Το να παρατηρεί κάποιος τους τουρίστες που κατακλύζουν την Αθήνα έχει κάποιο ενδιαφέρον αλλά αυτό εξαντλείται πολύ σύντομα γιατί η συμπεριφορά των περισσότερων είναι πανομοιότυπη. Έτσι το ξάφνιασμα από έναν τουρίστα σπανίζει πλέον και όταν αυτό συμβαίνει ξεχωρίζει μέσα στο πολύχρωμο πλήθος που κατακλύζει τους αρχαιολογικούς χώρους, το λεγόμενο ιστορικό κέντρο που κατέληξε να εξυπηρετεί μόνο αυτή την κατάσταση – γεμάτο υπνωτήρια, εστιατόρια, καφενεία και σχετικές υπηρεσίες.

Έτσι, με ξάφνιασε η σκηνή με τους τουρίστες που έπιασα προχθές εντελώς τυχαία σε μια περιπλάνησή μου γύρω από την κατάστεγνη Ρωμαϊκή Αγορά και στάθηκα να την χαρώ. Ένα ζευγάρι τουριστών είδε μια από τις σκονισμένες χελώνες που ζουν κλεισμένες εκεί και θέλησε να την δροσίσει, θεωρώντας πιστεύω πως τις έβλεπαν διψασμένες. Έτσι ο νεαρός έβγαλε το μπουκαλάκι με το νερό που κουβαλούσε μαζί του και άρχισε να το αδειάζει σε μια λακκούβα στην πέτρα. Η χελώνα δεν έχασε ευκαιρία και έτρεξε εκεί και κατάφερε να του αδειάσει το μπουκάλι και μετά απομακρύνθηκε να κάνει τη βόλτα της.

Το ζευγάρι ικανοποιημένο από την πράξη του έμεινε να την παρακολουθεί και έδειξε να χαίρεται που και κάποιος άλλος τουρίστας έκανε το ίδιο, πράγμα που εκμεταλλεύτηκε η χελώνα και ήπιε ένα ακόμη μπουκάλι νερό. Το γεγονός δεν έμεινε απαρατήρητο από τους άλλους επισκέπτες της Ρωμαϊκής Αγοράς και ελλείψει χελωνών άρχισαν να δροσίζουν τις ταλαίπωρες γάτες που ζουν εκεί. Ένα διψασμένο γατάκι έγινε θέαμα όταν έπινε από ένα μπουκάλι νερό και μια ακόμη τόλμησε να πλησιάσει διακριτικά το σημείο.

Εκείνο όμως που δεν περίμεναν οι τουρίστες να δουν ήταν το ζευγάρωμα δυο χελωνών ανάμεσα στις αρχαίες πέτρες και έκπληκτοι έμειναν να παρακολουθούν τις προσπάθειες ενός αρσενικού να στριμώξει μια θηλυκιά ή οποία έδειχνε να μην συμφωνεί και να θέλει να ξεφύγει. Τελικά τα κατάφερε και το θέαμα έληξε με τους τουρίστες να δείχνουν πολύ ευχαριστημένοι που είδαν κάτι τέτοιο σε ένα χώρο με τα σιωπηλά λείψανα της ιστορίας.

Ήξερα πως υπάρχουν χελώνες στους αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας, όπως και πουλιά τα οποία πηγαινοέρχονται καθώς τρωκτικά και σαύρες. Αυτές όμως δεν έχουν τα φτερά των πουλιών να πετάξουν και είναι κλεισμένες σε αυτούς τους περιφραγμένους χώρους. Εκεί γεννιούνται, εκεί ζουν κι εκεί πεθαίνουν. Φαντάζομαι δε πως οι σχετικές υπηρεσίες έχουν το νου τους σε αυτά τα πλάσματα που δίνουν ζωή σε αυτούς τους χώρους ποτίζοντας το ισχνό πράσινο που έχει απομείνει εκεί και αφήνοντας λίγο νερό να πίνουν. Η παρουσία τους εκεί με οδηγεί στη σκέψη ότι δεν αφήνονται στο έλεος του καλοκαιριού μέχρι να βρουν κάποια τρύπα στο αρχαίο χώμα να φωλιάσουν μέχρι την άνοιξη που θα ξυπνήσουν και να αποτελέσουν ένα ξεχωριστό θέαμα για τους τουρίστες αλλά και τους ντόπιους.