Πριν 25 – 30 χρόνια το καθεστώς που ίσχυε με τις εισπράξεις και οφειλές ασφαλίστρων είχε κεντρικό πρωταγωνιστή τον ασφαλιστή. Αργότερα ήρθαν οι εισπράκτορες, οι πληρωμές με κάρτες τύπου VISA, οι ταχυπληρωμές και οι εταιρείες είσπραξης. Ο ασφαλιστής έκανε αίτηση για ασφάλιση έπαιρνε προκαταβολή, τα λεφτά τα κατέθετε στο κατάστημα ή την εταιρεία, περίμενε να εκδοθεί συμβόλαιο, το παρέδιδε, έπαιρνε την πρώτη δόση, τα κατέθετε αμέσως και ήταν υπεύθυνος να εισπραχθούν οι δόσεις. Οι εταιρείες έστελναν ειδοποιητήρια, άλλες είχαν τμήμα εισπράξεων άλλες όχι, κάποιοι είχαν μηχανογραφικό σύστημα κάποιοι όχι. Βασικός παίκτης ήταν ο ίδιος ο ασφαλιστής για το χαρτοφυλάκιο.
Ήμουν διευθυντής καταστήματος του Agency όταν ανάμεσα στα άλλα (στρατολόγηση, εκπαίδευση, παρακολούθηση, συγκεντρώσεις υποκαταστήματος κ.λ.π.) είχα και τον έλεγχο ταμείου – εισπράξεων. Είχα γραφείο στην Όθωνος 6, έδρα της εταιρείας με πάνω από 300 σημεία και μαζί με τις πληρωμές υποκαταστήματος είχα και ξένους περαστικούς. Τουλάχιστον μέρα παρά μέρα πρόσεχα τις εισπράξεις ανά ασφαλιστή και έβλεπα ποιοι καθυστερούσαν και τι αποδείξεις έκοβαν. Παρατήρησα ότι ο Νίκος «έκοβε» αποδείξεις για συμβόλαια που έφταναν την τελευταία ημέρα περιόδου χάριτος και αργούσε παραδόσεις πρόσφατες. Τέλος πάντων έκανα με μάτια συσχετισμούς και «έβλεπα» το πονηρό παιχνίδι όπου με τα λεφτά των πρόσφατων συμβολαίων πληρώνονταν «ανανεώσεις»… Σε πολλές περιπτώσεις περνούσαν και 2-3 μέρες από τη λήξη «χάριτος».. Έκανα συστάσεις – παρατηρήσεις στη συγκέντρωση υποκαταστήματος. Ο Νίκος Ε….κοκκίνιζε. Για «καλή» του τύχη κάποιος πελάτης πήρε να κάνει δήλωση εισαγωγής σε Νοσοκομείο για έλεγχο καρδιάς λόγω δυσφορίας. Το συμβόλαιο δεν τον κάλυπτε, είχαν περάσει εφτά μέρες. Αυτός όμως είχε πληρώσει στον ασφαλιστή…Έκανα μια κουβέντα με τον Νίκο και μετά τις παρατηρήσεις για καταγγελία κ.λ.π. δάκρυσε… «είχα κάτι γραμμάτια της αδερφής μου που πάντρεψα…μπερδεύτηκα…έπεσα έξω και …έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και…» Του λέω φέρε τα γραμμάτια.. Ήταν κάπου 120.000 δρχ. όλα μαζί. Του λέω σκληρά ότι αν το ξανακάνει θα τον διώξω, θα τον εξευτελίσω, θα, θα, θα…Πάω στον Διευθυντή Πωλήσεων Κώστα Τσαμπούκο και μαζί στον Γ. Καπουράνη. «Γράψε» του λέω «πόσες δόσεις και ποιων πελατών χρωστάς». Ήταν γύρω στους δέκα πελάτες με μικροποσά που έπαιρνε του ενός και πλήρωνε τον άλλον… Δεν ήταν μεγάλο το σύνολο.. «ρε παιδί μου», του λέω, «τόσο άγχος και χρόνο που σπαταλάς, θα έκανες νέα συμβόλαια και θα ξεχρέωνες…». Θα ζητήσω δάνειο από Κοντομηνά να χρεωθούν στον κωδικό σου τα συμβόλαια σε εκκρεμότητα. Θα ελευθερωθείς και θα τρέξεις να κάνεις κάθε μήνα 4 νέα συμβόλαια ζωής, ένα την εβδομάδα. Στο ποσό θα βάλω και την δόση ενός μήνα για το γραμμάτιο με τα έπιπλα της αδερφής σου..(το γνώριζα ότι ήταν έτσι)… Αφού τρέχεις και δουλεύεις κάντο σωστά. Ο Νίκος ελευθερώθηκε, πέρασε στους πρώτους ασφαλιστές. Βραβεύτηκε. Έγινε Unit Manager και στη συνέχεια Διευθυντής υποκαταστήματος… Βοήθησε ο Θεός και ξεπέρασε το πρόβλημα. Αντίθετα δυο χρόνια αργότερα που εφήρμοσα τα ίδια με τον Γιώργο Τ…, η μέθοδος δεν έπιασε… Μόλις ξεπέρασε λίγο το άγχος, τεμπέλιασε και ξέφυγε από στόχους. Ξανάκανε τα ίδια. Η γυναίκα του τον χώρισε, παντρεύτηκε και ξαναχώρισε. Τον έδιωξα απ’ τη δουλειά χρεώνοντας του πρώτα τα συμβόλαια υπέρ των πελατών.. Μέσα στη μιζέρια από προμήθειες χαρτοφυλακίου έσβησε το χρέος αλλά η κακομοιριά του συνεχίστηκε από όσα μάθαινα. Έπιασε δουλειά κάπου αποθηκάριος…Μου τηλεφώνησε κανά δυο φορές και έπειτα χάθηκε από την πιάτσα…Δεν τα κατάφερε…
Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά πολλές φορές βλέπω στον ύπνο μου ότι «έχω ανακατέψει λεφτά από ασφάλιστρα» και γεμάτος ντροπή και αγωνία ξυπνάω μούσκεμα στον ιδρώτα…Την «μοιράστηκα» αυτή την εποχή που οι ασφαλιστές μου είχαν τέτοιες εμπειρίες.. Σήμερα πιστεύω ότι το «σύστημα ωθούσε σε λάθη πολλούς ανθρώπους. Ήταν περισσότεροι οι συνεπείς αλλά κάποιοι υπέκυπταν. Μισθό δεν είχαν. Έξοδα να ζήσουν είχαν. Η οργάνωση δεν υπήρχε και ούτε εισπρακτικά έπαιρναν. Ήταν πολλά τα λάθη αυτής της εποχής.
