Διαβάσαμε σήμερα στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο ότι πραγματοποιείται στην Αθήνα η 7η συνάντηση για τη λεγόμενη θετική Ατζέντα Ελλάδας-Τουρκίας με επικεφαλής τους δύο αρμόδιους υφυπουργούς Εξωτερικών Κώστα Φραγκογιάννη και Mehmet Kemal Bozay.
Την ίδια ώρα αναμένεται να ανακοινωθεί από τους κ.κ. Φραγκογιάννη και Bozay η επίσημη έναρξη του «Hackathon Türkiye-Greece 2024-25», δηλαδή ενός πρωτοποριακού διαγωνισμού μεταξύ των νέων των δύο χωρών που στοχεύει στην προώθηση της καινοτομίας, της συνεργασίας και της αμοιβαίας κατανόησης.
Σε κάθε περίπτωση το να λαμβάνονται πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση εξομάλυνσης των σχέσεων και ανταλλαγής εμπειριών μεταξύ των πολιτών των δύο χωρών είναι μία κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση.
Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και οι Τούρκοι πολίτες δεν μπορεί να λογοδοτούν για επιλογές ή και για τις προκλήσεις της πολιτικής ηγεσίας της χώρας απέναντι σε γειτονικές χώρες ή ακόμα και σε μία χώρα σύμμαχο στο ΝΑΤΟ.
Η προοπτική συνεργασίας σε θέματα «χαμηλής πολιτικής» δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι κατακριτέα. Αυτή όμως είναι όμως η μια πλευρά του νομίσματος.
Η άλλη είναι εντελώς διαφορετική και επιβάλλει στην ελληνική πλευρά διαρκή εγρήγορση, την καλύτερη δυνατή ετοιμότητα σε όλα τα επίπεδα, καθώς η σκληρή τουρκική ατζέντα του αναθεωρητισμού δεν αφήνει περιθώρια για εφησυχασμό.
Η επιβολή του τουρκικού υπουργείου Παιδείας και Άμυνας να διδάσκεται στους μαθητές και τους σπουδαστές η ακραία θεωρία της γαλάζιας πατρίδας, οι παράλογες διαρκείς απαιτήσεις κορυφαίων αξιωματούχων για αποστρατικοποίηση νησιών του Αιγαίου, η συνεχής αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, τα περί «τουρκικής» μειονότητας στη Δυτική Θράκη, η συνέχιση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο επί πενήντα χρόνια συνιστούν θέματα που προσγειώνουν ακόμα και τον πιο αισιόδοξο σε μία πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία συνεχίζει την ίδια αδιάλλακτη πολιτική απέναντι στην Ελλάδα, είτε προσέρχεται στο τραπέζι του διαλόγου είτε όχι.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Ναι, από τη μία πλευρά είναι θετικό να υπάρχουν ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας με τους γείτονες. Ναι, πρέπει να μάθουμε να συνυπάρχουμε. Δεν χρειάζεται, ωστόσο, να εθελοτυφλούμε. Ο τουρκικός αναθεωρητισμός είναι εδώ και ως Ελλάδα θα τον βρίσκουμε πάντα μπροστά μας. Δυστυχώς.
