Ηλίας Προβόπουλος, 11/11/2020 - 12:28 facebook twitter linkedin Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Όταν η καραντίνα λεγόταν Χειμώνας Ηλίας Προβόπουλος, 11/11/2020 facebook twitter linkedin Έτσι που μπήκε η καραντίνα στη ζωή μας και μάλιστα επαναλαμβανόμενη, όλους πλέον επηρεάζει και καθένας τη βιώνει με τον τρόπο του και φυσικά οι συνέπειες δεν είναι για όλους ίδιες, είτε στην ψυχολογία εκάστου, είτε στην οικονομική του επιφάνεια. Το τι θα γίνει με την κάθε περίπτωση θα το δούμε όταν τελειώσει το κακό και μετρηθούμε. Όπως και να έχει το πράγμα, οι προνοητικοί για όλα στη ζωή θα είναι οι λιγότερο χαμένοι... Στην περίπτωση εξαιρούνται κατά κάποιο τρόπο όσοι έζησαν άλλες φορές καραντίνα, χωρίς βέβαια αυτή να επιβάλλεται για υγειονομικούς λόγους αλλά λόγω του καιρού κι εδώ δεν χωρούσε καμία αμφισβήτηση από πού προέρχονταν και ποιος ήταν πίσω από το φαινόμενο. Στα ορεινά χωριά μας αλλά και στα νησιά παλιότερα ο κόσμος ζούσε κάθε χρόνο μια περίοδο καραντίνας η διάρκεια της οποίας εξαρτιόνταν από τον καιρό και πολλές φορές, ανάλογα με την ένταση των φαινομένων κρατούσε τρεις - τέσσερις μήνες. Άρχιζε από τον Νοέμβριο και κρατούσε ανάλογα και με το υψόμετρο του τόπου ως το Πάσχα. Τα κύρια γνωρίσματα αυτής της καραντίνας ήταν ο πλήρης αποκλεισμός από τον έξω κόσμο και η παντελής έλλειψη πληροφόρησης καθώς δεν είχε αναπτυχθεί ακόμη η τηλεφωνία και την διακοπή της επικοινωνίας αφού οι δρόμοι ήταν κλεισμένοι από τα χιόνια και τα ποτάμια ήταν αδιάβατα από τα νερά. Όσοι τολμούσαν να αψηφήσουν τον χειμώνα και επιχειρούσαν να μετακινηθούν ποτέ δεν ήταν βέβαιοι ότι θα έφταναν στον προορισμό τους. Στην μικρή ιστορία κάθε ορεινού χωριού υπάρχει μια τραγική περίπτωση ανθρώπων που σκότωσε ο χειμώνας στην προσπάθειά τους να μετρηθούν μαζί του. Το καλό με αυτού του είδους την καραντίνα ήταν ότι επαναλαμβάνονταν κάθε χρόνο κι έτσι οι άνθρωποι είχαν αποκτήσει εμπειρία και προετοιμάζονταν εννιά μήνες για να καταφέρουν να ζήσουν τους τρεις που κρατούσε ο χειμώνας κλεισμένοι στο σπιτικό τους. Αυτό ήταν που φρόντιζαν περισσότερο, επισκευάζοντας την στέγη το καλοκαίρι να μην μπάζει νερά, τους τοίχους και όλα τις εγκαταστάσεις που συνδέονταν με αυτό, ιδίως τις καλύβες με τα ζωντανά και τους αχυρώνες. Όσο δε φρόντιζαν για το αμπάρι με τις τροφές τους, το ίδιο ενδιαφέρον έδειχναν και για τις ζωοτροφές καθώς ήξεραν ότι για πολλές ημέρες τα ζωντανά τους δεν θα μπορούσαν να βγουν για βοσκή λόγω χιονιού και πάγου. Το καλό νοικοκυριό για να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτήν την περίοδο της απομόνωσης φρόντιζε ώστε να έχει κυρίως επάρκεια σε αλεύρι, σιταρένιο ή καλαμποκίσιο, αγαθά του κήπου, όπως φασόλια, φακές, ρεβίθια, πατάτες, κρεμμύδια, σκόρδα που διατηρούνται καθώς και άλλα είδη τα οποία έφτιαχναν οι γυναίκες με τα χέρια τους στο σπίτι το καλοκαίρι. Το λάδι ήταν απαραίτητο αλλά αν δεν υπήρχε καλό ήταν και το χοιρινό λίπος που προέρχονταν συνήθως από το οικόσιτο γουρούνι που έθρεφε η κάθε οικογένεια. Όσο για το κρέας και τα γαλακτοκομικά, τα παρείχαν τα ζωντανά που συντηρούσαν. Στα απαραίτητα αγαθά συμπεριλαμβάνονταν επίσης και το κρασί καθώς και το τσίπουρο αλλά και ξύλα για τα οποία διέθεταν πολλές ημέρες να συγκεντρώσουν από το δάσος. Εννοείται απ’ όλα αυτά που έπρεπε να διαθέτει ένα νοικοκυριό για να περάσει το χειμώνα, τα περισσότερα δεν είχαν κοστίσει σχεδόν τίποτα και η εργασία γι’ αυτά προέρχονταν από τα μέλη της οικογένειας, το καθένα ανάλογα με τις δυνάμεις και την ηλικία του και φυσικά, τη διαχείριση αυτών είχε φανερά ο νοικοκύρης τους σπιτιού αλλά αόρατα και πλέον αποτελεσματικά την είχε η νοικοκυρά. Η καλή συνεργασία του ζευγαριού και η ανταπόκριση των υπολοίπων μελών της οικογένειας αλλά και η σχέσεις που διατηρούσαν με τους γείτονες και την κοινότητα, βοηθούσαν ώστε να περάσει ο χειμώνας χωρίς να κακοπάθει κανένας και να αρχίσουν πάλι όλοι μαζί την άνοιξη τον αγώνα για την συγκέντρωση των απαραίτητων αγαθών για τον νέο χειμώνα που θα έρχονταν... Ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Κάψη της Δυτικής Φθιώτιδας. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε επί πολλά χρόνια και αποκλειστικά στις εφημερίδες, κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» από τις στήλες της οποίας οργάνωσε και προέβαλλε μια ειδική αρθρογραφία με τον τίτλο «Μικρές Πατρίδες» για την ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της καθώς και για την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει φωτογραφίες με την ίδια θεματογραφία στο actimon.blogspot.com ενώ εκδίδει και βιβλία που έχουν σχέση με την τοπική ιστορία. Ακολουθήστε το Nextdeal.gr στο Google News .
Ηλίας Προβόπουλος: Ένα κερί για τους λησμονημένους Και να θέλαμε να ξεχάσουμε ότι έρχεται το Πάσχα, η καταιγίδα των διαφημίσεων και των προτάσεων να περάσουμε …καλά, δεν... Ηλίας Προβόπουλος, 29/04/2024 - 09:32
Ηλίας Προβόπουλος: Η «Βεντέτα» του Πάνου Σόμπολου Ακούραστος και δημιουργικός, ο Πάνος Σόμπολος, ο πρύτανης του σύγχρονου αστυνομικού ρεπορτάζ δεν έβγαλε αυτή τη φορά την «είδηση» με... Ηλίας Προβόπουλος, 24/04/2024 - 09:06
Ηλίας Προβόπουλος: Το δεύτερο Ζάλογγο στον Σέλτσο Άρτας Συμπληρώνονται εφέτος, 220 χρόνια από τo ζοφερό και ανείπωτο εκείνο διήμερο της 22/23ης-Απριλίου του 1804 όταν συντελέστηκε το Ολοκαύτωμα των... Ηλίας Προβόπουλος, 22/04/2024 - 09:26
Ηλίας Προβόπουλος: Η μαύρη επέτειος και η χαμένη μνήμη Παρατηρώ με ενδιαφέρον τις αναρτήσεις πολλών φίλων, συνομηλίκων βεβαίως και κάπως ωριμότερων οι οποίοι αναφέρονται, με αφορμή την επέτειο αύριο,... Ηλίας Προβόπουλος, 19/04/2024 - 08:51
Ηλίας Προβόπουλος: Όταν δεν φθάνει ένας μισθός… Κεντρική φωτογραφία: Ο άτυχος αστυνομικός Αγαθάγγελος Παπαδόπουλος που καταπλακώθηκε από τα μπάζα Είναι τόσο εύκολο τελικά να σκοτωθείς σε αυτή την πόλη·... Ηλίας Προβόπουλος, 18/04/2024 - 13:38
Ηλίας Προβόπουλος: Το ναυάγιο του Τιτανικού Κεντρική φωτογραφία: Ο «Τιτανικός» ήταν το θαύμα της ναυπηγικής για την εποχή του αλλά πολύ άτυχος Το 1912, την νύχτα της 14ης... Ηλίας Προβόπουλος, 15/04/2024 - 09:09