Η ασφάλιση είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση κυρίως για τον καταναλωτή ο οποίος δίνει από το υστέρημα του για να καλυφθεί έναντι των όποιων μελλοντικών κινδύνων. Οι ασφαλιστικές εταιρείες πρέπει να είναι παρούσες όταν και εάν ο ασφαλισμένος τις χρειασθεί. Παράλληλα πρέπει να φροντίζουν να βελτιώνουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες και τα προϊόντα που προσφέρουν έναντι χρηματικού ανταλλάγματος.
Στο πλαίσιο αυτό και σε θεσμικό επίπεδο οι εκπρόσωποι πλέον των ασφαλιστικών εταιρειών φροντίζουν για την περαιτέρω ενίσχυση της καλής εικόνας του κλάδου, την περαιτέρω διείσδυση του στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Πάντα σε αυτό το πλαίσιο η ένωση που εκπροσωπεί όλες ή τέλος πάντων την συντριπτική πλειοψηφία των εταιρειών φροντίζει μέσω και μία επικοινωνιακής στρατηγική σε διεθνές και τοπικός επίπεδο «αδιάλειπτα για τη προβολή συλλογικών θέσεων και προτάσεων προς τη πολιτική εξουσία, τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους Διεθνείς Ασφαλιστικούς Οργανισμούς με τελική κατεύθυνση τον εκσυγχρονισμό του κλάδου και την ενίσχυση της ασφαλιστικής συνείδησης της ελληνικής κοινωνίας» όπως αναφέρει στο μήνυμα της η γενικής διευθύντρια της ΕΑΕΕ κα. Μαργαρίτα Αντωνάκη στο «άνοιγμα» της ιστοσελίδας της Ένωσης.
Πραγματικά η ΕΑΕΕ έχει κάνει σημαντικές προσπάθειες στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα για την ενίσχυση της εξωστρέφειας του κλάδου την βελτίωση της εικόνας του, την προβολή εν γένει των θέσεων της ιδιωτικής ασφάλισης, με κορυφαία πρωτοβουλία το διεθνές συνέδριο-θεσμό της Ύδρας!
Όμως ο συγκεκριμένος κλάδος, ο ασφαλιστικός δεν είναι ένας ακόμη κλάδος της ελληνικής οικονομίας που κινείται «παράλληλα» με όλους τους άλλους, με τα καλά τους και τα κακά τους τα προβλήματα και τις προοπτικές του.
Ο ασφαλιστικός κλάδος ως επιχειρηματική δραστηριότητα λειτουργεί «κάθετα» με όλους τους υπόλοιπους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Τους διαπερνά σαν «κόκκινη κλωστή» καθώς τίποτα δεν αναπτύσσεται, κινείται, παράγεται, διακινείται, καταναλώνεται εάν δεν είναι ασφαλισμένο.
Αυτή η στενή διασύνδεση επιτρέπει στον ασφαλιστικό κλάδο να συνομιλεί με όλους τους υπολοίπους ως «ίσος προς ίσον» για το κοινό συμφέρον.
Αυτή η στενή διασύνδεση του ασφαλιστικού κλάδου με όλους τους υπολοίπους δεν μπορεί παρά να εκφράζεται και στην επικοινωνιακή στρατηγική της ΕΑΕΕ αλλά και των επιμέρους ασφαλιστικών εταιρειών.
Μέχρι στιγμής πάντως δύσκολα θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι επικοινωνιακά έχει επιτευχθεί αυτή η «συνομιλία» και η «διασύνδεση» με τους υπόλοιπους επιχειρηματικούς κλάδους.
Εν κατακλείδι ίσως ήρθε η ώρα η ΕΑΕΕ και ο κλάδος στο σύνολο του να αφήσει τα «φρου φρου» και τα «αρώματα», τα «lunch» και τα «dinner» τις εκδηλώσεις που οι εταιρείες καλούνται από την ΕΑΕΕ να πληρώσουν για να στείλουν πέντε στελέχη τους να ακούν τα ίδια και τα ίδια έστω και από ευρωπαίους (νέα μόδα). Ισως ήρθε η ώρα ενός μεγάλου διακλαδικού συνεδρίου ουσίας με την συνδιοργάνωση ίσως ΕΑΕΕ και ΣΕΒ ή άλλες οργανώσεις επιχειρήσεων (ΕΒΕΑ, ΓΣΕΒΕΕ, κ.λ.π.) όπου θα αναλύονται κάθε δυο χρόνια τα μεγάλα θέματα που απασχολούν ασφαλιστές και ασφαλισμένους. Ένα συνέδριο σταθμός στη περαιτέρω διασύνδεση της ασφάλισης με την ελληνική οικονομία.
Σκεφθείτε το…
