Η περίοδος των εορτών δεν περιλαμβάνει μόνο χαρά στην ψυχή, εκρήξεις ευμάρειας και φώτα στα σπίτια και την πόλη αλλά και αναλογισμό πεπραγμένων, αποτίμηση υποχρεώσεων και φυσικά προσκλητήριο απόντων, ταπεινών ή επωνύμων, ανθρώπων που πέρασαν αθόρυβα στη ζωή κι άλλων που η μνήμη βαραίνει με την απουσία τους οικογένειες και κοινότητες, ενίοτε δε και όλη την κοινωνία και το έθνος ακόμη.
Όπως την περίπτωση των αγνοουμένων στην Κύπρο - κάποιες εκατοντάδες Έλληνες και Κύπριοι που η τύχη τους διαρκώς βασανίζει εδώ και 50 χρόνια τη μνήμη των οικείων τους ενώ κατά τις επετείους τους θυμούνται και εκπρόσωποι της πολιτείας. Κατά καιρούς κυκλοφορούσαν ειδήσεις που έδιναν ελπίδες για κάποιους έστω με την ταυτοποίηση οστών. Καθώς όμως περνά ο καιρός, οι ελπίδες για τους περισσότερους λιγοστεύουν.
Γι’ αυτό η «Πανελλήνια Επιτροπή Συγγενών Αγνοουμένων Κυπριακής Τραγωδίας» που προσπαθεί με κάθε τρόπο να μην ξεχαστεί το ζήτημα, στόλισε πάλι κι εφέτος με φωτογραφίες των αγνοουμένων ένα σεμνό δεντράκι στην οδό Κοραή, κοντά στη Σταδίου με σκοπό να ξύσει την μνήμη των παλαιότερων και να δημιουργήσει κάποιο ενδιαφέρον για τους νεότερους για την κυπριακή τραγωδία και τις συνέπειές της.
Ένα απλό δεντράκι για τους ανύποπτους περαστικούς με κάποιες ασπρόμαυρες φωτογραφίες νέων ανθρώπων που δεν ξανάδε κανένας από το καλοκαίρι του 1974 αντί για στολίδια κρεμασμένες είναι αλλά για όσους διατηρούν μνήμη, είναι ένα μεγάλο δέντρο που οι ρίζες του είναι βαθιά χωμένες στην ψυχή όσων ακόμη καταλαβαίνουν τι είναι χρέος!
