Είναι αρκετός καιρός που δεν έχω πάει στα Άγραφα, στα ορεινά της Καρδίτσας να είμαι πιο ακριβής και μόλις προχθές μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτώ για λίγες ώρες την περιοχή και να απολαύσω τον ερχομό του πολυπόθητου χειμώνα. Δεν είχα τα περιθώρια να κάνω τις φωτογραφίες που ήθελα για να μοιραστώ μαζί σας αλλά ας είναι καλά ο φίλος και εξαιρετικός φωτογράφος Βασίλης Μητσάκης από τον Αμάραντο ο οποίος με τον τρόπο του καταγράφει συστηματικά την πορεία του χωριού του και της ευρύτερης περιοχής.
Η πιο χαρακτηριστική φωτογραφία του Βασίλη χθες ήταν ένα πανόραμα του Αμάραντου με τις αραιές ομίχλες να ανεβαίνουν στον ουρανό. Ομίχλες που φύτρωσαν από τη γη που δέχθηκε τις προηγούμενες ημέρες δυνατές βροχές, από εκείνες που φοβάται πλέον ο κόσμος μετά την εμπειρία των καταστροφικών φαινομένων τα προηγούμενα χρόνια. Ναι, φοβάται πλέον ο κόσμος εκεί και σε όλη τη Θεσσαλία τα ξεσπάσματα του καιρού και βλέπουν με τρόμο τα μαύρα σύννεφα που αρμενίζουν στον ουρανό και εύχονται να μην επαναληφθεί το κακό με τις πλημμύρες και τις άλλες καταστροφές.
Οι βροχές αυτών των ημερών ήταν ήρεμες και ανακουφιστικές για όλη την πλάση που φέτος δοκιμάστηκε από την ανυδρία και την ξηρασία που προέκυψε. Χάρη σε αυτές ζωντάνεψαν πηγές, ρυάκια, ρέματα και ποτάμια. Ο θόρυβος του νερού από τον παραπόταμο του Μέγδοβα, Σαρανταπορίσου που πρόλαβα να ακούσω ήταν η επιβεβαίωση ότι ο καιρός λειτουργεί κανονικά και οι βροχές, αν και καθυστερημένες ήρθαν να δείξουν ότι η συνέπεια των εποχών δεν έχει διαταραχθεί όσο επιμένουν οι κακόπιστοι. Το σκηνικό συμπλήρωναν λίγα χιόνια στις κορυφές των Αγράφων και όλοι περιμένουν ότι τις επόμενες ημέρες θα τα δουν να κατεβαίνουν πιο χαμηλά και να σκεπάσουν όπως γίνονταν πάντα τον τόπο που τόσο πολύ τα έχει ανάγκη.
Βλέποντας έτσι λοιπόν τις ομίχλες από τα ρέματα και τα δάση να ανεβαίνουν στον ουρανό νιώσαμε τον ερχομό του φετινού χειμώνα στα Άγραφα και ευχηθήκαμε να περάσει χωρίς οδυνηρές εκπλήξεις και να φέρει μια πραγματική άνοιξη σε κάθε τόπο. Το μελαγχολικό στην περίπτωση ήταν ότι κάθε χρόνο λιγοστεύουν τα τζάκια που καπνίζουν στα χωριά. Η γενιά που κρατούσε άμυνα στη διάλυσή τους σε κάθε χωριό φεύγει και δυστυχώς δεν υπάρχουν πια γενναιόψυχοι να τις αντικαταστήσουν. Έτσι πουθενά πια δεν μυρίζει όπως παλιά καπνός από τζάκι στους αιθέρες των Αγράφων και αν αυτό συνεχιστεί πολύ σύντομα όλα τα απομακρυσμένα χωριά θα μένουν έρημα για όλο το χειμώνα…
