Οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό Κυβέρνησης στην Αυστρία συνεχίζονται πλέον με γοργούς ρυθμούς και πολιτικοί αναλυτές στη Βιέννη εκτιμούν πως σύντομα θα βγει «λευκός καπνός».
Έχουν περάσει περίπου εκατό τριάντα μέρες από τις εθνικές εκλογές της 29ης Σεπτεμβρίου και η σχετική διαδικασία βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος.
Προηγήθηκε η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στο Λαϊκό Κόμμα (ÖVP), το σοσιαλδημοκρατικό (SPÖ) και το κεντρώο NEOS. Το φιάσκο αυτό είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του Καρλ Νεχάμερ από τη θέση του πρωθυπουργού και του αρχηγού των Λαϊκών.
Την ίδια ώρα, το FPÖ (Κόμμα της Ελευθερίας) του Χέρμπερτ Κικλ εκτοξεύτηκε στις μετρήσεις και σε ένα χρονικό διάστημα τετραμήνου κέρδισε μέχρι και οκτώ ποσοστιαίες μονάδες από 29% στο 37%. Αμέσως μετά, το Λαϊκό Κόμμα, με νέα ηγεσία (Κρίστιαν Στόκερ), αποφάσισε να διαπραγματευτεί με εκείνους τους οποίους μέχρι πρότινος προσπάθησε να αφήσει στο περιθώριο, πετυχαίνοντας, ωστόσο, τα αντίθετα αποτελέσματα.
Οι συζητήσεις μεταξύ των δύο πλευρών βρίσκονται σε ένα καθοριστικό σημείο, αφού γίνεται ένα μεγάλο αλισβερίσι για το ποιος θα πάρει τα κορυφαία υπουργεία και θα μπορέσει να επιβάλλει τους δικούς του όρους έως ένα βαθμό.
Το πάνω χέρι έχει πλέον ο κ. Κικλ, ο οποίος διαθέτει και την πλειοψηφία και παρά το γεγονός ότι καταγράφονται έντονες διαφωνίες, οι προβλέψεις είναι ευνοϊκές για την επίτευξη συμφωνίας στο τέλος των σχετικών διαβουλεύσεων.
Σύμφωνα με έναν από τους κορυφαίους πολιτικούς επιστήμονες της Αυστρίας, τον κ. Πίτερ Φιλζμάιερ (συνέντευξη στην ORF), το Κόμμα της Ελευθερίας θέλει οπωσδήποτε να κυβερνήσει, κάτι που δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τη συνδρομή του ÖVP. Στην αντίπερα όχθη, το Λαϊκό Κόμμα επιβάλλεται να συμφωνήσει για να δικαιολογήσει στην κοινή γνώμη την αλλαγή στάσης απέναντι στους σημερινούς συνομιλητές του, στέλνοντας ένα μήνυμα ότι προτάσσει την ανάγκη σταθερότητας στη χώρα. Φαίνεται δηλαδή πως το ενδεχόμενο νέων εκλογών απομακρύνεται, καθώς δεν είναι προς το συμφέρον καμιάς πλευράς.
Αν και στο εξωτερικό η πιθανή αυτή συμμαχία μπορεί να προκαλεί αντιδράσεις, εντούτοις στο εσωτερικό της Αυστρίας θεωρείται ως μία λογική εξέλιξη μετά και την καταγραφή της δυναμικής του κάθε κόμματος στις τελευταίες εθνικές εκλογές.
Εξάλλου, το κόμμα της Ελευθερίας εκπροσωπείται κυβερνητικά σε περιφερειακό επίπεδο, σε πέντε από τα συνολικά εννέα ομόσπονδα κράτη της Αυστρίας.
Πολιτικοί επιστήμονες εκτιμούν εξάλλου πως η άνοδος του FPÖ σχετίζεται με την συγκυρία και τα ανοιχτά θέματα της τελευταίας πενταετίας (μεταναστευτικό, οικονομία και πανδημία), απορρίπτοντας τον ισχυρισμό ότι «ένας στου τρεις Αυστριακούς έγιναν ξαφνικά φασίστας».
Αναμφίβολα, η συνύπαρξη των δύο αυτών κομμάτων θα αποτελέσει μία δύσκολη εξίσωση, ενώ θα δοκιμαστούν οι σχέσεις της χώρας με την Ε.Ε.
Κανείς δεν πρέπει όμως να λησμονεί πως το Αυστριακό Συνταγματικό Δικαστήριο είναι εκεί για να παρέμβει, αν οι εκπρόσωποι των άκρων στην Αυστρία θελήσουν να υπερβούν τα όρια σε μία πολιτική σκηνή με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ισχυρή εκπροσώπηση των πολιτών, ευρωπαϊκό προσανατολισμό και πίστη στις εκλογικές διαδικασίες.
Σημειώνεται επίσης ότι σε κοινοβουλευτικό επίπεδο το FPÖ διαθέτει μόνο τις πενήντα επτά σε σύνολο εκατό ογδόντα τρεις έδρες, συνεπώς χρειάζεται ευρείες συναινέσεις για να περάσει τις δικές του προτάσεις.
Κοντολογίς, υπάρχουν δημοκρατικές δικλείδες ασφαλείας, οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν αποτρεπτικά για όποιον νοσηρό νου θελήσει να αλλοιώσει τις δημοκρατικές αρχές αυτής της πραγματικά υπέροχης χώρας της Κεντρικής Ευρώπης.
