Μπλέξαμε με τους σκύλους και όσα υφίστανται αυτοί οι πανάρχαιοι φίλοι του ανθρώπου και όσα βεβαίως προκαλούν. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει (τρόπος του λέγειν γιατί στις οθόνες δεν συμβαίνει πια αυτό) η περίπτωση του δύστυχου σκύλου στην Αράχωβα η οποία ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών για τον βασανισμό του και τον τρόπο που επιχειρείται να καλυφθεί η ευθύνη και ξέσπασε άλλη τραγωδία…
Ναι, για τραγωδία πρόκειται με θύμα μια γυναίκα μητέρα δυο παιδιών στη Θεσσαλονίκη στην περιοχή της Νεοχωρούδας την οποία κατασπάραξαν οι τρείς σκύλοι του γείτονα. Ήταν τόση η αγριότητά τους που το ΕΚΑΒ δεν την παρέλαβα γιατί είχε ήδη καταλήξει από τα θανάσιμα τραύματα. Το γεγονός έχει σοκάρει την τοπική κοινωνία και όχι μόνο και το ζήτημα που προκύπτει είναι πόσο μπορεί κάποιος να νιώσει ασφαλής απέναντι σε ένα κατοικίδιο, όπως ο εκπαιδευμένος σκύλος όπως ακούγεται πως ήταν αυτοί ή απλά σε ένα σκύλο με κακή ανατροφή ή κακές συνθήκες διαβίωσης, όπως συνηθίζεται σε βαρέλια και σε μπαλκόνια.
Το ζήτημα δεν είναι εύκολο και σαφώς διαχρονικό. Πάντα οι σκύλοι που προορίζονταν και εκπαιδεύονταν ως φύλακες (και για κυνομαχίες λέγεται) είναι άγριοι και με ένα νεύμα μόνο του ιδιοκτήτη τους επιτίθονταν στο θύμα και το κομμάτιαζαν. Βρίθει η ιστορία από τέτοιες περιπτώσεις και όσοι μεγαλώσαμε σε χωριά που υπήρχαν τσοπανόσκυλα το γνωρίζουμε καλά ή ξέρουμε από πείρα να ξεχωρίζουμε αυτόν που πρόκειται να μας βλάψει και τον αποφεύγουμε.
Ασφαλώς και η άτυχη γυναίκα θα γνώριζε τους σκύλους του γείτονές της αλλά οι αυτοί δεν κάνουν διακρίσεις και όταν αποφάσισαν να κάνουν κακό το έκαναν σε απόλυτο βαθμό. Έτσι έμαθαν κι έτσι έκαναν. Την ευθύνη για την συμπεριφορά τους έχει αποκλειστικά το αφεντικό τους που ενώ ήξερε τι μπορούσαν να κάνουν τους άφησε χωρίς επιτήρηση. Το αν και πόσο θα καταδικαστεί είναι το λιγότερο, η ζημιά έγινε, η γυναίκα έφυγε με τόσο βάρβαρο τρόπο και ευχή όλων είναι να βρεθεί τρόπος ώστε να διασφαλισθεί στο μέλλον η ασφάλεια των πολιτών από τέτοια σκυλιά.
Η αυστηρότητα εδώ δεν βλάπτει και οι κανόνες που θα πρέπει να θεσπιστούν να είναι δρακόντειοι και για τους δεσποζόμενους αλλά και τους αδέσποτους σκύλους. Και γιατί όχι οι ιδιοκτήτες των εκπαιδευμένων σκύλων να ενταχθούν σε ένα μητρώο και να ελέγχονται συχνά για την συμπεριφορά τους. Ποιος θα το κάνει αυτό; Υπάρχουν φαντάζομαι κατάλληλοι και εκπαιδευμένοι άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν αρκεί να υπάρξει και η δέουσα πολιτική βούληση. Και πρέπει γιατί και οι πολίτες θα αισθανθούν ασφάλεια και πολλές περί την φιλοζωία θα λυθούν.
ΥΓ. Στη φωτογραφία, δυο σκύλοι του γείτονά μου στο χωριό εκπαιδευμένοι να προστατεύουν το κοπάδι του ακροβολισμένοι γύρω του. Παρότι γνωστοί μου χρόνια, όταν είναι σε υπηρεσία τους χαιρετάω από μακριά. Όταν όμως το κοπάδι είναι στο μαντρί μπορούμε και να παίξουμε κυνηγητό με έπαθλο γι’ αυτούς κάποιο κοκαλάκι γιατί προστατεύουν, όσο μπορούν βέβαια, το χωράφι από τα αγριογούρουνα…
