Πόσο μπορεί να συγκινήσει μέρος της κοινωνίας η εξαφάνιση ενός πουλιού και μάλιστα σχεδόν άγνωστου, δεν μπορώ να το εκτιμήσω ούτε και να αναζητήσω την αιτία της αδιαφορίας. Η απομάκρυνσή μας από την φύση θεωρώ ότι έχει αλλάξει την αίσθησή μας για τέτοια γεγονότα, τα οποία αν και μοιάζουν ως μικρά και χωρίς ορατές συνέπειες, παρουσιάζουν εντούτοις πλανητικό ενδιαφέρον.
Έτσι, όπως μας γνωρίζει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία που παρακολουθεί συστηματικά την ορνιθοπανίδα στη χώρα μας, το μεταναστευτικό παρυδάτιο πουλί που κάποτε αναπαραγόταν στη δυτική Σιβηρία και διαχείμαζε στους ελληνικούς υγρότοπους (κυρίως στο Δέλτα Έβρου, το Πόρτο Λάγος και το Δέλτα Αξιού) και σε άλλες περιοχές της Μεσογείου, δεν υπάρχει πια. Πρόκειται για την πρώτη γνωστή παγκοσμίως εξαφάνιση είδους πουλιού από την ηπειρωτική Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Δυτική Ασία.
Μία Λεπτομύτα που παρατηρήθηκε στο Μεσολόγγι στις 3 Μαΐου 1999 αποτελεί την τελευταία καταγραφή του είδους στη χώρα μας, ενώ κατά τις τελευταίες σχεδόν δύο δεκαετίες δεν έχουν καταγραφεί πουθενά Λεπτομύτες στη Δυτική Παλαιαρκτική.
Η απώλεια της Λεπτομύτας μας προειδοποιεί ότι κανένα είδος πουλιού δεν μπορεί να θεωρηθεί ασφαλές από την απειλή της εξαφάνισης. Κι αν δεν «αλλάξουμε ρότα», να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα πολύ μεγαλύτερο κύμα εξαφανίσεων που τελικά θα «σαρώσει» και τη δική μας ζωή.
