Ο Άγιος Γεράσιμος γεννήθηκε μεταξύ 376 και 391 μ.Χ. στα Μύρα της Λυκίας. Η ανατροφή που του δόθηκε από μικρή ηλικία ήταν χριστιανική, σύμφωνη με τα διδάγματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καθώς μεγάλωνε, φρόντιζε ο ίδιος για την ψυχή του και για την καλλιέργεια των αρετών του, αφού βίωνε από μικρός τα αγαθά της μοναχικής ζωής. Σταδιακά, ο σεβασμός και η αγάπη του για τον Θεό τον ώθησαν στο να εγκαταλείψει την κοσμική ζωή και να ζήσει και επίσημα ως μοναχός.
Αρχικά, επέλεξε τη ζωή ενός κοινόβιου μοναστηριού. Στη συνέχεια όμως, μετά από την ευλογία του γέροντα και πνευματικού του πατέρα, αποφάσισε να φύγει από το μοναστήρι και να ζήσει μόνος του στην έρημο της Λυκίας. Εκεί ασκήθηκε ιδιαίτερα στα θέματα της προσευχής, της τροφής και του ύπνου. Θεωρούσε πως όποια τροφή βάραινε το στομάχι του αποτελούσε και βάρος για τη φύση του. Προτιμούσε, επίσης, να κοιμάται λίγο. Συγκεκριμένα, ισχυριζόταν πως «Το κρεβάτι είναι ένα είδος φέρετρου, γιατί μας εμποδίζει από την ενέργεια, που είναι η βάση της ζωής». Επομένως, τις ώρες που ήταν ξύπνιος τις αφιέρωνε σε προσευχή και σε κάθε είδους θεάρεστο έργο. Με τον τρόπο ζωής του, χάραξε το δρόμο για έναν υποδειγματικό τρόπο μοναχικής ζωής.
Έχοντας από παιδί την επιθυμία να επισκεφτεί τους Αγίους Τόπους, καταφθάνει εκεί το 451 μ.Χ. Μετά από το προσκύνημα, κατευθύνθηκε προς στην έρημο της Νεκράς Θάλασσας, όπου ασκήτευσε. Σε μία κοντινή έρημο, βρισκόταν ο Άγιος Ευθύμιος, τον οποίο συμβουλεύτηκε και ακολούθησε τη διδασκαλία του. Έπειτα από χρόνια σκληρής άσκησης μέσα στην έρημο, ο ίδιος ο Άγιος Γεράσιμος έγινε πρότυπο για πολλούς μοναχούς και ασκητές. Όσο έβλεπε, λοιπόν, ότι τον ακολουθούσαν στην έρημο όλο και περισσότεροι ασκητές, αποφάσισε να ιδρύσει ένα κοινόβιο μοναστήρι σε κοντινή απόσταση από τον Ιορδάνη ποταμό, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν οι νέοι μοναχοί. Τριγύρω όμως από τη μονή, ίδρυσε λαύρα αποτελούμενη από σπηλιές, στις οποίες ζούσαν οι μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι μοναχοί, γνωστοί και ως αναχωρητές. Ο Άγιος Γεράσιμος είναι ο πρώτος ο οποίος ίδρυσε τον κοινοβιακό και αναχωρητικό βίο και θεωρείται ως ο μεγάλος δάσκαλος της ερήμου.
Η αρετή και η πνευματική του καλλιέργεια ήταν τόσο σπουδαία, που μέχρι και τα άγρια θηρία τον υπάκουαν. Ακόμα και μέσα στην Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη, απεικονίζεται σε αγιογραφίες αλλά και σε μορφή αγάλματος ένα λιοντάρι. Ο Άγιος είχε μία ιδιαίτερη επικοινωνία με το λιοντάρι. Μια μέρα, ενώ βρισκόταν στην όχθη του Ιορδάνη ποταμού, αντίκρισε ένα πληγωμένο λιοντάρι. Φρόντισε αμέσως την πληγή του και το λιοντάρι, δείχνοντας την ευγνωμοσύνη του, τον ακολούθησε και δεν έφυγε στιγμή από το πλάι του. Ο γέροντας το φρόντιζε, το τάιζε και το ονόμασε Ιορδάνη. Έπειτα από χρόνια όμως, όταν είπαν στο λιοντάρι πως ο γέροντας πέθανε και του έδειξαν τον τάφο του, το λιοντάρι βρυχιόταν δυνατά απαρηγόρητο, έβαλε μετάνοια στον τάφο του Αγίου και εξέπνευσε. Με τον τρόπο αυτό, φανερώνει ο Θεός την υποταγή που δείχνουν τα θηρία σε έναν άνθρωπο που διατήρησε καθαρό το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν.
Ο Άγιος εκοιμήθη στις 4 Μαρτίου του 475 μ.Χ. Την ημερομηνία αυτή τιμάται και η μνήμη του από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Καθολική Εκκλησία τιμά τη μνήμη του την επόμενη ημέρα, 5 Μαρτίου.
Αναφέρεται πως ο Άγιος έχει ταφεί κοντά στο μοναστήρι. Το λείψανό του όμως μεταφέρθηκε στη Μονή Καλαμώνος, αλλά μέχρι και σήμερα δεν έχει βρεθεί.[10][11]
Απολυτίκιο
Ήχος α’. «Τοῦ λίθου σφραγισθέντος»
Τῆς ἐρήμου πολίτης καί ἐν σώματι ἄγγελος, καί θαυματουργός ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμε· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τούς νοσοῦντας, καί τάς ψυχάς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα.[12]
Περισσότερα για την Ιερά Μονή Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη θα βρείτε εδώ
Ο Άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης
Άγαλμα του Λιονταριού στην Ιερά Μονή Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη
