Ηλίας Προβόπουλος, 27/12/2021 - 12:01 facebook twitter linkedin Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος:Κάθε πέρσι και καλύτερα… Ηλίας Προβόπουλος, 27/12/2021 facebook twitter linkedin Μετρηθήκαμε κι εφέτος στη λειτουργία των Χριστουγέννων και ο αριθμός αυτών που βρέθηκαν στην εκκλησία μας, την Αγία Τριάδα μας πολύ απογοήτευσε. Ήμασταν λιγότεροι από πέρσι – μη πω για πρόπερσι γιατί οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Κάθε χρόνος που περνάει φανερώνει πως οι συγχωριανοί λιγοστεύουν και σε λίγα χρόνια εκτός από κοινοτικό διαμέρισμα θα πάψουμε να υπάρχουμε έστω και σαν ενορία που τα τελευταία χρόνια το παλέψαμε αρκετά να δηλώνουμε μέσω αυτής και έστω νοητά ότι υπάρχουμε. Βέβαια το φαινόμενο δεν αφορά μόνο τα Χριστούγεννα αλλά όλο το χρόνο καθώς και σε άλλες μεγάλες γιορτές ο αριθμός των συγχωριανών που εκκλησιάζονται – δίνουν δηλαδή το παρών τους σε μια δημόσια εκδήλωση συνεχώς λιγοστεύει. Πράγμα που δεν έχει να κάνει με την πίστη ή την ευλάβεια αλλά γιατί απλά λιγοστεύομε είτε από την εκδημία ορισμένων συγχωριανών, είτε από την απομάκρυνση κάποιων άλλων από το χωριό. Με την πανδημία φάνηκε πως τα πράγματα θα άλλαζαν κάπως αλλά αυτό κράτησε μόνο για ένα χειμώνα και απ’ όσους έμειναν πέρσι τέτοιες ημέρες στο χωριό, οι περισσότεροι γύρισαν στα σπίτια τους στις πόλεις κι άφησαν τα εξοχικά που είχαν βρει καταφύγιο τόσους μήνες. Ο εκκλησιασμός πάντως δεν είναι και το στοιχείο που αποδεικνύει το πόσο είναι ζωντανό ένα χωριό καθώς στην περίπτωση υπεισέρχονται ποικίλα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον καθένα συγχωριανό ξεχωριστά ή κάποιες οικογένειες. Εκείνο που είναι πιο σίγουρο είναι τα παρατημένα σπίτια που χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται ενώ καινούργιο έχει να χτιστεί παραπάνω από δεκαπέντε χρόνια. Η εποχή που τα εξοχικά ήταν στοιχεία μιας ευμάρειας που αποδείχθηκε πλαστή και κούφια, πέρασε ανεπιστρεπτί και για τα περισσότερα πλέον το κόστος συντήρησης είναι πολύ υψηλό γιατί χτίστηκαν για να κατοικούνται μόνο τους ζεστούς μήνες ως καταλύματα διακοπών. Πρόχειρες κατασκευές, χωρίς μόνωση και εγκατάσταση για θέρμανση είναι σαν ψυγεία και ελάχιστοι είναι εκείνοι που τολμούν να τα ανοίξουν και να τα κατοικήσουν αυτές τις ημέρες. Βέβαια ούτε και σε αυτά που κατοικούνται οι προϋποθέσεις θέρμανσης είναι καλύτερες γιατί όταν χτίστηκαν οι συνήθειες των ανθρώπων ήταν πολύ διαφορετικές και κυρίως όλοι ήταν σε κίνηση, είχαν ασχολίες στο ύπαιθρο με τα ζωντανά τους κυρίως και αποζητούσαν την θέρμανση λίγο το πρωί και κυρίως το βράδυ που μαζεύονταν όλοι στο σπίτι. Ήταν και μαθημένοι εξάλλου να αντέχουν περισσότερο το κρύο. Τώρα που οι περισσότεροι είναι συνταξιούχοι, μένουν στο σπίτι όλη την ημέρα και θέλουν να έχουν συνέχεια θέρμανση, πράγμα που επιβαρύνει τον προϋπολογισμό που έχει κάθε νοικοκυριό για καύσιμα, είτε πρόκειται για ξύλα, είτε για πετρέλαιο ή ηλεκτρισμό. Για όσους βάζουν στη ζυγαριά τα υπέρ και τα κατά της διαμονής στο χωριό ή την πόλη, ασφαλώς και επιλέγουν την δεύτερη περίπτωση γιατί όπως και να έχει η διαχείριση της θέρμανσης στις πόλεις γίνεται πιο εύκολα. Γι’ αυτό και κλειδώνουν τα σπίτια και αφήνουν το χωριό τους χειμερινούς μήνες. Αυτό όμως που παίζει τον σημαντικότερο ρόλο είναι ότι από τα σπίτια στο χωριό, εξοχικά ή πατρικά απουσιάζουν οι πρόγονοι, αυτοί δηλαδή που τα έχτισαν στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, τα κατοίκησαν και μαζί με αυτά κράτησαν όρθια την Ελλάδα. Η γενιά αυτή κοντεύει βιολογικά να τελειώσει και όσοι επιμένουν να ζουν στα χωριά, περισσότερο μπελά δημιουργούν στους οικείους τους παρά χαρά. Γιατί εκτός από την θέρμανση που προβάλλεται ως ένα μεγάλο επιχείρημα, ένα σωρό άλλα ζητήματα που προκύπτουν με ζητήματα υγείας, τροφοδοσίας και κοινωνικότητας προκύπτουν καθημερινά. Ζητήματα που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από τις υπαλληλικές υπηρεσίες των Δήμων που πολύ απέχουν απ’ αυτές που χαρακτήριζαν κάποτε τις κοινότητες των ανθρώπων που κρατούσαν κάθε γωνιά της Ελλάδας ζωντανή. Από την στιγμή που οι πρόγονοι έπαψαν να υπάρχουν, ο κρίκος που συνέδεε τις γενιές έσπασε και κατά συνέπεια, οι επισκέψεις στο χωριό περιορίστηκαν μόνο σε διεκπεραιώσεις. Κάποιοι λίγοι που ήρθαν στο χωριό για τα Χριστούγεννα ήδη έφυγαν και θα επιστρέψουν πιθανόν πάλι το Πάσχα να κάνουν έναν ακόμη κύκλο παρουσίας μέχρι να πιάσουν τα κρύα. Μέχρι τότε, το μόνο στοιχείο που θα είναι ορατό στο χωριό θα είναι ο χειμώνας που βάζει βαθιά τα σημάδια του κάθε χρόνο στα σπίτια, στο τοπίο, στους λίγους ανθρώπους… Ακολουθήστε το Nextdeal.gr στο Google News .
Ηλίας Προβόπουλος, 10/11/2022 - 08:37 Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: «Το αίνιγμα του δάσους» από τον Τάσο Βρεττό
Ηλίας Προβόπουλος, 08/11/2022 - 08:51 Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Ένας ιστός αράχνης πάνω από τους δρόμους
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Ο Νοέμβριος έφερε την μοναξιά... Η πρωτομηνιά του Νοεμβρίου έχει το προνόμιο να γειτονεύει με την 28η Οκτωβρίου, ημέρα εθνικής εορτής της οποίας η έννοια... Ηλίας Προβόπουλος, 02/11/2022 - 09:23
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Καλό μήνα Νοέμβριο! Τελευταία ημέρα η χθεσινή στο χωράφι όπου μαζέψαμε και τα τελευταία καρύδια καθώς και τα ελάχιστα κάστανα που ήταν μέσα... Ηλίας Προβόπουλος, 01/11/2022 - 09:19
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Η αποταμίευση με τον παλιό τρόπο Πότε άρχισε ο άνθρωπος να συγκεντρώνει στην εποχή της καρποφορίας περισσευούμενα αγαθά, να τα αποθηκεύει και να τα προφυλάσσει σε... Ηλίας Προβόπουλος, 31/10/2022 - 10:20
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Τα γουμαρόξυλα της Καρδίτσας Ο ξαφνικός θάνατος της Γρηγορίας Γρηγοράκου προχθές στον Αμάραντο Καρδίτσας πέρα από τη θλίψη που σκόρπισε στο χωριό, έφερε και... Ηλίας Προβόπουλος, 27/10/2022 - 09:45
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Μια βαριά απώλεια για τον Αμάραντο Τα προηγούμενα χρόνια που περπατούσα την Ελλάδα γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ζούσαν στο λυκόφως της παραδοσιακής αγροτοποιμενικής ζωής, μου άνοιξαν... Ηλίας Προβόπουλος, 26/10/2022 - 09:13
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Η σουρβιά με τις μαγικές ικανότητες Δεν είναι και κανένα ονομαστό και διάσημο δέντρο οι σουρβιές (Sorbus) ούτε και ο καρπός του πια τίποτα σπουδαίο ή... Ηλίας Προβόπουλος, 25/10/2022 - 09:36