Είναι κομμάτι του χειμώνα η σιωπή· ούτε το χιόνι ακούγεται όταν πέφτει όσο πυκνό κι α είναι, ούτε ο πάγος που επικρατεί. Και τα δυο αυτά χαρακτηριστικά φαινόμενα του χειμώνα εξελίσσονται στη σιωπή· μόνο καμιά φορά ακούγεται το χιόνι όταν είναι βαρύ, του νοτιά, να πέφτει ξαφνικά από τα κλαριά ενώ ο πάγος εντελώς αθόρυβα εξαπλώνεται και παγώνει σαν πέτρα ότι μπορεί, ανάλογα βεβαίως με τους βαθμούς θερμοκρασίας κάτω από το μηδέν που έχει εκείνη τη στιγμή ο τόπος και το πόσο είναι αυτός εκτεθειμένος στον αέρα.
Είναι άνθρωποι όμως, αυτοί που δεν ξέκοψαν από τη φύση και θεωρούν όλες τις εκφράσεις της , αν μη τι άλλο φυσικές, που τον ακούνε και τον απολαμβάνουν στη σιωπή. Είτε περπατώντας στα χωράφια, βλέπουν τις νιφάδες να στρώνουν το λευκό πάπλωμα, είτε στο δάσος να παίζουν ανάμεσα στα γυμνά κλαριά των δέντρων. Ακόμα και από το μπαλκόνι, είναι θέαμα το χιόνι, αρκεί βέβαια να έχει κάποιος τις απαραίτητες προμήθειες για την περίπτωση που εξαιτίας του αποκλειστεί για λίγες ώρες ή ημέρες και φυσικά, χωρίς να αντιμετωπίζει την ανάγκη να μετακινηθεί για υγειονομικούς ή άλλους λόγους.
Κάτω από το χιόνι και τον πάγο όλα σιωπούν. Τα δέντρα κρατάνε την ανάσα τους, το χιόνι, όταν είναι βαρύ μπορεί να σπάσει κάποια κλαδιά τους, όχι μόνο τα άρρωστα και τα ασθενικά αλλά και γερά, όταν αυτό είναι βαρύ. Τα κωνοφόρα, κυρίως τα πεύκα που δεν είναι μαθημένα σε τέτοιες βαριές χιονοπτώσεις φοβούνται περισσότερο και συχνά λυγίζουν, πέφτουν στο έδαφος και όταν αυτά βρίσκονται ξεμοναχιασμένα μέσα σε κατοικημένες περιοχές δημιουργούν προβλήματα. Αν ήταν στο δάσος, όπως φυτρώνουν κατά συστάδες έχουν λιγότερες απώλειες καθώς στηρίζει το ένα το άλλο κι έτσι αντέχουν.
Τον πάγο τον φοβούνται περισσότερο, είναι ύπουλος, απρόβλεπτος και οι συνέπειές του ολέθριες. Ιδίως γι' εκείνα τα δέντρα που ανθίζουν αυτό τον καιρό, όπως οι αμυγδαλιές και οι άγριες κορομηλιές ή για εκείνα που ξεγελιούνται από τις ζεστές θερμοκρασίες που καμιά φορά επικρατούν τον Φλεβάρη και αρχίζουν να μπουμπουκιάζουν και βλασταίνουν. Τα «καίει» ο πάγος και η ανθοφορία τους δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Στην περίπτωση δε που ο πάγος είναι πολύ ισχυρός και κρατήσει αρκετές μέρες, όλα σχεδόν τα δέντρα, καθώς δεν είναι μαθημένα, όπως σε στις βόρειες περιοχές της γης, παθαίνουν ανεπανόρθωτες ζημιές γιατί παγώνουν οι χυμοί τους και σπάνε τα αγγεία που τους μεταφέρουν.
Η σιωπή το χειμώνα είναι μια άμυνα της φύσης, όλα τα πλάσματα, άλλα λίγο κι άλλα πολύ, όπως είναι μαθημένα το καθένα, προσπαθεί να είναι όσο μπορεί λιγότερο εκτεθειμένο στις λειτουργίες της φύσης. Άλλα που δεν βρίσκουν τροφή, όπως οι αρκούδες, οι χελώνες, οι σκαντζόχοιροι, πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Το ίδιο κάνουν στην περιοχή μας και όλα τα ερπετά καθώς και τα περισσότερα έντομα και ξυπνούν την άνοιξη για να αρχίσουν έναν νέο κύκλο ζωής. Τα μόνα πάντως πλάσματα που δεν νοιάζονται για τον χειμώνα, είναι τα εξημερωμένα και τα κατοικίδια, αυτά που την ευθύνη για τη ζωή, την αναπαραγωγή και τον θάνατό τους έχει αναλάβει ο άνθρωπος και κατά πως, επηρεάζει και αυτό που έχει απομείνει και συνεχώς και ανεύθυνα μειώνεται, η άγρια ζωή.
Είναι μια μηχανή ο χειμώνας, που τις δυνατότητές της καμιά φορά παρεξηγούμε ή δεν θέλουμε να κατανοήσουμε πως λειτουργεί και τι συνέπειες έχει όταν κάτι δεν γίνει σωστά ή μια παρέμβαση γίνει άστοχα. Αγνοώντας τους κανόνες της φύσης, η οποία σαφώς και κάποιες φορές εκδηλώνεται με απρόοπτους και δυναμικούς τρόπους, οι άνθρωποι μπαίνουν σε περιπέτειες που καμιά φορά είναι επώδυνες και κοστίζουν και πολύ...
Λένε, όσοι εκτιμούν την πείρα, βαδίζουν με σύνεση και αντιμετωπίζουν τα φαινόμενα με την ηρεμία που τους δίνει η σοβαρότητα, ότι τις μέρες που ο χιονιάς κυριεύει όλη την πλάση, μη των έργων του ανθρώπου εξαιρουμένων, δεν χτυπάς μια παγωμένη καμπάνα γιατί θα σπάσει και μάλλον έχουν δίκιο, πραγματικά και μεταφορικά. Όσοι δεν το πιστεύουν, ας περιμένουν την επόμενη παγωνιά να δοκιμάσουν και θα μάθουν...
Ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Κάψη της Δυτικής Φθιώτιδας. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε επί πολλά χρόνια και αποκλειστικά στις εφημερίδες, κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» από τις στήλες της οποίας οργάνωσε και προέβαλλε μια ειδική αρθρογραφία με τον τίτλο «Μικρές Πατρίδες» για την ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της καθώς και για την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει φωτογραφίες με την ίδια θεματογραφία στο actimon.blogspot.com ενώ εκδίδει και βιβλία που έχουν σχέση με την τοπική ιστορία.
*Αραρίσκω = Συνάπτω, συνδέω, προσαρμόζω
