Από τότε που ξεκίνησαν οι από το νόμο επιβαλλόμενες πιστοποιήσεις των ασφαλιστών στις αρχές του 2000, πριν ακόμα μπουν συστηματικά οι τράπεζες στο «παιχνίδι» της προώθησης ασφαλιστικών προϊόντων, άρχισε να παρατηρείται το φαινόμενο της αξιολόγησης της εκπαίδευσης, με βάση τις επιτυχίες στις εξετάσεις πιστοποίησης. Όσο υψηλότερο ποσοστό επιτυχίας στις εξετάσεις, τόσο πιο αποτελεσματική θεωρείτο η εκπαίδευση. Μετά το 2005 – 2006, όταν πλέον μπήκαν επισήμως και οι τράπεζες σε αυτή τη διαδικασία των πιστοποιήσεων, η λογική αυτή θεμελιώθηκε πλήρως, επειδή αυτή είναι και η πρακτική που ακολουθούν οι τράπεζες στο σύνολό τους και για τις άλλες πιστοποιήσεις που τις αφορούν. 

Από την ίδια χρονική περίοδο περίπου, ίσως ένα – δύο χρόνια αργότερα, ξεκίνησε και η οικονομική κρίση και σε συνδυασμό με την προετοιμασία εφαρμογής του Solvency II, οδήγησαν σε συστηματικό περιορισμό και «εξορθολογικοποίηση» των εξόδων των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, με ό,τι αυτά σημαίνουν σε επίπεδο αποδυνάμωσης ή και τερματισμού ακόμα, δραστηριοτήτων όπως η εκπαίδευση.

Έτσι φτάσαμε, συνολικά σαν αγορά, εκτός των σημαντικών αλλαγών που μεταξύ άλλων αφορούσαν τη σημαντική αριθμητική μείωση των δικτύων και τη διαφοροποίησή τους, να αποδυναμώσουμε το εκπαιδευτικό μοντέλο και να το περιορίσουμε, σχεδόν αποκλειστικά, σε εκπαιδεύσεις που αφορούν μόνο πιστοποιήσεις και νέα προϊόντα.

Οι πρώτες επιπτώσεις αυτών των αλλαγών είναι ήδη ορατές και επηρεάζουν τα αποτελέσματα των εταιριών, σε όλα τα επίπεδα. Από τη μειωμένη και ανεπαρκή στελέχωση και την αντίστοιχα χαμηλή παραγωγή (η οποία όσο διασώζεται, το επιτυγχάνει βασικά λόγω της συμμετοχής των τραπεζών στα συνολικά αποτελέσματα), μέχρι τα τεράστια εκπαιδευτικά κενά, για τα οποία ήδη ακούγονται τα έντονα παράπονα των δικτύων πώλησης.

Τι έγινε η ανάπτυξη του ανθρωπίνου δυναμικού μέσω εξειδικευμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων, με συγκεκριμένη στόχευση, για την περαιτέρω ανάπτυξη δεξιοτήτων πωλήσεων; Tι έγιναν τα advanced και στοχευμένα προγράμματα ανάπτυξης τεχνικών και οικονομικών γνώσεων, που είναι απόλυτα αναγκαίες στο σύγχρονο περιβάλλον; Τι έγινε η επιπλέον απαιτούμενη εκπαίδευση (ή έστω ενημέρωση) σχετικά με τις επελθούσες και επερχόμενες αλλαγές στο κοινωνικοασφαλιστικό καθεστώς; Τι έγινε με τα τόσα άλλα εκπαιδευτικά προγράμματα που είναι αναγκαία για την ανάπτυξη των ασφαλιστών και των managers; Μήπως όλα αυτά είναι «πολυτέλειες» και μόνον επιπλέον κόστος για τις επιχειρήσεις;

Η πραγματικότητα όμως είναι εδώ και οι απαιτήσεις που αυτή δημιουργεί, για λόγους διαδικαστικούς (όπως οι υποχρεωτικές ενημερώσεις και η διαφάνεια του solvency II) ή και πραγματικούς, που συνδέονται με την σχεδόν εξοντωτική ανάπτυξη του ανταγωνισμού, όχι μόνο σε επίπεδο εταιρών, αλλά και σε επίπεδο διαμεσολαβητών, σε μια αγορά συνεχώς συρρικνούμενη, αλλά όπως λένε όλοι, με περιθώρια ανάπτυξης, δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού.

Ωραία λοιπόν! Κριθήκαμε εκ του αποτελέσματος σχετικά με τις πιστοποιήσεις και δεν τα πήγαμε και άσχημα! Γύρω στο 80% ποσοστό επιτυχίας στις εξετάσεις της Τράπεζας της Ελλάδος (τουλάχιστον για την πιστοποίηση Α, γιατί στις πιστοποιήσεις Β, Γ και Δ, τα ποσοστά είναι ΑΡΚΕΤΑ χαμηλότερα και τα στατιστικά μεγέθη των συμμετεχόντων είναι μικρά και ανεπαρκή για συμπεράσματα).

Άρα τι πετύχαμε; Αν ζούσε η συγχωρεμένη γιαγιά μου, φοβάμαι ότι θα το περιέγραφε εύστοχα ως «Μια τρύπα στο νερό»!

Και δυστυχώς το κενό που άφησε αυτή η τρύπα μεγαλώνει συνεχώς …

Με αφορμή το συγκεκριμένο θέμα και επειδή αποτελεί και επιθυμία του Next Deal, θα παρακαλούσα τους αγαπητούς συναδέλφους από τα δίκτυα πωλήσεων όλων των βαθμίδων διαμεσολάβησης, αλλά και όσους από το διοικητικό / στελεχιακό δυναμικό των ασφαλιστικών επιχειρήσεων ενδιαφέρονται, καθώς και όποιους εκ των εμπλεκομένων εκ των τραπεζών ή και των διαφόρων αρμοδίων φορέων, πιστεύουν ότι το θέμα τους αφορά, να συμμετάσχουν σε έναν ενεργό διάλογο για την ασφαλιστική εκπαίδευση και τις ανάγκες της, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί σήμερα.

Μπορείτε να στέλνετε τις απόψεις σας, γι’ αυτό ή άλλα εκπαιδευτικά θέματα, στο mail του Next Deal ή στο προσωπικό μου mail: papaioannou.constantinos@gmail.com

*Ποιος είναι ο Κώστας Παπαϊωάννου

Ο κ. Κώστας Παπαϊωάννου έχει κάνει σπουδές οικονομικής κατεύθυνσης στο Center of Mgt. and Admin. του Ν.W. London Polytechnic και κατέχει τίτλους σπουδών στα ασφαλιστικά από το ΕΙΑΣ και το CII.
Εργάζεται στον ευρύτερο ασφαλιστικό και χρηματοοικονομικό χώρο από τη δεκαετία του ΄80 και από τη δεκαετία του ΄90 ασχολείται με την εκπαίδευση.
Έχει εργαστεί σε διευθυντικές θέσεις εκπαίδευσης, σε μερικές από τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρίες και τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ελληνική αγορά (Interamerican, ING, Allianz και Τράπεζα Πειραιώς), καλύπτοντας και τα θέματα εκπαίδευσης του Bancassurance. Έχει συνεργαστεί με το Ελληνικό Ινστιτούτο Ασφαλιστικών Σπουδών και το Ελληνικό Τραπεζικό Ινστιτούτο και συμμετείχε στη συγγραφή βιβλίων πιστοποίησης διαμεσολαβούντων.
Αυτή τη στιγμή συνεργάζεται με την KPMG και είναι υπεύθυνος για την πιστοποίηση του EFICERT στο Financial Planning.