Έκπληξη, αλλά και ερωτηματικά προκάλεσε η απόφαση του Πρωθυπουργού να ανοίξει πρόωρα τη συζήτηση για πιθανή κυβέρνησης συνεργασίας, εφόσον τα αποτελέσματα της κάλπης το καταστήσουν αναπόφευκτο. Είναι σαφές πως τόσο η εν εξελίξει μάχη για τους κεντρώους ψηφοφόρους, όσο και τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα επηρεάζουν τις κινήσεις του Μεγάρου Μαξίμου στην πολιτική σκακιέρα και προκαλούν ένα νέο ενδιαφέρον στην κοινή γνώμη. Σύμφωνα με τα ποιοτικά στοιχεία των τελευταίων μετρήσεων, Νέα Δημοκρατία και Κινάλ ερίζουν για τη δεξαμενή του γνωστού και ως μεσαίου χώρου, με το μεν Κυριάκο Μητσοτάκη να επιχειρεί να περιφρουρήσει το εκτόπισμα του στο επίμαχο ακροατήριο και τον δε Νίκο Ανδρουλάκη να διεκδικεί την επιστροφή των χιλιάδων ψηφοφόρων που στήριξαν τη Νέα Δημοκρατία στις εθνικές εκλογές του 2019. Γίνεται αντιληπτό πως το σίριαλ του ανταγωνισμού μεταξύ των δύο παραδοσιακών μονομάχων μόλις ξεκίνησε και στο δρόμο προς τις κάλπες οι πολίτες θα δουν να εκτυλίσσονται πολλά επεισόδια. Ωστόσο, στην δημόσια σφαίρα υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις για το άνοιγμα αυτής της συζήτησης, για το αν δηλαδή συνιστά μία κίνηση υπεροχής από την πλευρά του Πρωθυπουργού ή μία ενέργεια υψηλού ρίσκου.
Ως θεσμικός παίκτης ο Κυριάκος Μητσοτάκης δίνει το βάρος στη σταθερότητα που έχει ανάγκη η χώρα, προκειμένου να αποφύγει πιθανές περιπέτειες ακυβερνησίας. Βλέποντας πως το ποσοστό του 39% (για να κερδίσει 154 έδρες περίπου στις δεύτερες εκλογές) δεν θα είναι περίπατος, αυξάνει τους δείκτες ρεαλισμού και εμφανίζεται έτοιμος για συνεργασίες με δυνάμεις που μπορούν να κινηθούν σε μια κοινή συνισταμένη. Ωστόσο, η βασική στόχευση του Πρωθυπουργού είναι να εκθέσει τον κ. Ανδρουλάκη στα μάτια κυρίως των σκεπτόμενων και των μετριοπαθών ψηφοφόρων, αφού αρνείται εκ των προτέρων το ενδεχόμενο σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης.
Όλες οι σύνθετες κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα εμπεριέχουν και κάποιο ρίσκο. Πιο συγκεκριμένα, το κυβερνών κόμμα στέλνει ένα σήμα στην κοινή γνώμη ότι πιθανόν δεν θα μπορέσει μόνο του να κυβερνήσει και αναζητά πολύ νωρίς συνεργάτες. Αυτό στην ουσία καθιστά το Κινάλ τρόπον τινά ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων, αναβαθμίζοντας το ρόλο του, την ώρα που έχει ήδη κάνει ένα δυναμικό comeback στο πολιτικό σκηνικό.
Στο πλαίσιο αυτό, χρειάζεται μεγάλη προσοχή από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας στη δοσολογία της πολιτικής αντιπαράθεσης με τη Χαριλάου Τρικούπη, ώστε στη διαρκή προσπάθεια για την διεύρυνση του ακροατηρίου να μην δώσει μεγαλύτερη αξία και επικοινωνιακή βαρύτητα από αυτή που αναλογεί στο Κινάλ και προκαλέσει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.
