Οι απίστευτες σε όγκο και παλμό πρόσφατες συγκεντρώσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό για την τραγωδία των Τεμπών έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα σε Κυβέρνηση και πολιτικό σύστημα, να το πάρουν κυριολεκτικά αλλιώς, μήπως και οι επόμενες γενιές καταφέρουν να βρουν κάτι καλύτερο και να ζήσουν σε μια πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα, όπου το αυτονόητο θα είναι δεδομένο και όχι ζητούμενο.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως η συμμετοχή των ίδιων των πολιτών μπορεί να αλλάξει την εικόνα και να μπούμε πλέον σε μία περίοδο, όπου έννοιες όπως η συγκάλυψη, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας ή η προσπέραση σοβαρών γεγονότων που χτυπούν στο μαλακό υπογάστριο της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές.
Σε πολιτικό επίπεδο, η Κυβέρνηση έχει μπροστά της ένα Γολγοθά.
Αφενός καλείται να διαχειριστεί το θέμα της σύστασης προανακριτικής επιτροπής μέσα σε ένα πιεστικό κλίμα από τον ξεσηκωμό της κοινωνίας που ζητά δικαιοσύνη, αφετέρου αναμένεται να περάσει ένα δυνατό crash test μέσα από την πρόταση δυσπιστίας που πρόκειται να καταθέσει οσονούπω η αξιωματική αντιπολίτευση.
Ακόμα και στο πιθανό σενάριο που εκείνη απορριφθεί, η Κυβέρνηση οφείλει να διαχειριστεί μία δύσκολη και σύνθετη νέα πραγματικότητα, αφήνοντας πίσω τα λάθη του παρελθόντος που τώρα της κοστίζουν και προχωρώντας με γενναιότητα σε ρηξικέλευθες αλλαγές που θα βοηθήσουν τη χώρα να πάει ένα βήμα μπροστά.
Είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που παραδέχτηκε ότι θα εργαστεί για ένα ασφαλή σιδηρόδρομο μέχρι το 2027, θέση που δεν αφήνει άλλα περιθώρια παρερμηνειών, αλλά αντίθετα χρειάζεται να γίνει δεκτή η πρόταση του πρώην μεταβατικού προέδρου του ΟΣΕ κ. Γραμματίδη για κλείσιμο της σιδηροδρομικής γραμμής Αθήνας-Θεσσαλονίκης μέχρι τα τέλη του 2026.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα όσα διαδραματίστηκαν τη «μαύρη» νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023 και τα όσα ακολούθησαν αμέσως μετά με το λεγόμενο μπάζωμα, τη στοχοποίηση συγγενών θυμάτων από ορισμένους, την παρωδία της εξεταστικής επιτροπής, την παραμονή του Κώστα Καραμανλή στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και την επένδυση από την πλευρά κυβερνητικών στελεχών (όχι όλων) στη λήθη και όχι στη μνήμη, προκάλεσαν ένα βαθύ ρήγμα στις σχέσεις εμπιστοσύνης με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά και την οργή του με όσα απαράδεκτα διαδραματίζονταν επί δύο χρόνια, σε μία χώρα που κατά τα άλλα βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. Μεσοπρόθεσμα η Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει ήδη πάρει την κατιούσα στις μετρήσεις, θα πληρώσει βαρύ πολιτικό τίμημα.
Αλλά το πιο σημαντικό στην παρούσα φάση είναι το πως θα διαμορφωθούν οι απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες για να μην ξανασυμβούν αδικαιολόγητες τραγωδίες, το πως η χώρα θα πορευτεί πλέον με μια λειτουργική πυξίδα προς τον σύγχρονο κόσμο και πως θα διασφαλιστεί ότι οι επόμενες γενιές θα βρουν μια καλύτερη Ελλάδα από εκείνη που δημιούργησε η γενιά της μεταπολίτευσης.
Όλα τα παραπάνω ισχύουν και για τα κόμματα της μείζονας αντιπολίτευσης, για όσα δεν έγιναν τις προηγούμενες δεκαετίες ή για το που πήγε ο πακτωλός χρημάτων από το 2000 και έπειτα.
Αυτό πρέπει να είναι η βασική προτεραιότητα για την Ελλάδα του 2030, δηλαδή πως θα μεταμορφωθεί σε μια χώρα που θα λειτουργεί επιτέλους με τα αυτονόητα στην οικονομία, στην υγεία, στην παιδεία, στις μεταφορές, στο σιδηρόδρομο, παντού!
Τίποτε λιγότερο….
