Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2011

Προσοχή: Οι αποκαλύψεις, που ακολουθούν, μπορεί να προκαλέσουν αφύπνιση και διέγερση

Περί το έτος 1720 η μέχρι τότε μεγάλη και ισχυρή Σουηδία είχε φθάσει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και κινδύνευε να διαμελισθεί, όπως συνέβη με την Πολωνία. Είχαν προηγηθεί καταστάσεις ευφορίας και απόλαυσης των αγαθών της παντοδύναμης Σουηδικής Αυτοκρατορίας και οι οποίες, όπως διδάσκει η Ιστορία, αποβλακώνουν και παραλύουν εκείνους τους αφελείς λαούς, που ξοδεύουν περισσότερα από όσα παράγουν.
Λύση και διέξοδο, «έξοδο από την από κρίση» μας την λέγουν σήμερα και μας χώνουν συνεχώς και βαθύτερα για την «σωτηρία» μας, έδωσε ο προδομένος και εξαθλιωμένος λαός της τότε Σουηδίας με τα Καπέλα και τους Σκούφους.
Η όλως αφυπνιστική για τους καταπιεζόμενους λαούς αληθινή ιστορία των Καπέλων και Σκούφων της Σουηδίας, αποκρύβεται μεθοδικά και έντρομα από εκείνους που ανήκουν στις καλοβολεμένες τάξεις, «ελίτ» τις λέγουν, που υπηρετούν πάντα προσωπικά και ξένα συμφέροντα στην κάθε χώρα, προδίδοντας τα εγχώρια και τους εγχώριους. Το φαινόμενο δεν είναι νέο και ούτε μόνον ελληνικό. Το κατανόησαν και το επισημοποίησαν, μετά το 1720, οι εκ των Σουηδών αγανακτισμένοι, όπως μέρος και όχι όλοι σήμερα στην χώρα μας, με σταδιακή συσπείρωση και ίδρυση πολιτικής παράταξης, όπου, όσοι συμμετείχαν ενεργά, ονομάσθηκαν «καπέλα», που σήμαινε απόφαση και θέληση έμπρακτης ενεργητικότητας να τιμωρήσουν και να εκδικηθούν τους βολεμένους και μισητούς υπαίτιους της εξαθλιώσεως και διασυρμού της μέχρι τότε ισχυρής και πλούσιας χώρας τους.
Αυτούς τους υπαίτιους και ένοχους ονόμασαν «σκούφους», εξαιτίας της καλοζωίας και μαλθακότητάς τους, που απέδιδαν με το τότε χαρακτηριστικό τους ότι, πριν κοιμηθούν, φορούσαν σκούφους για την νύχτα.
Πρώτος τρόπος επίτευξης των στόχων των «Καπέλων» κατά των «Σκούφων» ήταν η κατάργηση του Συντάγματος του 1720, το οποίο υποστήριξαν «ιερώς» οι «Σκούφοι»! Πίσω από το «Σύνταγμα» αυτό των Σουηδών, υπήρχαν τα τότε «Μνημόνια», «διεθνείς συμφωνίες», εξαρτήσεις, συμφέροντα και όλα τα γνωστά λοιπά, που δεν λείπουν ποτέ και από καμία χώρα, αφού ποτέ δεν λείπουν και ούτε χορταίνουν οι αιώνιοι γυρολόγοι Αχόρταγοι Σκούφοι, με τα σκουφάκια και τα γιουσουφάκια τους.
Το δράμα της τότε κατεστραμμένης από τους πολέμους και τις νεανικές τρέλες του άδοξου τέλους βασιλιά της Καρόλου ΙΒ΄ άρχισε μετά τον φόνο του σε μάχη με τους Φιλανδούς.
Οι τότε πεινασμένοι ευγενείς Σουηδοί Σκούφοι επαναστάτησαν και αρνήθηκαν διαδοχή του βασιλιά τους, με έμπνευση και καθιέρωση Συντάγματος, που αφαιρούσε όλες τις εξουσίες του βασιλιά και τις έδιδε στον εαυτό τους, δια Γερουσίας και Βουλής (Δίαιτα την έλεγαν). Καθιέρωσαν δηλαδή «δημοκρατικό»… Κοινοβούλιο, όπως πάντα και παντού, μέχρι σήμερα. Τα «εφευρήματα» αυτά και δια της γνωστής και πάντα ίδιας και παντού διαφθοράς των πολιτικών καταβαράθρωσε την Σουηδία επί μισό μετέπειτα αιώνα από του «σωτηρίου» Συντάγματός της, ώστε οι τότε «μεγάλες δυνάμεις», «σύμμαχοι» και «φίλοι» της να σχεδιάζουν διανομή της μεταξύ τους, όπως ακριβώς είχαν ήδη διαπράξει με την εξίσου άναρχη και διαλυμένη Πολωνία.
Τον ρόλο της τότε «τρόϊκας» έπαιξε η Γαλλία, ως «σύμμαχος» με ανταγωνιστή της επί της Σουηδίας την Ρωσία και η οποία, δια του Μ. Πέτρου και του «Μνημονίου-Συνθήκη» του Νάστανγκ, έτους 1721, είχε επιτύχει να γίνει επίσημος εγγυητής του «Συντάγματος» του 1720 δια υποθήκης των «εδαφών και αλυκών» των Σουηδών. Ο τρίτος του «συστήματος του βορρά» ήταν η μόνιμα επαμφοτερίζουσα Πρωσία, των μετέπειτα συνειδητοποιηθέντων Γερμανών, ενώ οι βορειότεροι αυτών Αγγλοσάξονες έτριβαν χέρια και ακόνιζαν μαχαίρια για τα απρόσμενα δώρα που προετοίμαζαν οι τότε πρωτο-τροϊκανοί δια της εφευρέσεως των «Συνταγμάτων και Μνημονίων», τα οποία παρέλυαν και διέλυαν τις χώρες εφαρμογής των και τις προσέφεραν ως βορά στο πιάτο κάθε άρπαγα, ενώ το «σύστημα του νότου» και δια της συντριβής του Σουλτάνου από την Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας και της ταπεινωτικής Συνθήκης του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή το έτος 1774, ουσία έβγαζε έξω τους «συμμάχους» Γάλλους και Σουηδούς και έβαζε στο παιχνίδι τους Ρώσους και Άγγλους, που σφάχτηκαν τζάμπα μεταξύ τους και επί δύο αιώνες, προετοιμάζοντες την διαδοχή τους από τις τραπεζολέσχες και στοές πέραν του Ατλαντικού.
Οι ανταγωνισμοί, λοιπόν, Γάλλων και Ρώσων στην διαλυόμενη και πλήρως διαβρωμένη Σουηδία, φούντωναν με την Ρωσία του Μεγάλου Πέτρου και των διαδόχων του, μέχρι της Μεγάλης Αικατερίνης, να έχουν το πάνω χέρι δια κρουνών χρηματοδοτήσεως των Σκούφων, επειδή η Γαλλία είχε προηγηθεί αυτών και χρηματοδοτούσε τα Καπέλα, που είχαν πάρει τον έλεγχο των πολιτικών πραγμάτων.
Επανέρχονται οι Σκούφοι το έτος 1765 και για να αποκλείσει η μοναρχική Ρωσία παλινόρθωση της μοναρχίας στην Σουηδία, «εκδημοκρατίζει πλέρια» το Σύνταγμά της του 1720, επιβάλλοντας στην Σουηδία «Συμβούλια και Διαβούλια» υπερνομικών Τάξεων και Αρχών, 4 τον αριθμό, που ήλεγχε αόρατα και απόλυτα απευθείας, οπότε θρόνοι, θεσμοί και πολίτευμα ήταν ο πατέρας των σημερινών δικών μας και όλων των άλλων ευτυχών «πλέριων δημοκρατιών» του κόσμου και όλων -γενικά- υπερχρεωμένων και οφειλετριών, μέχρι εσωβράκων των «λαϊκών κυριαρχιών» στις γνωστές, αλλά αόρατες, «άγιες οικογένειες των πεφωτισμένων», δια του μοναδικού θεού-Παρά τους. Τίποτε και κανένα νεότερο «σύστημα» δεν ανακάλυψαν οι σημερινοί λεγόμενοι Πλανητάρχες και οι όπισθεν αυτών ρυθμιστές και κερδοσκόποι. Το «σύστημα του βορρά» και της «βόρειας θάλασσας» εφαρμόζουν σε βάρος των «μπουνταλάδων -γενικά- του νότου», με εκτελεστές τους αιώνιους σκούφους και τα σκουφάκια τους.
Υπήρχε και τότε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ», ως ίδιο «συνδικάτο», αλλά το είχαν οι αυλές των Τσάρων και των Λουδοβίκων, χωρίς πλέον τους Καρόλους και τους Σουλτάνους.
Έτσι και αφού πέθανε ο τύποις και χωρίς εξουσίες βασιλιάς της Σουηδίας Αδόλφος-Φρειδερίκος το έτος 1771, έπρεπε τύποις και για το «σύστημα» να τον διαδεχθεί ο γιος του Γουσταύος Γ΄, εικοσιπεντάχρονος τότε και ο οποίος ήταν φανατικός οπαδός των Καπέλων.
Ξύπνιος και πονηρός όμως, φεύγει από την Σουηδία λίγο πριν πεθάνει ο πατέρας του και προσφεύγει στην πολλών εξελίξεων τότε σύμμαχό του Γαλλία.
Εκλέγεται βασιλιάς της Σουηδίας, αλλά δεν επιστρέφει στην Στοκχόλμη. Μπαινοβγαίνει συνεχώς στις Βερσαλλίες του Λουδοβίκου ΙΕ΄ και στα σαλόνια των τότε διανοούμενων Γάλλων, προετοιμάζοντας μυστικά την ανατροπή των Σκούφων και των «Συνταγμάτων-Μνημονίων» στην χώρα του.
Πονηρεύονται οι Σκούφοι και τα «δημοκρατικά» σώματα-σκουφάκια, οπότε του στέλνουν «γράμμα και γραφή», συντακτική πράξη επίσημα, για να υπογράψει και να δεσμευθεί ότι θα τηρήσει το «Σύνταγμα» του 1720, του Πέτρου της Ρωσίας δηλαδή, σύστημα πολύ «μπανάλ» σήμερα σε όλες τις «πλέριες δημοκρατίες» και όλων των σκούφων του κόσμου, ιδιαίτερα των «δικών» μας.
Μία η αλεπού και εκατόν μία το αλεπουδάκι Γουσταύος Γ΄ των Καπέλων-εκδικητών. Υπογράφει προθυμότατα και αποκοιμίζει τους Σκούφους. Πετυχαίνει παράλληλη μυστική συμφωνία χρηματοδοτήσεως και ενισχύσεώς του από τον Λουδοβίκο, με δέσμευσή του να εξωπετάξει τους προστάτες και εγγυητές του μεγαλοπετρικού Συντάγματος στην Σουηδία και επανέρχεται σεμνός και δήθεν υποτακτικός. Στηρίζει και ενισχύει κρυφά τα Καπέλα. Εκμεταλλεύεται πειστικά και πατριωτικά το «Μνημόνιο», που είχε επιβάλλει στην Πολωνία η θρασύτατη και ωμή τότε άλλη «τρόϊκα» (Ρωσο-προσω-αυστριακό Σύμφωνο διανομής μεταξύ τους του 1/3 της διαμελισμένης Πολωνίας) και εμφανίζει φανερά ως επόμενο θύμα την Σουηδία.
Πείθει και παίρνει με το μέρος του την φρουρά και συλλαμβάνει τους Γερουσιαστές και τους Ηγέτες των Σκούφων. Επιβάλλει νέο δικό του Σύνταγμα και παίρνει με το μέρος του μέρος από τους πολίτες της πρωτεύουσας Στοκχόλμης.
Βγαίνει ο Γάλλος μονάρχης και δηλώνει ότι ο Γουσταύος έχει την υποστήριξη «όλου του λαού» της Σουηδίας και εμφανίζει το δικό του «ΝΑΤΟ» στην Δουνκέρκη της Μάγχης για να το βλέπουν οι μονάρχες «τροϊκανοί», ιδίως οι Δανοί και άλλοι «εγγυητές» της υπό διαμελισμό Σουηδίας, οπότε απασχολημένη με τον συνεχώς υποκινούμενο από τους Γάλλους Σουλτάνο του νότου η με αυτόν εμπόλεμη Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας, αποχωρεί οριστικά από την Σουηδία και μπαίνουν σε αιώνιο ύπνο οι Σκούφοι της, με θρίαμβο των Καπέλων εκδικητών-πατριωτών.
Έτσι σώθηκε η Σουηδία από έναν 25χρονο «γαλαζοαίματο» πατριώτη της, άξιο και ικανό ηγέτη των Καπέλων αγανακτισμένων και εκδικητών πατριωτών της. Είχαν όμως όλοι τους αποκούμπι και στήριγμα-σύμμαχο μία Γαλλία.
Λίγα μόλις χρόνια αργότερα, πίστεψε ο Έλληνας στους Ρώσους αδελφούς Ορλώφ, ένας των οποίων, ο Γρηγόρης, ήταν ευνοούμενος και ένας των αμέτρητων εραστών της Μεγαλοκατερίνης και ξεσηκώθηκε κατά του Σουλτάνου στον Μωριά, αλλά η υπόδουλη Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως βάση και αποκούμπι για να συντριβεί ο τουρκικός στόλος στο αγκυροβόλιο  της Χίου και στο Τσεσμέ. Όχι για να απαλλαγεί ο σβέρκος του Έλληνα ραγιά, που έναν αιώνα αργότερα γέμισε από κάθε είδους σκούφους και σκουφάκια, με κάθε λογής «Συντάγματα» και Εγγυητές, για να έρθουν οι τελικές τρόϊκες, όχι απλώς νομής παντός του ελληνικού, αλλά πλήρους αρπαγής της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των δηλωθέντων ως «ανάδελφων» και ασύμμαχων Ελλήνων. Τίποτε δεν είναι τυχαίο.
Και το τελικό ερώτημα, που πλανάται μεταξύ Ελλήνων «κουρευομένων», είναι: Οι ίδιοι και με τις περικεφαλαίες και καυσίες τους δεν είναι άξιοι να «κουρεύσουν» πρώτα τα κέρατά τους και μετά τα Δάνειά τους; Αποκούμπι ψάχνουν ή μήπως τον Γουσταύο τους;
Αν κρίνουμε από τον ύψιστο οικονομικό και κοινωνικό, άρα πρώτιστα εθνικό, θεσμό των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων, όπου ο πρώτος νόμος όριζε ότι αυτές γίνονται στην Ελλάδα των «Καπέλων» και όχι «Σκούφων» μόνον από ελληνικές ασφαλιστικές εταιρίες, θα αντιληφθούμε ότι, εδώ και έναν αιώνα, γίναμε όλοι σκούφοι, σκουφάκια και γιουσουφάκια! Εξ ιδίων επιλογών μας, οπότε «καληνύχτα» μας και προσοχή στα κάθε είδους σκουφάκια επί της νυχτωμένης Κεφαλής μας.

Σημείωση συγγραφέως: Περισσότερα για τα Καπέλα και Σκούφους θα βρείτε στις σελ. 141-146 του βιβλίου «Αικατερίνη Β΄» της Έλεν Κάρερ ντ΄ Ενκώς, βιβλιοπωλείο της Εστίας.

*Ο κ. Μελάς Γιαννιώτης είναι Πρόεδρος του Ομίλου ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ και Πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστών Βορείου Ελλάδος