«Ασφαλισμένο με μικτή κάλυψη επιβατικό αυτοκίνητο, κινούμενο από Σέρρες προς Θεσσαλονίκη, επιχείρησε αριστερή στροφή για να εισέλθει σε παρακείμενο πρατήριο καυσίμων, δια προθέσεως παραβιάσεως διπλής διαχωριστικής γραμμής.

Πριν προλάβει όμως να στρίψει, δέχθηκε με σφοδρότητα στο οπίσθιο τμήμα του πρόσκρουση άλλου και μεγαλύτερου κυβισμού ασφαλισμένου επιβατικού οχήματος, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί θανάσιμα η ηλικίας 6 ετών καθήμενη στα πίσω καθίσματα και χωρίς ζώνη ασφαλείας κόρη του ζεύγους του πρώτου αυτοκινήτου και το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς, χωρίς να πάθουν τίποτε οι έμπροσθεν καθήμενοι γονείς, ούτε ο οδηγός του δευτέρου οχήματος, που αποδείχθηκε ότι τελούσε υπό την επίδραση οινοπνεύματος».

Ποιος ευθύνεται για το δυστύχημα αυτό και ποιος θα το κρίνει;
Σαφέστατα δεν θα κριθεί από ασφαλιστές, ασφαλιζόμενους, πραγματογνώμονες, δημοσιογράφους και γραφείς «γραφών». Και βέβαια θα κριθεί από την μόνη αρμόδια αρχή, που είναι η Δικαιοσύνη και η οποία δεν κρίνει μόνον το δίκαιο και το νόμιμο, αλλά διδάσκει και νουθετεί.

Πρωτόδικα λοιπόν και με Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, που δημοσιεύθηκε στις 17/10/09, κρίθηκαν ως υπαίτιοι αμφότεροι οι οδηγοί, κατά ποσοστό 20% ο πρώτος και 80% ο δεύτερος. Η Απόφαση και με τα στοιχεία που περιέχει, αποτελεί μάθημα ζωής, αλλά και ύψιστο μάθημα ασφαλιστικής και νομικής επιστήμης, άξιο σπουδής από όλους και γενικώς.

Ένα πολύ απλό και χρησιμότατο, που σαφώς δεν γράφεται, αλλά ευχερώς συνάγεται, είναι να φροντίζουμε τα καύσιμα της διαδρομής πριν ξεκινήσουμε. Απλό, αλλά από τα παραπάνω, μπορεί να είναι ένα σωτήριο δίδαγμα ζωής.

Ένα άλλο χρήσιμο στοιχείο είναι η αναφορά της υπολειμματικής αξίας του καταστραφέντος οχήματος, την οποία αφαιρεί από την επιδικασθείσα αποζημίωση η Απόφαση, τονίζουσα ότι το πράττει επειδή αναφέρεται στην αγωγή.

Το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της Απόφασης είναι η έλλειψη παιδικού καθίσματος και ζώνης ασφαλείας, που προβλήθηκαν ως λόγοι ευθύνης και συνυπαιτιότητος, που «αν και νόμιμα» απορρίφθηκαν με το αιτιολογικό ότι η σφοδρότητα προσκρούσεως και η υποχώρηση του οπισθίου τμήματος, όπου καθόταν η άτυχη μικρή θανούσα, δεν θα την έσωζαν.

Ως προς τον όρο του ασφαλιστηρίου του δευτέρου, περί εξαιρέσεως της καλύψεως λόγω μέθης κ.λπ., εδώ υπάρχει «σεμινάριο» προς πάντα ενδιαφερόμενο, αλλά και αποκάλυψη.

Ως εναγόμενη στην υπόθεση αυτή ήταν η ασφαλιστική εταιρία του δευτέρου οχήματος, υπό ξενική και όχι ελληνική επωνυμία, που παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της. Στην ίδια υπόθεση όμως ήταν ως διάδικη και δια παρεμπίπτουσας αγωγής της άλλη δεύτερη, κατά φαινόμενο, ασφαλιστική εταιρία με ελληνική επωνυμία, που παραστάθηκε δια του ιδίου πληρεξουσίου δικηγόρου και από την Απόφαση δεν προκύπτει με σαφήνεια ότι πρόκειται περί μίας και της αυτής ασφαλιστικής εταιρίας, υπό τις δύο επωνυμίες της. Αποδείχθηκε όμως ότι η μία και αυτή ασφαλιστική εταιρία του δευτέρου οχήματος δεν είχε παραδώσει ασφαλιστήριο με όρους, αλλά παραδόθηκε «πρόσθετη πράξη» ασφαλίσεως, που προσκομίσθηκε από τον εναγόμενο ασφαλισμένο και ο οποίος αρνείται την αποδοχή υπ΄ αυτού όρου εξαίρεσης μέθης κ.λπ.

Το ιδιαίτερα περίεργο της όλης υποθέσεως είναι η αναφορά και αποκάλυψη, δια της Αποφάσεως, ότι η παρεμπιπτόντως ενάγουσα τον ασφαλισμένο της και από δύο μετρήσεις ευρεθέντα να έχει υπερβεί τα επιτρεπτά όρια αλκοόλης, προσκόμισε ασφαλιστήρια και ανανεώσεις που αφορούσαν άλλο αυτοκίνητο και όχι το συγκεκριμένο και κριθέν ως υπαίτιο κατά 80%!! Δηλαδή δεν είχε ασφαλιστήριο, αλλά μόνον… «πρόσθετη πράξη»;

Το ευρύτερο αυτό θέμα είναι γενικοτέρου ενδιαφέροντος, διότι από 21/8/09 έχει ανακληθεί η άδεια της ασφαλιστικής εταιρίας αυτής και οι όποιες καταβολές ή ενέργειες κ.λπ. βαρύνουν πλέον το Επικουρικό Κεφάλαιο, δηλαδή όλες τις άλλες ασφαλιστικές εταιρίες κλάδου αυτοκινήτων και δι΄ αυτών όλους τους ασφαλιζομένους.

Έτσι κρίθηκε ότι δεν υπήρξε ποτέ όρος εξαίρεσης μέθης κ.λπ., οπότε δεν απαλλάσσεται της ασφαλιστικής καλύψεως η συγκεκριμένη εταιρία και για τον λόγο αυτό απορρίφθηκε η παρεμπίπτουσα αγωγή της.

Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο πρώτος παθών και δύστυχος πατέρας εισέπραξε από την δική του ασφαλιστική εταιρία την αξία του καταστραφέντος οχήματός του, κάνοντας χρήση της μικτής καλύψεώς του (6.000 €, πλέον της υπολειμματικής αξίας) και εκχώρησε τα δικαιώματά του για την αποζημίωσή του από την ασφαλιστική εταιρία του τρίτου στην δική του ασφαλιστική εταιρία και η οποία δικαιούται τώρα να εισπράξει από το Επικουρικό Κεφάλαιο πολύ λιγότερα, αφού η πρωτόδικη Απόφαση επιδίκασε 4.400 €.

Αν η ασφαλίζουσα με μικτή κάλυψη το α΄ όχημα δεν πλήρωνε αμέσως τις απαιτήσεις του ασφαλισμένου της, που όμως είχε καταθέσει αγωγή για να εισπράξει όλες τις απαιτήσεις του από την ασφαλιστική εταιρία του τρίτου και δια της οποίας κρίθηκε ως συνυπαίτιος, θα είχε κατακριθεί και θα είχε δυσφημισθεί -ως ιδιωτική ελληνική- από τους υποδυόμενους τον «ανώτατο κριτή» ως εταιρία για «λουκέτο» και προσφερόμενη για κανιβαλισμό της. Έτσι λειτουργεί η λεγόμενη «ασφαλιστική αγορά»!

Τα λοιπά και πολύ σοβαρότερα εκ της όλης υποθέσεως αυτής και ειδικά επί των «κριτών» και «γραφέων γραφών», σεναρίων κ.λπ., θα αναπτυχθούν στην κατάλληλη ώρα τους.
Τώρα να δούμε άλλες ενδιαφέρουσες Δικαστικές Αποφάσεις και πρωτοφανείς προσεχείς Δίκες.

Η ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ νίκησε τον «Φιλικό Διακανονισμό» των συμφωνιών και ανταγωνισμών
Με τρεις Αποφάσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, που δημοσιεύθηκαν τον παρελθόντα Οκτώβριο και στις αρχές του τρέχοντος μηνός Νοεμβρίου 2009, απορρίφθηκαν και σε δεύτερο βαθμό ισάριθμες εφέσεις κρατικού ελέγχου ασφαλιστικής εταιρίας και μέλους της κατά νόμο άκυρης συμφωνίας γνωστής ως «Φιλικός Διακανονισμός». Υποχρεώνεται δι΄ αυτών να αποζημιώσει την ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ για αποζημιώσεις της που πλήρωσε σε δικούς της ασφαλισμένους, με δικό της σύστημα «Φιλικού Διακανονισμού», μετά πολύχρονων τόκων και σοβαρών δικαστικών δαπανών. Πρόκειται για μία ακόμη γροθιά της αδιάπλεκτης εταιρίας του βορρά στο ξενο-αθηναϊκό και αλαζονικό κατεστημένο των συμφωνιών και αθέμιτων ανταγωνισμών.

Όλα τα επινοηθέντα επιχειρήματα απορρίφθηκαν και ιδιαίτερα αυτά περί «συμφωνιών ασφαλιστικών εταιριών για την αποζημίωση ασφαλισμένων τους από την ασφαλιστική εταιρία του υπαιτίου οδηγού», όπου επίμονα αρνείται να προσχωρήσει η ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ, όπως αρνείται και το «μαντρί» της Ενώσεώς τους.

Στις Αποφάσεις αυτές αναφέρεται ότι, σύμφωνα με το άρθρο 14 Ν. 2834/2000, οι συμφωνίες ασφαλιστικών εταιριών «πριν την εφαρμογή τους» πρέπει να τίθεται υπόψη των Υπουργείων Ανάπτυξης και Οικονομικών.

Αυτό το «τηλεγράφημα» προφανώς σημαίνει και εννοεί ότι απαιτείται έγκριση, άρα έκδοση κοινής Υπουργικής Αποφάσεως, για λειτουργία και εκτέλεση συμφωνιών ασφαλιστικών εταιριών, πολύ περισσότερο και Ενώσεώς τους, η οποία όμως, σύμφωνα με τους Κανόνες Ανταγωνισμού, άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης ΕΟΚ και του άρθρου 1 Ν. 703/77 «περί ελέγχου Μονοπωλίων και Ολιγοπωλίων και Προστασίας των Καταναλωτών», αποκλείεται να δοθεί, αφού εκ των διατάξεων αυτών θεωρούνται άκυρες όλες οι συμφωνίες επιχειρήσεων και ενώσεών τους, που νοθεύουν τον ανταγωνισμό.

Οι συγκεκριμένες Αποφάσεις δεν μπήκαν στην ουσία των παραπάνω απαγορεύσεων, που είναι όμως άμεση αρμοδιότητα της Ανεξάρτητης Αρχής της Επιτροπής Ανταγωνισμού και απέρριψαν τις εφέσεις, ως μη νόμιμες, κριθέντος πλαγιαστικώς του έωλου και ανίσχυρου της επικληθείσης άκυρης συμφωνίας ως λόγου εφέσεως.

Η Δικαστική εξέλιξη αυτή, κατ΄ αντιδιαστολή των επικληθέντων και κριθέντων, προφανώς, αποτελεί αμάχητο τεκμήριο για την Επιτροπή Ανταγωνισμού, αλλά και τα αρμόδια Υπουργεία και την Επιτροπή Εποπτείας των Ασφαλίσεων, όπου δικαιούται να προσφύγει η ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ μετά την τελεσιδικία, αφού έχουν δυνατότητα προσφυγής και στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου δεν θα αποτολμήσουν το απονενοημένο. Το «δις εξαμαρτείν» ήδη τους κόστισε πολλά και δημόσια.

Με την σειρά και στην ώρα τους βέβαια όλα. Τώρα έχει «σειρά» η εκδίκαση της από 15/5/2008 αγωγής κατά των αξιοτίμων μελών Δ.Σ. κάποιου διαβόητου Σωματείου, που εκδικάζεται στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών την 17/12/09 και αφορά αγωγικό αίτημα αποζημιώσεων δια κάποιων εκατομμυρίων ευρώ, «ψίχουλα» βέβαια για τους «μεγάλους και σίγουρους», που «αξιοποιούν προς όφελός τους την αβεβαιότητα της αγοράς», όπως ανερυθρίαστα δηλώνουν δημοσίως, παρά τα επιβληθέντα μεγαλο-πρόστιμα της Επιτροπής Ανταγωνισμού για παραβάσεις νόμων και εκ των οποίων, για ηθικούς τουλάχιστον λόγους, είχαν υποχρέωση να παραιτηθούν από κάθε θέση τους στα δημόσια και κοινά, μέχρι τυχόν δικαιώσεώς τους. Έχουν γνώση όμως οι φύλακες. Υπομονή. Η ώρα «εγγύς γαρ εστί».

Δηλώνουν ότι «τους αναγνωρίζει η Πολιτεία»!
Έτσι έδοξεν αυτοίς!!

Η ελληνική ανεξάρτητη Αρχή με την επωνυμία Επιτροπή Ανταγωνισμού πληροφορήθηκε και μας πληροφορεί, δι΄ Αποφάσεώς της, που δημοσιεύθηκε στην σελίδα 26372 του υπ΄ αρ. 2118/1-10- ΦΕΚ, τα εξής σπουδαία:

«Η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος (Ε.Α.Ε.Ε.) είναι αναγνωρισμένο επαγγελματικό σωματείο, με μέλη της ασφαλιστικές επιχειρήσεις που λειτουργούν στην Ελλάδα. Πρόκειται για τον κεντρικό φορέα εκπροσώπησης των ασφαλιστικών εταιριών με 89 τακτικά μέλη, που προσφέρουν όλο το φάσμα των σύγχρονων ασφαλιστικών προϊόντων τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό και αντιπροσωπεύουν πάνω από το 95% της παραγωγής ασφαλίστρων στην ελληνική αγορά.

Το θεσμικό ρόλο της Ένωσης έχει αναγνωρίσει επίσημα η Πολιτεία, κυρίως με τις διατάξεις του άρθρου 4α του ν.δ. 400/1970, καθώς και του άρθρου 5 του ν. 3229/2004, στις οποίες προβλέπεται η συμμετοχή εκπροσώπου της στην υφιστάμενη Επιτροπή Ιδιωτικής Ασφάλισης και, αντίστοιχα, στην νεοσυσταθείσα εποπτική αρχή με την επωνυμία “Επιτροπή Εποπτείας Ιδιωτικής Ασφάλισης (ΕΠ.Ε.Ι.Α.)”».

Τα παραπάνω, πράγματι «περισπούδαστα», τα λέγει και τα γράφει στην με ημερομηνία έκδοσης 3 Αυγούστου 2009 Απόφασή της η Επιτροπή Ανταγωνισμού, με την οποία (Απόφαση) επέβαλε υψηλά χρηματικά πρόστιμα σε 4 εξέχοντα και ηγετικά μέλη της Ένωσης αυτής για παραβάσεις των κανόνων και νόμων περί ανταγωνισμού και από την οποία προήλθαν και όλα τα ηχηρά «κανόνια» της αγοράς, που υπέθαλπε στους κόλπους της και εκπροσωπούσε, όπως λέγει.

Προφανώς, όσα αναφέρει η Ανεξάρτητη Αρχή, τα άντλησε από τις επίσημες ιστοσελίδες της Ένωσης αυτής, με αντιγραφές αυτούσιων δηλώσεών της, χωρίς να επαληθεύσει και το βάσιμο αυτών, όπως είχε υποχρέωση.

Αν ρωτούσε και αν ερευνούσε, ασφαλώς δεν θα έγραφε όσα γράφει και θα γνώριζε ότι στην ελληνική ασφαλιστική αγορά λειτουργούν υπό διάφορες μορφές περί τις 750(!!) ασφαλιστικές επιχειρήσεις, εκτός των Αλληλασφαλιστικών Συνεταιρισμών κ.λπ., σύμφωνα με την υποβληθείσα στην Βουλή των Ελλήνων ετήσια Έκθεση της ΕΠ.Ε.Ι.Α. για το έτος 2008, που είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα της και παρέχει πλήρη στοιχεία προς πάντα αναζητούντα αυτά. Άλλη και εντελώς διαφορετική είναι η αληθής ασφαλιστική αγορά μας και όχι αυτή της ομάδας-Ένωσης και των «κόλπων» της.

Αν όμως αναζητούσε και τις επικαλούμενες από την ίδια Ένωση διατάξεις νόμων περί δήθεν «θεσμικού της ρόλου που έχει αναγνωρίσει η Πολιτεία», θα είχε διαπιστώσει ότι η Πολιτεία έχει αφαιρέσει τον οποιοδήποτε «θεσμικό ρόλο» της μαύρης εποχής καρτέλ και οι διατάξεις που επικαλείται έχουν ακυρωθεί και είναι επίσημα ανύπαρκτες τουλάχιστον από 16/2/2009!!

Και η ίδια η Ένωση αυτή γνωρίζει άριστα την ακυρότητα και μη ισχύ των νόμων, που επικαλείται δημοσίως και για ευνόητους λόγους αποκρύψεως της απογυμνώσεώς της, αφού στην κωδικοποίηση του νόμου 400/70, που η ίδια έχει αναρτημένη στις ιστοσελίδες της, αναφέρει ότι το άρθρο 4α Ν.Δ. 400/70 καταργήθηκε με το άρθρο 47 παρ. 1 Ν. 3746/09 (16-2-09), ενώ το άρθρο 5 Ν. 3229/04 τροποποιήθηκε με το άρθρο 71, παρ. 5 του ίδιου νόμου και από 8/3/09 έχει αποκλεισθεί η Ένωση αυτή από κάθε συμμετοχή της σε εποπτικές αρχές για σοβαρότατους λόγους ασυμβίβαστου ελέγχοντος και ελεγχόμενου, που εξέθεσαν την χώρα μας διεθνώς και δημιούργησαν τεράστια νομικά και ηθικά προβλήματα και τα οποία δεν έφθασαν στην Δικαιοσύνη και στην κοινή γνώμη ακόμη.

Παραπλανήθηκε, λοιπόν, μία ολόκληρη Ανεξάρτητη Αρχή της Πολιτείας μας και δέχθηκε ως αληθή ό,τι και όσα αναληθή δηλώνει δημοσίως η ιδιωτική Ένωση αυτή, όπως παραπλανούνται άλλες Αρχές και Θεσμικά Όργανα της Πολιτείας και κυρίως η ανύποπτη κοινή γνώμη, οπότε την ευθύνη αποκαταστάσεως της αλήθειας έχει η Κυβέρνηση δια των αρμοδίων Υπουργείων και κυρίως η προφανώς αντιποιούμενη εδώ αρμόδια Εποπτική Αρχή των ασφαλίσεων (ΕΠ.Ε.Ι.Α.), πέραν βέβαια του αυτεπάγγελτου αρμοδίου Εισαγγελέα.

Στην χώρα όμως του «είσαι ό,τι δηλώνεις», τα πάντα είναι ανεκτά και οι πάντες «βολεύονται»! Ως πότε όμως;