Ηλίας Προβόπουλος, 16/12/2020 - 08:23 facebook twitter linkedin Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Περιμένοντας την επόμενη μέρα... Ηλίας Προβόπουλος, 16/12/2020 facebook twitter linkedin Πέρα από το καθαρά υγειονομικό ζήτημα που προβάλλει η πανδημία, το πρωτόγνωρο και παγκόσμιο αυτό φαινόμενο δημιουργεί ένα σωρό άλλα που αλλάζουν τη ζωή μας με τέτοιο γρήγορο τρόπο που και να θέλει κάποιος να αντιδράσει, δεν μπορεί. Τον παρασύρει το κύμα των αλλαγών για οποίο κανείς δεν είναι βέβαιος που, πώς και πότε θα μας βγάλει... Από την αρχή της πανδημίας έχουν αλλάξει πολλά πράγματα που θεωρούνταν θεμελιώδη της κοινωνίας μας και χαρακτήριζαν τον πολιτισμό μας, στις αρχές του 21ου αιώνα και τα οποία σε άλλη περίπτωση κανένας δεν θα διανοούνταν όχι να αλλάξει, ούτε καν να σκεφτεί πως θα γίνονταν κάτι τέτοιο και σε τέτοια έκταση και χωρίς καν στοιχειώδεις διακρίσεις. Όπως για παράδειγμα οι περιορισμοί στην κυκλοφορία, στη λατρεία, στις συνευρέσεις, η χρήση μάσκας παντού και ένα σωρό άλλα που η αλλαγή τους ήδη καταγράφεται ως ένας μεγάλος σταθμός στην πορεία της ανθρωπότητας και οι συνέπειές της ανυπολόγιστες. Οι απίστευτες δε αλλαγές που συντελούνται στις ημέρες μας είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσουν ένα τεράστιο υλικό μελέτης από πολλούς ειδικούς επιστήμονες, όπως ιστορικούς, κοινωνιολόγους, ανθρωπολόγους κ.ά. ενώ θα συνθέσουν και ένα βαθύ στρώμα αναμνήσεων για τη δημιουργία αφηγήσεων και μύθων, ανάλογο, για να είμαστε πιο κοντά στα πράγματα, με αυτό των δυο παγκοσμίων πολέμων του 20ου αιώνα. Η πανδημία πιστεύω, ότι θα κλείσει οριστικά τις όποιες αναφορές με αυτά τα τρομακτικά ζητήματα και θα ανοίξει καινούργια με βάση την εμπειρία που έχει ολόκληρη η ανθρωπότητα. Με την δυνατότητα δε που έχει ο καθένας άνθρωπος να εκθέτει τις εμπειρίες του και να προβάλλει τις απόψεις του στα κοινωνικά δίκτυα και τον τρόπο που αυτά αποθηκεύονται, φανερά ή κρυφά δεν έχει σημασία αφού τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι αλλά οικειοθελώς, το μέλλον των ειδικών που θα ασχοληθούν με την επιδημία, προβλέπεται πολύ κουραστικό. Τα λέω αυτά γιατί εδώ και μέρες δεν τολμώ να ανοίξω την τηλεόραση γιατί θα πέσω πάλι πάνω στις ατέλειωτες συζητήσεις για το πώς θα λειτουργήσει η αγορά και απορώ πως μπορούν ακόμη να κουβεντιάζουν οι άνθρωποι που ήδη έχουν πάρει μια γεύση της καταστροφής και περιμένουν πια το τέλος. Αναφέρομαι στους επιχειρηματίες που κατάφεραν να διατηρήσουν τα καταστήματά τους στην κρίση της προηγούμενης δεκαετίας και περίμεναν να δουν να έρχονται καλύτερες μέρες. Όχι οι επιχειρηματίες των τεράστιων καταστημάτων αλλά εκείνοι που κρατάνε ζωντανό το κέντρο της πόλης και κυρίως αυτοί στις γειτονιές που τυχαίνει να είναι φίλοι μας και γνωστοί μας και να χαιρετιόμαστε όταν τυχαίνει να τους βλέπουμε στο δρόμο ή πηγαίνουμε να ψωνίσουμε κάτι απ’ αυτούς. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς επέζησαν γιατί είχαν διαπροσωπικές σχέσεις με τη γειτονιά οι οποίες αν και δοκιμάστηκαν αρκετές φορές διατηρήθηκαν και αποτέλεσαν και ένα στοιχείο συνοχής κατά την προηγούμενη δεκαετία. Εννοείται ότι στις παλιές γειτονιές της Αθήνας, ειδικά στις δυτικές και πέριξ του κέντρου, τα καταστήματα αυτά έχασαν ένα μεγάλο μέρος της πελατείας τους γιατί οι κάτοικοι μετακόμισαν σε άλλες γειτονιές λόγω της πλημμύρας των μεταναστών που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό και αμετάκλητα πια την ζωή και την εικόνα τους και δημιούργησαν νέα καταστήματα που καλύπτουν τις βασικές ανάγκες τους. Οι καταστηματάρχες αυτοί καλούνται να εφαρμόσουν ένα σύστημα τηλεαγορών στην ουσία κάτι που ο πολύς κόσμος γνωρίζει κάπως ήδη από την τηλεόραση που χρόνια τώρα «εκπαιδεύει» ένα μέρος των τηλεθεατών σε αυτήν την πρακτική. Όπως εδώ δεν πρόκειται για ψεύτικα ή αληθινά κοσμήματα, εργαλεία αμφιβόλου πρακτικής και άλλα περιττά που εντυπωσιάζει η φτήνια τους και προκαλούν την παραγγελία τους, αλλά για πράγματα βασικά, όχι μόνο για τις γιορτές αλλά και κάθε μέρα. Η γενική πρόβα αυτού που επιπόλαια ονομάστηκε take away (τηλεαγορές λένε οι γλωσσολόγοι και γκρινιάζουν γιατί δεν προτιμήθηκε αυτή η ελληνική λέξη) της νέας εποχής των αγορών τυχαίνει να γίνει μέσα στις γιορτές και το κοινό όπως και οι καταστηματάρχες καλούνται να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της νέας εποχής των επιδημιών γιατί ποιος ξέρει πόσες άλλες θα ακολουθήσουν. Αν το πετύχουν και οι δυο θα είναι μια νίκη κι ένα φρένο στην επιδημία… Αν δεν το πετύχουν, τότε έχουμε να μετρήσουμε απώλειες τόσο σε άτομα, όσο και σε καταστήματα και φαντάζομαι οι αριθμοί των ανέργων και τα λουκέτα στα καταστήματα θα είναι ανάλογοι του μεγέθους της πανδημίας. Ο πολύς κόσμος έχει μυριστεί πως η επόμενη μέρα, όποτε έρθει αυτή και με όσους θα είναι ακόμη ενεργοί, θα είναι ένα τοπίο αποκάλυψης για όλους ανεξαιρέτως. Η μεγάλη εικόνα της επόμενης ημέρας συμπληρώνεται καθημερινά και αθόρυβα από ένα σωρό στιγμιότυπα από την προσωπική ζωή καθενός και τις εμπειρίες που αποκτά από την συνάφεια του με τους άλλους σε ένα ζοφερό τοπίο, στο οποίο η τηλεόραση έρχεται δεύτερη και καταϊδρωμένη να περιγράψει. Την πρωτιά εδώ έχουν τα κοινωνικά δίκτυα και όποιος, εκτός βέβαια από τους διαχειριστές τους, ξέρει να τα διαβάζει, καταλαβαίνει τι θα ακολουθήσει... Στη φωτογραφία, είσοδος ξενοδοχείου στο κέντρο της Αθήνας που έκλεισε στις αρχές της κρίσης και της δεκαετίας των μνημονίων και κατέληξε να είναι «στέγη» άστεγων και τάφος απόκληρων. Σε άλλα σημεία της πόλης, τέτοιες εικόνες είναι πιο συνηθισμένες και κανείς πλέον δεν δίνει σημασία, ούτε στα πράγματα, ούτε στους ανθρώπους που ζουν εκεί. Ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Κάψη της Δυτικής Φθιώτιδας. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε επί πολλά χρόνια και αποκλειστικά στις εφημερίδες, κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» από τις στήλες της οποίας οργάνωσε και προέβαλλε μια ειδική αρθρογραφία με τον τίτλο «Μικρές Πατρίδες» για την ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της καθώς και για την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει φωτογραφίες με την ίδια θεματογραφία στο actimon.blogspot.com ενώ εκδίδει και βιβλία που έχουν σχέση με την τοπική ιστορία. *Αραρίσκω = Συνάπτω, συνδέω, προσαρμόζω Ακολουθήστε το Nextdeal.gr στο Google News .
Ηλίας Προβόπουλος, 09/12/2022 - 08:56 Εορταστικές εικόνες με μαραμένα παιδιά - Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος
Ηλίας Προβόπουλος, 08/12/2022 - 09:10 Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Μια παρτίδα τάβλι σε γκρίζο τοπίο
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Το παράδειγμα της αγριόπαπιας Σαν μικρά μαύρα στίγματα πάνω στην επιφάνεια της λίμνης Πλαστήρα, έμοιαζε το κοπάδι από τις αγριόπαπιες που στάθηκε εκεί την... Ηλίας Προβόπουλος, 06/12/2022 - 09:00
Τα περιστέρια τρυγούν τις ελιές - Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος Το σημείο όπου βρίσκεται το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ένα από τα σπουδαιότερα στον κόσμο χάρη των μοναδικών εκθεμάτων αρχαϊκής τέχνης... Ηλίας Προβόπουλος, 05/12/2022 - 09:05
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Ένα δέντρο που δεν χρειάζεται στολίδια Στο χωριό που γεννήθηκα, τη Μεγάλη Κάψη Τυμφρηστού, (το ωραιότερο, θα υποστηρίζω πάντα χωριό στον κόσμο) χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι... Ηλίας Προβόπουλος, 02/12/2022 - 08:53
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Καλό μήνα και εορταστικό... Από την στέγη της δικής μου μικρής πατρίδας, τον Τυμφρηστό (Βελούχι) οι ευχές για τον μήνα των απολογισμών των σχεδίων... Ηλίας Προβόπουλος, 01/12/2022 - 08:45
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Λιομάζεμα στο κέντρο της Αθήνας Τα δέντρα που είναι συνδεδεμένα περισσότερο από κάθε άλλο με την Αθήνα, καθότι δώρο της θεάς Αθηνάς προς τους Αθηναίους... Ηλίας Προβόπουλος, 28/11/2022 - 08:52
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Τα κουρκουβέλια της Τριχωνίδας Σβήνει σιγά - σιγά ο φετινός Νοέμβριος και το φθινόπωρο αφού πλημμύρισε την ελληνική ύπαιθρο με όλα τα χρώματά του... Ηλίας Προβόπουλος, 22/11/2022 - 09:03