Την ώρα που η Ε.Ε βρίσκεται ενώπιον σημαντικών προκλήσεων σε διαφορετικά πεδία, όπως είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, το μεταναστευτικό, η οικονομία, η ενεργειακή και η αμυντική της αυτονομία, χώρες που διαδραματίζουν κύριο ρόλο στις εξελίξεις αντιμετωπίζουν πολιτική αστάθεια, με τις κυβερνήσεις τους να καταρρέουν ως χάρτινοι πύργοι.
Πριν λίγες εβδομάδες το φαινόμενο αυτό καταγράφηκε στη Γερμανία, μία από τις βασικές ατμομηχανές της ευρωπαϊκής οικονομίας, όπου μετά τις αναταράξεις στο κυβερνητικό σχήμα και την αποπομπή του υπουργού Οικονομικών Λίντνερ προερχόμενου από τους Φιλελεύθερους, η χώρα οδηγείται σε εθνικές εκλογές στις 23 Φεβρουαρίου, με τις προβλέψεις να ευνοούν τους χριστιανοδημοκράτες και τους χριστιανοκοινωνιστές αντίστοιχα (CDU/CSU), αλλά ο σχηματισμός μιας σταθερής Κυβέρνησης είναι πολύ πιθανόν να χρειαστεί ευρύτερες συναινέσεις.
Μετά το παράδειγμα της Γερμανίας, σειρά τώρα έχει η Γαλλία που έχει ήδη μπει σε ένα ανοδικό σπιράλ πολιτικών αναταράξεων.
Τα φώτα είναι στραμμένα στην αποψινή ψηφοφορία που θα διεξαχθεί στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση (περίπου στις 19:00 ώρα Ελλάδας) επί των προτάσεων μομφής κατά της Κυβέρνησης, τις οποίες κατέθεσαν τόσο η Αριστερά όσο και το κόμμα της κας. Λεπέν.
Το ενδεχόμενο καταψήφισης και κατ’ επέκταση κατάρρευσης του κυβερνητικού σχήματος είναι πλέον ορατό.
Στη σύντομη θητεία του στο τιμόνι της πρωθυπουργίας ο έμπειρος κεντροδεξιός πολιτικός Μισέλ Μπαρνιέ δεν κατάφερε να διασφαλίσει την πολυπόθητη σταθερότητα, σε ένα πολιτικό σκηνικό που θυμίζει σε καθημερινή βάση κινούμενη άμμο και με την γαλλική ακροδεξιά να καραδοκεί, προκειμένου να πάρει τη ρεβάνς στην πρώτη δυνατή ευκαιρία που θα της δοθεί.
Στο Παρίσι σημειώνεται ένας ευρύς χρονικά κύκλος πολιτικής αντιπαράθεσης με φόντο τον λεγόμενο προϋπολογισμό λιτότητας, ο οποίος έχει προκαλέσει νευρικότητα και στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Η τωρινή Κυβέρνηση βιώνει μία έντονη πίεση και από τις δύο κατευθύνσεις του πολιτικού φάσματος, ενώ ένα πιθανόν αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα απόψε νωρίς το βράδυ θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα νέων πολιτικών εξελίξεων.
Το ζήτημα της πολιτικής αστάθειας δεν αφορά μόνο τις δύο κορυφαίες παραδοσιακές δυνάμεις στην Ε.Ε, δηλαδή την Γαλλία και τη Γερμανία.
Δύο μόλις μήνες μετά την εκλογική νίκη του FPÖ στην Αυστρία, συνεχίζονται οι διεργασίες για το σχηματισμό Κυβέρνησης, χωρίς ωστόσο τη συμμετοχή των νικητών της 29ης Σεπτεμβρίου.
Η χώρα αναζητά τη σταθερότητα για την επόμενη πενταετία με τη συμμετοχή του Λαϊκού και του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, αλλά και τη σφραγίδα του κεντρώου πολιτικού σχηματισμού NEOS, ώστε η πλειοψηφία να είναι ανθεκτική και σε καμία περίπτωση οριακή.
Παρά το γεγονός ότι σε άλλα περιφερειακά κρατίδια της χώρας, όπως το Φόραρλμπεργκ, το κόμμα του κ. Κικλ συμμετέχει σε κυβερνητικά σχήματα, σε ομοσπονδιακό επίπεδο έχει αποκλειστεί από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, γεγονός που έχει προκαλέσει αντιδράσεις σε ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας που συμμετέχει συχνά σε ανοιχτές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στη Βιέννη και αλλού.
Αν και στην Ελλάδα δεν τίθεται στην παρούσα φάση θέμα πολιτικής σταθερότητας, εντούτοις το τελευταίο διάστημα η κυβερνητική παράταξη αξιοποιεί εύλογα ένα ελκυστικό storytelling, προκειμένου να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά του παραγωγικού ιστού της χώρας και να συσπειρώσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό τους ψηφοφόρους της.
Η σταθερότητα στη σημερινή Ευρώπη αξιολογείται ως ένα καθοριστικό συστατικό για τη διαχείριση μιας πραγματικά δύσκολης και απαιτητικής ατζέντας, τη στιγμή μάλιστα που η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία συνεχίζεται, ενώ η πλειοψηφία των προτάσεων Λέτα και Ντράγκι συνιστούν επιτακτική ανάγκη για ένα καλύτερο και βιώσιμο μέλλον.
