Είναι το Σελιανίτικο Στεφάνι μια μεγάλη άδεντρη απλωσιά πάνω από τον μεγάλο βράχο, ένα μοναδικό μέρος στις βορειοανατολικές πλαγιές των Βαρδουσίων που μοιάζει με τόπο φτιαγμένο να κάνει τον άνθρωπο να πετάξει στον ουρανό! Είναι μάλιστα τόσο χαρακτηριστικός ο βράχος αυτός που ξεχωρίζει από μακριά, απ’ το Βελούχι ακόμα…
Το Σελιανίτικο Στεφάνι (1.193 μ.) ήταν ένα μέρος που αγαπούσαν πολύ οι Σελιανίτες (Σέλιανη έλεγαν παλιά το χωριό Μάρμαρα, που ανήκει σήμερα στο Δήμο Μακρακώμης που πήγαιναν συχνά εκεί να απολαύσουν την θέα. Εκεί αποφάσισαν πριν από λίγα χρόνια να φτιάξουν το ωραίο εκκλησάκι του Αϊ – Λιά και χάρη σε αυτό ξεκίνησαν το 2013 να κάνουν και πανηγύρι. Αυτό ξεχώρισε από τα άλλα της περιοχής καθώς αυτό, κρατώντας όλα τα στοιχεία του παραδοσιακού πανηγυριού, εξελίχθηκε σε αντάμωμα των κατοίκων των Μαρμάρων και της γύρω περιοχής καθώς και σε απόλαυση του μοναδικού τοπίου.
Ως αντάμωμα λοιπόν, οι πρωτοβουλίες για την διοργάνωση με αφορμή την εορτή του Προφήτη Ηλία δημιούργησαν ένα ευχάριστο κλίμα προσφοράς σε κρέας και άλλα είδη αλλά πολύ περισσότερο σε προσωπική εργασία. Έτσι, μετά από τον εσπερινό που γίνονταν στο εκκλησάκι, αρκετός κόσμος έμεινε στο Στεφάνι και άρχιζε τις προετοιμασίες για την επόμενη ημέρα που θα μαζεύονταν πολύς κόσμος για την λειτουργία και το αντάμωμα. Γυναίκες και άντρες έβαζαν φωτιά και άρχιζαν να μαγειρεύουν σε μεγάλα καζάνια το κρέας, πρόβειο με κριθαράκι καθώς και άλλα φαγητά, όπως φασολάκια στο ταψί για όσους νηστεύουν. Η προετοιμασία κρατούσε όλη τη νύχτα και όσοι βρίσκονταν στο Στεφάνι γίνονταν μια μεγάλη παρέα και κάθονταν να φάνε σε ένα τραπέζι ενώ πολλοί ήταν εκεί που προτιμούσαν να κοιμηθούν εκεί παρά να πάνε στα Μάρμαρα ή την Σπερχειάδα. Έβαζαν κρέατα και λουκάνικα στις ψησταριές ενώ η κατανάλωση μπύρας και άλλων ποτών, ανέβαζε τον ενθουσιασμό και έτσι περνούσε ευχάριστα η νύχτα που αν είχε και φεγγάρι να λούζει τον κάμπο τα Βαρδούσια και το Βελούχι ήταν μοναδική.
Το πρωί είχε τελειώσει το μαγείρεμα και το φαγητό κρύωνε στα μεγάλα καζάνια. Όλοι παρακολουθούσαν τη θεία λειτουργία και μετά απλώνονταν άλλοι στον ίσκιο των ελάτων κι άλλοι κάτω από την μεγάλη τέντα να φάνε και μετά να διασκεδάσουν και να χορέψουν με παραδοσιακά τραγούδια μέχρι αργά το απόγευμα που καθάριζαν με προσοχή όλο το χώρο και άφηναν το Στεφάνι όπως το βρήκαν και βεβαίως το βουνό στην ησυχία του.
Βρέθηκα στο αντάμωμα του 2016 και ήταν μια ωραία εμπειρία. Την επόμενη χρονιά εκεί έγινε το αντάμωμα όλων των πολιτιστικών συλλόγων της Δυτικής Φθιώτιδας. Το αντάμωμα του Αϊ – Λιά το οποίο γίνονταν με την πρωτοβουλία της Τοπικής Κοινότητας Μαρμάρων και της Πρωτοβουλίας Πολιτών από πέρσι πιέζεται από την πανδημία και στο Στεφάνι γίνεται μόνο η λειτουργία και ακολουθεί ένα κέρασμα σε όσους συμμετέχουν. Οι Μαρμαριώτες όμως και όλοι στην περιοχή της Σπερχειάδας, σκέφτονται πώς μόλις περάσει η επιδημία, να κάνουν ένα αντάμωμα που θα μείνει στην ιστορία. Να γιορτάσουν την νίκη στον κορωνοϊό αλλά και με την εμπειρία να του δώσουν μια άλλη διάσταση. Θα είμαστε μαζί τους…
Οι φωτογραφίες είναι από την γιορτή του Αϊ - Λιά και το αντάμωμα των Μαρμαριωτών στο Σελιανίτικο Στεφάνι το 2016.
Ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Κάψη της Δυτικής Φθιώτιδας. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε επί πολλά χρόνια και αποκλειστικά στις εφημερίδες, κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» από τις στήλες της οποίας οργάνωσε και προέβαλλε μια ειδική αρθρογραφία με τον τίτλο «Μικρές Πατρίδες» για την ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της καθώς και για την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει φωτογραφίες με την ίδια θεματογραφία στο actimon.blogspot.com ενώ εκδίδει και βιβλία που έχουν σχέση με την τοπική ιστορία.
*Αραρίσκω = Συνάπτω, συνδέω, προσαρμόζω
