Αυτά που έχουμε ζήσει τη χρονιά που πέρασε με αφορμή τον κορωναϊό και όχι μόνο θα περάσουν χρόνια για να τα ξεχάσουμε και είναι άγνωστο, με ποιον τρόπο θα απαλυνθούν οι συνέπειες της επιδημίας στην κοινωνία και κυρίως αυτές στην οικονομία των αδύναμων που θα κληθούν να πληρώσουν το βαρύτερο τίμημα όταν έρθει επιτέλους η επόμενη μέρα.
Το θέμα ασφαλώς και απασχολεί την ειδησιογραφία αλλά χάρη στην επιτακτική προβολή του ζητήματος της ασφάλειας και του εμβολιασμού, θεωρείται πως δεν είναι της πρώτης γραμμής κι έτσι κάπως παραμερίζεται όπως και πολλά άλλα που αφορούν την σκληρή καθημερινότητα και ενώ χρήζουν έστω μιας απλής αναφοράς, ουδείς με αυτά ασχολείται.
Είναι μια ατέλειωτη σειρά αυτά αλλά λόγω επικαιρότητας θα αναφερθώ σε ένα που το μέγεθός του είναι ασύλληπτο όπως και οι συνέπειές του, αν δεν λειτουργήσει όπως ξέρουμε. Αυτό είναι ο καιρός και τον οποίο τα τελευταία χρόνια έχουμε μάθει να πληροφορούμαστε τις προβλέψεις του από τα μετεωρολογικά δελτία και το διαδίκτυο και φυσικά είναι πολύ καλό αυτό για τους ανθρώπους της υπαίθρου που θέλουν να προγραμματίσουν τις δουλειές τους. Παλιότερα οι προβλέψεις στηρίζονταν στην εμπειρία των ωριμότερων, στην τύχη και κυρίως στην συνέπεια που έδειχνε ο καιρός στις εποχές.
Τα λέω αυτά γιατί τις προηγούμενες ημέρες έγινε θέμα και καλώς μάλιστα προβλήθηκε και συζητήθηκε λίγο στα τηλεπαράθυρα και στις παρέες των περιπατητών μιας και τα καφενεία είναι κλειστά λόγω της επιδημίας, η πρωτοφανής καλοκαιρία του Ιανουαρίου στην οποία όπως φαίνεται θα φορτώσουν και μια πιθανή έξαρση της επιδημίας και εκεί τέλειωσε το ζήτημα όσον αφορά την ενημέρωση ενώ στα κοινωνικά δίκτυα που και που φάνηκε να απασχολεί σοβαρά τον κόσμο οι σχετικές προσεγγίσεις δεν έγιναν σε κανένα βάθος.
Όποιος τώρα διαβάζει τα σχόλια που γράφουν και με πολύ ωραίο τρόπο μάλιστα οι μετεωρολόγοι στην ιστοσελίδα της μετεωρολογικής υπηρεσίας (meteo) σίγουρα θα είχα προσέξει την προχθεσινή αναφορά που με βάση στατιστικών δεδομένων παρουσίαζε ότι η χιονοκάλυψη φέτος στην έκταση της Ελλάδας ήταν μόλις 1.3% ενώ ο μέσος όρος της περιόδου 2004-2020 ήταν 9%. Με λίγα λόγια στον φετινό χειμώνα που κοντεύει να φτάσει στη μέση, άσπρισαν μόνο οι κορυφές των μεγάλων βουνών και αυτές με λίγο χιόνι.
Στις προβλέψεις για τις ημέρες που έρχονται υπάρχει η πιθανότητα να πέσει περισσότερο χιόνι και σε χαμηλότερες περιοχές αλλά όπως φαίνεται, πάλι είναι λίγο ενώ για αργότερα δεν γνωρίζουμε τίποτα. Μπορεί δηλαδή να περάσει ο χειμώνας χωρίς να χιονίσει σοβαρά και τούτο ασφαλώς και σημαίνει πως όλοι θα αντιμετωπίσουμε μια σειρά πρωτοφανών συνεπειών που δεν θα έχουν τον φόβο του κορωναϊού αλλά θα επηρεάσουν γενικότερα τη ζωή μας, από την υγεία μέχρι και τα αρδευτικά συστήματα στις καλλιέργειες πράγματα που στους παλιότερους καιρούς αποδίδονταν στην εύνοια της τύχης και γενικώς στον καιρό.
Δυστυχώς, ούτε στο ένα αλλά ούτε και στο άλλο ο άνθρωπος δεν μπορεί να παρέμβει και να τα αλλάξει προς όφελός του ενώ και στα δυο, μόνο ο παράγοντας πρόληψη παίζει έναν ελάχιστο ρόλο. Όσον αφορά την υγεία, ένας τεράστιος και πολυσύνθετος μηχανισμός από γιατρούς και ειδικούς επιστήμονες, φάρμακα, εργαλεία μηχανήματα και εγκαταστάσεις προσπαθεί να εγγυηθεί μια καλύτερη πορεία στη ζωή των ανθρώπων. Στον καιρό όμως, όλοι, ακόμη και η κατηγορίες εκείνων που βλέπουν παντού συνομωσίες στέκονται αμήχανα και δεν μπορούν να αντιδράσουν με κανένα τρόπο, ούτε φυσικά να εκτιμήσουν μεγέθη καθώς αυτό είναι ένα φαινόμενο που δημιουργείται και εξελίσσεται ερήμην τους.
Γιατί το χιόνι, επί του προκειμένου, είναι αυτό το μέγιστο εργαλείο ανατροφοδότησης του γλυκού νερού στον πλανήτη γεμίζοντας με την υπομονή που διαθέτει τις υπόγειες δεξαμενές. Απ’ αυτό θα ενισχυθούν την άνοιξη και το καλοκαίρι οι πηγές και κατόπιν τα ποτάμια και θα μεταφέρουν, όσο δεν κατακρατηθεί για τις ανάγκες των ανθρώπων στη θάλασσα για να αναμιχθεί με το αλμυρό νερό και στη συνέχεια να εξατμιστεί, να πάει ως υδρατμός στους αιθέρες και να επιστρέψει κατόπιν με την βροχή και το χιόνι πάλι στη γη.
Όλο αυτό είναι μια απλή, πιο απλή διαδικασία δεν γίνεται και από την οποία εξαρτάται η ζωή του πλανήτη και όταν κάτι δεν πάει καλά, όταν δηλαδή κάποιο στάδιό της δεν εξελίσσεται όπως η εμπειρία του ανθρώπου έχει αποδεχθεί, τότε αρχίζει η ανησυχία. Με τον κορωναιό όμως να απασχολεί τους πάντες, το ζήτημα έχει καταπέσει σε δευτερεύον, μη πω και τελευταίο γιατί η υγεία του ανθρώπων εδώ παίζει πρώτο ρόλο και η υγεία του πλανήτη ελάχιστους μόνο και ειδικούς επιστήμονες απασχολεί και η φωνή τους μπροστά σε εκείνη των επιδημιολόγων και των λοιμωξιολόγων είναι ανίσχυρη. Όταν περάσει με το καλό η επιδημία, τότε θα έρθει η σειρά τους αλλά μάλλον τότε θα έχει περάσει ο χειμώνας και θα συζητάμε για την ξηρασία και θα ψάχνουμε νερό με καλαμάκι στα στεγνά πηγάδια…
Στη φωτογραφία, έργα του αείμνηστου Μήλιου Δεδούση φορτωμένα το χιόνι μιας περασμένης χρονιάς στο χωριό Μεγάλη Κάψη Φθιώτιδας.
Ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Κάψη της Δυτικής Φθιώτιδας. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε επί πολλά χρόνια και αποκλειστικά στις εφημερίδες, κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» από τις στήλες της οποίας οργάνωσε και προέβαλλε μια ειδική αρθρογραφία με τον τίτλο «Μικρές Πατρίδες» για την ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της καθώς και για την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει φωτογραφίες με την ίδια θεματογραφία στο actimon.blogspot.com ενώ εκδίδει και βιβλία που έχουν σχέση με την τοπική ιστορία.
*Αραρίσκω = Συνάπτω, συνδέω, προσαρμόζω
