Όλα είναι σχέσεις, έλεγε ένα αξιόλογο στέλεχος της ασφαλιστικής αγοράς, ο Πάνος Ρογάρης, τέως διευθύνων σύμβουλος της ΟΤΕ Ασφάλιση. Πράγματι, τα αποθέματα των σχέσεων αποκτούν όλο και μεγαλύτερη αξία στις μέρες μας. Ξαφνικά ανοίγουν πόρτες που δύσκολα θα άνοιγαν, μας βρίσκουν άνθρωποι που χρειάζονται τις υπηρεσίες μας και που θα μπορούσαν να απευθυνθούν σε πολλούς άλλους, γίνεται η δουλειά μας γρήγορα και αβίαστα ενώ άλλοι περιμένουν σε ατελείωτες ουρές, περνάει η άποψή μας ενώ η άποψη άλλων ίσως και να μην ακούγεται, χαίρουμε της εκτίμησης ανθρώπων χωρίς καν να τους έχουμε συναντήσει! Και πίσω από όλα αυτά υπάρχει κάποια σχέση με κάποιον άνθρωπο που μας εμπιστεύεται, μας εκτιμάει, μας αναγνωρίζει, θα ήθελε να είναι φίλος μας και πολλά άλλα.
Διανύσαμε τουλάχιστον δύο δεκαετίες (’80 & ’90) στις οποίες δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό που αποκαλούμε δημόσιες σχέσεις. Εταιρείες και διευθυντές υποκαταστημάτων και ασφαλιστικών πρακτορείων παρακολούθησαν αναρίθμητα σεμινάρια πάνω στις δημόσιες σχέσεις και στο λεγόμενο networking. Και φτάνουμε σήμερα πλησιάζοντας στα μέσα του 21ου αιώνα να ψάχνουμε τη φόρμουλα του σχετίζεσθαι που θα μας οδηγήσει στην επιτυχία. Τα ερωτήματα πώς θα κάνουμε τον κόσμο να μας εμπιστευτεί, πώς θα γίνουμε αναγνωρίσιμοι, πώς θα πείσουμε, πώς θα διατηρήσουμε την επαφή παραμένουν ανοιχτά. Αυτό από μία έννοια είναι πολύ φυσικό γιατί μας επιτρέπει να εξελισσόμαστε και να προοδεύουμε. Το ότι δεν έχουμε μια απάντηση σε όλα δεν σημαίνει πως έχουμε αποτύχει. Αντιθέτως, μας κινητοποιεί για περισσότερη εγρήγορση και διερεύνηση των θεμάτων που μας απασχολούν.
Έχουμε μπροστά μας έναν χειμώνα με μεγάλες ασάφειες! Θα πηγαίνουμε στο γραφείο; Θα κάνουμε τα ραντεβού μας διά ζώσης ή μέσω υπολογιστή; Θα βρίσκουμε τον άνθρωπο που χρειαζόμαστε στην εταιρεία την κατάλληλη στιγμή; Πόσο θα περιμένουμε για να απαντηθούν τα ερωτήματά μας; Θα μπορούμε να βρεθούμε στο γραφείο με τους συναδέλφους να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας και τις αγωνίες μας; Κανείς δεν ξέρει!
Εκείνο που πραγματικά θα μετρήσει είναι οι σχέσεις μας. Μπορούμε να βασιστούμε μόνο σε αυτές. Μόνο με τους ανθρώπους που έχουμε μοιραστεί κάτι παραπάνω, μόνο με τους ανθρώπους που έχουμε συνδεθεί ουσιαστικά, μόνο με αυτούς μπορούμε στα σίγουρα να επικοινωνήσουμε τις δύσκολες ώρες. Αυτό είναι το αληθινό μας δίκτυο υποστήριξης! Και ναι, το έχουμε ανάγκη, όπως έχουν ανάγκη το δίχτυ ασφαλείας οι ακροβάτες. Χωρίς δίκτυο υποστήριξης δεν είμαστε ασφαλείς.
Ο Jacob Levi Moreno υπήρξε στον 20ό αιώνα ένας σπουδαίος ψυχίατρος σύγχρονος του Freud, ο οποίος μελέτησε τη δομή των κοινωνικών ομάδων και τις δυναμικές που δημιουργούνται μέσα σε αυτές, προσφέροντας στο χώρο της Ψυχολογίας και της Ψυχιατρικής μία σπουδαία επιστήμη, την κοινωνιομετρία. Κατά τον Moreno λοιπόν, η έννοια της δύναμης ταυτίζεται με την ύπαρξη της ομάδας. Έλεγε πως αν ποτέ ο Θεός επιστρέψει, θα επιστρέψει ως ομάδα! Ποια είναι λοιπόν η ομάδα μας; Ποιοι την αποτελούν; Ποια τηλέφωνα μπορούμε να σηκώσουμε μέσα στη νύχτα αν κάτι ξαφνικό και δύσκολο μας συμβεί; Ποιον μπορούμε να καλέσουμε μια Δευτέρα πρωί και να ζητήσουμε να συναντηθούμε για έναν καφέ επειδή ξυπνήσαμε άσχημα και νιώθουμε μια ανεξήγητη αγωνία; Με ποιον και ποιους μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά γι’ αυτό που μας συμβαίνει; Με ποιους μπορούμε να μοιραστούμε τις επιτυχίες μας χωρίς να φοβόμαστε τη ζήλια; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στη ζωή μας;
Προσωπικά, έχω μια μεγάλη λίστα με «καλές» γνωριμίες. Από το χώρο των ΜΜΕ, από το χώρο της επιστήμης μου, από διεθνείς γνωριμίες που έχω κάνει σε παγκόσμια συνέδρια, από την ασφαλιστική αγορά, από παλιούς συμμαθητές- συμφοιτητές, από καλούς γείτονες, από καταστηματάρχες που με βλέπουν τακτικά ως πελάτισσα κ.τ.λ. Όμως όλοι αυτοί δεν αποτελούν το δίκτυο που με κάνει να νιώθω ασφαλής. Το πραγματικό προστατευτικό μου δίχτυ αποτελείται από ανθρώπους με τους οποίους έχω πραγματικά συνδεθεί. Στη δική μου ζωή αυτοί οι άνθρωποι είναι περίπου δέκα και αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός αριθμός. Θεωρώ πως ο ελάχιστος αριθμός τέτοιων ανθρώπων θα πρέπει για τον καθένα μας να είναι τουλάχιστον τρεις. Είναι όμως αυτό αρκετό; Δεν είναι αρκετό αλλά είναι αναγκαίο. Τι άλλο χρειάζεται λοιπόν; Ποιες σχέσεις είναι αυτές που παρόλο που δεν είναι στενές είναι σημαντικές; Είναι όλες οι σχέσεις που κάνουμε και αφήνουν ένα θετικό αποτύπωμα, που όμως είναι κάτι παραπάνω από μια απλή γνωριμία στην οποία ανταλλάξαμε κάρτες. Είναι οι σχέσεις που με κάποιον τρόπο μίλησαν στην καρδιά μας και στην καρδιά του άλλου και ας μη βλεπόμαστε, ας μη γίναμε φίλοι, ας μην ξανασυναντηθήκαμε.
Ποια είναι τα στοιχεία που αφήνουν αυτού του είδους το αποτύπωμα; Τι κάνει κάποιον να μας «έχει ψηλά», να μας εκτιμά, να αισθάνεται πως αξίζουμε την εμπιστοσύνη του, να μιλάει για μας στους φίλους του, να μας συστήνει για τις υπηρεσίες που μπορούμε να προσφέρουμε;
Αφήνουμε θετικό αποτύπωμα στον άλλον όταν:
- Μιλάμε για τον εαυτό μας χωρίς να μιλάμε για τα κατορθώματά μας, αλλά μιλώντας γι’ αυτά που αγαπάμε να κάνουμε και να είμαστε.
- Ακούμε προσεκτικά τον συνομιλητή μας με θετική διάθεση χωρίς να κρίνουμε.
- Ρωτάμε διακριτικά από πραγματικό ενδιαφέρον και όχι από υστεροβουλία.
- Αν διαφωνούμε, το κάνουμε συμφωνώντας και όχι κοντράροντας.
- Κοιτάζουμε τον συνομιλητή μας στα μάτια και δείχνουμε το ενδιαφέρον μας με θετικούς μορφασμούς.
- Δείχνουμε το αληθινό μας ενδιαφέρον για τη στιγμή και για τον άνθρωπο χωρίς να υπερβάλλουμε με επιφανειακά κομπλιμέντα και στερεοτυπίες.
Δεν αφήνουμε θετικό αποτύπωμα όταν:
- Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να δούμε μεποιον τρόπο ο άλλος θα μας είναι χρήσιμος.
- Βιαζόμαστε να του δώσουμε την κάρτα μας και να πάμε στην επόμενη γνωρημία.
- Μιλάμε μαζί του αλλά ασχολούμεστε με το κινητό μας ή με κάποιον άλλον απέναντι.
- Αραδιάζουμε τα προσόντα μας και κομπάζουμε για τις επιτυχίες μας.
- Δεν ενδιαφερόμαστε να γνωρίσουμε τον άλλον, απλά να μας γνωρίσει αυτός.
Κάθε σχέση που χτίζουμε είναι σαν να φυτεύουμε ένα σπόρο που χρειάζεται μια φροντίδα για να ευδοκιμήσει. Το να πετάμε σπόρους δεξιά κι αριστερά και ό,τι πιάσει, δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα δίκτυο ανθρώπων που θα έχουμε με κάποιον τρόπο μιλήσει στην καρδιά τους. Οι καλύτερες συναλλαγές βασίζονται σε αληθινή επαφή, ακόμη και αν αυτή είναι σύντομη. Φτιάξτε σχέσεις, συνδεθείτε, μοιραστείτε και απολαύστε τους καρπούς μιας αληθινής και ζεστής επαφής.
Διαβάστε παρακάτω το ενδιαφέρον άρθρο της Σμαρούλας Παντελή που δημοσιεύθηκε στο Ασφαλιστικό ΝΑΙ, τεύχος 185, Ιούλιος - Αύγουστος 2020 (πατήστε πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση):
