Ηλίας Προβόπουλος, 14/2/2021 - 20:53 facebook twitter linkedin Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Όταν η ζωή έχει κοινό δρόμο Ηλίας Προβόπουλος, 14/2/2021 facebook twitter linkedin Μπορεί και να αγνοούν τι ημέρα ξημέρωσε σήμερα και ποιος άγιος εορτάζεται· ο κερδώος Βαλεντίνο των δυτικών που έγινε και δικός μας γιατί έχει τρόπο και κινεί περισσότερο την αγορά παρά τα αισθήματα που πάντα δοκιμάζονταν αλλά στην εποχή μας έχουν φτάσει στα όρια τους από την μόνιμη κρίση που έχει επιδεινωθεί με την εξέλιξη της πανδημίας. Ο λόγος για μια σειρά ζευγαριών Ελλήνων που έχουν ξεπεράσει τα πενήντα χρόνια γάμου και ζουν ακόμη στο σπίτι που έχτισαν σαν ξεκίνησαν την κοινή ζωή τους. Δεν είναι πολλοί· οι περισσότεροι έζησαν ως παιδιά τον ελληνικό εμφύλιο, μεγάλωσαν στα κατοπινά δύσκολα χρόνια, παντρεύτηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 ωρίμασαν σαν ζευγάρια, γέννησαν παιδιά και μεγάλωσαν την οικογένειά τους μέσα στη δίνη της ελπιδοφόρας δεκαετίας του ’60, εργάστηκαν σκληρά και δημιούργησαν στη μακρά, ατέλειωτη πορεία της μεταδικτατορικής Ελλάδας, έκλεισαν αισίως το ερωτικό κύκλο τους στην ανατολή του 21ου αιώνα και τώρα πορεύονται ήσυχα προς το βιολογικό τέλος τους γεμάτοι εμπειρίες ο ένας από τον άλλον και κατά συνέπεια πιο μονιασμένοι και ειλικρινείς με τον εαυτό τους. Αυτή την υπέροχη, μοναδική πρώτη μεταπολεμική γενιά οι επόμενοι, τα παιδιά τους και τα εγγόνια δεν την τίμησαν όσο θα έπρεπε. Η βιασύνη της εξέλιξης που έγινε στόχος όλων δεν άφησε περιθώρια για την αναγνώρισή της παρά μόνο σαν φύλακες των έρημων χωριών. Εκεί έζησαν μέχρι που απόκαμαν και όταν είδαν ότι δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα, χωρίς γείτονες και με αδύναμους τους υπόλοιπους χωριανούς, βρέθηκαν φιλοξενούμενοι στα σπίτια των παιδιών τους στην καλύτερη περίπτωση ή στα γηροκομεία κι απ’ εκεί φεύγουν πλέον για το τελευταίο μεγάλο ταξίδι της ζωής τους στο χώμα της γενέτειρας. Τα τελευταία χρόνια στις περιπλανήσεις μου στην Ελλάδα γνώρισα πολλά ζευγάρια που ζουν μόνιμα στα χωριά τους και κουβέντιασα μαζί τους τα του βίου τους. Όχι τόσο για την δουλειά που έριξαν τόσα χρόνια, αλλά περισσότερο για την κοινή τους ζωή. Για τις στιγμές που τους ένωναν κι εκείνες που τους απομάκρυναν και σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, εκείνο που κέρδιζε ήταν ο κοινός δρόμος που είχαν χαράξει και μαζί έπρεπε να τον περπατήσουν, με όσα βάρη κι αν σήκωνε ο ένας ή ο άλλος. Και τις περισσότερες φορές, η πλάτη του ενός ήταν πολύτιμη για τον άλλον κι έτσι ο κόπος και οι αγωνίες μοιράζονταν και έτσι ξεχνιόνταν οι όποιες πίκρες προέκυπταν. Φυσικά στον κόσμο που ζούσαν, οι υπενθυμίσεις των ιδιαίτερων ημερών, όπως σαν σήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, δεν είχαν καμιά θέση γιατί η πείρα της ζωής και οι κανόνες της κοινότητας που ανήκαν, είχαν φροντίσει έτσι ώστε οι λίγες χαρές να είναι ουσιαστικές και τις χαιρόντουσαν όλοι. Φυσικά τα ζευγάρια που αναφέρομαι, δεν περίμεναν μια ημέρα του χρόνου να δείξουν την αγάπη τους ο ένας στον άλλον. Κάθε μέρα ζούσαν ο ένας για τον άλλον και με ένα σωρό πράξεις το αποδείκνυαν Στη φωτογραφία (2013) οι τελευταίοι των ελληνικών παραδοσιακών ζευγαριών, όπως για παράδειγμα ο Σεραφείμ και η Μαγδαληνή Γάκη από τα Σαραντάπορα της Καρδίτσας που μπορούν να λένε μετά από 65 χρόνια γάμου συνεχίζουν ακόμη τον κοινό δρόμο τους. Την ημέρα που συναντηθήκαμε, ο Σεραφείμ ο οποίος ήταν και καλός τεχνίτης του ξύλου κράτησε συμβολικά μια φλογέρα με την οποία παίζει ωραίους σκοπούς και η Μαγδαληνή, μια ρόκα φτιαγμένη από τον άντρα της θυμίζοντας έτσι τον ρόλο του καθενός στο ζευγάρι. Ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Κάψη της Δυτικής Φθιώτιδας. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε επί πολλά χρόνια και αποκλειστικά στις εφημερίδες, κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» από τις στήλες της οποίας οργάνωσε και προέβαλλε μια ειδική αρθρογραφία με τον τίτλο «Μικρές Πατρίδες» για την ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της καθώς και για την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει φωτογραφίες με την ίδια θεματογραφία στο actimon.blogspot.com ενώ εκδίδει και βιβλία που έχουν σχέση με την τοπική ιστορία. *Αραρίσκω = Συνάπτω, συνδέω, προσαρμόζω Ακολουθήστε το Nextdeal.gr στο Google News .
Ηλίας Προβόπουλος, 15/06/2022 - 09:39 Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Μια παράσταση για την Αθήνα που ζήσαμε
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Στη μνήμη του Αναστασίου Γορδίου «Ελληνομουσείο Αγράφων» είναι η επωνυμία της Σχολής της Αγίας Παρασκευής των Βραγγιανών Αγράφων την οποία ίδρυσε το 1650 στο χωριό... Ηλίας Προβόπουλος, 14/06/2022 - 13:22
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Ποιος είδε θηλυκό παπά και διάκο γκαστρωμένο... Μια άγνωστη σε πολλούς σελίδα της ιστορίας είναι ο φόνος δυο γυναικών στις 9 Φεβρουαρίου το 1823 από τους Τούρκους... Ηλίας Προβόπουλος, 14/06/2022 - 09:21
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Μια όαση στο βυθό του φωταγωγού Τα μπαλκόνια στα διαμερίσματα και οι βεράντες στα ρετιρέ αποτελούν για την Αθήνα την προέκταση του νοικοκυριού και φυσικά φανερώνουν... Ηλίας Προβόπουλος, 07/06/2022 - 08:05
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: ΝΙΤΣΑ ΣΠΟΝΕΚ - Η μαία που δεν ξεχνούν στην Ευρυτανία Όλα αυτά τα χρόνια που περπατάω την Ευρυτανία, γνωρίζω ανθρώπους που η ρίζα τους κρατάει από την ίδια γη πάππου... Ηλίας Προβόπουλος, 06/06/2022 - 08:15
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: ΨΑΡΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ - Η αγωνία της γαρίδας Η θάλασσα του Αμβρακικού άρχιζε εκεί που τέλειωνε το χωράφι τους και τα ψάρια ήταν τόσο πολλά που δεν ήταν... Ηλίας Προβόπουλος, 03/06/2022 - 09:41
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: «Ορκίζομαι για το κοπάδι...» Η ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ ΤΩΝ ΟΡΕΙΝΩΝ ΛΙΒΑΔΙΩΝ ΣΤΟ ΝΕΧΩΡΙ ΤΗΣ ΟΙΤΗΣ Ένας - ένας οι τσελιγκάδες περνάνει μπροστά από το τραπέζι της επιτροπής,... Ηλίας Προβόπουλος, 01/06/2022 - 09:24