Και βέβαια, το αντίστροφο πρόβλημα.
Ναι μεν δεν υπάρχει νερό για υδροβόρες καλλιέργειες, αλλά η πιθανότητα επανάληψης μιας μεγάλης πλημμύρας είναι πλέον αυξημένη.
Από την άποψη αυτή πρέπει το νερό, τουλάχιστον εκείνο από τους ορεινούς όγκους, να μη φθάσει στον κάμπο. Αυτό σημαίνει φράγματα ψηλά, αλλά και πρόνοια σε μία κρίση να μη εξαντληθεί η ικανότητά τους και καταλήξει και πάλι κάτω. Άρα πρόνοια να μπορεί σε μια τέτοια περίπτωση, να διοχετευθεί αλλού, από την άλλη μεριά.
Δηλαδή, στον Αχελώο.
Εδώ ήρθαμε λοιπόν.
Νερό από τον Αχελώο, ή προς τον Αχελώο;
Φίλος μου μηχανικός, με μερικά φράγματα και σήραγγες στην καριέρα του, μου εξηγεί ότι μπορεί να πρέπει να επιδιωχθούν και τα δύο.
Αυτό δείχνει το μέγεθος και την συνθετότητα του προβλήματος και της λύσης του.
Πέρα βέβαια από την επιλογή και τον σχεδιασμό των καλλιεργειών από μηδενική βάση, με το μυαλό στα βιολογικά καύσιμα και το υδρογόνο.
Υστερόγραφο: Οι χθεσινές ημερομηνίες για προηγούμενα σχόλια για την Θεσσαλία, δεν ήταν σωστές.
Οι ορθές είναι: 22/09 και 14/11.
Η στήλη ζητά την επιείκειά σας.
