Ο Ντόναλντ Τραμπ έδωσε από το ξεκίνημα της θητείας του ένα σαφές στίγμα των προθέσεων του τόσο στα ζητήματα εσωτερικής πολιτικής, όσο και στις διεθνείς εξελίξεις που έχουν έναν ιδιαίτερο αντίκτυπο.
Οι επιδιώξεις της νέας αμερικανικής διοίκησης για την περίπτωση της Γροιλανδίας ήρθαν να ταράξουν τα νερά και να προκαλέσουν έντονη ανησυχία, όχι μόνο στη Δανία και τις σκανδιναβικές χώρες, που έχουν συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και σε ολόκληρη την Ε.Ε.
Οι δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων για το επίμαχο θέμα, οι οποίες έχουν και αναθεωρητική διάσταση, σε μία περίοδο που η Δύση έχει επικρίνει σφόδρα την Ρωσία, για την εισβολή στην Ουκρανία, αλλά και την Κίνα για τους σχεδιασμούς που αφορούν στη γειτονική Ταϊβάν, προβληματίζουν.
Σε όλα τα παραπάνω, η Ευρώπη οφείλει να αντιδράσει με μία ενιαία φωνή, τόσο σε επίπεδο ευρωπαϊκών θεσμών, όσο και επιμέρους στο εσωτερικό των κρατών-μελών που διαδραματίζουν ένα σημαντικό ρόλο, όπως είναι οι περιπτώσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Το αίτημα για περαιτέρω ανάπτυξη της στρατηγικής αυτονομίας της Ενωμένης Ευρώπης σε κρίσιμους τομείς είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, αν και πολιτικοί αναλυτές επιμένουν πως ήδη έχει καταγραφεί αργοπορία.
Δεν είναι μόνο οι φάκελοι της άμυνας και της ασφάλειας, για τους οποίους η ευρωπαϊκή ηγεσία οφείλει έναν νέο κύκλο πολιτικής διαχείρισης, αλλά και άλλα κρίσιμα θέματα που σχετίζονται με την ενέργεια, την οικονομία και την ανταγωνιστικότητα, την αγροτική παραγωγή κλπ.
Η ενωμένη Ευρώπη βίωσε μία σημαντική στρατηγική ήττα στην περίπτωση του Brexit στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, συνεπώς οφείλει να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις με τη δέουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ώστε να μην βρεθεί μπροστά σε νέες αρνητικές εξελίξεις που θα της στοιχίσουν ακόμα περισσότερο στο λεγόμενο γεωπολιτικό, παγκόσμιο power game.
Μία άλλη πτυχή που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής είναι η απόπειρα ανάμειξης των ΗΠΑ στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Ε.Ε. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ανοιχτής στήριξης του Έλον Μασκ στο ακραίο AFD, λίγο πριν τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών στη χώρα.
Εξάλλου είναι πλέον κοινό μυστικό πως οι Ρεπουμπλικάνοι διατηρούν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με υπερσυντηρητικά, αντιδραστικά και ακραία κόμματα στην Ευρώπη, όπως φάνηκε και από τη λίστα των προσκεκλημένων στην πρόσφατη τελετή ορκωμοσίας του νέου πλανητάρχη.
Οι Βρυξέλλες, τα εθνικά-κράτη, αλλά και όλοι εκείνοι που πιστεύουν στο κοινό ευρωπαϊκό όραμα, χρειάζεται να αναλογιστούν τις ιστορικές τους ευθύνες, να σημάνουν συναγερμό για αυτά που έπονται, να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις και να συντονίσουν τις προσπάθειες τους, ώστε η Ε.Ε να αυξήσει τα ποσοστά ανθεκτικότητας της, και να βρει επιτέλους τη θέση που της αναλογεί στο παγκόσμιο γεωπολιτικό status quo.
Το επίμαχο project έχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας, αλλά οι τρέχουσες συνθήκες το καθιστούν πλέον μονόδρομο...
