Εδώ και αρκετούς μήνες η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται στη δίνη εσωκομματικών αναταράξεων.
Είναι απολύτως λογικό και δεν είναι αναγκαίο να παρατηρήσει κανείς τα δεδομένα με κάποιο μεγεθυντικό φακό. Οι λανθασμένες επιλογές κυρίως από το ξεκίνημα της δεύτερης τετραετίας και έπειτα, τα συνεχή κρούσματα αλαζονείας και έπαρσης, τα ανεπαρκή αποτελέσματα σε επίπεδο εφαρμοσμένης πολιτικής που αγγίζουν την καθημερινότητα του πολίτη, ο λανθασμένος σχεδιασμός σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο για την τραγωδία των Τεμπών οδήγησαν στην κάθετη πτώση των ποσοστών της κυβερνητικής παράταξης.
Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε με τον πρόσφατο ανασχηματισμό των εξήντα ενός υπουργών και υφυπουργών, όπου την παράσταση έκλεψαν οι επιλογές των κ.κ Δοξιάδη και Τσάφου. Εκεί φάνηκε η απουσία λογικής και ενσυναίσθησης στα ανώτερα κυβερνητικά κλιμάκια.
Η σημερινή Νέα Δημοκρατία βρίσκεται πλέον ένα βήμα πριν από μία παγκόσμια πρωτοτυπία, δηλαδή να παίζει μόνη της στο πολιτικό τερέν και να κινδυνεύει να έρθει δεύτερη.
Πρόκειται πραγματικά για ένα ανεξήγητο φαινόμενο, για το οποίο οι ειδικοί χρειάζεται να κάνουν μεγάλη προσπάθεια για να βρουν μια πειστική απάντηση. Απόρροια όλων των παραπάνω είναι οι τρέχουσες κοκορομαχίες για τα μισθολογικά των ενστόλων.
Αυτό μοιάζει μάλλον μια καλή ευκαιρία, για όσους στο εσωτερικό της γαλάζιας παράταξης κινούνται πλέον σε τροχιά επόμενης μέρας. Ο ασκός του Αιόλου έχει ήδη ανοίξει και δεν πρόκειται να κλείσει μέχρι να γίνει το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών.
Εκείνοι που έχουν την ευθύνη γι’ αυτό, αντιλαμβάνονται πλέον ότι δεν υπολόγισαν σωστά τις κινήσεις τους. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει να προηγείται με ποσοστό λίγο πάνω από το 20%. Οι μέρες του 41% έχουν πλέον περάσει ανεπιστρεπτί.
Στην αντίπερα όχθη, η αντιπολίτευση παραπαίει, ενώ η πολυδιαφημισμένη κεντροαριστερά βρίσκεται σε αχαρτογράφητα νερά, χωρίς τη δυνατότητα, με τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα, συγκρότησης μιας κοινής γραμμής ενόψει των επόμενων εθνικών εκλογών.
Παρόλο αυτά, οι μετρήσεις και τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά οδηγούν στο εξής συμπέρασμα: ότι στην κοινωνία σχηματοποιείται ένα σκληρό αντικυβερνητικό μέτωπο, το οποίο μεσοπρόθεσμα μπορεί να στοιχίσει ακριβά στη Νέα Δημοκρατία, ακόμα και την επόμενη μέρα.
Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής της βάσης έχει πάρει σαφείς αποστάσεις, οι μετριοπαθείς κινούνται προς τη δεξαμενή των αναποφάσιστων και οι νέοι δεν την ακούνε καν. Πως θα μπορούσαν άλλωστε, όταν αντί για σοβαρές προτάσεις και λύσεις στα μείζονα προβλήματα που τους απασχολούν, κάποιοι στις περσινές ευρωεκλογές προσπάθησαν να τους προσεγγίσουν με χαριτωμένα «καινοτόμα» βιντεάκια στο Tik Tok με sneakers που εμφανίζουν το δαυλό του κόμματος.
Υποτιμούν τη νοημοσύνη τους και τώρα τα βρίσκουν μπροστά τους. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης έχουν πληγεί, η ελπίδα για κάτι καλύτερο απουσιάζει, το σχέδιο που θα απευθύνεται στους πολλούς δεν υπάρχει. Αυτό φάνηκε και από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για την τραγωδία των Τεμπών που ξεπέρασαν κάθε προσδοκία.
Οι πολίτες βρήκαν την ευκαιρία να ξεσπάσουν και να στείλουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα, ότι η χώρα πρέπει να το πάρει αλλιώς. Αυτό οφείλουν να καταλάβουν στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης, όχι μόνο σε επίπεδο ηγεσίας. Γιατί η κοινή γνώμη σκέφτεται πλέον πιο ώριμα από ότι κάποιοι μέχρι πρότινος πίστευαν. Γιατί η ψήφος τους δεν είναι δεδομένη. Γιατί έτσι ενδέχεται να στραφούν ξανά στα άκρα.
Κι αυτό δεν αξίζει ούτε στην Ελλάδα, ούτε σε μία ιστορική παράταξη, η οποία παρά τα όποια λάθη ή παραλείψεις, χάραξε μια σοβαρή πορεία για τη χώρα από την περίοδο 1974-1980, ενώ κράτησε την Ελλάδα όρθια στα δύσκολα χρόνια του μνημονίου.
Η είσοδος του κόμματος σε μία νέα φάση που θα θυμίζει τα παλιά πέτρινα χρόνια αναμένεται να στοιχίσει.
Είναι λοιπόν ιστορική η ευθύνη προστασίας της χώρας και ώρα για την ανάληψη της ευθύνης από όλους. Σήμερα, γιατί αύριο θα είναι πολύ αργά…
