Δεν νομίζω πως μπορεί να δοθεί κάποια εξήγηση αναφορικά με το τι ώθησε το ζευγάρι κάποιων χελιδονιών να χτίσει τη φωλιά του στην εγκατάσταση μιας λάμπας ηλεκτρικού φωτισμού πάνω από την είσοδο της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής στο χωριό Καλογριανά (Μεζδάνι) του κάμπου της Καρδίτσας…
Το βέβαιο πάντως είναι ότι τα πουλιά αυτά δεν χρειάζονται καθόλου το ηλεκτρικό φως, παραδείγματος χάρη για να διαβάσουν, γιατί τα «γράμματα» τους είναι εντελώς άχρηστα και ότι είναι απαραίτητο να μάθουν για τη ζωή διδάσκεται με απλό τρόπο από τη μια γενιά στην άλλη. Πέραν αυτού, οι λάμπες στις εκκλησίες είναι αναμμένες ελάχιστες νύχτες, κυρίως κατά τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, οπότε ο κόπος τους για φως μόνο αυτές τις ημέρες νομίζω πως είναι πολύ δυσανάλογος με το ωφέλιμο με αυτά αποτέλεσμα. Χώρια δε που ο διακόπτης βρίσκεται πάντα στο εσωτερικό της κλειδωμένης εκκλησίας και οι επίτροποι είναι πολύ σχολαστικοί και δεν αφήνουν ποτέ ανοιχτό παράθυρο ή κάποια τρύπα να μπαινοβγαίνουν τα πουλιά για να μη δημιουργούν ακαθαρσίες και θόρυβο.
Η περίπτωση πάλι να εκμεταλλεύονται τη θερμοκρασία μιας αναμμένης λάμπας στην επώαση των αυγών τους δεν έχει νόημα γιατί ισχύουν οι προαναφερόμενοι λόγοι για τις ώρες λειτουργίας των εκκλησιών. Το γεγονός επίσης να βγήκαν ως σταθερό σημείο τη βάση της λάμπας να χτίσουν εκεί πάνω τη φωλιά πάλι δεν μπορεί να θεωρηθεί σημαντικό γιατί σε άλλες πολλές περιπτώσεις καταφέρνουν και τις χτίζουν με επιτυχία στον κάθετο τοίχο.
Ορισμένοι μπορούν επίσης να υποθέσουν πως την έχτισαν εκεί να τα προστατεύει η Αγία Παρασκευή αλλά και τούτο δεν είναι τόσο πειστικό γιατί τα χελιδόνια φροντίζουν από μόνα τους και υπέρ του δέοντος την ασφάλεια της φωλιάς τους χτίζοντάς την σε μέρη που είναι αδύνατο να ανέβουν γάτες, ποντίκια και ερπετά. Αντιθέτως σε αυτό το σημείο είναι πολύ πιθανό να την καταστρέψει ένας άνθρωπος, ο επίτροπος για παράδειγμα που ενοχλείται από τις κουτσουλιές τους ή ο ηλεκτρολόγος αν χρειαστεί να επισκευάσει την εγκατάσταση.
Πιθανόν αν γνωρίζαμε τη γλώσσα των χελιδονιών να μαθαίναμε κάτι για την περίπτωση αλλά επειδή αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ στον αιώνα τον άπαντα, μένουμε με τις υποθέσεις μας γύρω από τον κόσμο τους…
Ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Κάψη της Δυτικής Φθιώτιδας. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε επί πολλά χρόνια και αποκλειστικά στις εφημερίδες, κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» από τις στήλες της οποίας οργάνωσε και προέβαλλε μια ειδική αρθρογραφία με τον τίτλο «Μικρές Πατρίδες» για την ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της καθώς και για την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει φωτογραφίες με την ίδια θεματογραφία στο actimon.blogspot.com ενώ εκδίδει και βιβλία που έχουν σχέση με την τοπική ιστορία.
*Αραρίσκω = Συνάπτω, συνδέω, προσαρμόζω
