Λίγες μόλις μέρες απομένουν μέχρι την αυγή του 2025 και η εικόνα στο ευρωπαϊκό στερέωμα κρίνεται σύνθετη έως περίπλοκη.
Σε κεντρικό επίπεδο, η συζήτηση γύρω από τις στοχευμένες προτάσεις των κ.κ. Λέτα και Ντράγκι για μία ανθεκτική και βιώσιμη επόμενη μέρα έχει ήδη ξεκινήσει, ενώ μία πρώτη απόπειρα προσέγγισης των επίμαχων θεμάτων έγινε τον περασμένο Νοέμβριο στη συνάντηση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στη Βουδαπέστη.
Τα ανοιχτά μέτωπα δεν αφήνουν περιθώρια για εφησυχασμό σε κανένα κλιμάκιο των Βρυξελλών, τη στιγμή που οι ευρωπαϊκοί θεσμοί καλούνται να θέσουν τις προτεραιότητες τους για την επόμενη χρονιά.
Ποια θα είναι η απάντηση της Ε..Ε στην ακρίβεια και τον πληθωρισμό; Πως θα επιτευχθούν καλύτεροι ρυθμοί ανάπτυξης; Θα προχωρήσει η ενισχυμένη πλειοψηφία στη λήψη αποφάσεων για κρίσιμα θέματα;
Αυτά είναι κάποια από τα εύλογα ερωτήματα που τίθενται στο δημόσιο διάλογο και χρήζουν απάντησης.
Σε εθνικό επίπεδο, το φαινόμενο της πολιτικής αστάθειας ή ακόμα και ρευστότητας στιγματίζει πολλές ευρωπαϊκές χώρες που διαδραματίζουν κομβικό ρόλο στην ευρωπαϊκή σκακιέρα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Γερμανίας, που οδεύει σε πρόωρες εκλογές με τον κεντροδεξιό συνασπισμό CDU/CSU να έχει το προβάδισμα σε όλες τις μετρήσεις και να διεκδικεί με αξιώσεις την επάνοδο του στην καγκελαρία μετά από τέσσερα χρόνια.
Στη Γαλλία, το πολιτικό τοπίο θυμίζει κινούμενο άμμο. Μετά την κατάρρευση της Κυβέρνησης Μπαρνιέ, επελέγη τώρα ο κεντρώος Μπαϊρού για να βγάλει «τα κάστανα από την φωτιά», αν και η βιωσιμότητα της Κυβέρνησης του (μετά το σχηματισμό της) υπό αυτές τις συνθήκες είναι εξαιρετικά αμφίβολες.
Από τη μία πλευρά, η έντονη πίεση της Αριστεράς, αφετέρου η δυναμική παρουσία της άκρας δεξιάς δημιουργούν συνθήκες για μία εξαιρετικά δύσκολη χρονιά.
Εκατοντάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα, στην Αυστρία, οι εκπρόσωποι των τριών κομμάτων (Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες και NEOS) συνεχίζουν τις διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό Κυβέρνησης δυόμισι μήνες μετά τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών στη χώρα.
Σε αντίθεση με άλλα παραδείγματα συμμαχιών (π.χ Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου το 2015 στην Ελλάδα που οι σχετικές συζητήσεις διήρκησαν λίγες ώρες), οι αυστριακές πολιτικές δυνάμεις επιδεικνύουν σοβαρότητα και επαγγελματισμό, πριν αναλάβουν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους.
Όμως, το 2025 είναι μία χρονιά που θα κριθούν πολλά και στο κύριο ευρωπαϊκό γεωπολιτικό μέτωπο της Ουκρανίας.
Οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές "παίζουν με το χρόνο", αναμένοντας την ανάληψη των καθηκόντων από τον Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, ενώ οι σκληρές συγκρούσεις συνεχίζονται.
Η σημερινή δολοφονική ενέδρα των Ουκρανών στον επικεφαλής των πυρηνικών δυνάμεων της Ρωσίας Ιγκόρ Κιρίλοφ μέσα στη Μόσχα καταδεικνύει ανάμεσα σε άλλα την αποφασιστικότητα τους να πολεμήσουν σκληρά για την επιβίωση τους.
Το θέμα αυτό θα απασχολήσει ακόμα πιο έντονα τους επόμενους μήνες, ενώ κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τις εξελίξεις. Στη σκιά δε των ραγδαίων ανατροπών στη Μέση Ανατολή, η Ευρώπη τηρεί στάση αναμονής γύρω από το ζήτημα του μεταναστευτικού, αφού κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν το ισοζύγιο επιστροφών ή νέων αιτήσεων για άσυλο θα είναι θετικό ή αρνητικό.
Μέσα σ’ αυτό το ομιχλώδες τοπίο, οι ηγέτες της Ε.Ε καλούνται να χαράξουν έναν σαφή οδικό χάρτη ευθύνης και αποτελεσματικότητας, ώστε το ενιαίο αυτό πολιτικό οικοδόμημα να υπερπηδήσει τα εμπόδια, να ενισχύσει την διεθνή του θέση και να προσαρμόσει εύστοχα τις δράσεις του σε ένα κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται.
