Επιθυμώ πολύ αυτό το άρθρο να το διαβάσουν πρωτίστως αυτοί που επεξεργάζονται το θέμα «Τειρεσίας» στην Τράπεζα της Ελλάδος, και κυρίως το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος. Και αυτό, επειδή πιθανολογώ ότι θα καταλήξει σαν τον οστρακισμό του Κλεισθένη, που αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε. Και οι παρενέργειές του ίσως τους οδηγήσουν, ΕΑΕΕ και ΔΕΙΑ, σε δικαστήρια, που θα ψάχνουν να απαλλαγούν από το «βάρος αποδείξεως» και δεν θα τους είναι εύκολο. Ίσως και σε χειρότερες καταστάσεις, πέραν του ανθρωπίνου νόμου, όπου οι Ερινύες και η Νέμεσις δεν καταλαβαίνουν από «αλληλοκάλυψη φίλων»…
Ο οστρακισμός δεν ήταν «ποινή» που επιβαλλόταν από τα Δικαστήρια, αλλά ένα είδος διοικητικού μέτρου, με πολιτικό περιεχόμενο και χαρακτήρα. Με το μέτρο του οστρακισμού ή εξοστρακισμού, ο λαός είχε δικαίωμα να εξορίζει για δέκα χρόνια από την πόλη οποιονδήποτε πολίτη του οποίου η αύξουσα επιρροή φαινόταν επικίνδυνη για τους θεσμούς ή για τα συμφέροντα της πόλεως….

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη σύνδεση «Δείτε επίσης»

Φωτογραφία: Γκέστα Χέλλνερ, όστρακα από αποθέτη του Κεραμεικού, Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθήνας, 1963