Ηλίας Προβόπουλος, 10/7/2023 - 09:04 facebook twitter linkedin Ηλίας Προβόπουλος: Για ένα νεκρό άλογο Ηλίας Προβόπουλος, 10/7/2023 facebook twitter linkedin Μια από τις σκηνές που έζησα στα παιδικά μου χρόνια και δεν την ξεχνώ ποτέ έγινε στην αυλή ενός από τα τρία καφενεία του χωριού μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60, αυτό που σύχναζαν οι γεροντότεροι, έπιναν τον καφέ τους, έπαιζαν καμιά κολτσίνα και έλεγαν, έλεγαν ένα σωρό πράγματα απ’ αυτά που είχαν ζήσει κυρίως στα νιάτα τους. Νιάτα που πέρασαν στα χωράφια, στα κοπάδια και στο δάσος και φυσικά στον δεκαετή πόλεμο, από το 1940 ως το 1950 που πέρασαν δια πυρός, σιδήρου και μπόλικης πείνας και στέρησης. Βγήκαν ζωντανοί και ευχαριστούσαν το Θεό γι’ αυτό και σαν να ήθελαν να ξεπλύνουν τα κρίματα και τα αμαρτήματα όλων, πέρασαν δυο δεκαετίες στο χωριό αφιερωμένοι στην προκοπή και πασχίζοντας να μην δοθεί στο κακό πάλι η δύναμη να χαλάσει ο τόπος. Έναν τόπο που ανέστησαν αλλά οι περισσότεροι από τους γιούς και τις κόρες έφυγαν κι έτσι δεν είχαν που να τον παραδώσουν κι έτσι σιγά – σιγά έγινε λόγγος και πνίγει το χωριό. Στα καφενεία εκείνα τα χρόνια η παρουσία μας δεν ήταν αποδεκτή καθώς ίσχυε η αντίληψη πως εκεί θα «χαλάσουμε» και πιθανόν είχαν τους λόγους τους οι τρανότεροι να την καλλιεργούν. Υπήρχαν όμως και μερικές στιγμές που δεν μας στραβοκοίταζαν κι έτσι σιγά – σιγά και διακριτικά παίρναμε μαθήματα ενηλικίωσης. Μέσα σε αυτά ήταν και τα ακούσματα, πολλά ήταν εκείνα που αφορούσαν τα ζώα μιας και η ζωή τους ήταν συνυφασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να αλληλοσυμπληρώνονται, τόσο στις καλές περιστάσεις όσο και στις δύσκολες που φυσικά και ήταν οι περισσότερες. Με λίγα λόγια, άνθρωποι και ζώα μοιράζονταν και ζούσαν από τον ίδιο τόπο και η μοίρα τους ήταν κοινή. Έτσι ακούγοντας για το άλογο και με τον τρόπο που ξεψύχησε στην Κέρκυρα, μου ήρθε στο μυαλό η ανάμνηση μιας κουβέντας των γέρων του χωριού στο καφενείο πριν από μισό αιώνα και παραπάνω και αφορούσε έναν χωριανό που χτύπησε το μουλάρι του γιατί αυτό περπατούσε αργά ένεκα του βάρους αλλά και της λάσπης στο δρόμο. Τον στρίμωξαν σε μια άκρη του καφενείου και του έσυραν τα εξ’ αμάξης χαρακτηρίζοντάς τον παλιάνθρωπο, αναίσθητο, κακούργο και αυτός μη αντέχοντας την αυστηρή κριτική σηκώθηκε και έφυγε και έκανε κάνα –δυο μήνες να ξαναφανεί στο καφενείο. Φυσικά, από τότε και μετά δεν ακούστηκε άλλη φορά ότι κακομεταχειρίζονταν το μουλάρι του και πρόσεχε. Δεν ήταν ιδανικός ο κόσμος εκείνα τα χρόνια στα χωριά, ούτε οι χωριανοί άγγελοι που να έχουν μάλιστα και ευαισθησίες για τα ζώα. Δεν ήταν όμως άδικοι μαζί τους και τα προστάτευαν όσο μπορούσαν γιατί με αυτά ζούσαν. Ειδικά τα μουλάρια και τα γαϊδούρια (άλογα δεν είχαμε εκεί στα ορεινά) γιατί με αυτά όργωναν και έκαναν όλες τις μεταφορές τους. Μπορεί κάποιες ημέρες η εργασία να ήταν συνεχής και δύσκολη, όπως το όργωμα αλλά υπήρχε ένα πρωτόκολλο που προέβλεπε περισσότερη τροφή, κριθάρι και όχι άχυρο όπως καθημερινά, σκέπασμα με ένα τσόλι άμα ήταν ιδρωμένο, άφθονο νερό όταν ηρεμούσε και φυσικά καλύτερη θέση στο στάβλο. Δεν τα είχαν για ξέκαμα τα ζωντανά τους οι άνθρωποι και νοιάζονταν γι’ αυτά όσο και τα παιδιά τους πολλές φορές. Όσοι έζησαν αυτά τα χρόνια στην ύπαιθρο χώρα ήξεραν πολύ περισσότερα από τους ευαίσθητους, τις φιλοζωϊκές οργανώσεις ακόμη και τον νομοθέτη που μπορεί να δημιουργήσει το αυστηρότερο νομικό πλαίσιο για τα ζώα αλλά απ’ αυτό θα λείπει η βαθύτερη ανάγκη που δένει έναν άνθρωπο με τα ζώα του. Ο αμαξάς στην Κέρκυρα δεν την διέθετε, όπως και πολλοί άλλοι στα νησιά το καλοκαίρι. Η όποια τιμωρία του αποδοθεί, δεν μπορεί να αναπληρώσει την ζωή ενός ζώου, πόσο περισσότερο να αλλάξει τον κόσμο και το σημαντικότερο, δεν υπάρχει κανείς να κρίνει όπως οι γέροντες του χωριού μου κάποτε. Στη φωτογραφία, άλογα στη Τζούρτζια (Αγία Παρασκευή Τρικάλων) της Πίνδου που απολαμβάνουν, αφού τέλειωσαν τις δουλειές τους, το καλοκαίρι τους κοντά σε μια στάνη Ακολουθήστε το Nextdeal.gr στο Google News .
Ηλίας Προβόπουλος, 25/11/2020 - 10:50 Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Ωραίες γεύσεις μέσα στην καραντίνα
Ηλίας Προβόπουλος, 21/11/2020 - 20:34 Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Της Παναγίας της Πολυσπορότισσας
Ηλίας Προβόπουλος, 20/11/2020 - 11:00 Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Η Αμοργός γιορτάζει στην καρδιά μας
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Όταν τα κουνάβια δεν ζούσαν σε φάρμα! Έτυχε τα περασμένα χρόνια που ανθούσαν τα ειδικά περιοδικά και ιδιαίτερα εκείνα που φιλοξενούσαν θέματα από την ελληνική ύπαιθρο, τουριστικά... Ηλίας Προβόπουλος, 19/11/2020 - 09:35
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Πολύχρωμος και σκεπτικός Νοέμβριος Είναι ο μήνας Νοέμβριος που περνάμε και ήδη περάσαμε το μισό του, το τέλος μιας εποχής της φύσης η οποία... Ηλίας Προβόπουλος, 18/11/2020 - 09:57
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Το παράδειγμα της κυρά Τασιάς Ένα από τα ζητήματα που προβάλλει η νέα καραντίνα που μας επιβλήθηκε λόγω της πανδημίας, είναι η προμήθεια αγαθών πρώτης... Ηλίας Προβόπουλος, 15/11/2020 - 10:20
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Όταν η καραντίνα λεγόταν Χειμώνας Έτσι που μπήκε η καραντίνα στη ζωή μας και μάλιστα επαναλαμβανόμενη, όλους πλέον επηρεάζει και καθένας τη βιώνει με τον... Ηλίας Προβόπουλος, 11/11/2020 - 12:28
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Δεύτερος γύρος καραντίνας στο χωριό Έτυχε, η πρώτη καραντίνα του 2020 να με βρει στο χωριό μου, τη Μεγάλη Κάψη Φθιώτιδας, στις ανατολικές πλαγιές του... Ηλίας Προβόπουλος, 10/11/2020 - 13:35
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Ο θησαυρός του χωραφιού Στον Αίσωπο αποδίδεται μια διδακτική ιστορία στην οποία περιγράφεται η αξία του μόχθου και της συστηματικής εργασίας που αποτέλεσμά της... Ηλίας Προβόπουλος, 01/11/2020 - 10:15