Η κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία αλλάζει εκ νέου τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Η επέλαση των ακραίων τζιχαντιστών και η ανασφάλεια που έχει κυριεύσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς σε μία χώρα με έντονο ορθόδοξο στοιχείο, προκαλεί εύλογα ανησυχία για το ενδεχόμενο νέων μεταναστευτικών ροών προς στην Ευρώπη.
Αυτό είναι ένα πιθανό σενάριο που πρέπει να απασχολήσει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς στο ανώτερο επίπεδο, καθώς το μεταναστευτικό συνιστά ένα κορυφαίο θέμα-πρόκληση που δεν αφορά μόνο τα κράτη και τις τοπικές κοινωνίες, αλλά εργαλειοποιείται διαρκώς από αντισυμβατικές πολιτικές δυνάμεις που έχουν επενδύσει στο φόβο.
Τον τελευταίο χρόνο οι εξελίξεις στα μέτωπα της Μέσης Ανατολής (Γάζα, Λίβανος και Συρία) έχουν οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, αναζητώντας ένα καλύτερο και πιο ασφαλές μέλλον.
Ακόμα και στην περίπτωση κατάπαυσης του πυρός οι σκληρές και σε πολλές περιπτώσεις απάνθρωπες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, δεν αφήνουν περιθώρια σε ένα μεγάλο κομμάτι του ντόπιου πληθυσμού για δεύτερες σκέψεις.
Εάν πάρουμε το παράδειγμα της Συρίας, η ανάγκη στήριξης από την πλευρά της Ε.Ε των χριστιανικών πληθυσμών γίνεται πιο επιτακτική.
Πολιτικοί κύκλοι επισημαίνουν με έντονο τρόπο τους κινδύνους που διατρέχουν την ελληνορθόδοξη κοινότητα της χώρας, αλλά και το Πατριαρχείο Αντιόχειας από τις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται και την επικράτηση ακραίων μουσουλμάνων.
Η συγκεκριμένη παράμετρος επιβάλλει την περαιτέρω ευαισθητοποίηση της Ενωμένης Ευρώπης, προκειμένου να συμβάλλει με κάθε τρόπο στην προστασία των χριστιανικών πληθυσμών.
Ταυτόχρονα, καθιστά αναγκαία μια διαφορετική θεώρηση του προβλήματος και καθιστά αναγκαία μία ολιστική προσέγγιση του ζητήματος στο επόμενο ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες.
Το Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου, το έχουν πλέον, στην αρχική του μορφή, ξεπεράσει οι εξελίξεις.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες οφείλουν να εξετάσουν την επόμενη μέρα περισσότερο πρακτικά και λιγότερο σε θεωρητική βάση, αφού τα δεδομένα αλλάζουν διαρκώς.
Σε κάθε περίπτωση η σωστή διαχείριση του μεταναστευτικού προϋποθέτει εμβάθυνση της συνεργασίας, ενσυναίσθηση και ανάληψη της ιστορικής ευθύνης.
Μονομερείς ενέργειες, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Ουγγαρίας, αλλά όπως καταγράφηκε και τους περασμένους μήνες στη Γερμανία με την απόφαση κλεισίματος των συνόρων επιβαρύνει την εικόνα, παρά λύνει συγκυριακά κάποια προβλήματα.
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει ομολογουμένως μια δύσκολη χρονική συγκυρία που ξεκινά πίσω στο 2020 με την πανδημία, τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τον πληθωρισμό, την ενεργειακή εξάρτηση από τρίτες χώρες και άλλα ζητήματα που απειλούν την ανθεκτικότητα της.
Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για μεσοβέζικες λύσεις και αχρείαστες αναβολές για το μέλλον.
Τα όσα διαδραματίζονται στη Συρία και τα επακόλουθα αυτών αφορούν όλα τα κράτη μέλη, γι’ αυτό και απάντηση πρέπει να είναι, άμεση, κοινή και ολιστική.
