Κάθε χρόνος που περνάει βλέπουμε να επικρατούν καινούργιες συνήθειες στην εορταστική αγορά του Δωδεκαημέρου και στον στολισμό της πόλης, πράγμα που έχει να κάνει με τις ανάγκες των ανθρώπων και το ποσά που διαθέτει ο Δήμος για τέτοια πράγματα. Κάθε χρόνο πάντως όλο και περισσότερο ενισχύεται η εντύπωση πως οι γιορτές έρχονται να δουλέψουν οι επιχειρήσεις που προάγουν την σκηνοθεσία παρά το νόημα των ημερών.
Ακούγονται αρκετές φωνές για την εμπορευματοποίηση, την προβολή περιττών αναγκών, την αναλώσιμη αισθητική του πλαστικού, την παρουσία αμφίβολων καλλιτεχνών, την μαζικοποίηση των εκδηλώσεων, την αταξία στο εμπορικό κέντρο και άλλα πολλά που συνήθως ξεχνιούνται μόλις το ημερολόγιο δείξει 7 Ιανουαρίου. Πίσω απ’ όλα αυτά φυσικά και βρίσκονται μεγάλες εταιρείες διοργάνωσης εκδηλώσεων με ειδικά επιτελεία που καλλιεργούν την ανάγκη γι’ αυτά τα πράγματα και με συμμάχους τα ΜΜΕ επηρεάζουν τους Δήμους ειδικά και έτσι δεν μένουν ποτέ χωρίς δουλειά και έχουν σημαντικά έσοδα.
Παλιότερα, τα πράγματα ήταν πιο απλά και θέαμα στην εορταστική αγορά προσέφεραν διάφοροι επαγγελματίες ή και όποιος είχε να δείξει κάτι ή να κάνει κάτι παράξενο έπιανε μια γωνία στου δρόμους του εμπορικού κέντρου ή στην πλατεία Συντάγματος και έβγαζε μεροκάματο χωρίς αυτό να απασχολεί τις αρχές γιατί έπαιρνε άδεια από το… πνεύμα των Χριστουγέννων. Τα χρόνια που πέρασαν είδαμε απίθανα πράγματα που σιγά – σιγά έπαψαν είτε γιατί αδιαφορούσε ο κόσμος είτε γιατί προσαρμόστηκαν στις νέες αντιλήψεις που διατρέχουν την κοινωνία και αναλόγως επιτρέπουν ή αποτρέπουν να γίνονται πια.
Ένα παράδειγμα είναι η επιστράτευση των ζώων τα οποία έφερναν στο Σύνταγμα για να φωτογραφηθούν με αυτά ή να τα χρησιμοποιήσουν όπως σε ένα ζωολογικό κήπο ή τσίρκο. Όχι πολύ παλιά, το 2009 που είναι και φωτογραφίες που παρουσιάζουμε, στο Σύνταγμα βλέπαμε κάτι κακόμοιρα σκυριανά αλογάκια, κάποια άλογα, ακόμη και μια ψωραλέα καμήλα να εκτίθενται και υποβάλλονται σε ένα σωρό ταλαιπωρίες προκειμένου να ψυχαγωγήσουν τον κόσμο και κυρίως τα παιδιά. Μόνο αρκούδες δεν έφερναν τότε στο Σύνταγμα γιατί τα προηγούμενα χρόνια μετά από διαμαρτυρίες και την επικράτηση ζωοφιλικών αντιλήψεων έπαψε το αισχρό θέαμα της περιφερόμενης από γύφτους αρκούδας στους δρόμους. Το πλέον απίθανο που είδαμε εκείνες τις ημέρες ήταν ένας τύπος με έναν πύθωνα τυλιγμένο στο κορμί του που τον περίφερε στην Ερμού και μάζευε λεφτά από τον κόσμο που τον χάιδευε.
Αυτά τα θεάματα έπαψαν να γίνονται γιατί στο μεταξύ με την εξάπλωση του ζωοφιλικού και αντισπισιστικού κινήματος και η πολιτεία θέσπισε αυστηρούς νόμους κι έτσι απέκλεισε τους επιτήδειους να φέρνουν ζώα για θέαμα στο Σύνταγμα. Γλύτωσαν τα ζώα από την ταλαιπωρία αλλά η αισθητική δεν έπαψε να καταρρακώνεται σε ένα σωρό άλλα που συμβαίνουν στους δρόμους και τις πλατείες αυτές τις ημέρες και κανείς δεν μπορεί να τα αποτρέψει γιατί τα έχει συνηθίσει ο κόσμος και δεν δίνει σημασία.
Κάποιοι τα απολαμβάνουν ενώ ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου αδιαφορεί παθητικά, όπως εξάλλου και για ένα σωρό άλλα πράγματα στην ζωή του γιατί έχει εμπεδώσει πια πως δεν μπορεί να παλέψει το τέρας με τα χίλια ονόματα και άλλες τόσες εκφράσεις της κατανάλωσης που δυναστεύει κάθε χρόνο όλο και περισσότερο τη ζωή μας, οπουδήποτε στην πόλη ή το χωριό. Το μόνο που μπορούν να κάνουν αυτοί, είναι η ευχή να περάσουν γρήγορα οι γιορτές και να μπούμε πάλι στην όποια κανονικότητα έχει καθενός η ζωή…
