναι άλλη από την Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης για τις συνέπειες από λάθη ή παραλείψεις του παρέχοντος υπηρεσίες. Ως συνέπειες, εννοούνται αποζημιώσεις για σωματικές βλάβες ή θάνατο, υλικές ζημιές, χρηματικές απώλειες ή ικανοποίηση ηθικής βλάβης καθώς και δαπάνες για έρευνες και πραγματογνωμοσύνες προκειμένου να γίνει διερεύνηση και απόδοση ευθυνών καταρχήν εξωδίκως ή με ένδικα μέσα.

Αν μέχρι σήμερα στη Χώρα μας δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη αυτό που λέμε «ασφαλιστική συνείδηση» και φαίνεται να υπάρχει μια ιδιότυπη ασυλία στα θέματα αναζήτησης ευθυνών, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα αναγκαστούμε κάποτε να προσαρμοστούμε σε αυτά που ισχύουν στις χώρες της ΕΕ και διεθνώς. Γιατί, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να παραβλέπουμε τις όποιες οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις.

Οι ενιαίοι κανόνες ανταγωνισμού και προστασίας των Πολιτών, όχι μόνο της χώρας αλλά και της Ευρώπης, αναγκαστικά εισάγουν νέα ήθη και αρχές, που θα πρέπει να ενστερνισθούμε και κατάλληλα να προσαρμοσθούμε, αν θέλουμε να επιβιώσουμε και να υπάρχουμε ως δημιουργικά κύτταρα στις μελλοντικές εξελίξεις της ευρύτερης κοινωνίας που ζούμε.

(*) Ο Γιώργος Κουτίνας είναι Μηχανικός του ΕΜΠ & ENSPM Γαλλίας, Εμπειρογνώμων Ασφαλίσεων σε θέματα τεχνικών έργων, αστικής ευθύνης και εξειδικευμένων επιχειρηματικών κινδύνων (gkoutinas@gkoutinas.gr).